8 Μάρτη 2025: Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας

Δικαίωμά μου

Δικαίωμά μου είναι και το κεντρικό σύνθημα που διαλέξαμε για την φετινή καμπάνια μας. Δικαίωμά μας είναι η ουσιαστική ισότητα στην εργασία, με αυξήσεις στους μισθούς, ασφαλείς και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς. Η κατάργηση του 8ωρου, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ακρίβεια, η καταπάτηση κάθε εργατικού δικαιώματος, έχουν εγκλωβίσει όλη την κοινωνία σε μια κατάσταση διαρκούς κρίσης και εντεινόμενης φτωχοποίησης και πολύ περισσότερο όλες εμάς που είμαστε διπλά εκτεθειμένες στην ανεργία, στην επισφάλεια, σε τοξικά και βίαια εργασιακά περιβάλλοντα. Θα παλέψουμε για να δυναμώσουμε τις συλλογικές συμβάσεις, για να καταργήσουμε στην πράξη τις διακρίσεις και τις κακοποιητικές συμπεριφορές στους εργασιακούς χώρους, θα παλέψουμε γιατί δεν είναι ρεαλιστικό από τον πλούτο που παράγουμε να μην μας αναλογούν παρά μόνο ψίχουλα. 

Δικαίωμά μας να διεκδικούμε ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, με δομές και υπηρεσίες προσβάσιμες σε όλες/όλα/όλους. Δεν είναι γυναικεία υποχρέωση η φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των αρρώστων, η φροντίδα του νοικοκυριού. Είναι απλήρωτη εργασία που παρόλο που είναι απολύτως απαραίτητη για τη λειτουργία της κοινωνίας έχει χρεωθεί μόνο σε μία μερίδα του πληθυσμού. Είναι ένας ανήθικος εκβιασμός που κρατάει πολλές από εμάς αιχμάλωτες των κακοποιητών, σε ένα κύκλο βίας, που όλο και συχνότερα καταλήγει σε τραγωδίες. Δικαίωμά μας λοιπόν να χτίσουμε ένα κράτος πρόνοιας που θα αναγνωρίζει και θα αμείβει την μέχρι τώρα απλήρωτη εργασία μας και θα επιμεριστεί το κόστος της κοινωνικής αναπαραγωγής. 

Δικαίωμά μας να αποφασίζουμε μόνες μας αν και πότε θα γίνουμε μητέρες, με ποιους όρους και σε ποιες συνθήκες. Είναι αδιανόητο στον 21ό αιώνα να αμφισβητείται η αυτοδιάθεση των σωμάτων μας και μάλιστα υπό την πίεση ακροδεξιών και σκοταδιστικών αντιλήψεων που ανήκουν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Είναι δικαίωμά μας να καθορίζουμε ελεύθερες το φύλο μας, τη σεξουαλικότητα μας, όλες τις πτυχές της ερωτικής και αναπαραγωγικής μας ζωής. 

Δικαίωμά μας να απαιτούμε πραγματική προστασία από κακοποιητικές συμπεριφορές σε όλες τις πτυχές του βίου μας. Νομική και ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα της έμφυλης βίας και αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία. Ακόμη σημαντικότερο, δικαίωμά μας είναι η εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων πρόληψης της έμφυλης βίας. Άμεσα δομές φιλοξενίας σε κάθε δήμο και γειτονιά, με επαρκείς υποδομές και προσωπικό και μέτρα οικονομικής στήριξης των επιζωσών, των θυμάτων και των οικογενειών τους. 

Δικαίωμά μας να έχουμε πρόσβαση σε όλα τα δημόσια αγαθά. Δικαίωμα μας η μόρφωση σε όλες της βαθμίδες, δικαίωμά μας η υγεία και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δικαίωμά μας η πρόσβαση σε φτηνό ρεύμα και νερό, δικαίωμά μας να μπαίνουμε σε μέσα μεταφοράς χωρίς να φοβόμαστε για τις ζωές μας. Η πολιτική της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων αντιμετωπίζει τις ανάγκες μας ως πηγή κέρδους και είναι δικαίωμα μας να παλέψουμε να (ξανα)γίνουν όλα δημόσια και δωρεάν. Οι ζωές μας και οι ανάγκες μας είναι απείρως πιο σημαντικές από τα κέρδη τους. 

