Το διάστημα που το εργατικό κίνημα σταθεροποιείται σε σαφώς πιο μαζικές κινητοποιήσεις, επαναλαμβανόμενα (μετά τη Γενική Απεργία της 6ης Απρίλη και η Πρωτομαγιά συγκέντρωσε πλήθος κόσμου, παρά τις παρατεταμένες διακοπές του Πάσχα, μαζί με το τριήμερο λόγω αργίας στις 2 Μάη), ενώ σκληρές, ανθεκτικές και με λαϊκή αποδοχή μάχες δίνονται σε χώρους όπως η Cosco, εξελίσσεται και το «πινγκ πονγκ» για το Νόμο Χατζηδάκη.

Πα­ρό­λο που οι πλειο­ψη­φί­ες (ΔΗΣΥΠ, ΔΑΚΕ) σε ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ και εν­νο­εί­ται σε ΓΣΕΕ, «πε­τά­νε το μπα­λά­κι στην εξέ­δρα», το μπα­λά­κι γυ­ρί­ζει πίσω και φαί­νε­ται ότι δεν ξε­μπερ­δεύ­ουν τόσο εύ­κο­λα, αφή­νο­ντας να εφαρ­μο­στεί ο νόμος δια της διο­λι­σθή­σε­ως.

Ανυ­πα­κοή

Με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες του Δη­μο­σί­ου έχουν ήδη τε­λειώ­σει τις εκλο­γές των πρω­το­βάθ­μιών τους και τα συ­νέ­δριά τους, χωρίς την εφαρ­μο­γή κα­μιάς διά­τα­ξης του δια­βό­η­του νόμου (ΟΣΥΑ­ΠΕ, ΟΕΝΓΕ).

Αλλά και ακόμα με­γα­λύ­τε­ρες ομο­σπον­δί­ες, έχουν απο­φα­σί­σει ότι δεν θα τη­ρή­σουν τις απαι­τή­σεις του νόμου που πα­ρεμ­βαί­νει και αλ­λοιώ­νει τους συ­σχε­τι­σμούς στα συν­δι­κα­λι­στι­κά όρ­γα­να. Η ΠΟ­Ε­ΔΗΝ έχει εξαρ­χής δη­λώ­σει ότι δεν θα συμ­μορ­φω­θεί. Η ΟΛΜΕ, δια της συ­νέ­λευ­σης των  προ­έ­δρων των ΕΛΜΕ απο­φά­σι­σε ότι ούτε αυτή θα εφαρ­μό­σει το νόμο και αυτό επι­βε­βαιώ­νε­ται κατά τη διε­ξα­γω­γή εκλο­γών στα πρω­το­βάθ­μιά της.

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ επί­σης δεν έχει τη­ρή­σει τις δια­τά­ξεις του Νόμου και μά­λι­στα, υπέ­γρα­ψε ΣΣΕ χωρίς αυτήν την προ­ϋ­πό­θε­ση.

Πρό­κει­ται για ομο­σπον­δί­ες που απο­τε­λούν πολύ με­γά­λο μέρος της ΑΔΕΔΥ και του ερ­γα­τι­κού/συν­δι­καλ­σι­τι­κού κι­νή­μα­τος και η αντί­στα­σή τους δη­μιουρ­γεί κλίμα για συ­νέ­χι­ση και εντα­τι­κο­ποί­η­ση του αγώνα για την απει­θαρ­χία αρ­χι­κά και κα­τάρ­γη­ση του Νόμου στην ουσία.

Υπάρ­χουν μι­κρό­τε­ρες, αλλά ση­μα­ντι­κές ομο­σπον­δί­ες, που κρα­τά­νε τη ση­μαία του αγώνα, επί­σης, στα­θε­ρά ψηλά, όπως η ΕΜ­ΔΥ­ΔΑΣ, η οποία, πέρα από τα υπό­λοι­πα, έχει κα­τα­θέ­σει ανα­φο­ρά στην Αρχή Προ­στα­σί­ας Δε­δο­μέ­νων Προ­σω­πι­κού Χα­ρα­κτή­ρα.

Στις 10 Μαΐου εκ­δι­κά­ζε­ται στο ΣτΕ η προ­σφυ­γή με την οποία έχουν ζη­τή­σει την ακύ­ρω­ση της υπουρ­γι­κής από­φα­σης που προ­βλέ­πει τη σύ­στα­ση Γε­νι­κού Μη­τρώ­ου Συν­δι­κα­λι­στι­κών Ορ­γα­νώ­σε­ων Ερ­γα­ζο­μέ­νων και Ερ­γο­δο­τών (ΓΕ­ΜΗ­ΣΟΕ) οι ΟΤΟΕ, το ΕΚΑ και το Σω­μα­τείο Ερ­γα­ζο­μέ­νων ACS-Τα­χυ­δρο­μι­κές Υπη­ρε­σί­ες. 

Γι αυτό, στις 10/5 έχει προ­κη­ρυ­χθεί γε­νι­κή στάση ερ­γα­σί­ας σε Δη­μό­σιο και Ιδιω­τι­κό τομέα και συ­γκέ­ντρω­ση έξω από το ΣτΕ.

Η κυ­βέρ­νη­ση χάνει συ­νε­χώς πό­ντους μέσα στα ερ­γα­τι­κά-λαϊ­κά στρώ­μα­τα και δεν είναι κα­θό­λου εύ­κο­λο να υπε­ρα­σπί­ζε­ται αυτόν τον ψη­φι­σμέ­νο, εν τω μέσω χι­λιά­δων απερ­γών του Ιούνη 2021, νόμο, πα­ράλ­λη­λα με την τα­ξι­κή αγα­νά­κτη­ση για τους δυ­σθε­ώ­ρη­τους λο­γα­ρια­σμούς ρεύ­μα­τος, την τιμή των καυ­σί­μων, τον καλ­πά­ζο­ντα πλη­θω­ρι­σμό και την αδυ­να­μία να πλη­ρω­θούν οι στοι­χειώ­δεις συν­θή­κες δια­βί­ω­σης από τους άθλιους (ακόμα και μετά την… «αύ­ξη­ση» του κα­τώ­τα­του) μι­σθούς.

Δυ­στυ­χώς και η στάση του ΠΑΜΕ, πα­ρό­λο που στις ομο­σπον­δί­ες και τα σω­μα­τεία που οι συ­σχε­τι­σμοί είναι υπέρ του, δεν εφαρ­μό­ζει το Νόμο Χα­τζη­δά­κη, δεν βοη­θά­ει στο να σχη­μα­τι­στεί ένα ισχυ­ρό μέ­τω­πο αντί­στα­σης, που να εξο­πλί­ζει με αυ­το­πε­ποί­θη­ση τους/τις ερ­γα­ζό­με­νους-ες για να δοθεί μια με­γά­λη μάχη απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση και το νό­μο-λαι­μη­τό­μο, που να συσ­σω­ρεύ­ει δυ­νά­μεις για την αντε­πί­θε­ση και στις υπό­λοι­πες αντερ­γα­τι­κές πο­λι­τι­κές και που να υπο­χρε­ώ­νει τη συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία, τον κυ­βερ­νη­τι­κό κι ερ­γο­δο­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό και το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να πά­ρουν κα­θα­ρή θέση και να μη μένει ακά­λυ­πτο κα­νέ­να σω­μα­τείο, ακόμα και αυτά στα οποία η ΔΑΚΕ και η ΔΗΣΥΠ με χαρά εφαρ­μό­ζουν τις ηλε­κτρο­νι­κές ψη­φο­φο­ρί­ες, δη­μιουρ­γώ­ντας κακό προη­γού­με­νο.



Ανοι­χτό μέ­τω­πο

Όπως και να έχει, η εφαρ­μο­γή ή όχι του Νόμου Χα­τζη­δά­κη είναι ένα ανοι­χτό μέ­τω­πο αγώνα, στο οποίο έχου­με πε­ρι­θώ­ρια να πα­λέ­ψου­με με αξιώ­σεις για την επι­βί­ω­ση των σω­μα­τεί­ων και του ορ­γα­νω­μέ­νου συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος από τα νύχια κυ­βέρ­νη­σης κι ερ­γο­δο­τών.

Στη ΔΟΕ (που γί­νε­ται μάχη αυτόν τον καιρό για τη στάση που θα κρα­τή­σει), σε πολλά σω­μα­τεία κι ομο­σπον­δί­ες, στην ίδια την ΑΔΕΔΥ, οι εξε­λί­ξεις δεν έχουν κρι­θεί και θα χρεια­στεί να ρί­ξου­με δυ­νά­μεις στη συ­νε­χι­ζό­με­νη αντί­στα­ση, στα πολλά συ­νέ­δρια που ακο­λου­θούν, στο κί­νη­μα, στους δρό­μους και στους αγώ­νες για όλη την επί­θε­ση που δε­χό­μα­στε προ­κει­μέ­νου να πλου­τί­ζει κι άλλο το με­γά­λο κε­φά­λαιο εις βάρος της ερ­γα­τι­κής τάξης.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Σχετικά

Ετικέτες