Αφιέρωμα στην πρώτη έφοδο στον ουρανό

Συ­μπλη­ρώ­νο­νται φέτος 150 χρό­νια από την Πα­ρι­σι­νή Κομ­μού­να του 1871. Αυτό το με­γα­λειώ­δες γε­γο­νός, αυτή η πρώτη έφο­δος στον ου­ρα­νό, η πρώτη επα­να­στα­τι­κή ερ­γα­τι­κή εξου­σία, είναι ακόμα ένα ζω­ντα­νό κομ­μά­τι της κλη­ρο­νο­μιάς όχι μόνο της Αρι­στε­ράς αλλά και όλων των κι­νη­μά­των της ερ­γα­τι­κής τάξης και των φτω­χών. Οι 72 μέρες της Κομ­μού­νας απέ­δει­ξαν ότι η ερ­γα­τι­κή τάξη είναι η μόνη πραγ­μα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κή και δη­μο­κρα­τι­κή τάξη. Οι ερ­γά­τες/-ριες του Πα­ρι­σιού απέ­δει­ξαν, στις χει­ρό­τε­ρες δυ­να­τές συν­θή­κες, ότι η τάξη που πα­ρά­γει τον πλού­το της κοι­νω­νί­ας μπο­ρεί να τον αξιο­ποι­ή­σει προς όφε­λος ολό­κλη­ρης της κοι­νω­νί­ας.

Οι κο­μου­νά­ροι/-ες με την απα­ρά­μιλ­λη αυ­το­θυ­σία, τον ηρω­ι­σμό και μια βαθιά συ­ναί­σθη­ση του ιστο­ρι­κού τους ρόλου έθε­σαν νέες βά­σεις σε όλο το φάσμα της πο­λι­τι­κής συ­ζή­τη­σης. Ακόμα και αν δεν κα­τά­φε­ραν να κερ­δί­σουν, η ζωή και η δράση τους άφη­σαν μια ανε­κτί­μη­τη πα­ρα­κα­τα­θή­κη για τις επό­με­νες γε­νιές αγω­νι­στών/-ριων. Όλες οι προ­ϋ­πάρ­χου­σες κοι­νω­νι­κές θε­ω­ρί­ες δο­κι­μά­στη­καν στην Κομ­μού­να, κά­ποιες δια­λύ­θη­καν υπό το βάρος της ενερ­γής δρά­σης των ίδιων των ερ­γα­τών/-ριών ενώ άλλες σφυ­ρη­λα­τή­θη­καν εκ νέου σε αυτό επα­να­στα­τι­κό αμόνι για να γί­νουν δυ­να­τά όπλα στα χέρια της ερ­γα­τι­κής τάξης.

Ο Μαρξ χρω­στά­ει στην Κομ­μού­να την επι­βε­βαί­ω­ση και ολο­κλή­ρω­ση της θε­ω­ρί­ας του. Το κεί­με­νό του «Ο Εμ­φύ­λιος Πό­λε­μος στη Γαλ­λία», που δη­μο­σιεύ­τη­κε λίγες μόνο μέρες μετά την άγρια κα­τα­στο­λή της Κομ­μού­νας και υιο­θε­τή­θη­κε ως δια­κή­ρυ­ξη της Πρώ­της Διε­θνούς, απο­τε­λεί την πιο ει­λι­κρι­νή και άρτια κρι­τι­κή και ανά­λυ­σή της μέχρι και σή­με­ρα και έχει γίνει αντι­κεί­με­νο με­λέ­της από τους αγω­νι­στές και τις αγω­νί­στριες όλου του κό­σμου.

Αν η Κομ­μού­να έθεσε την ερώ­τη­ση, η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση έδωσε την απά­ντη­ση. Τόσο ο Λένιν όσο και ο Τρό­τσκι είχαν με­λε­τή­σει εις βάθος τα κα­τορ­θώ­μα­τα και τις αδυ­να­μί­ες της Κομ­μού­νας και χάρη σε αυτή την κλη­ρο­νο­μιά κα­τά­φε­ραν μόλις 46 χρό­νια αρ­γό­τε­ρα μια νι­κη­φό­ρα επα­νά­στα­ση και ένα γνή­σιο ερ­γα­τι­κό κρά­τος.

Είναι τώρα δικό μας κα­θή­κον να με­λε­τή­σου­με τα δι­δάγ­μα­τα της Κομ­μού­νας και να εμπνεύ­σου­με τον κόσμο των αγώ­νων, όπως εμπνέ­ουν εμάς οι γεν­ναί­οι και ηρω­ι­κοί κο­μου­νά­ροι/-ες. Είναι ένα χρέος που το οφεί­λου­με τόσο σε αυ­τούς που δεν δί­στα­σαν να δώ­σουν τις ζωές τους για την υπό­θε­ση της τάξης όσο και στους εαυ­τούς μας και στην ίδια την ερ­γα­τι­κή τάξη.

Στο Rproject.gr, ξε­κι­νά­με ένα σχε­τι­κό αφιέ­ρω­μα. Μπο­ρεί­τε να ανα­τρέ­χε­τε στον θε­μα­τι­κό φά­κε­λο «150 χρό­νια από την Πα­ρι­σι­νή Κομ­μού­να», ο οποί­ος τις επό­με­νες εβδο­μά­δες θα εμπλου­τί­ζε­ται με σχε­τι­κά κεί­με­να –των κλασ­σι­κών, διε­θνών συ­ντρό­φων και συ­ντρο­φισ­σών, αρ­θρο­γρα­φία της «Ερ­γα­τι­κής Αρι­στε­ράς» κ.ά. Πα­ράλ­λη­λα, στο Rp με­τα­φέ­ρου­με στο ελ­λη­νό­γλωσ­σο κοινό και το εν­δια­φέ­ρον αφιέ­ρω­μα των συ­ντρό­φων του RS21 στη Βρε­τα­νία, που τους επό­με­νους 3 μήνες θα πα­ρου­σιά­ζουν στα­δια­κά με­τα­φρά­σεις άρ­θρων της «Κραυ­γής του Λαού», της εφη­με­ρί­δας της Κομ­μού­νας.