Δικαίωμά μας είναι η ειρήνη. Στις πολεμικές ιαχές που πληθαίνουν απαντάμε με ηχηρά μηνύματα συναδέλφωσης και αλληλεγγύης. Απαιτούμε να μπει φρένο στην κούρσα των εξοπλιστικών δαπανών που κλέβει τον πλούτο της κοινωνίας και τον πετάει στην πολεμική μηχανή. Είναι δικαίωμά μας να σταματήσουμε να πληρώνουμε για φρεγάτες και όπλα και μάλιστα εις βάρος των πραγματικών αναγκών μας. Μόνο οι δικοί μας αγώνες ενάντια στο μιλιταρισμό και τους εθνικούς ανταγωνισμούς μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια και την ειρηνική συνύπαρξη και ευημερία των λαών. Δικαίωμά μας να ενταχθούμε στο μακρύ κατάλογο των γυναικών που από την Παρισινή Κομμούνα μέχρι την Παλαιστινιακή Αντίσταση έχουν θυσιάσει τις ζωές τους για ειρήνη με δικαιοσύνη. 

Εκδηλώσεις-εξορμήσεις

Ο μήνας που μας πέρασε ήταν πλούσιος και γόνιμος. Στολίσαμε τις γειτονιές μας με αφίσες, μοιράσαμε εκατοντάδες φυλλάδια και μιλήσαμε με πάρα πολλές γυναίκες για τους κοινούς προβληματισμούς και αγωνίες μας. Συμμετείχαμε στις τοπικές δράσεις που οργανώθηκαν για τα Τέμπη, όπως για παράδειγμα στην Κυψέλη στις 24/2. Μαζί με τοπικές συλλογικότητες, όπως η Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα, καλέσαμε τον κόσμο της γειτονιάς στην απεργία στις 28/2 και στη φεμινιστική διαδήλωση στις 8/3  και συζητήσαμε για τα προβλήματα που μας δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης. 

Στο ίδιο διάστημα οργανώσαμε και δύο τοπικές εκδηλώσεις. Μία στην Καλλιθέα με ομιλήτριες τις Ελένη Χριστοπούλου (οδοκαθαρίστρια Δήμου Καλλιθέας), Σοφία Βόδενα (Πόλη Ανάποδα στο Δήμο Νέας Σμύρνης, Συνέλευση 8 Μάρτη), Νότα Βασιλοπούλου [Πρόεδρος Δ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) & Δ.Σ Πανελληνίου Συλλόγου Εργαζομένων ΟΓΑ (ΠΣΕ ΟΓΑ)]  και Άννα Βουγιούκα (κοινωνική επιστημόνισσα-ερευνήτρια, υπεύθυνη συνηγορίας, Κέντρο ΔΙΟΤΙΜΑ). Και μία στο Χαλάνδρι με τις Χριστίνα Κυριαζή (Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Αγίας Παρασκευής), Έρικα Καζάνη (δικηγόρος) και την Κατερίνα Γιαννούλια (Συνέλευση 8 Μάρτη). Εκεί μαζί με τις φεμινιστικές και κοινωνικές συλλογικότητες, εργατικά σωματεία και τοπικούς φορείς συζητήσαμε τις ποικίλες όψεις της γυναικείας καταπίεσης. 

Συζητήσαμε πάνω στο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και πόσο προβληματικό και ανεπαρκές είναι. Όπως είπε μία συναγωνίστρια, δεν μας νοιάζει να σαπίζουν στην φυλακή όταν μας σκοτώνουν, θέλουμε να μη μας σκοτώνουν. Για αυτό χρειάζονται δομές φιλοξενίας με επαρκές προσωπικό, μηχανισμοί στήριξης των θυμάτων (νομικοί, ψυχολογικοί, κλπ) και μέτρα οικονομικής στήριξης. Βρίσκουμε τουλάχιστον υποκριτικό ένα νομοσχέδιο που δεν αναγνωρίζει καν τον όρο γυναικοκτονία και δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη πως οι επίσημοι θεσμοί θέλουν να αποδώσουν πραγματική Δικαιοσύνη. 

