Αυτό το ΟΧΙ θα είναι και δικό μας!

Πέντε χρόνια τώρα η κοινωνική πλειοψηφία βιώνει μια επίθεση άνευ προηγουμένου από το σύστημα, λόγω της παγκόσμιας δομικής του κρίσης, που πλέον στην προσπάθεια του να επιβιώσει πετά απροκάλυπτα κάθε ανθρώπινο προσωπείο που είχε στους καιρούς πριν την κρίση. Πέντε χρόνια τώρα ζούμε την έξαρση της καταστολής, της φτώχιας, της ανεργίας,  της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού. Η φτώχια και η εξαθλίωση αφορούν ιδιαιτερα τις μετανάστριες, τους εθνικά μειονοτικούς, τα άτομα με αναπηρία, τους ψυχικά πάσχοντες, τις εξαρτημένες, τους νέους, τις γυναίκες και ακόμα περισσότερο εμάς τους lgbtiqa ανθρώπους και όσους γενικότερα δεν ταιριάζουμε στα πρότυπα της “υγειούς” πατριαρχικής, ιεραρχικής και ανελεύθερης κοινωνίας τους (αυτής της κοινωνίας που μας θέλει να ταιριάζουμε στα προπαρασκευασμένα κουτάκια της). Ταυτόχρονα ζούμε και την αναβίωση της απειλής του φασισμού, με τις ρατσιστικές και ομοφοβικές καταβολές του, αυτού του φαντάσματος από το παρελθόν που θέλει να επιβάλει στην κοινωνία την ομοιομορφία του νεκροταφείου από το οποίο βγήκε .

Οι επιθέσεις που δεχτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια ως εργαζόμενες και άνεργες δεν έγιναν από κάποιους αόρατους συνωμότες, εξωγήινους ή σκοτεινές υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά από το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του και τους συμμάχους τους, τους διεθνεις τοκογλύφους! Τώρα που η μάχη κορυφώνεται, όλοι οι εκπρόσωποι αυτού του συστήματος στρατεύονται με λύσσα υπέρ του «ναι» στο νέα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά μέτρα της τρόικας. Όμως και η παρούσα κυβέρνηση αθέτησε τις προεκλογικές της υποσχέσεις για διαγραφή του χρέους, δείχνοντας ατολμία και υποχωρώντας διαρκώς από τα αιτήματα που έπεισαν την κοινωνία να την εμπιστευτεί. Το ίδιο το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ήταν μια υποχώρηση από τις αποφάσεις του ίδιου του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση της κυβέρνησης στην Τρόικα με το μνημόνιο των 47 σελίδων ήταν μια περαιτέρω υποχώρηση από το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Μάλιστα, η ατολμία της κυβέρνησης φάνηκε και στα ΛΟΑΤ δικαιώματα, καθώς ακόμα δε ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια ούτε και αναγνώρισε νομικά την ταυτότητα φύλου χωρίς ιατρικούς όρους και προϋποθέσεις.

Γι’ αυτό το δικό μας ΟΧΙ,  πρέπει να είναι κάτι παραπάνω απο μια ψήφος. Πρέπει να είναι ένα μεγάλο, δυναμικό ΟΧΙ, με βαθιά ριζοσπαστικές προεκτάσεις, στηριγμένο σε μας που ζούμε στο πετσί μας τις συνέπειες της κρίσης (τόσο ως lgbtiqa άνθρωποι, όσο και ως εργαζόμενοι ή επισφαλως εργαζομενοι και ανεργοι). Πρέπει να στηρίξουμε το ΟΧΙ κατά της πρότασης της τρόικας, που καταπατά τις ζωές μας και ταυτόχρονα να το ενισχύσουμε συντασσόμενες/ν*/νοι στις ίδιες γραμμές με τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες, για να μη γίνει η ψήφος μας εργαλείο για μια άλλη πολιτική που θα είναι σε βάρος της αξιοπρέπειας και της ζωής μας ...

Η δραστική επαφή της lgbtiqa κοινότητας με τα κινήματα ειναι σημαντική, γιατί όλες μας οι διεκδικήσεις ως γκέι, λεσβίες, τρανς, αμφί, intersex και queer δεν μπορούν να βρουν πλήρη ικανοποίηση στην κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και του εκφοβισμού των ΜΜΕ και των φασιστικών συμμοριών. Ειδικότερα η lgbtiqa κοινότητα, για να πετύχει τα δικαιώματα στη ζωή, την ερωτική ελευθερία, το σεβασμό και την αξιοπρέπεια πρέπει να αναδείξει τη φυσική ενότητά της με τα διεκδικητικά κινήματα, όπως το φεμινιστικό, το αντιφασιστικό και το εργατικό, σπάζοντας τους αμοιβαίους διαχωρισμούς. Απ’ την άλλη πλευρά και οι διεκδικησεις των κινημάτων, αν δεν στρέφονται κατά της πατριαρχίας και υπέρ των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως ταυτότητας/έκφρασης φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε καμιά μερική ή ολική ανθρώπινη απελευθέρωση. Η κοινωνία της απελευθέρωσης  χάνει κάθε μορφή και έννοια ελευθερίας, αν διατηρεί πατριαρχικές δομές και τις πρακτικές μίσους και διακρίσεων που αυτές οι δομές παράγουν και έτσι ενισχύεται η καταπίεση, ωθώντας την  ανθρώπινη χειραφέτηση αιώνες πίσω.

Το δικό μας ΟΧΙ την Κυριακή στις 5 Ιούλη θα προσμετρηθεί μαζί με τα υπόλοιπα ΟΧΙ των εργαζόμενων, των άνεργων, των φοιτητών & των συνταξιουχων, το ΟΧΙ της κοινωνίας κατά της λιτότητας, κατά των μνημονιακών πολιτικών και κατά όλων των περικοπών στην οικονομία, στα δικαιώματα και τη χαρά, αλλά και την ουσία της ζωής (κάποιοι συμπολίτες μας την έχασαν πέντε χρόνια τώρα – ας όψεται η πολιτική της λιτότητας και οι επιταγές των τοκογλύφων) . Αλλά δεν σταματάμε εκεί: το δικό μας όχι συνεχίζει και από τη Δευτέρα ακόμα πιο δυναμικά. Η ζωή είναι  πολύχρωμη σαν το ουράνιο τόξο που μας ενώνει, όλη την lgbtiqa οικογένεια, αλλά και τους υπόλοιπους φίλους και τις φίλες μας! Στόχος μας είναι να την απαλλάξουμε απο την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την καταπίεση, την ομοιομορφία, την καταστολή, την περιθωριοποίηση, τον αποκλεισμό, τη ρατσιστική, σεξιστική, ομοφοβική και τρανσφοβική βία, την καταστροφή του οικοσυστήματος, τον εθνικισμό, το φασισμό, τους πολέμους, τη μιζέρια και την ηττοπάθεια, να την απαλλάξουμε απο τα δεινά, τις συμφορές, αλλά και τις αδυναμίες μας και να την χαρούμε πλήρως, σε όλο το πολύχρωμο της μεγαλείο.