Η απόφαση των συντεχνιών της ΠΕΟ και της DEVIS να οργανώσουν κοινή πρωτομαγιάτικη εκδήλωση Ε/Κ και Τ/Κ, την πρώτη μετά το 1958, αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από πλήθος κόσμου και από τις δύο κοινότητες.

Πε­ρί­που 5.000 άν­θρω­ποι βρέ­θη­καν στο γή­πε­δο της Τσε­τίν­κα­για, απέ­να­ντι από το Λήδρα Πάλας και δια­δή­λω­σαν με εν­θου­σια­σμό ενά­ντια στους κοι­νούς εχθρούς: τη λι­τό­τη­τα, το φα­σι­σμό, τον εθνι­κι­σμό, που και στις δυο πλευ­ρές του νη­σιού απο­τε­λούν το ιστο­ρι­κό σχέ­διο εξα­σφά­λι­σης της κυ­ριαρ­χί­ας του κε­φα­λαί­ου πάνω στους ερ­γα­ζό­με­νους. Οι υψω­μέ­νες γρο­θιές, τα χα­μό­γε­λα στα πρό­σω­πα των συ­ντρο­φισ­σών και των συ­ντρό­φων, οι κόκ­κι­νες ση­μαί­ες και τα μα­χη­τι­κά συν­θή­μα­τα που δο­νού­σαν την ατμό­σφαι­ρα όλο το βράδυ μας γέ­μι­σαν αι­σιο­δο­ξία. Μια αι­σιο­δο­ξία που πη­γά­ζει από τη εμπει­ρία ότι όταν η ερ­γα­τι­κή τάξη πα­λεύ­ει ενω­μέ­νη μπο­ρεί να τσα­κί­σει τα δι­χα­στι­κά σχέ­δια των από πάνω και να απε­λευ­θε­ρώ­σει τον εαυτό της και ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία

Η φε­τι­νή πρω­το­μα­γιά­τι­κη συ­γκέ­ντρω­ση σφρα­γί­στη­κε από την επί­δει­ξη εν­θου­σιώ­δους διά­θε­σης εκ μέρος του κό­σμου, κάτι που έχει ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία σή­με­ρα που οι κα­τα­κτή­σεις των ερ­γα­ζό­με­νων βρί­σκο­νται σε ιστο­ρι­κό ση­μείο κα­μπής. Η χει­ρό­τε­ρη κρίση του κα­πι­τα­λι­σμού εδώ και δε­κα­ε­τί­ες, αντι­με­τω­πί­ζε­ται από το κε­φά­λαιο και του πο­λι­τι­κούς του εκ­φρα­στές, με αμεί­λι­κτη επι­θε­τι­κό­τη­τα σε όλα τα επί­πε­δα. Στρέ­φο­νται με ορμή ενά­ντια στον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και τις κα­τα­κτή­σεις του, τα κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, αλλά και ενά­ντια στην Αρι­στε­ρά και τις συ­ντε­χνί­ες ως ιστο­ρι­κούς φο­ρείς ιδεών και πρά­ξε­ων αντί­στα­σης.

Μέσα σε τέ­τοιες συν­θή­κες δεν υπάρ­χει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο εφη­συ­χα­σμού. Ο παλ­μός της πρω­το­μα­γιά­τι­κης πο­ρεί­ας και η διά­θε­ση του κό­σμου, χρειά­ζε­ται άμεσα να με­τα­σχη­μα­τι­στεί σε κα­θη­με­ρι­νή μάχη και πο­λι­τι­κή ζύ­μω­ση πα­ντού. Στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας που χτυ­πιού­νται, στα σχο­λεία, στα νο­σο­κο­μεία, στις γει­το­νιές και τους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους που οι φα­σί­στες και οι ρα­τσι­στές κά­νουν την εμ­φά­νι­σή τους. Οι συ­ντε­χνί­ες και οι ορ­γα­νώ­σεις της αρι­στε­ράς και στις δύο κοι­νό­τη­τες φέ­ρουν ευ­θύ­νη για το πόσο απο­φα­σι­στι­κά ρί­χνο­νται σε αυτή τη μάχη και είναι λυ­πη­ρό το ότι μέχρι στιγ­μής, οι πρω­το­βου­λί­ες τους δεν αντα­πο­κρί­νο­νται στη διά­θε­ση και στις ανά­γκες του κό­σμου.

Αυτό είναι κάτι που χρειά­ζε­ται να αλ­λά­ξει άμεσα και στα πλαί­σια αυτής της δια­πί­στω­σης, το Γρα­νά­ζι στη­ρί­ζει συμ­με­τέ­χο­ντας και ορ­γα­νώ­νο­ντας εκεί­νες τις δρά­σεις και πρω­το­βου­λί­ες που μπο­ρούν να παί­ξουν θε­τι­κό ρόλο στην ορ­γά­νω­ση της αντε­πί­θε­σης των ερ­γα­ζό­με­νων και την απο­φα­σι­στι­κή διεκ­δί­κη­ση όσων μας ανή­κουν. Ας με­τα­τρέ­ψου­με το ιστο­ρι­κό μή­νυ­μα της Πρω­το­μα­γιάς από μνήμη σε πράξη κα­θη­με­ρι­νή και υπό­θε­ση όλων των ερ­γα­ζό­με­νων.

Ετικέτες