Γνωρίζουμε άλλωστε πως τα αιτήματά μας δεν χωράνε στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς που έχουν πετσοκόψει τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, των σχολείων και όλων των δομών πρόνοιας για να στηρίξουν τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες. Ξέρουμε πως η πολεμική οικονομία δεν μπορεί να μας εγγυηθεί καμία ασφάλεια, αντίθετα έχει ήδη στοιχίσει ζωές. Ούτε μπορούμε πια να ανεχόμαστε τη λογική των ιδιωτικοποιήσεων που θυσιάζει τις πραγματικές μας ανάγκες στο βωμό του κέρδους. Εκτός από τους 57 νεκρούς των Τεμπών, το πιο τραγικό παράδειγμα του πόσο αμείλικτο είναι το κυνήγι των κερδών, δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας και όσες, όσα και όσους υποφέρουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. 

Μπήκαν φυσικά στη κουβέντα και οι εμπειρίες μας από διακρίσεις που έχουμε βιώσει όλες μας σε χώρους δουλειάς και εργασιακά περιβάλλοντα. Μπήκαν όμως και εικόνες αγώνων όπου με τη στήριξη σωματείων και συλλογικοτήτων οι εργαζόμενες βρήκαν ασφαλή χώρο για να εκφραστούν, να αγωνιστούν και να κερδίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς. Τα παραδείγματα είναι πολλά, και ακόμα και όταν οι νίκες μας είναι μικρές, μας ανοίγουν το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες κατακτήσεις. Η αποφασιστικότητα όλων μας να ενισχύσουμε τα σωματεία και να διεκδικήσουμε τα φεμινιστικά αιτήματα μέσα στους συλλογικούς αγώνες της τάξης μας είναι από τα πιο ελπιδοφόρα συμπεράσματα των συζητήσεων. 

Αυτές οι συζητήσεις δεν έγιναν μόνο μέσα σε αίθουσες αλλά και σε πλατείες, σε χώρους δουλειάς, σε σωματεία, σε κινηματικές διαδικασίες. Η περσινή χρονιά ήταν αφιερωμένη στο αγώνα των Παλαιστίνιων αγωνιστριών και του παλαιστινιακού λαού και είμαστε ακόμα στο πλευρό τους. Γιορτάσαμε μαζί τους την κατάπαυση του πυρός αλλά γνωρίζουμε και πόσο επισφαλής είναι. Γι αυτό διαδηλώσαμε μαζί τους στο μαζικό συλλαλητήριο αλληλεγγύης που έγινε στις 8/2 και θα είμαστε μαζί τους και στις μάχες που θα ακολουθήσουν. Η γενναιότητά τους μας έχει εμπνεύσει και δε θα σταματήσουμε να ενισχύουμε τον αγώνα τους, που είναι και δικός μας, μέχρι να είναι η Παλαιστίνη ελεύθερη. 

Στη Θεσσαλονίκη

Αντίστοιχα, οι συναγωνίστριες της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη έχουν ριχτεί κι αυτές στην οργάνωση της δικής τους φεμινιστικής διαδήλωσης. Στις 24/2 οργανώθηκε εκδήλωση στον Εύοσμο με τίτλο «Απέναντι στον ακροδεξιό σκοταδισμό, οι κοινοί μας αγώνες αχτίδα φωτός» με καλεσμένες τις Δέσποινα Χαραλαμπίδου (πρώην περιφερειακή σύμβουλος στη Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας και πρώην βουλεύτρια), Αναστασία Χαμαλίδου (υπεύθυνη επανένταξης Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας Θεσσαλονίκης και της Ομάδας Γειτονιάς του Βαρδάρη) και τη Γιάννα Γαϊτάνη (Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη). Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και η εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ προκαλούν την ανησυχία όλων όσων αγωνίζονται και ιδιαίτερα των φεμινιστριών αφού τα δικαιώματα μας έχουν μπει στο στόχαστρο της ρητορικής του μίσους. Την Τετάρτη 5/3 οργανώθηκε και δεύτερη συζήτηση, στην Καλαμαριά, με θέμα «Ο φεμινισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι αγώνας για τη ζωή» με τις Ευαγγελία Αλεξάκη (συνταξιούχα καθαρίστρια του Υπουργείου οικονομικών), Βίκυ Πολίτου (εκπαιδευτικός αντιπρόεδρος Β` ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης) και Ρένα Παπαδοπούλου (Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη). Σε εξέλιξη είναι και το καλλιτεχνικό κάλεσμα για την υποβολή έργων για την έκθεση κόμικ με θέμα «το Φύ(λ)λο μου μέσα» που θα διεξαχθεί στις 14-16/3 στον χώρο του infolibre.  Εκτός από αυτά, οι συναγωνίστριες βρέθηκαν και στο πλευρό εργαζομένων γυναικών στις 27/2 που αγωνίζονται δικαστικά απέναντι στον πρώην Διοικητή των νοσοκομείων Γεννηματάς – Αγ. Δημήτριος που κατηγορείται για συστηματική σεξουαλική παρενόχληση προς τις εργαζόμενες. Ο αγώνας τους είναι και αγώνας όλων μας. 

