Αγώνας για να παραμείνουν στις θέσεις τους όλοι οι συμβασιούχοι στους δήμους

Από το Δήμο Αθήνας, το Δήμο Καλλιθέας, από τον Κορυδαλλό, τη Νέα Ιωνία, το Δήμο Περιστερίου κ.α. περίπου 1.500 εργαζόμενοι των δήμων συμμετείχαν στη συγκέντρωση που ξεκίνησε από τα γραφεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ στην πλατεία Καραϊσκάκη και κατέληξε στο Υπουργείο Εσωτερικών και απαίτησαν για μια ακόμη φορά να υπάρξει μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους στους δήμους. Την ίδια ώρα συγκεντρώσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα, όπως στη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα κ.α.

Η απεργία και η συγκέντρωση προέκυψε μέσα από την πραγματική πίεση που ασκεί η καθημερινότητα στους δήμους και στην ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Όπως δήλωσε στην εφημερίδα μας ο Γιώργος Γιαννόπουλος, εργαζόμενος στο Δήμο Αργοστολίου, «η απεργία δεν αφορά μόνο τους συμβασιούχους Covid. Χωρίς αυτούς, χωρίς τους συμβασιούχους 55-67, χωρίς τους συμβασιούχους με συμβάσεις έργου, χωρίς τους συμβασιούχους από προγράμματα του ΟΑΕΔ, χωρίς τους συμβασιούχους από προγράμματα ΕΣΠΑ, κανένας δήμος σε όλη τη χώρα δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Δεν θα μπορούσε να προσφέρει τίποτα στους δημότες του και ειδικά σε καθοριστικές υπηρεσίες, όπως η καθαριότητα και το πράσινο. Χώρια που οι ανάγκες είναι τέτοιες που μπορεί να χρησιμοποιούν το συμβασιούχο σε οποιαδήποτε θέση και για οποιαδήποτε δουλειά. Η κατάσταση αυτή δεν είναι τυχαία. Έχουν σχέδιο να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και τομέων δουλειάς των δήμων».

Καθαρίστριες

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διαδήλωση παρότι βγήκε αρχικά για τους συμβασιούχους λόγω Covid συμμετείχαν ακόμη και σχολικές καθαρίστριες οι οποίες μπαίνουν, καθώς τα σχολεία κλείνουν σε λίγες μέρες, ξανά σε καθεστώς επισφάλειας. Η Βάσω Ακριβού, σχολική καθαρίστρια στο δήμο Αθήνας μας είπε περισσότερα. «Σήμερα μπορούσαμε να είμαστε πολλές περισσότερες εργαζόμενες στην καθαριότητα των σχολείων στην κινητοποίηση. Μας έχει επηρεάσει η πολυδιάσπαση των σωματείων. Πριν λίγες μέρες είχαμε μια 48ωρη απεργία που την γνωρίζανε μόνο αυτοί που τη διοργάνωσαν και προτιμούσαν αντί για τους δρόμους να συναντιούνται σε κάποια υπουργικά γραφεία χωρίς να μάθουμε ποτέ ούτε τι συζήτησαν. Άλλες είμαστε γραμμένες στο σωματείο των καθαριστριών κι άλλες σε σωματεία των δήμων. Ο αγώνας είναι κοινός. Είμαστε όλοι-ες με συμβάσεις και χρειάζεται να αγωνιστούμε όλοι μαζί για τη μονιμοποίησή μας. Γιατί χωρίς εμάς δεν θα λειτουργούσαν τα σχολεία αλλά και σε πολλές περιπτώσεις λόγω των τρίωρων συμβάσεων δεν θα αρκούσαμε, αν οι δήμοι δεν έφερναν στα σχολεία συναδέλφισσες από την καθαριότητα των δρόμων. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τους νικήσουμε».

Για τους συμβασιούχους εργαζόμενους οι αγώνες είναι η μόνη λύση για να εξασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας τους. Η Ελένη Χριστοπούλου, συμβασιούχος Covid στο Δήμο Καλλιθέας ήταν ξεκάθαρη σε αυτό. «Για να μας ακούσουν. Για να νικήσουμε χρειάζεται η μέγιστη συμμετοχή των συμβασιούχων και όλων των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις. Αλλιώς θα μείνουμε μόνοι και θα αλληλοφαγωνόμαστε από προκήρυξη σε προκήρυξη για να ανακυκλώνετε η ανεργία, δουλεύοντας 8μηνα ή 12μηνα, με αντίστοιχης διάρκειας διακοπές από την εργασία μας. Η ηγεσία της Ομοσπονδίας μας θα έπρεπε ήδη να είχε δώσει ημερομηνίες και δράσεις για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων και όχι να περιμένει τι θα μας ξημερώσει αύριο. Αντίστοιχα και τα πρωτοβάθμια σωματεία δεν γίνεται να περιμένουν μόνο την ΠΟΕ-ΟΤΑ. Μπορούν και είναι άμεση ανάγκη να οργανώσουν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς σε κάθε δήμο, να οργανώσουν και τοπικές κινητοποιήσεις ώστε να βοηθήσουν να γίνει πιο πιεστικός και αποτελεσματικός ο αγώνας για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων». 

Δυστυχώς μέχρι και σήμερα η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ εκμεταλλευόμενοι και τα αποτελέσματα του πρόσφατου συνεδρίου της που έδωσαν δύναμη στην ΣΥΝΑΝ (πρώην ΠΑΣΚΕ) να ελέγχει πλήρως τις εξελίξεις, δεν έχει δώσει στίγμα συνέχειας και κλιμάκωσης του αγώνα, δίνοντας δικαίωμα στην κυβέρνηση και την ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας) να αρνούνται να κρατήσουν στη δουλειά τους συμβασιούχους μετατρέποντας τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου. Άρα όντως θα παίξουν καταλυτικό ρόλο οι πρωτοβουλίες από τα κάτω στους χώρους δουλειάς. Πρωτοβουλίες που θα προσπαθούν να ενοποιήσουν τον αγώνα για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Πρωτοβουλίες που πρέπει να είναι σχετικά άμεσες καθώς τις αμέσως επόμενες μέρες τελειώνουν οι περισσότερες συμβάσεις των συμβασιούχων Covid που είναι πανελλαδικά περίπου 4.000 εργαζόμενοι. 

Λεφτά για τις ανάγκες μας

Άλλωστε το επιχείρημα ότι οι δήμοι δεν έχουν λεφτά καταργείται από την ίδια την κυβέρνηση και όχι μόνο επειδή δαπανά χωρίς λόγο και αιτία δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλισμούς. Οι δήμοι όταν θέλει η κυβέρνηση να επιχορηγούνται οι υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής και του Πυροσβεστικού Σώματος θα βρίσκουν λεφτά αρκεί να υπάρξει απόφαση του «οικείου συμβουλίου» τους. Αυτό ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή στο άρθρο 16 του νομοσχεδίου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για την ψηφιοποίηση των διαδικασιών επιδόσεων εγγράφων. Τα λεφτά δεν θα δίνονται για να εξυπηρετούνται οι δημότες αλλά για να καλύπτονται ανάγκες της αστυνομίας και του Λιμενικού που έτσι ιεραρχούνται πάνω από την ποιότητα ζωής του καθένα μας. Είναι λοιπόν στο χέρι των εργαζομένων, μόνιμων και συμβασιούχων, των δήμων να αγωνιστούν ώστε τα λεφτά αυτά να καταλήξουν στις πραγματικές ανάγκες των δημοτών και στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά