25 Νοέμβρη: Διαδηλώσεις ενάντια στη βία κατά των γυναικών

Η 25η Νο­έμ­βρη έχει κα­θιε­ρω­θεί από τον ΟΗΕ ως η Πα­γκό­σμια Μέρα για την Εξά­λει­ψη της Βίας κατά των Γυ­ναι­κών. Εκεί­νη την μέρα κυ­βερ­νή­σεις και θε­σμοί πα­νη­γυ­ρί­ζουν για τον «πο­λι­τι­σμό» της Δύσης δια­τυ­μπα­νί­ζο­ντας τις προ­ό­δους που έχουν γίνει σε σχέση με την έμ­φυ­λη βία. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή. Χι­λιά­δες γυ­ναί­κες κα­θη­με­ρι­νά βιώ­νουν τις πολ­λα­πλές όψεις της έμ­φυ­λης βίας: από την υπο­τί­μη­ση, τα σε­ξι­στι­κά σχό­λια μέχρι την ψυ­χο­λο­γι­κή και σω­μα­τι­κή βία και από την οι­κο­νο­μι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση μέχρι τις χι­λιά­δες πε­ρι­πτώ­σεις βια­σμών και γυ­ναι­κο­κτο­νιών. Οι γυ­ναί­κες όμως δεν μέ­νουν θε­α­τές σε αυτήν την κα­τά­στα­ση. Χι­λιά­δες γυ­ναί­κες σε όλον τον κόσμο με αφορ­μή την 25η Νο­έμ­βρη βγή­καν στον δρόμο για να δια­δη­λώ­σουν ενά­ντια στην έμ­φυ­λη βία, ενά­ντια στην κα­τα­πί­ε­ση και την εκ­με­τάλ­λευ­ση.

Στην Λα­τι­νι­κή και Κε­ντρι­κή Αμε­ρι­κή όπου τα τε­λευ­ταία χρό­νια αν­θί­ζει το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα με επί­κε­ντρο κυ­ρί­ως την αντί­στα­ση στην έμ­φυ­λη βία και τις γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες, οι γυ­ναί­κες βγή­καν άλλη μια φορά στους δρό­μους. Από την Μπο­γκο­τά στην Κο­λομ­βία μέχρι το Σα­ντιά­γο της Χιλής οι δρό­μοι πλη­μύ­ρι­σαν με χι­λιά­δες γυ­ναί­κες που επα­νέ­φε­ραν το σύν­θη­μα Ni una menos (ούτε μία λι­γό­τε­ρη). Στην Τουρ­κία χι­λιά­δες γυ­ναί­κες βρέ­θη­καν στους δρό­μους της Ιν­στα­μπούλ κα­ταγ­γέλ­λο­ντας την βία που υφί­στα­νται στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά τους, με την κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή να παίρ­νει γι­γά­ντιες δια­στά­σεις. Στην Ισπα­νία πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν κι­νη­το­ποι­ή­σεις σε πάνω από σα­ρά­ντα πό­λεις, με δε­κά­δες χι­λιά­δες γυ­ναί­κες ντυ­μέ­νες στα μοβ να δια­δη­λώ­νουν σε όλη τη χώρα. Με­γα­λειώ­δεις δια­δη­λώ­σεις έγι­ναν και στην Γαλ­λία, την Ιτα­λία και τις ΗΠΑ.

