ΔΕΘ 2019: Η ενότητα προχώρησε ένα βήμα μπροστά

Η στασιμότητα των τελευταίων χρόνων

Από τη μια η διαδήλωση των συνδικάτων, που παρέμεναν αδρανή παρά τα μνημονιακά μέτρα, χάρη στις μνημονιακές πλειοψηφίες στις ηγεσίες τους. Από την απόλυτα ενταγμένη στο μνημονιακό πλαίσιο ΓΣΕΕ μέχρι την ΑΔΕΔΥ, που ειδικά το τελευταίο διάστημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αρνιόνταν όλο και περισσότερο κάθε πρωτοβουλία που μπορούσε να διευκολύνει την κινηματική απάντηση στις κυβερνητικές πολιτικές. Η ίδια κατάσταση ίσχυε στα περισσότερα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες των κλάδων. Δεν είναι τυχαίο το θράσος της κυβέρνησης, που προσπαθεί να ελέγξει τη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και η συναίνεση που συναντά στις επιλογές της από τις ηγεσίες του.

Από την άλλη οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, καταγγελτικές απέναντι στη στάση των μνημονιακών συνδικαλιστικών ηγεσιών, αλλά χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να προτείνουν έναν δρόμο ξεπεράσματος της αδράνειας των συνδικάτων και αλλαγής των συσχετισμών. Η ξεχωριστή πορεία του, παρά το μέγεθός της, δεν είχε να προσφέρει κάτι νέο ως απάντηση στο πώς θα ανατρέψουμε τη λιτότητα που επιβάλλεται συστηματικά εδώ και μια δεκαετία. Κομβικό στοιχείο υπήρξε η άρνηση του ΠΑΜΕ στην υποστήριξη ενωτικών πρωτοβουλιών.

Η πορεία της Καμάρας, παρά τη συστηματική δουλειά που έχει γίνει για χρόνια, κινούνταν στο ίδιο πλαίσιο μιας ξεχωριστής πορείας που κατήγγειλε τις ηγεσίες των συνδικάτων ως ξεπουλημένες στο κεφάλαιο, αλλά αδυνατούσε να προτείνει κάποιο τρόπο, ώστε να ξεπεραστεί αυτή η αδράνεια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυνάμεις που συγκεντρώνονταν στην Καμάρα μοιράζονταν με το ΠΑΜΕ μια μικροπολιτική αντίληψη για την ενότητα και δεν έβλεπαν σε αυτή το απαραίτητο εργαλείο που μπορεί να εμπνεύσει ένα μεγάλο κομμάτι ανένταχτων αγωνιστών και να σταματήσει την αποστράτευση που είχε υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Η εξέλιξη του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνιμο επιχείρημα ενάντια σε όσους από εμάς καλούσαν σε ενωτικές πρωτοβουλίες με διάρκεια και προσπάθεια για συμπόρευση στις διάφορες μάχες μέσα στο κίνημα.

Η συγκέντρωση της Αγίας Σοφίας τέλος απέτυχε να αποτελέσει έναν πραγματικό πόλο συσπείρωσης αγωνιστών, που έχουν μια διαφορετική λογική. Τόσο λόγω της μη συστηματικής δουλειάς σε χώρους, όσο και γιατί όλες οι δυνάμεις που καλούσαν στην Αγία Σοφία, παρότι ισχυρίζονταν ότι θέλουν έναν άλλο τρόπο προσέγγισης των προβλημάτων του εργατικού κινήματος από αυτόν της Καμάρας, δεν έκαναν την υπόλοιπη χρονιά κάποια διαφορετικά ποιοτικά βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Κατέληγε η συγκέντρωση της Αγίας Σοφίας να λειτουργεί κυρίως με χαρακτηριστικά αντίθεσης στη συγκέντρωση της Καμάρας και όχι να προβάλλει πραγματικά μια άλλη πρόταση.

