Οργάνωση της φεµινιστικής απεργίας στις 8 Μάρτη
Στις 10 Γενάρη πραγµατοποιήθηκε η Συνέλευση της 8ης Μάρτη στην, για άλλη µια φορά, κατάµεστη αίθουσα της ΑΔΕΔΥ που φιλοξενεί συχνά τις συναντήσεις της Συνέλευσης. Είναι πια φανερό το γεγονός ότι ένα σταθερό δυναµικό γυναικών από διάφορους χώρους και διαφόρων χαρακτηριστικών (εργαζόµενες και άνεργες, φοιτήτριες και συνταξιούχες κλπ) έχει γίνει οργανικό κοµµάτι της Συνέλευσης 8 Μάρτη. Η ζωντάνια και οι ιδέες που τίθενται για το πώς θα καταφέρουµε να οργανώσουµε συλλογικά, µε έµπνευση και ριζοσπαστικά τη φετινή 8 Μάρτη επιβεβαιώνουν την όρεξή µας, ώστε η Παγκόσµια Φεµινιστική Απεργία να αποτελέσει στο εξής κεντρικό αγωνιστικό κόµβο για το ελληνικό φεµινιστικό κίνηµα.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης της Νέας Δηµοκρατίας, οι οποίες ακολουθούν τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, απειλούν να συρρικνώσουν ακόµα περισσότερο τις κοινωνικές δαπάνες που αφορούν άµεσα και έµµεσα τις γυναίκες. Την ίδια ώρα που οι γυναίκες εργαζόµενες (ελαστικά ή µη) βλέπουν το εισόδηµά τους να πετσοκόβεται όλο και περισσότερο, ενώ είναι οι ίδιες (και συχνότερα οι µετανάστριες) που καλούνται να καλύψουν το κενό του κοινωνικού κράτους, αναλαµβάνοντας σε καθεστώς απόλυτης εργασιακής επισφάλειας τη φροντίδα ευπαθών κοινωνικών οµάδων, όπως οι ηλικιωµένοι, τα παιδιά, οι ψυχικά ασθενείς κλπ, η κυβέρνηση διαθέτει υπέρογκα ποσά για επιθετικά εξοπλιστικά προγράµµατα και ενισχύει τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις στον ελλαδικό χώρο, στηρίζοντας έτσι πιθανές ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις στη Μέση Ανατολή.
Ιδεολογική επίθεση
Θυµόµαστε την πρόθεση της κυβέρνησης να παρέχει επιδόµατα στις µητέρες κάτω των 30, ενώ σήµερα οι µητέρες εργαζόµενες τόσο του ιδιωτικού όσο και του δηµόσιου τοµέα απολαµβάνουν ελάχιστα δικαιώµατα σε άδειες ασθένειας, κύησης, µητρότητας, προγεννητικού ελέγχου κλπ, ενώ η απειλή της απόλυσης είναι διαρκής. Παρ’ ότι η συγκεκριµένη πρόθεση της κυβέρνησης αποσύρθηκε, η ιδεολογική επίθεση παραµένει και την παρακολουθούµε να παίρνει σάρκα και οστά µέσα από την προπαγάνδα που έχει εξαπλωθεί τον τελευταίο καιρό κατά των αµβλώσεων. Λίγες ηµέρες νωρίτερα, αρκετοί σταθµοί του µετρό γέµισαν µε αφίσες της καµπάνιας «Αφήστε µε να ζήσω», κίνηση που συστάθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια από ορθόδοξα χριστιανικά σωµατεία και µε την υποτήριξη της Ανώτατης Συνοµοσπονδίας Πολυτέκτων (µε τη συµµετοχή και της ΣΦΕΒΑ, οργάνωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, γνωστής για την ακροδεξιά δράση της). Ευτυχώς, οι αντιδράσεις από µια σηµαντική πλειοψηφία της κοινωνίας ήταν άµεσες και το Υπουργείο Μεταφορών αναγκάστηκε να τις αποσύρει. Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιµήσουµε τη συντηρητική στροφή που συντελείται σε θεσµικό επίπεδο, αλλά και τη δυνατότητά της να βρίσκει ακροατήρια που τάσσονται ενάντια στο κεκτηµένο δικαιώµα των γυναικών στην αυτοδιάθεση των σωµάτων τους. Είναι εποµένως τουλάχιστον υποκριτική η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου (πρόεδρο του ΣτΕ) ως Πρόεδρο της Δηµοκρατίας, η οποία πρόκειται να γίνει έτσι η πρώτη γυναίκα κάτοχος αυτής της θέσης. Η αδιαφορία της κυβέρνησης για τις ζωές των γυναικών του 99% της κοινωνίας δεν «ξεπλένεται» µε την επιλογή µιας γυναίκας της αστικής τάξης και του συστήµατος στη συγκεκριµένη θεσµική θέση, όπως άλλωστε δεν συνέβη µε την περίπτωση της Χίλαρι Κλίντον, της Μάργκαρετ Θάτσερ ή της Λαγκάρντ.
