Εκδόσεις Άπαρσις, 2012, 87 σελ.
Το Himmelweg είναι ένα θεατρικό κείμενο περιγράφει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, την κτηνωδία του Ολοκαυτώματος.
Υπόθεση: Σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης, για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά».. Το έργο έχει αναφορά στο Ολοκαύτωμα, ωστόσο, δεν είναι μια απλή ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων.
Λίγα λόγια για το έργο: Στο κείμενο χρησιμοποιείται το μοτίβο των δύο εικόνων. Της δημόσιας εικόνας οπού είναι πλαστή και παρουσιάζει τα γεγονότα ωραιοποιημένα και της ιδιωτικής εικόνας οπού εκεί φανερώνεται η φρίκη και οι πραγματικοί σκοποί του καθενός.
Ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας του συγκεκριμένου μοτίβου των δύο εικόνων από την αρχή του έργου. Το συγκεκριμένο μοτίβο ο συγγραφέας το τοποθετεί στην λογική του θεάτρου. Οι χαρακτήρες του έργου γίνονται ηθοποιοί , τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σκηνικοί χώροι και οι επισκέπτες θεατές τους έργου. Ο διοικητής του στρατοπέδου καταφέρνει να στήσει ένα καλοστημένο σόου που θυμίζει τηλεοπτική λογική. Μ΄ αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας γίνεται ακόμα πιο αιχμηρός και εύστοχος στην κριτική του, καθώς προβάλει την υποκρισία και τον θεατρινισμό της εξουσίας. Όλη αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να είχε αντίκρισμα και στην περίοδο μετά τον πόλεμο, οπού μεγάλη μερίδα του κόσμου μέλη των Ες-Ες αρνήθηκαν το ολοκαύτωμα ή αρνήθηκαν ότι έκαναν κάτι κακό, αλλά και γενικότερα στην διαχείρισης της κτηνωδίας από την πλευρά της εξουσίας. Σε αυτό το κομμάτι εκτός από το ύφος και τα μοτίβα του έργου, σημαντικό ρόλο είχε και η ανάπτυξη των χαρακτήρων και ιδιαίτερα ο διοικητής.
Ο διοικητής είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να πείσει τους πάντες και κυρίως το εαυτό του, ότι είναι πολιτισμένος και ότι ο πόλεμος γίνεται για να έρθει η γαλήνη και η ηρεμία παγκοσμίως. Αρνείται, πεισματικά την αλήθεια ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο όταν συζητάει με τον άλλο χαρακτήρα του έργου, τον Γκότφρηντ.
Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, επαναφέρει έντονα την μνήμη του Ολοκαυτώματος. Ο τρόπος που επιλέγει να το κάνει, είναι βάζοντας ως κεντρική θεματική την κατασκευή του ψεύδους και όχι με την σκληρή παρουσίαση των γεγονότων. Παρουσιάζει τον μηχανισμό της εξουσίας να εξαπατά και να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να κάνει νύξεις για την σημερινή εποχή και να διαδώσει επίκαιρα μηνύματα.