Παλ­μός και συμ­με­το­χή

Στην Αθήνα πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε πο­ρεία στις 24 Νο­έμ­βρη, η οποία ήταν και η πιο μα­ζι­κή των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων. Εκα­το­ντά­δες γυ­ναί­κες συ­να­ντή­θη­καν στην Κα­πνι­κα­ρέα σε μια ζω­ντα­νή και πο­λύ­χρω­μη δια­δή­λω­ση με πολύ παλμό. Τα συν­θή­μα­τα που κυ­ριάρ­χη­σαν αφο­ρού­σαν τη βία, την αυ­το­ά­μυ­να και την οι­κο­νο­μι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση των γυ­ναι­κών. Πέρα από τη συμ­με­το­χή πολ­λών γυ­ναι­κών στην δια­δή­λω­ση -που απο­τε­λεί θε­τι­κό ση­μά­δι από μόνο του- ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία έχει και ο τρό­πος που διορ­γα­νώ­θη­κε η κι­νη­το­ποί­η­ση. Μια βδο­μά­δα πριν από τη δια­δή­λω­ση φε­μι­νι­στι­κές και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ομά­δες συ­να­ντή­θη­καν σε έναν ανοι­χτό συ­ντο­νι­σμό για τη διορ­γά­νω­ση της πο­ρεί­ας, ο οποί­ος κα­λέ­στη­κε από τη Φε­μι­νι­στι­κή Δι­κτύ­ω­ση για την Αυ­το­ά­μυ­να. Από εκεί συ­να­πο­φα­σί­στη­κε η δια­δρο­μή της πο­ρεί­ας, ένα μικρό κά­λε­σμα προς σω­μα­τεία, σε ορ­γα­νώ­σεις της Αρι­στε­ράς και σε φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους. Η από­φα­ση του ανοι­χτού συ­ντο­νι­σμού για τη δια­δρο­μή της πο­ρεί­ας ήταν να γίνει προ­συ­γκέ­ντρω­ση στην Κα­πνι­κα­ρέα, μέσω της Αθη­νάς να συ­νε­χί­σει για Ομό­νοια όπου θα πέρ­να­γε από το Χω­ριά­τι­κο αρ­το­ποιείο, το ΑΤ Ομό­νοιας και το ση­μείο δο­λο­φο­νί­ας του Ζακ Κω­στό­που­λου για να κα­τα­λή­ξει στο Υπουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής στην Κλαυθ­μώ­νος. Τα συ­γκε­κρι­μέ­να ση­μεία επι­λέ­χτη­καν με στόχο να ανα­δει­χτούν κά­ποια συ­γκε­κρι­μέ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πε­ρι­στα­τι­κά έμ­φυ­λης βίας των τε­λευ­ταί­ων μηνών. 

Πρώ­τον, η αθώ­ω­ση του σω­μα­τε­μπό­ρου ιδιο­κτή­τη των Χω­ριά­τι­κων και Ατ­τι­κών αρ­το­ποιεί­ων, δεύ­τε­ρον την πολ­λα­πλή γυ­ναι­κο­κτο­νία που δια­πρά­χθη­κε από αστυ­νο­μι­κό του ΑΤ Ομό­νοιας με το υπη­ρε­σια­κό του όπλο, τη δο­λο­φο­νία του Ζακ Κω­στό­που­λου και την τρι­πλή γυ­ναι­κο­κτο­νία προ­σφυ­γών στον Έβρο. Δυ­στυ­χώς, τόσο η με­γά­λη δια­δρο­μή όσο και το γε­γο­νός ότι τα πρώτα μπλοκ επέ­μει­ναν να πε­ρά­σουν ακρι­βώς μπρο­στά από το κο­σμη­μα­το­πω­λείο στην Γλάδ­στω­νος οδή­γη­σε στο να τε­λειώ­σει εκεί η πο­ρεία και να μην κα­τα­λή­ξει στο υπουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής. Αυτό πρέ­πει να γίνει μά­θη­μα για τα επό­με­να χρό­νια. Οι φε­μι­νι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις πρέ­πει να βγουν από το πε­ρι­θώ­ριο και να εμ­φα­νι­στούν σε κε­ντρι­κούς δρό­μους της πόλης τόσο για συμ­βο­λι­κούς όσο και για υλι­κούς λό­γους. Η επι­λο­γή της Κα­πνι­κα­ρέ­ας ως ση­μείο προ­συ­γκέ­ντρω­σης έχει ση­μα­σία για την απεύ­θυν­ση στον κόσμο, όμως κου­βα­λά­ει πάνω του την πα­ρά­δο­ση πα­λαιό­τε­ρων δια­δη­λώ­σε­ων στις οποί­ες η επι­λο­γή γι­νό­ταν προ­κρί­νο­ντας τη ΜΗ μα­ζι­κό­τη­τά τους. Όμως είναι πλέον ο και­ρός -κρί­νο­ντας και από την συμ­με­το­χή στη φε­τι­νή δια­δή­λω­ση για τις 25 Νο­έμ­βρη- να στα­μα­τή­σει να υπάρ­χει αυτός ο φόβος και του χρό­νου η πο­ρεία να πε­ρά­σει από το Σύ­νταγ­μα, δί­νο­ντας έτσι με­γα­λύ­τε­ρο στίγ­μα διεκ­δί­κη­σης.