Τέμπη

Το πιο γόνιμο έδαφος βέβαια γι αυτούς τους προβληματισμούς δεν θα μπορούσε παρά να είναι η μεγαλειώδης απεργιακή διαδήλωση για το έγκλημα των Τεμπών. Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη τα πανό της Συνέλευσης 8 Μάρτη και της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη βρέθηκαν μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες και καταφέραμε να ενώσουμε τις φωνές μας, να ανασάνουμε. Το 2023 η φεμινιστική απεργία είχε διευρυνθεί για να αγκαλιάσει και να εκφράσει την σοκ και την οργή που ένιωσε τότε ολόκληρη η κοινωνία. Δύο χρόνια μετά οι αγώνες μας συναντιούνται πάλι αλλά αυτή τη φορά η οργή έχει ωριμάσει και έχει γίνει αποφασιστικότητα. Αποφασιστικότητα να μην ανεχόμαστε άλλο το σύστημα και τις πολιτικές που αξιολογούν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας. 

Όσο είμαστε ενωμένες/α/οι μας φοβούνται και αυτό πλέον το καταλαβαίνουν όλοι. Επιμένουμε και φέτος σε μαζική, ενωτική φεμινιστική διαδήλωση που θα συγκεντρώσει τις δυνάμεις και θα μας επιτρέψει ακόμα πιο πλατύ διάλογο τόσο μεταξύ μας όσο και με την κοινωνία. Θέλουμε η φεμινιστική μας διαδήλωση να γίνει ο χώρος στον οποία να μπορεί να βρει τη φωνή της και τον εαυτό της καθεμία και καθένα από εμάς. Δεν ξεχνάμε όμως πόσο εύθραυστη είναι η αποφασιστικότητα των συνδικαλιστικών ηγεσιών και η εμπιστοσύνη τους στους κοινούς μας αγώνες. Θεωρούμε λοιπόν δικό μας καθήκον και δικαίωμα να διασφαλίσουμε τις μεγάλες ενωτικές και συμπεριληπτικές πρωτοβουλίες που η αποτελεσματικότητα τους έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές στους αγώνες. 

Εξοπλισμένες με νέα επιχειρήματα και εφόδια και κυρίως με τη γνώση ότι καμία μας δεν είναι μόνη της, συνεχίζουμε στην τελική ευθεία για την φεμινιστική διαδήλωση να φωνάζουμε με κάθε τρόπο «Δικαίωμά μου». Δικαίωμά μου στην ζωή και την ειρήνη, δικαίωμά μου οι κοινωνικές δομές και τα δημόσια αγαθά, δικαίωμά μου τα μέτρα πρόληψης της έμφυλης βίας, δικαίωμά μου να κάνω ό,τι θέλω με το σώμα μου. δικαίωμά μας να διεκδικήσουμε το οξυγόνο και μια αξιοβίωτη ζωή για όλες μας. 

Όλες/α/όλοι στην Ενωτική Φεμινιστική Διαδήλωση Σάββατο 8 Μάρτη 

Θεσσαλονίκη – 12.00 μμ Άγαλμα Βενιζέλου 

Αθήνα - 2.00μμ Σταδίου, Άγαλμα Κολοκοτρώνη