Η φετινή ΔΕΘ

Φέτος η κατάσταση φαινόταν ότι δεν θα διέφερε από τις προηγούμενες φορές. Είχαν όμως γίνει το προηγούμενο διάστημα βήματα που τελικά έκαναν τη διαφορά. Η ύπαρξη του συντονισμού των 9 οργανώσεων, αλλά κυρίως η δημιουργία του δημοτικού σχήματος «Η πόλη ανάποδα» και η επιτυχία του στις δημοτικές εκλογές έστρωσαν το δρόμο σε άλλες επιλογές. Ο συντονισμός που επιτεύχθηκε ανάμεσα στους φοιτητικούς συλλόγους που ξεκίνησαν με μαζικά μπλοκ από το Πολυτεχνείο, ένα κομμάτι των συγκεντρωμένων στην Καμάρα με κέντρο το κοινό μπλοκ των οργανώσεων ΑΡΑΝ, ΔΕΑ, Συνάντηση, Ξεκίνημα, που πλαισιώθηκε και από άλλες οργανώσεις και το ΜΕΤΑ, και ένα τμήμα της συγκέντρωσης της Αγίας Σοφίας (ΛΑΕ, ΣΕΚ), δημιούργησαν το απαραίτητο εκείνο μέγεθος που εξασφάλισε την υποχώρηση της αστυνομίας, που «περιφρουρούσε» τη διαδήλωση των συνδικάτων και άνοιξε το δρόμο προς τη συγκέντρωση των συνδικάτων. Εκεί ήταν που το ενωτικό μπλοκ φοιτητών και Αριστεράς συνδέθηκε με τα σωματεία της Σιδενόρ, που δίνει έναν εμβληματικό αγώνα ενάντια στην εργοδοσία, και το σωματείο των εργολαβικών εργαζομένων των ΕΛΠΕ. Παράλληλα φώναξε τα συνθήματα που το διαχώριζαν από τις ηγεσίες των συνδικάτων, που καλούσαν σε συγκέντρωση στο άγαλμα Βενιζέλου.

Το ενωτικό μπλοκ, με επικεφαλής το σωματείο της Σιδενόρ, διέσχισε τη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, φωνάζοντας «ΓΣΕΕ εργατών όχι γραφειοκρατών», «Οι αγώνες στα χέρια των εργατών – Όχι στα παζάρια των γραφειοκρατών» και άλλα αντίστοιχα συνθήματα. Η πορεία του ενωτικού μπλοκ ολοκληρώθηκε στην Καμάρα, αφού πέρασε από το Βελλίδειο.

Από εδώ και πέρα

Πάνω από 10.000 διαδηλωτές βρίσκονταν στις τέσσερις διαδηλώσεις που κυριάρχησαν στην πόλη. Είναι ένα δυναμικό πολύτιμο για τη μάχη που έχει ξεκινήσει. Το κεντρικό ζήτημα όμως είναι να βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο όσοι και όσες επιμένουν να αγωνίζονται δεν θα σπάνε τα μούτρα τους στον τοίχο της αδράνειας των μνημονιακών ηγεσιών των συνδικάτων. Η Αριστερά πρέπει να επεξεργαστεί μια τακτική που από τη μια θα κρατάει αποστάσεις από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αλλά από την άλλη θα προσπαθεί να συνδεθεί με τη βάση των συνδικάτων και με όσα σωματεία αγωνίζονται. Η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς είναι απαραίτητο εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια.

Στις επόμενες μάχες του κινήματος έχουμε από τη μια να επιχειρήσουμε να χτίσουμε με διάρκεια την απαραίτητη ενότητα ανάμεσα στις αριστερές οργανώσεις και από την άλλη να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε ενωτικές δράσεις ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Σε αυτή τη ΔΕΘ έγινε ένα πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Η ενότητα είναι το κλειδί της περιόδου. Αλλιώς η κοινωνία θα πάει πολλά βήματα πίσω.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά