Νέα αντεργατικά μέτρα παίρνει η κυβέρνηση

Κι ενώ η «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές, την ΕΕ και το ΔΝΤ συνεχίζεται, η υπουργός απασχόλησης Έφη Αχτσιόγλου, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις προθέσεις της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τα μέτρα που θα συνοδεύουν τη δόση για τη δεύτερη αξιολόγηση στα εργασιακά.

Μιλώντας στο Πρακτορείο FM 104,9 η υπουργός είπε ορθά κοφτά ότι τα μέτρα που θέλει η ελληνική κυβέρνηση να παρθούν είναι αυτά που περιγράφονται στο πόρισμα της επιτροπής των «σοφών». «Η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να εφαρμοστούν όσα συμφωνήθηκαν τον Αύγουστο του 2015 για ομαδικές απολύσεις, συλλογικές συμβάσεις και συνδικαλιστικό νόμο. Η επιτροπή -των «σοφών»- κατέληξε σε ένα πόρισμα το οποίο υποστηρίζει τις θέσεις της ελληνικής πλευράς», δήλωσε η υπουργός.

Για να θυμηθούμε λοιπόν μεταξύ άλλων τι είναι αυτό το πόρισμα των σοφών για το οποίο περηφανεύεται η κυβέρνηση και το οποίο από «υπό διαπραγμάτευση», όπως δήλωνε ο πρώην υπουργός απασχόλησης Γ. Κατρούγκαλος, γίνεται τώρα, οι θέσεις της ελληνικής πλευράς:

Πρώτον απαγορεύει την οποιαδήποτε επιστροφή σε μισθούς και δικαιώματα στα προ κρίσης επίπεδα. Δεύτερο προβλέπει την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων ως και απελευθέρωσή τους αν η κυβέρνηση όπως είναι υποχρεωμένη νομοθετήσει με βάση και την τελευταία σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου το άρθρο 49 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ που απαγορεύει τους περιορισμούς στην ελευθερία των επιχειρήσεων, και κατ’ επέκταση και στο «δικαίωμά» τους να απολύουν όποτε και όσο θέλουν.

Τρίτον για τους νέους κάτω των 25 ετών προβλέπει περαιτέρω μείωση των μισθών, στο 90% του σημερινού (586 μεικτά) για τον πρώτο χρόνο απασχόλησης και στο 95% για τον δεύτερο χρόνο. Δηλαδή 527 ευρώ μεικτά τον πρώτο χρόνο και 556 τον δεύτερο. Τέταρτον επιτρέπονται οι επιχειρησιακές συμβάσεις να έχουν όρους χειρότερους από την αντίστοιχη εθνική ή από αντίστοιχες κλαδικές συμβάσεις. Τέλος θολό αφήνει το πόρισμα των σοφών το ζήτημα της ανταπεργίας των εργοδοτών (λοκ-άουτ) και τον τρόπο με τον οποίο κηρύσσονται οι απεργίες, αφήνοντας στην κυβέρνηση να αποφασίσει αν θα γίνει αυστηρότερο το πλαίσιο για την πραγματοποίηση των απεργιών.

Πέρα από το κυρίαρχο ζήτημα, που είναι ότι το πόρισμα προβλέπει μέτρα στα οποία η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί προς την αντίθετη κατεύθυνση, ειδικά το Γενάρη του 2015, και σε μερικές περιπτώσεις, όπως οι συλλογικές συμβάσεις και τον Σεπτέμβρη του 2015 για να υφαρπάξει την ψήφο του λαού, τίθεται ξεκάθαρα ζήτημα ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει φιλεργατική πολιτική. Αυτό καταδεικνύει ξεκάθαρα ότι μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Αυτή τη στιγμή όποιος κυβερνάει δεχόμενος και εφαρμόζοντας τα μνημόνια, τάσσεται αυτόματα με τη μεριά του νεοφιλελευθερισμού, των δανειστών, του κεφαλαίου και των εργοδοτών.

Φοροκαταιγίδα

Και αυτά δεν είναι τα μόνα μέτρα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι. Ήδη από τα προαπαιτούμενα έχουν ψηφιστεί και από την πρωτοχρονιά εφαρμόζονται, μια σειρά φορολογικών μέτρων που θα συρρικνώσουν εντελώς το πενιχρό εργατικό εισόδημα. Αυτά είναι η επιβολή τέλους συνδρομητών σταθερής τηλεφωνίας 5%, επιβολή φόρου κατανάλωσης στα υγρά αναπλήρωσης ηλεκτρονικού τσιγάρου, επιβολή φόρου κατανάλωσης στον καφέ, αύξηση σε 26% από 20% του συντελεστή του αναλογικού φόρου τσιγάρων, αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.

Ακολουθούν βέβαια τα αυξημένα έσοδα που περιμένει η κυβέρνηση από το φόρο εισοδήματος (716 εκατ. ευρώ) και την εισφορά αλληλεγγύης (668 εκατ. ευρώ). Ενώ υπάρχουν και οι περικοπές στις συντάξεις (βλέπε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας, 374, 21/12/2016 σελ. 5) και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Ακολουθεί η πλήρης κατάργηση των επιδομάτων στους μισθούς στο όνομα του κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος.

Εργασιακά

Η μνημονιακή λαίλαπα, όπως καταλαβαίνουμε, έρχεται για όλους τους εργαζόμενους, είτε αυτοί δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα είτε εργάζονται στο Δημόσιο. Και επειδή περιγράψαμε παραπάνω ποιες είναι οι αλλαγές στα εργασιακά που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα, να δούμε και τι έρχεται στο Δημόσιο: Ακολουθώντας το δρόμο που άνοιξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η κυβέρνηση Τσίπρα εμφανίζει ξανά την απειλή για καταργήσεις-συγχωνεύσεις φορέων και οργανισμών ή και υπηρεσιών του Δημοσίου.

Η πρόσφατη εγκύκλιος (29/12/2016) της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Όλγας Γεροβασίλη μιλάει για «ανασυγκρότηση των κρατικών δομών διοίκησης» με «καθοριστική σημασία για την ευρύτερη πορεία υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος» και γι’ αυτό, παρακαλούν να αποστείλουν όλα τα υπουργεία, «άμεσα στην υπηρεσία του Υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το αργότερο έως 15 Φεβρουαρίου 2017 τα σχέδια των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων, συνοδευόμενων, απαραιτήτως, από τις οικείες εκθέσεις αξιολόγησης, όπως σχετικά προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 54 του Ν. 4178/2013». Αυτό βέβαια που δεν λέει η εγκύκλιος είναι ότι μετά την επαναξιολόγηση των δομών, έρχεται η αξιολόγηση των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Μια αξιολόγηση για την οποία δεν έχει ακόμη πάρει θέση για το τι θα γίνεται με το 15% των «κακών» εργαζομένων και η οποία, σε συνδυασμό με την κινητικότητα, οδηγεί σε περικοπή των οργανικών θέσεων. Και μπορεί να μην περιγράφονται οι απολύσεις, όμως επειδή η πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει με ταχύτητα στην κυβέρνηση τον Κ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, τότε οι απολύσεις μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Συνδικάτα και Αριστερά

Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα δεν μπορούμε να περιμένουμε το αν θα ξυπνήσει από το καλό του πλευρό αύριο ο Σόιμπλε ή το ΔΝΤ, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει κιόλας, ούτε βέβαια το πότε θα γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης για να αρχίσουμε να αντιστεκόμαστε. Τα μνημόνια, μπορούν να τα ανατρέψουν μόνο οι αγώνες μας και οι κινητοποιήσεις μας. Όπως βέβαια και την επάνοδο του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση.

Οι παρατάξεις της Αριστεράς χρειάζονται να πάρουν πρωτοβουλία άμεσα. Σε κάθε χώρο να γίνουν γενικές συνελεύσεις και περιοδείες ενημέρωσης των εργαζομένων. Με αίτημα να υπάρξουν κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα καλά οργανωμένες και συντονισμένες.

Ειδικά βέβαια για τον συντονισμό, απαιτείται εκτός του ΜΕΤΑ που το τελευταίο διάστημα έχει ανταποκριθεί στο καθήκον της προσπάθειας για ενωτική δράση στους χώρους, σε αυτή την κατεύθυνση να κινηθούν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αλλά και κυρίως αυτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τελευταία, με την άρνησή τους στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ και σε εκλογικές διαδικασίες Ομοσπονδιών και συνδικάτων για κοινά κατεβάσματα, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δίνουν ανάσες στον μνημονιακό γραφειοκρατικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Ταυτόχρονα αντίστοιχες καμπάνιες χρειάζεται να κινηθούν από τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά σε συντονισμό με τα σωματεία, όπου αυτό είναι εφικτό.