Για τις εκλογές στα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών

Η λειτουργία των υπηρεσιακών συμβουλίων επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα και τον εργασιακό βίο των εκπαιδευτικών, αφού είναι υπεύθυνα για τις μεταθέσεις, τις αποσπάσεις, τις τοποθετήσεις κ.ο.κ. Βέβαια, όσο βαθαίνει η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση, τόσο ο ρόλος των υπηρεσιακών συμβουλίων υποβαθμίζεται, γίνεται διακοσμητικός και αποτελούν ουσιαστικά απλό διαχειριστή και συνένοχο της κυβερνητικής πολιτικής.

Οι παρατάξεις του μνημονιακού μπλοκ

Οι παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΣΥΝΕΚ αξιοποιούν τη συμμετοχή των εκπροσώπων τους στα υπηρεσιακά συμβούλια για να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση ενός πελατειακού συστήματος που τους προσφέρει συνδικαλιστική, αλλά και πολιτική επιρροή. Οι αιρετοί τους, αξιοποιώντας και την έλλειψη μεγάλων αγώνων του κλάδου τα τελευταία χρόνια, επιδιώκουν να λύσουν τα προβλήματα της εργασιακής καθημερινότητας μέσα από εξυπηρετήσεις, που όμως στρέφονται εντέλει σε βάρος των υπόλοιπων συναδέλφων. Προκρίνουν δηλαδή τη διαχείριση της μιζέριας που επικρατεί στο τοπίο των εργασιακών σχέσεων. Παράλληλα αποδέχονται το μνημονιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο ασφυκτιά η δημόσια παιδεία. Γι’ αυτό και η ενίσχυση των παραπάνω παρατάξεων θα είναι πηγή ευφορίας για το μνημονιακό μπλοκ, μια που ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν θα βάλει κανένα εμπόδιο στην όλο και βαθύτερη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του δημόσιου σχολείου και επιπλέον είναι «γέφυρα» για τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες του επόμενου διαστήματος.

Η σημασία της ενίσχυσης της Ριζοσπαστικής

και Ενωτικής Αριστεράς

Παρότι ο ρόλος των υπηρεσιακών συμβουλίων είναι αυτός που περιγράφηκε παραπάνω, είναι σημαντικό να δοθεί με επιτυχία η εκλογική μάχη για την ανάδειξη αιρετών της Αριστεράς στα υπηρεσιακά συμβούλια. Καταρχήν για λόγους ενημέρωσης του κλάδου και αποκάλυψης όσων συζητιούνται και αποφασίζονται στα συμβούλια. Έπειτα για να αναδειχθούν αιρετοί που, σε συνεργασία με τα σωματεία των εκπαιδευτικών, «να μπορούν να σταθούν εμπόδιο στις περικοπές, στις μετακινήσεις, στις αδιαφανείς τοποθετήσεις, στα ελαστικά ωράρια, στις πολλαπλές μετακινήσεις από σχολείο σε σχολείο για συμπλήρωση ωραρίου, στις απολύσεις αναπληρωτών, στη μετάλλαξη του νηπιαγωγείου, των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων σε αυτό», όπως αναφέρει και η διακήρυξη της Πρωτοβουλίας Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών Π.Ε. Τέλος, γιατί τα πολιτικά μηνύματα που θα στείλει η συνδικαλιστική ετυμηγορία ενός κλάδου 160 περίπου χιλιάδων μελών θα παίξει ρόλο και στη διαμόρφωση των κεντρικών πολιτικών εξελίξεων.

Ειδικότερα όμως έχει σημασία να ενισχυθούν τα σχήματα εκείνα που προτείνουν την κοινή δράση της Αριστεράς για να μπορέσουν να αναπτυχθούν αγώνες με δυνατότητες νίκης. Η Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών, στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση και η Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα (ΑΡΕΝ), στη Δευτεροβάθμια, είναι δύο σχήματα που εργάζονται σε μια τέτοια κατεύθυνση. Δυστυχώς η πρόταση ενότητας, έχει μόνο εν μέρει γίνει αποδεκτή σε συγκεκριμένα ΠΥΣΔΕ και ΑΠΥΣΔΕ. Για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη, στο Ανατολικό και Δυτικό ΠΥΣΔΕ, καθώς και στο ΑΠΥΣΔΕ Κεντρικής Μακεδονίας, υπάρχει κοινό κατέβασμα ανεξάρτητων παρατάξεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και μελών της ΑΡΕΝ μαζί με τις Παρεμβάσεις, που όμως γίνεται υπό προϋποθέσεις που δεν εγγυώνται σταθερά βήματα απομάκρυνσης των Παρεμβάσεων από ηγεμονικές λογικές. Από την άλλη όμως στο ΑΠΥΣΔΕ Αττικής και στο ΚΥΣΔΕ, που σηματοδοτούν και μια πιο κεντρική απόφαση για συνεργασία, οι Παρεμβάσεις δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό, ένας ολόκληρος κόσμος που είχε εμπλακεί με το συνδικαλισμό στα χρόνια του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ, να μη βρίσκει ένα όχημα που να του εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για να συνεχίσει να εμπλέκεται. Όσο η Αριστερά δεν μπορεί να εξασφαλίσει ενωτικά σχήματα που για να προκύψουν προϋποθέτουν σεβασμό στη διακριτότητα της κάθε παράταξης και κυριαρχούν λογικές αφομοίωσης και ηγεμόνευσης, ο κόσμος αυτός αποστρατεύεται.

Η ανάγκη όμως για ενωτική δράση παραμένει και είναι απαίτηση των καιρών. Η Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών, και η Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα θα επιμείνουμε σε μια τέτοια κατεύθυνση. Όπως θα επιμείνουμε και στο να σταματήσει η Αριστερά να αντιμετωπίζει τις μνημονιακές ηγεσίες των συνδικάτων με ιδεολογικούς και καταγγελτικούς όρους. Αντίθετα πρέπει να αξιοποιούμε κάθε ευκαιρία που μας δίνουν κάτω από πιέσεις και για τους δικούς τους λόγους, ώστε να οργανώνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αντίσταση του κινήματος. Αν μια καλή εκλογική επίδοση της Αριστεράς στις 7 Νοέμβρη ακολουθηθεί, μετά από συστηματική καμπάνια της Αριστεράς, από μια καλή συμμετοχή του κλάδου στην απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 14 του μήνα, θα υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει…

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά