Ολοκληρώθηκε, πριν τις διακοπές του Πάσχα, ο πρώτος γύρος των εκλογικών αναμετρήσεων στις ΕΛΜΕ για την εκλογή αντιπροσώπων στο 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ.
Οι εκλογές γίνονται σε μια περίοδο που στον κλάδο βρίσκεται σε εξέλιξη η μάχη ενάντια στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ενώ η πολιτική της κυβέρνησης υπονομεύει την ίδια τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου.
Η μάχη της αξιολόγησης
Την ώρα που γράφεται το άρθρο έχει γίνει ένα ακόμη δικαστήριο, μετά από προσφυγή του υπουργείου παιδείας ενάντια στην απεργία-αποχή που έχει προκηρύξει η ΟΛΜΕ. Η απόφαση αναμενόταν στις αρχές Μάη και εκτός κάποιου συγκλονιστικού απρόοπτου, αναμένεται να βγάζει και αυτή την απεργία-αποχή παράνομη και ίσως και καταχρηστική. Ο αγώνας ενάντια στην ατομική αξιολόγηση, που είναι μάχη για το χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, δεν πρόκειται να τελειώσει βέβαια εδώ. Ήδη η ΑΔΕΔΥ έχει αποφασίσει να επαναπροκηρύξει την απεργία-αποχή για τους/ις εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Επίσης πλήθος ΕΛΜΕ έχουν προκηρύξει απεργία-αποχή ενάντια στην ατομική αξιολόγηση.
Ο αυταρχισμός του υπουργείου δε περιορίζεται βέβαια στις δικαστικές προσφυγές. Πλήθος πειθαρχικές διώξεις και διαρκείς απειλές επιχειρούν να κάμψουν το ηθικό των εκπαιδευτικών και να ποινικοποιήσουν τη συνδικαλιστική δράση αλλά και την έκφραση αλληλεγγύης. Η εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας για την αντικατάσταση στελεχών εκπαίδευσης που δεν συμμετέχουν στην διαδικασία της αξιολόγησης, είναι ενδεικτική της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης να άρει, με κάθε τρόπο, τα εμπόδια στην πολιτική της. Αλλά και το περιστατικό σε γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης όπου απειλήθηκαν με πειθαρχικό 11 εκπαιδευτικοί που έκαναν στάση εργασίας μαζί με συνάδελφο που αρνήθηκε να δεχτεί τον σύμβουλο αξιολογητή στην τάξη του, είναι ενδεικτικό της προσπάθειας ποινικοποίησης και της αλληλεγγύης.
Ο αυταρχισμός και η άκαμπτη στάση του υπουργείου έχει συναντήσει την αποφασιστικότητα και την μαζική αντίδραση ενός σοβαρού κομματιού του κλάδου. Δεν είναι μόνο ότι ένα μεγάλο μέρος των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών έχουν αρνηθεί να αξιολογηθούν, κάτι που ήταν η αρχική στόχευση του υπουργείου, αλλά και ότι το προηγούμενο διάστημα, στις μαζικότερες γενικές συνελεύσεις των τελευταίων χρόνων, ο κλάδος έκφρασε την αποφασιστικότητά του να δώσει με τα συνδικάτα του τη μάχη ενάντια στην ατομική αξιολόγηση.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις στη Θεσσαλονίκη
Οι 5 ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης ήταν ανάμεσα σε αυτές που ολοκλήρωσαν την εκλογή αντιπροσώπων για το 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ πριν τις διακοπές του Πάσχα. Τα αποτελέσματα δείχνουν μια τάση ενίσχυσης των δυνάμεων της Αριστεράς, μαζί βέβαια με μια μείωση της συμμετοχής σε σχέση με το 2022. Κατ’ αρχήν υπήρξε στις 4 από τις 5 ΕΛΜΕ μια μικρότερη ή μεγαλύτερη μείωση του αριθμού των ψηφοφόρων, σε σχέση με τις εκλογές για το 20ό συνέδριο της ΟΛΜΕ που έγινε το 2022. Συνολικά στην πόλη από 2.280 ψηφίσαντες πήγαμε στους 1.956. Στην Ε΄ ΕΛΜΕ όμως, υπήρξε άνοδος της συμμετοχής, κάτι που οδήγησε στην εκλογή ενός ακόμη αντιπροσώπου. Η συνολική κατανομή των εδρών ήταν ως εξής: Αγωνιστικές Παρεμβάσεις 8 (+1), Αγωνιστική Συνεργασία (ΠΑΜΕ) 5 (-1), ΔΑΚΕ 4 (-1), ΣΥΝΕΚ 1 (-2) και Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών 1 (+1). Η ΠΕΚ έχασε τη 1 έδρα που είχε το 2022. Ξεκάθαρα μειωμένη, σε σχέση με το 2022, είναι η εκλογική δύναμη των ΠΕΚ και ΣΥΝΕΚ που χάνουν πέρα από έδρες και σε ποσοστά και σε ψήφους. Χαμένη είναι και η ΔΑΚΕ αφού έχασε σε ψήφους, αν και αύξησε οριακά τα ποσοστά της, παρά τη στήριξη της διοίκησης και τις δυνατότητες που αυτή της δίνει. Το ΠΑΜΕ παρά τη μικρή μείωσή του σε ψήφους αυξάνει τα ποσοστά του, ενώ τα δύο μικρότερα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, η Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών και οι Αγωνιστικές Κινήσεις αυξάνουν ή διατηρούν τις ψήφους τους και αυξάνουν τα ποσοστά τους. Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις αναδεικνύονται ως η μεγαλύτερη συνδικαλιστική παράταξη της πόλης ενώ η Αριστερά της πόλης, με 14 έδρες στις 19, βάζει ένα λιθαράκι στην κατεύθυνση της αλλαγής των συσχετισμών στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Για την ανατροπή των συσχετισμών
Οι συσχετισμοί στο νέο ΔΣ της ΟΛΜΕ είναι και το βασικό διακύβευμα του συνεδρίου, πέρα βέβαια από τις όποιες αποφάσεις θα παρθούν στο ίδιο το συνέδριο. Είναι φανερό ότι υπάρχει πια ένα κομμάτι συναδέλφων και συναδελφισσών που συμμετέχει αποφασιστικά στη μάχη για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί η σύγκρουση με μια αποφασισμένη και αδίστακτη κυβέρνηση, χρειάζεται και μια συνδικαλιστική ηγεσία που να απευθύνει κάλεσμα ανυποχώρητου αγώνα στον κλάδο. Καμμιά μάχη δεν κερδήθηκε χωρίς την κατάλληλη ηγεσία και ένα τμήμα των εκπαιδευτικών, όπως φαίνεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα στη Θεσσαλονίκη, το καταλαβαίνει αυτό. Από το 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ πρέπει να βγει ένα ΔΣ που όχι μόνο θα προσπαθήσει να διευρύνει το κομμάτι των συναδέλφων που συμμετέχουν στη μάχη ενάντια στην ατομική αξιολόγηση και για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, αλλά και θα επιχειρήσει να κερδίσει την υποστήριξη της κοινωνίας στον αγώνα των εκπαιδευτικών, καθώς και να συντονίσει τις κλαδικές μας κινητοποιήσεις με τις κινητοποιήσεις των άλλων κλάδων που στενάζουν από την εφαρμογή μιας ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Είναι πολύ σημαντικό στο πλάι των ΕΛΜΕ που προσπαθούν συντονισμένα να απαντήσουν στην επίθεση, να βρίσκεται μια Ομοσπονδία με ένα διοικητικό συμβούλιο που να μπορεί να ανταποκριθεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στη σύγκρουση που είναι σε εξέλιξη.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
