Γιορτάζουµε, συζητάµε, παλεύουµε φεµινιστικά γιατί ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ

Ο ενθουσιασµός µε τον οποίο αγκαλιάστηκε από εκατοντάδες συµµετέχουσες και συµµετέχοντες πέρσι αλλά και η ανάγκη να ξανασυναντηθούµε για να γιορτάσουµε, να συζητήσουµε και να οργανωθούµε µας οδήγησε στην απόφαση για την διοργάνωση αυτού του δεύτερου φεστιβάλ, µε την προσµονή ότι και η ίδια η διαδικασία οργάνωσής του θα αποτελέσει έναν χώρο συνάντησης, αγώνα, χαράς και αλληλεγγύης.

Σε ποια συγκυρία;

Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο που πέρασε από την διεξαγωγή του προηγούµενου φεµινιστικού φεστιβάλ, οι επιθέσεις στις γυναίκες και τα λοατκι υποκείµενα εντάθηκαν. Τα σώµατά µας, οι επιθυµίες µας, ο χρόνος µας, η εργασία µας,  αποτελέσαν για άλλη µια φορά πεδίο µάχης και άσκησης σεξιστικών, οµοφοβικών, νεοφιλελεύθερων και ρατσιστικών πολιτικών που σε κάποιες περιπτώσεις έφτασαν και πάλι να γίνονται δολοφονικές. Από τις γυναικοκτονίες, µέχρι το έγκληµα των Τεµπών και από το ναυάγιο της Πύλου µέχρι τα εργατικά ατυχήµατα, δεν υπάρχει κάτι που να µην µας θυµίζει ότι οι ζωές των γυναικών, των φτωχών, των λοατκι, των προσφυγισσών, µετράνε λιγότερο.

Υπήρξαν όµως και άλλα περιστατικά που µας εξόργισαν. Το ακροδεξιό οµοφοβικό παραλήρηµα για τα αγόρια στο ντουζ, οι επιθέσεις σε λοατκι άτοµα στο φετινό pride, οι δηλώσεις για το πόσο κοστοβόρες είναι οι θεραπείες των καρκινοπαθών τελευταίου σταδίου, η επίθεση στις φεµινιστικές ιδέες µέσω των θεµάτων στις πανελλήνιες εξετάσεις και πολλά ακόµα. Μικρά και µεγαλύτερα πολιτικά συµβάντα που υπενθυµίζουν ότι ο καπιταλισµός και η πατριαρχία περνούν πάνω από τα σώµατά µας για να κυριαρχήσουν.

Ιδιαίτερα φέτος µε την είσοδο περισσότερων ακροδεξιών και φασιστών στη βουλή αλλά και µε την ισχυροποίηση της δεξιάς κυβέρνησης είµαστε σίγουρες ότι οι επιθέσεις απέναντί µας  θα ενταθούν. Τα αναπαραγωγικά µας δικαιώµατα θα βρεθούν στο στόχαστρο και τα τελευταία υπολείµµατα κοινωνικών παροχών θα εξαφανιστούν µετακυλίοντας σε µας και στα οικογενειακά δίκτυα το βάρος της φροντίδας και της υπεράσπισής µας. Το γεγονός που ίσως συµπυκνώνει το µέγεθος της ιδεολογικής και υλικής επίθεσης που θα δεχτούµε το επόµενο διάστηµα είναι η δηµιουργία Υπουργείου Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής καθώς και η κατάργηση της Γενικής Γραµµατείας Ισότητας. Με αυτόν τον τρόπο το καθήκον της αναπαραγωγής και η τοποθέτηση της οικογένειας ως βασικού πυλώνα στήριξης του έθνους και του καπιταλισµού θεσµοθετείται σε ένα ανώτερο επίπεδο.

Την χρόνια που µας πέρασε όµως δεν έλειψαν και οι αγώνες. Βρεθήκαµε άλλοτε εκατοντάδες, άλλοτε χιλιάδες και µερικές φορές εκατοµµύρια άνθρωποι στο δρόµο εκφράζοντας την οδύνη, τον θυµό και την αντίστασή µας. Η 8η Μάρτη φέτος εκτός από µέρα φεµινιστικής απεργίας, αποτέλεσε µια συγκλονιστική µέρα πανεργατικής απεργίας και παλλαϊκής διαδήλωσης ενάντια στο έγκληµα των Τεµπών. Σε µικρότερα και µεγαλύτερα γεγονότα βρεθήκαµε στους δρόµους.

Τι φεστιβάλ θέλουµε;

Έχοντας στο µυαλό µας όλα όσα ζήσαµε, όλα όσα µας εξοργίζουν, µας εµπνέουν και µας κινητοποιούν, όλα όσα τελικά αφορούν τη ζωή µας έχουµε ξεκινήσει την διοργάνωση του Φεµινιστικού Φεστιβάλ το οποίο θα περιλαµβάνει κεντρικές εκδηλώσεις-συζητήσεις, εργαστήρια συζήτησης και δηµιουργίας, συναυλίες και άλλα καλλιτεχνικά eventsόπως standupcomedy, θεατρικά δρώµενα, εκθέσεις και πολλά άλλα.

Τρεις είναι οι βασικοί µας στόχοι. Ο πρώτος είναι να συζητήσουµε ποιον φεµινισµό ή φεµινισµούς χρειαζόµαστε σήµερα και συγκεκριµένα ποια είναι τα χαρακτηριστικά και οι πρακτικές αυτού του αντικαπιταλιστικού, ριζοσπαστικού, ταξικού φεµινισµού του 99% που µας εµπνέει. Αυτή θα είναι µια από τις κεντρικές συζητήσεις που θέλουµε να πραγµατοποιήσουµε, ταυτόχρονα όµως ελπίζουµε ότι θα διαπερνά όλες µας τις συζητήσεις και δράσεις.

Ένας δεύτερος στόχος είναι η συνάντησή µας µε άλλες φεµινίστριες, συντρόφισσες και ακτιβίστριες καθώς και µε γυναίκες, θηλυκότητες και λοάτκι άτοµα µε τα οποία γνωριζόµαστε για πρώτη φορά προκειµένου να δυναµώσουµε τις φεµινιστικές µας συµµαχίες.

Ο τρίτος στόχος είναι η πρόταση ενός φεµινιστικού πολιτικού αντιπαραδείγµατος, µιας άλλης πρότασης κουλτούρας διασκέδασης και συνύπαρξης. Από τις συναυλίες, µέχρι την κουζίνα, τον παιδότοπο και την συλλογική οργάνωση του χώρου µας, θέλουµε να φτιάξουµε έναν χώρο συντροφικό, ασφαλή και όµορφο.

Για να προσεγγίσουµε αυτούς τους στόχους, επιθυµούµε να διαµορφώσουµε τον χώρο του κήπου µε µια όσο το δυνατόν πιο συλλογική χωροταξία προσπαθώντας να υπάρχει χώρος για φεµινιστικά βιβλιοπωλεία και συζήτηση, χώρος παιχνιδιού και αράγµατος, καλλιτεχνικές σκηνές και χώροι πιο µικρών συζητήσεων αξιοποιώντας και τους κλειστούς χώρους του ΣΕΑ.

Μια µατιά στο πρόγραµµα

Αν και το αναλυτικό πρόγραµµα του φεστιβάλ θα κυκλοφορήσει τις επόµενες εβδοµάδες παρουσιάζουµε συνοπτικά τις θεµατικές µε τις οποίες έχουµε την πρόθεση να ασχοληθούµε.

• Στις κεντρικές εκδηλώσεις εκτός από την συζήτηση για τον φεµινισµό που θέλουµε, συνεχίζοντας την συζήτηση που ανοίξαµε πέρσι, σκοπεύουµε να διερευνήσουµε περαιτέρω την σχέση φεµινισµού και τάξης. Σε µια από τις κεντρικές µας συζητήσεις θέλουµε να ανοίξουµε θέµατα που αφορούν την θηλυκοποίηση της εργασίας, την αντίσταση στην έµφυλη βία στους χώρους εργασίας, την προστασία των πιο ευάλωτων αόρατων εργαζόµενων γυναικών.

• Μια ακόµα κεντρική συζήτηση αφορά τις έµφυλες διεκδικήσεις σε δηµοτικό και τοπικό επίπεδο. Ποιες πολιτικές και ποιες πόλεις και γειτονιές χρειαζόµαστε για να κοινωνικοποιήσουµε την φροντίδα και την κοινωνική αναπαραγωγή; Πόσο οι τόποι κατοικίας µας αποτελούν ασφαλείς δηµόσιους χώρους; Η συζήτηση αυτή εν όψει των  δηµοτικών εκλογών που θα πραγµατοποιηθούν το φθινόπωρο αποκτά ακόµα περισσότερο ενδιαφέρον.

• Στόχος µας επίσης είναι να συζητήσουµε τη σχέση φεµινισµού και λοάτκι αγώνων και ειδικότερα να προσεγγίσουµε ζητήµατα που αφορούν την ορατότητα στην εργασία για όλα τα λοάτκι άτοµα.

Όσον αφορά τις συναυλίες και τις stand up κωµικούς θα υπάρξει αναλυτικότερη ανακοίνωση. Η προσπάθεια της Συνέλευσης 8 Μάρτη είναι να εξασφαλίσουµε την συµµετοχή αρκετών γυναικών και λοατκι καλλιτεχνών.

Τα πρώτα υλικά έχουν ήδη κυκλοφορήσει ενώ αναµένονται αρκετά βίντεο, συνεντεύξεις και ανακοινώσεις τις επόµενες βδοµάδες. Μείνετε συντονισµένες.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά