Επιτροπές Αγώνα παντού για να σώσουμε τα σχολεία και τα νοσοκομεία μας

Η κα­τά­στα­ση αυτή έχει ση­μά­νει εδώ και καιρό συ­να­γερ­μό, με απο­τέ­λε­σμα όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρος κό­σμος να ψά­χνει τρό­πους να στα­μα­τή­σει αυτό το τσου­νά­μι μέ­τρων που έρ­χε­ται. Σε αυτές τις συν­θή­κες έχει αρ­χί­σει να ξα­να­γί­νε­ται λόγος για ευ­ρύ­τε­ρους συ­ντο­νι­σμούς και επι­τρο­πές αγώνα.

Ο συ­ντο­νι­σμός φο­ρέ­ων, σω­μα­τεί­ων κα­τοί­κων κλπ δεν είναι κάτι και­νού­ριο. Από την αρχή του μνη­μο­νί­ου φτιά­χτη­καν τέ­τοιες επι­τρο­πές, όπως λαϊ­κές συ­νε­λεύ­σεις ενά­ντια στο μνη­μό­νιο, επι­τρο­πές «δεν πλη­ρώ­νω» κ.ά. Ο Συ­ντο­νι­σμός σω­μα­τεί­ων και φο­ρέ­ων «Δεν χρω­στά­με-Δεν που­λά­με-Δεν πλη­ρώ­νου­με» ήταν το κο­ρυ­φαίο και το πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κό πα­ρά­δειγ­μα τέ­τοιου  συ­ντο­νι­σμού.

Σε το­πι­κό επί­πε­δο οι πε­ρισ­σό­τε­ρες επι­τρο­πές αγώνα (πάνω από 30 μόνο στην Ατ­τι­κή) κα­τά­φε­ραν να συ­σπει­ρώ­σουν πολύ κόσμο, κυ­ρί­ως ανέ­ντα­χτους αγω­νι­στές, αρι­στε­ρές και αντιε­ξου­σια­στι­κές δυ­νά­μεις, αλλά και αν­θρώ­πους που δεν είχαν ξα­να­α­σχο­λη­θεί με την πο­λι­τι­κή. Πάντα βέ­βαια, όπως ήταν ανα­με­νό­με­νο, αυτές οι επι­τρο­πές είχαν ημε­ρο­μη­νία λήξης.
Τώρα φαί­νε­ται πως εί­μα­στε ξανά σε μια τέ­τοια επεί­γου­σα στιγ­μή, όπου απαι­τεί­ται η μέ­γι­στη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση δυ­νά­με­ων, για να ανα­τρέ­ψου­με αυτή την κυ­βέρ­νη­ση και αυτή την πο­λι­τι­κή. Πέρα από τα κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς και τα με­μο­νο­μέ­να σω­μα­τεία, πάντα σε κρί­σι­μες στιγ­μές υπήρ­χε η ανά­γκη για πιο μα­ζι­κές και λαϊ­κές μορ­φές αγώνα, που συ­σπει­ρώ­νουν τον κόσμο που δεν έχει σω­μα­τείο, που δεν ανή­κει σε κά­ποιο κόμμα.

Ήδη από το κα­λο­καί­ρι νο­σο­κο­μεία που πλήτ­το­νται άμεσα, όπως το Γε­νι­κό Πα­τη­σί­ων, το Αγ. Βαρ­βά­ρα και το Σι­σμα­νό­γλειο, είχαν πάρει την πρω­το­βου­λία συ­ντο­νι­σμού σε επί­πε­δο το­πι­κής κοι­νω­νί­ας, με απο­τέ­λε­σμα να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν κά­ποιες πολύ μα­ζι­κές συ­γκε­ντρώ­σεις. Πιο πρό­σφα­το πα­ρά­δειγ­μα είναι η μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση που έγινε στις 6/9 για το νο­σο­κο­μείο Πα­να­γία στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπου όλοι οι φο­ρείς αντα­πο­κρί­θη­καν σε κά­λε­σμα του σω­μα­τεί­ου.

Αντί­στοι­χες κι­νή­σεις μπο­ρούν να γί­νουν με κέ­ντρο τη μάχη της παι­δεί­ας ενά­ντια στις απο­λύ­σεις κα­θη­γη­τών και στα κλει­σί­μα­τα σχο­λεί­ων. Ήδη αρ­κε­τές ΕΛΜΕ, με απο­φά­σεις Γε­νι­κών Συ­νε­λεύ­σε­ων αγώνα, κα­λούν σε συ­ντο­νι­σμό τους φο­ρείς της πε­ριο­χής.

Η Γ΄ ΕΛΜΕ στο Ίλιον-Κα­μα­τε­ρό έχει προ­γραμ­μα­τί­σει μα­ζι­κες συ­γκε­ντρώ­σεις στις πλα­τεί­ες των δήμων της πε­ριο­χής για όλο τον Σε­πτέμ­βρη, ενώ υπο­γρά­φει ήδη κοινά κεί­με­να με τους φο­ρείς της πε­ριο­χής (συλ­λό­γους γο­νέ­ων, σω­μα­τεία κλπ). Αντί­στοι­χα κα­λέ­σμα­τα και δρά­σεις έχουν γίνει και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη.

Είτε μι­λά­με για επι­τρο­πές υπε­ρά­σπι­σης της παι­δεί­ας, είτε για επι­τρο­πές αγώνα για την υγεία, είτε για ενερ­γο­ποί­η­ση πα­λιό­τε­ρων επι­τρο­πών και συ­νε­λεύ­σε­ων, όπως η επι­τρο­πή κα­τοί­κων Γλυ­φά­δας που καλεί ξανά σε συ­σπεί­ρω­ση τον κόσμο της πε­ριο­χής, ή η επι­τρο­πή Βά­ρης-Βού­λας-Βου­λιαγ­μέ­νης που καλεί σε επεί­γου­σα συ­νέ­λευ­ση για τα σχο­λεία και το Ασκλη­πιείο Βού­λας, ο στό­χος είναι το στή­σι­μο ενός με­γά­λου δι­κτύ­ου σε κάθε γει­το­νιά που θα συ­σπει­ρώ­σει τους πά­ντες και θα δίνει ελ­πί­δα στον κόσμο ότι υπάρ­χει συλ­λο­γι­κό­τη­τα και αντί­στα­ση στην κα­τη­φό­ρα.

Η Αρι­στε­ρά μπο­ρεί και πρέ­πει να γίνει η ψυχή τέ­τοιων πρω­το­βου­λιών. Όπου έχει δυ­νά­μεις σε ΔΣ σω­μα­τεί­ων, να παρ­θούν απο­φά­σεις για κα­λέ­σμα­τα τέ­τοιων επι­τρο­πών, όπως στη Β΄ ΕΛΜΕ στο 7ο Δια­μέ­ρι­σμα, που προ­γραμ­μα­τί­ζει κά­λε­σμα στους φο­ρείς της πε­ριο­χής.

Ο ρόλος της Αρι­στε­ράς είναι να κι­νη­το­ποι­ή­σει φο­ρείς, να αφιε­ρώ­σει χρόνο και δυ­να­μι­κό που θα συμ­με­τέ­χει σε επι­τρο­πές αγώνα υπε­ρά­σπι­σης των σχο­λεί­ων και των νο­σο­κο­μεί­ων. Ήδη η πο­λι­τι­κή από­φα­ση της ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πε­ρι­γρά­φει τη δη­μιουρ­γία τέ­τοιων επι­τρο­πών ως προ­τε­ραιό­τη­τα. Αντί­στοι­χες απο­φά­σεις ελ­πί­ζου­με ότι θα παρ­θούν και από την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, αλλά (πιο δύ­σκο­λα) και από το ΚΚΕ.

Πε­ριε­χό­με­νο και μορφή ορ­γά­νω­σης
Κα­ταρ­χήν μια τέ­τοια πρω­το­βου­λία, για να έχει τη μέ­γι­στη απο­δο­χή από όλους, καλό είναι να παρ­θεί από το ίδιο το σω­μα­τείο που πλήτ­τε­ται. ΕΛΜΕ ή σω­μα­τείο νο­σο­κο­μεί­ου. Είναι ση­μα­ντι­κό να ανα­δει­χτεί το σω­μα­τείο, ο ερ­γα­σια­κός χώρος της γει­το­νιάς ως ο βα­σι­κός ορ­γα­νω­τής της μάχης ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση.

Οι κα­θη­γη­τές και οι για­τροί, πέρα από το γε­γο­νός ότι μα­θαί­νουν στα παι­διά γράμ­μα­τα και μας για­τρεύ­ουν, είναι και οι άν­θρω­ποι που μπαί­νουν μπρο­στά για να υπε­ρα­σπι­στούν ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία. Σε μια επι­τρο­πή αγώνα μπο­ρεί να συμ­με­τέ­χει ο σύλ­λο­γος γο­νέ­ων, σω­μα­τεία της πε­ριο­χής, πο­λι­τι­στι­κοί και αθλη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, όλοι δη­λα­δή οι μα­ζι­κοί φο­ρείς μιας πε­ριο­χής.

Μια επι­τρο­πή όμως, για να έχει πραγ­μα­τι­κά ρίζες σε μια γει­το­νιά, είναι ανα­γκαίο να συ­σπει­ρώ­νει τους κα­τοί­κους της. Τους μα­θη­τές, τους συ­ντα­ξιού­χους, τους γο­νείς, τους ερ­γα­ζό­με­νους όχι μόνο ως εκ­προ­σώ­πους, αλλά και ως άτομα.
Ο άμε­σος στό­χος της επι­τρο­πής μπο­ρεί να είναι «να μην κλεί­σει το σχο­λείο ή το νο­σο­κο­μείο», ή «να μην απο­λυ­θούν οι ερ­γα­ζό­με­νοι σε ένα συ­γκε­κρι­μέ­νο χώρο», ή «η υπε­ρά­σπι­ση μιας απερ­γί­ας ή μιας κα­τά­λη­ψης». Από κει και πέρα η επι­τρο­πή προ­φα­νώς λει­τουρ­γεί στην κα­τεύ­θυν­ση της ανα­τρο­πής της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής. Αυτό ση­μαί­νει ότι ενερ­γο­ποιεί­ται κάθε στιγ­μή που προ­κύ­πτει οποιο­δή­πο­τε άλλο θέμα, ενώ σε κά­ποιες πε­ρι­πτώ­σεις μπο­ρεί να απο­κτή­σει και πιο μό­νι­μα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, όπως είχε γίνει πα­λιό­τε­ρα με τις επι­τρο­πές αγώνα ενά­ντια στο μνη­μό­νιο, κυ­βέρ­νη­ση, ΕΕ και ΔΝΤ.  

Τι κάνει μια Επι­τρο­πή Αγώνα
Μια επι­τρο­πή αγώνα λει­τουρ­γεί ως μια με­γά­λη ασπί­δα πρώτα και κύρια για το σχο­λείο ή το νο­σο­κο­μείο που δέ­χε­ται επί­θε­ση. Ενη­με­ρώ­νει τη γει­το­νιά με ανά­λο­γο υλικό, ενώ με εξορ­μή­σεις απα­ντά στην προ­πα­γάν­δα της κυ­βέρ­νη­σης.
Όποτε και αν χρεια­στεί, όπως για πα­ρά­δειγ­μα τώρα που ανοί­γουν τα σχο­λεία, βρί­σκε­ται έξω από αυτά και καλεί γο­νείς και μα­θη­τές να ορ­γα­νω­θούν για να σώ­σουν το σχο­λείο. Μια επι­τρο­πή χρη­σι­μο­ποιεί ένα σχο­λείο ή το αμ­φι­θέ­α­τρο ενός νο­σο­κο­μεί­ου  (σε συ­νεν­νό­η­ση με το σω­μα­τείο) για τις συ­να­ντή­σεις της.

