Ο φασισμός είναι βία. Βία ωμή, χυδαία, θρασύδειλη ενάντια στους αδυνάτους και τους ανυπεράσπιστους.

Πέντε χρό­νια πριν, μια συμ­μο­ρία φα­σι­στών δο­λο­φο­νού­σε τον Π. Φύσσα  με την αστυ­νο­μία να πα­ρα­κο­λου­θεί με δια­κρι­τι­κό­τη­τα (!). Χθες και προ­χθές, φα­σί­στες με­τα­μορ­φω­μέ­νοι σε «επαγ­γελ­μα­τί­ες μα­κε­δο­νο­μά­χους», μα­χαί­ρω­ναν με­τα­νά­στες σε στάση λε­ω­φο­ρεί­ου, κα­τέ­στρε­φαν εβραϊ­κά μνη­μεία, χτυ­πού­σαν τούρ­κους του­ρί­στες, λιν­τσά­ραν μικρά παι­διά…

Ο φα­σι­σμός δυ­να­μώ­νει σαν απει­λή, στην Ελ­λά­δα και την Ευ­ρώ­πη. Η επιρ­ροή του εξα­πλώ­νε­ται, δια­πλέ­κε­ται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο με το βαθύ κρά­τος, κλι­μα­κώ­νει τις επι­θέ­σεις του. Το πο­γκρόμ του φα­σι­στι­κού όχλου, πριν λίγες μέρες στο Κέ­μνιτζ της Γερ­μα­νί­ας, ενά­ντια σε με­τα­νά­στες με την ανοχή της αστυ­νο­μί­ας, πρέ­πει να λει­τουρ­γή­σει σαν κόκ­κι­νος συ­να­γερ­μός για όλο το κί­νη­μα.

Ο φα­σι­σμός όμως δεν είναι μόνο βία. Είναι και ένα κα­λο­δου­λε­μέ­νο σχέ­διο «από τους επάνω». Οι πρό­σφυ­γες και οι με­τα­νά­στες, οι κο­λα­σμέ­νοι αυτής της ζωής,  είναι πο­λύ­τι­μοι για την χρυσή κοι­νω­νία της χώρα μας. Οι­κο­νο­μι­κά γιατί τους στραγ­γί­ζουν το αίμα στα χω­ρά­φια και στα ερ­γο­στά­σια,  για ένα κομ­μά­τι ψωμί. Πο­λι­τι­κά γιατί παί­ζουν το ρόλο του εξι­λα­στή­ριου θύ­μα­τος για  όλα τα κοι­νω­νι­κά δεινά που τα­λαι­πω­ρούν τον ερ­γα­τό­κο­σμο .  Ακρι­βώς σ’ αυτό  το ση­μείο έρ­χο­νται οι φα­σί­στες, που είναι ένα πολύ χρή­σι­μο ερ­γα­λείο, για να τρο­μά­ζουν τους σκλά­βους, για να απο­διορ­γα­νώ­νουν τους ανέρ­γους και τους φτω­χούς  και να εμπο­δί­ζουν τα ρι­ζο­σπα­στι­κά κι­νή­μα­τα και τους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες να ανα­πτυ­χθούν.

Τους φα­σί­στες πρέ­πει να τους τσα­κί­σου­με. Γιατί; Γιατί μετά τους πρό­σφυ­γες, θα έλθει η σειρά των ομο­φυ­λό­φι­λων, των Ρομά, των γυ­ναι­κών και κάθε εί­δους μειο­νό­τη­τας που πα­λεύ­ει για τα στοι­χειώ­δη δι­καιώ­μα­τα της, με τε­λι­κό στόχο τους ερ­γά­τες ακτι­βι­στές στους χώ­ρους δου­λειάς.

Αλλά πρέ­πει να ξε­κα­θα­ρί­σου­με κά­ποια βα­σι­κά μέσα στο κί­νη­μα:

-Πρώ­το, η απά­ντη­ση στους φα­σί­στες δεν μπο­ρεί να είναι ξέ­χω­ρη από την αντί­στα­ση στα μνη­μό­νια. Ο αντι­φα­σι­σμός είναι κομ­μά­τι του τα­ξι­κού αγώνα ενά­ντια στην επί­θε­ση των κα­πι­τα­λι­στών.

 -Δεύ­τε­ρο, η απά­ντη­ση στους φα­σί­στες δεν μπο­ρεί  παρά να είναι ενω­τι­κή. Ο αντι­φα­σι­σμός δεν είναι δυ­να­τό να υπάρ­ξει με ορ­γα­νω­τι­κούς απο­κλει­σμούς και ηγε­μο­νι­σμούς.

-Τρί­το, την απά­ντη­ση στους φα­σί­στες θα την δώ­σου­με πρώτα στους δρό­μους και ύστε­ρα στους θε­σμούς. Δεν μπο­ρού­με να έχου­με εμπι­στο­σύ­νη στους δι­κα­στές και την αστυ­νο­μία. Η εμπει­ρία μέχρι τώρα αυτό μας έχει δι­δά­ξει.

-Τέ­ταρ­το, η πάλη ενά­ντια στους φα­σί­στες πρέ­πει να διαρ­κής, κα­θη­με­ρι­νή και στους μα­ζι­κούς χώ­ρους. Η συμ­με­το­χή των συν­δι­κά­των στον αντι­φα­σι­στι­κό αγώνα έχει γίνει ζή­τη­μα κρί­σι­μης ση­μα­σί­ας.

  • Να τε­λειώ­σει επι­τέ­λους η δίκη της Χρυ­σής Αυγής. Ισό­βια στους φα­σί­στες δο­λο­φό­νους.
  • Κα­τα­δί­κη της ρα­τσι­στι­κής πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Για τους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες «σύ­νο­ρα ανοι­κτά – πό­λεις ανοι­κτές- ίσα δι­καιώ­μα­τα»
  • Όχι στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τον εθνι­κι­σμό. Έξω το ΝΑΤΟ. Όχι στους εξο­πλι­σμούς. Ει­ρή­νη και φιλία των λαών στα Βαλ­κά­νια και τη Μέση Ανα­το­λή.
  • Κάτω η πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων, πα­λιών και νέων.
  • Καμία ανα­κω­χή με την κυ­βέρ­νη­ση των τρα­πε­ζι­τών.
  • Καμία ανοχή στους φα­σί­στες.

Διε­θνι­στι­κή Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά -Κόκ­κι­νο Δί­κτυο στη ΛΑΕ 

Ετικέτες