Ως Συνέλευση 8 Μάρτη βρεθήκαµε το µεσηµέρι του Σαββάτου 18 Γενάρη στο σταθµό του µετρό στο Σύνταγµα, τοποθετώντας πανό µε κεντρικό σύνθηµα «Ήξερες ότι το σώµα σου είναι δικό σου;» και µοιράζοντας το κείµενο της συνέλευσης, δηλώσαµε έτσι ότι υπερασπιζόµαστε το δικαίωµα στην έκτρωση για όσες το επιλέγουν. Η ανταπόκριση απ’ τις περισσότερες και τους περισσότερους που βρέθηκαν στο σηµείο ήταν εξαιρετικά θετική υπερ της πρωτοβουλίας µας. Δεν έλειψαν φυσικά και ορισµένες συντηρητικές αντιδράσεις, οι οποίες όµως αποτέλεσαν µεµονωµένα περιστατικά.
Γυναικοκτονίες
Την ίδια εβδοµάδα και συγκεκριµένα τη Δευτέρα στις 13 Γενάρη ξεκίνησε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο η δίκη για το βιασµό και τη γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο το Νοέµβριο του 2018, υπόθεση που κυριάρχησε στη δηµοσιότητα λόγω της αγρίοτητάς της. Είναι ιδιαίτερα εξοργιστικό το γεγονός ότι από µία τέτοια δίκη εξαιρέθηκαν από το δικηγόρο των δολοφόνων οι δύο µοναδικές γυναίκες ένορκοι, χωρίς να χρειάζεται από νοµικής πλευράς δικαιολόγηση της επιλογής από τη µεριά της υπεράσπισης. Η απόδοση δικαιοσύνης στη µνήµη της Ελένης, όπως και όλων των γυναικών που έχουν πέσει θύµατα βιασµού και γυναικοκτονίας, αποτελεί κρίσιµο ζήτηµα για το φεµινιστικό κίνηµα. Ως Συνέλευση 8 Μάρτη βρισκόµασταν από νωρίς το πρωί έξω απ΄το δικαστήριο, δηλώνοντας την αλληλεγγύη µας στην οικογένεια της Ελένης Τοπαλούδη. Θα είµαστε παρούσες και στις 28 Γενάρη, όταν θα συνεχιστεί η δίκη µε τις καταθέσεις των υπόλοιπων µαρτύρων, για να θυµίζουµε ότι για τους βιασµούς και τις γυναικοκτονίες ευθύνεται ο ρόλος που έχει φορτώσει ο καπιταλισµός στις γυναίκες.
Προχωρώντας προς την 8 Μάρτη και προσδοκώντας φέτος να διαδηλώσουµε όσο το δυνατόν περισσότερες και περισσότεροι ενάντια στη σεξιστική καταπίεση και εκµετάλλευση, η Συνέλευσή µας οργανώνει µέσα από θεµατικές οµάδες εργασίας την πορεία µας προς τη φεµινιστική απεργία. Ακολουθώντας το παράδειγµα των συναγωνιστριών µας στην Ισπανία και την Ελβετία, λειτουργούµε µέσα από οµάδες που διαχειρίζονται τα υλικά µας (αφίσες, λογότυπο, κονκάρδες, αυτοκόλλητα κλπ), τα καλλιτεχνικά δρώµενα που θα υπάρξουν την ίδια µέρα στο κέντρο της Αθήνας (συναυλίες, θεατρικά κλπ), την παρέµβασή µας στα κοινωνικά δίκτυα κλπ.
Εκδήλωση
Στις 5 Φλεβάρη θα πραγµατοποιηθεί στο αµφιθέατρο του ΤΕΕ (Νίκης 4 στο Σύνταγµα) εκδήλωση της Συνέλευσης 8 Μάρτη µε θέµα τη σεξιστική εκµετάλλευση και καταπίεση στους εργασιακούς χώρους και γενικότερα την εργασιακή πραγµατικότητα των γυναικών στην Ελλάδα του 2020. Οι κεντρικές οµιλήτριες, προερχόµενες από διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα (από επισιτισµό, οδοκαθαρίστρια, µετανάστρια, εργατολόγος), µπορούν να αναδείξουν η καθεµία ξεχωριστά τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουν ως εργαζόµενες γυναίκες. Το επόµενο διάστηµα και µε αφορµή τη συγκεκριµένη εκδήλωση σχεδιάζουµε ως Συνέλευση να κάνουµε ορισµένες εξορµήσεις σε εργασιακούς χώρους, στα πανεπιστήµια, αλλά και σε κεντρικά σηµεία της πόλης, όπου θα έχουµε την ευκαιρία να µοιράσουµε τα υλικά µας, να συνοµιλήσουµε και µε άλλες γυναίκες εργαζόµενες ή άνεργες, φοιτήτριες κλπ, ώστε να δυναµώσουµε ακόµη περισσότερο τις φωνές µας ενάντια στην έµφυλη εκµετάλλευση και τη σεξιστική καταπίεση. Τέλος, η Συνέλευσή µας οργανώνει στις 8 Φλεβάρη πάρτι οικονοµικής ενίσχυσης, για να κουβεντιάσουµε σε ένα πιο χαλαρό κλίµα ιδέες και προβληµατισµούς, αλλά και να διασκεδάσουµε µαζί ένα µήνα ακριβώς πριν τη φεµινιστική απεργία.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