Εκ­δή­λω­ση στην Κομ­μού­να

Στις 24 Νο­εμ­βρί­ου το από­γευ­μα μετά τη δια­δή­λω­ση πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στον πο­λυ­χώ­ρο Κομ­μού­να εκ­δή­λω­ση με τίτλο «Η πάλη ενά­ντια στην έμ­φυ­λη και συ­στη­μι­κή βία, ενά­ντια στην κα­τα­πί­ε­ση, τον σε­ξι­σμό και την εκ­με­τάλ­λευ­ση. Για μια ενω­τι­κή φε­μι­νι­στι­κή πρω­το­βου­λία» με ομι­λή­τριες την Κα­τε­ρί­να Σερ­γί­δου από την αντι­σε­ξι­στι­κή ομάδα ΔΕΑ, την Ντίνα Σω­τη­ριά­δη από τη γυ­ναι­κεία ομάδα ΑΡΑΝ, την Ανα­στα­σία Σταυ­ρο­πού­λου από την ΑΡΑΣ και την Ράνια Πα­πα­γε­ωρ­γί­ου, ερ­γα­ζό­με­νη στο Δη­μό­σιο. Επί­κε­ντρο της συ­ζή­τη­σης ήταν το πώς η Αρι­στε­ρά θα κα­τα­φέ­ρει να πα­ρέμ­βει και να επη­ρε­ά­σει το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα στην Ελ­λά­δα. Τόσο από τις ει­ση­γή­τριες όσο και από τις πα­ρεμ­βά­σεις τέ­θη­κε εμ­φα­τι­κά η ανά­γκη για τη δη­μιουρ­γία μιας ενω­τι­κής αρι­στε­ρής φε­μι­νι­στι­κής πρω­το­βου­λί­ας. Τα προη­γού­με­να χρό­νια η Αρι­στε­ρά δεν κα­τά­φε­ρε να συ­μπλεύ­σει με το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα ούτε να κερ­δί­σει τις γυ­ναί­κες που αυ­το­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως φε­μι­νί­στριες. Αυτό οφεί­λε­ται εν μέρει στη φο­βι­κό­τη­τα που επι­κρα­τού­σε στο φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα ως προς τις ορ­γα­νώ­σεις της Αρι­στε­ράς, αλλά και στο γε­γο­νός ότι και η ίδια η Αρι­στε­ρά δεν προ­σπά­θη­σε ιδιαί­τε­ρα να προ­σεγ­γί­σει το φε­μι­νι­στι­κό, ενώ σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις ήταν ακόμα και φο­βι­κή. 

Η εκ­δή­λω­ση αυτή ήταν ένα πρώτο βήμα στην σωστή κα­τεύ­θυν­ση να συ­να­ντη­θούν οι ορ­γα­νώ­σεις της αλλά και ο κό­σμος της Αρι­στε­ράς και με ει­λι­κρί­νεια να συ­ζη­τή­σουν για το πώς ενω­τι­κά θα κα­τα­φέ­ρουν να πα­ρέμ­βουν στο φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα. Από αυτήν την εκ­δή­λω­ση προ­έ­κυ­ψε και η δέ­σμευ­ση ότι θα γί­νουν συ­γκε­κρι­μέ­να βή­μα­τα για να γίνει πράξη μια ενω­τι­κή φε­μι­νι­στι­κή πρω­το­βου­λία της Αρι­στε­ράς.