Το σχο­λείο ή το νο­σο­κο­μείο μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει ως κέ­ντρο αγώνα. Να είναι μο­νί­μως ανοι­χτό, να υπάρ­χουν πανό απ’ έξω και μέσα να γί­νο­νται εκ­δη­λώ­σεις, προ­βο­λές, συ­ναυ­λί­ες κλπ. Η επι­τρο­πή αγώνα μπο­ρεί να ορ­γα­νώ­νει τη συμ­με­το­χή της γει­το­νιάς σε μια με­γά­λη απερ­γία ή δια­δή­λω­ση, ή μπο­ρεί να ορ­γα­νώ­νει το­πι­κές δια­δη­λώ­σεις και κι­νη­το­ποι­ή­σεις.
Με ντου­ντού­κες, αυ­το­κί­νη­τα, πανό, μου­σι­κές να κάνει συ­νε­χώς αι­σθη­τή την πα­ρου­σία της στη γει­το­νιά. Τέ­τοιες εκ­δη­λώ­σεις είχαν ορ­γα­νω­θεί σε πολ­λές γει­το­νιές της Αθή­νας, που κα­λού­σαν τον κόσμο στις με­γά­λες δια­δη­λώ­σεις ενά­ντια στην ψή­φι­ση των μνη­μο­νί­ων ή του με­σο­πρό­θε­σμου.

Είναι ση­μα­ντι­κό επί­σης η επι­τρο­πή αγώνα να είναι ανοι­χτή σε ιδέες και προ­τά­σεις του κό­σμου. Χρειά­ζε­ται να δίνει λόγο και χώρο στον κάθε άν­θρω­πο να εκ­φρα­στεί και να νιώ­σει χρή­σι­μος. Τέλος, επί­σης ση­μα­ντι­κό είναι οι επι­τρο­πές αγώνα να γί­νουν χώρος συ­νά­ντη­σης ΟΛΗΣ της Αρι­στε­ράς, που, χωρίς να ξε­χνά­ει όσα τη χω­ρί­ζουν, θα πρέ­πει να βρει τους τρό­πους να συ­νεν­νοη­θεί σε κι­νη­μα­τι­κό επί­πε­δο.

Αλ­λη­λεγ­γύη
Ση­μα­ντι­κό ρόλο μπο­ρεί να παί­ξουν και τα διά­φο­ρα δί­κτυα ή πρω­το­βου­λί­ες αλ­λη­λεγ­γύ­ης, όπου μέχρι τώρα πε­ριό­ρι­ζαν τη δράση τους στο μά­ζε­μα τρο­φής ή φαρ­μά­κων. Το Δί­κτυο Αντί­στα­σης και Αλ­λη­λεγ­γύ­ης 7ου Δια­με­ρί­σμα­τος για πα­ρά­δειγ­μα, που σε συ­νερ­γα­σία με την το­πι­κή ΕΛΜΕ  λει­τουρ­γού­σε μα­θή­μα­τα ενι­σχυ­τι­κής δι­δα­σκα­λί­ας όλη την προη­γού­με­νη χρο­νιά, καλεί σε εκ­δή­λω­ση και συ­ντο­νι­σμό για την υπε­ρά­σπι­ση της παι­δεί­ας και της υγεί­ας, τη Δευ­τέ­ρα 16/9.

Τα δί­κτυα αυτά μπο­ρούν να δεί­ξουν την αλ­λη­λεγ­γύη τους μα­ζεύ­ο­ντας χρή­μα­τα για ένα απερ­για­κό τα­μείο των ερ­γα­ζο­μέ­νων ή μα­ζεύ­ο­ντας είδη πρώ­της ανά­γκης γι’ αυ­τούς και τις οι­κο­γέ­νειές τους. Όχι με όρους φι­λαν­θρω­πί­ας, όχι απλά μοι­ρά­ζο­ντας τε­τρά­δια και μο­λύ­βια, αλλά συ­μπλη­ρω­μα­τι­κά στην απερ­γία που οι ίδιοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι κά­νουν.
Οι επό­με­νες εβδο­μά­δες θα είναι κρί­σι­μες για το μέλ­λον των σχο­λεί­ων και των νο­σο­κο­μεί­ων μας. Πα­ρό­λο που οι επι­τρο­πές αγώνα θα είναι μα­κράς πνοής, θα πρέ­πει να στη­θούν από τώρα, να αρ­χί­σουν να δου­λεύ­ουν, να προ­ε­τοι­μά­ζουν το έδα­φος και να στεί­λουν το μή­νυ­μα πα­ντού: Αυτή η πο­λι­τι­κή θα ανα­τρα­πεί τώρα από όλους εμάς.

*Η Κα­τε­ρί­να Σερ­γί­δου είναι μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας της Νο­μαρ­χια­κής Επι­τρο­πής Α’ Αθή­νας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