Αλήθειες και ψέματα για το ΕΜΑΚ

Το ΕΜΑΚ είναι ερ­γο­στά­σιο μη­χα­νι­κής ανα­κύ­κλω­σης-κο­μπο­στο­ποί­η­σης σύμ­μει­κτων απορ­ριμ­μά­των και λει­τουρ­γεί στον πο­λύ­πα­θο χώρο της Φυλής, συ­νει­σφέ­ρο­ντας στη χρό­νια πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή υπο­βάθ­μι­ση της πε­ριο­χής. Παρά το τε­ρά­στιο κό­στος κα­τα­σκευ­ής(100 εκατ. ευρώ, πά­νω-κά­τω) και ερ­γο­λα­βι­κής δια­χεί­ρι­σής του (γύρω στα 12 εκ. ευρώ το  χρόνο) πα­ρά­γει μη­δα­μι­νά απο­τε­λέ­σμα­τα στους το­μείς της ανα­κύ­κλω­σης και της κο­μπο­στο­ποί­η­σης, της τάξης μόλις του 5,5% των ει­σερ­χο­μέ­νων απο­βλή­των. Το σύ­νο­λο, σχε­δόν, των άλλων προ­ϊ­ό­ντων του κα­τα­λή­γει στη δι­πλα­νή χω­μα­τε­ρή. Παρά το ότι είναι σχε­τι­κά νέα υπο­δο­μή απο­τε­λεί μια με­γά­λη πληγή για την δια­χεί­ρι­ση των απο­βλή­των της πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής. 

Πα­ρό­λα αυτά και η νέα διοί­κη­ση του Ενιαί­ου δια­βαθ­μι­δι­κού συν­δέ­σμου ν. Ατ­τι­κής (ΕΔΣΝΑ) και της πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής εξα­κο­λου­θεί να θε­ω­ρεί το ΕΜΑΚ βα­σι­κό πυ­λώ­να του συ­στή­μα­τος δια­χεί­ρι­σης των αστι­κών απο­βλή­των. Και πα­ρα­μο­νές Χρι­στου­γέν­νων απο­φά­σι­σε να προ­χω­ρή­σει σε απευ­θεί­ας ανά­θε­ση της λει­τουρ­γί­ας του, στη κοι­νο­πρα­ξία που το δια­χει­ρί­ζε­ται εδώ και πέντε χρό­νια, με κε­ντρι­κό ρόλο, ως συ­νή­θως, εται­ρεί­ας του ομί­λου Μπό­μπο­λα, συ­νε­χί­ζο­ντας την πρα­κτι­κή της προη­γού­με­νης διοί­κη­σης Σγου­ρού. Με πρό­βλε­ψη, μά­λι­στα, επαύ­ξη­σης της δυ­να­μι­κό­τη­τάς του. Την ίδια πε­ρί­ο­δο, απο­φα­σί­στη­κε και η πα­ρα­χώ­ρη­ση λει­τουρ­γί­ας και του απο­τε­φρω­τή­ρα υγειο­νο­μι­κών απο­βλή­των στη Φυλή, για 3+3 χρό­νια, σε άλλη κοι­νο­πρα­ξία και πάλι με συμ­με­το­χή του ομί­λου Μπό­μπο­λα.

Η ΠΡΩ­ΣΥ­ΝΑΤ, με τη νέα πα­ρέμ­βα­σή της, επι­χει­ρεί να αντι­κρού­σει όλα τα επι­χει­ρή­μα­τα του ΕΔΣΝΑ και της πε­ρι­φέ­ρειας, σχε­τι­κά με τα υπο­τι­θέ­με­να πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της από­φα­σης της απευ­θεί­ας ανά­θε­σης της δια­χεί­ρι­σης του ΕΜΑΚ. Τεκ­μη­ριώ­νει την απου­σία πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών απο­τε­λε­σμά­των, την ασυμ­βα­τό­τη­τα με το νέο εθνι­κό σχέ­διο δια­χεί­ρι­σης απο­βλή­των, την υπο­νό­μευ­ση του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα της δια­χεί­ρι­σης, τη συ­νέ­χι­ση της λει­τουρ­γί­ας της εγκα­τά­στα­σης της Φυλής και το πα­ρα­πλα­νη­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα των εξαγ­γε­λιών πε­ριο­ρι­σμού του κό­στους δια­χεί­ρι­σης.

Εκτι­μά ότι η συ­γκε­κρι­μέ­νη από­φα­ση απο­τε­λεί μια στρα­τη­γι­κού χα­ρα­κτή­ρα επι­λο­γή, που αντι­κα­το­πτρί­ζει το στρε­βλό χα­ρα­κτή­ρα του νέου πε­ρι­φε­ρεια­κού σχε­δια­σμού για την Ατ­τι­κή, που τον χα­ρα­κτη­ρί­ζουν:

• Η λο­γι­κή της συ­γκε­ντρω­τι­κής δια­χεί­ρι­σης σύμ­μει­κτων σκου­πι­διών, σε βά­ρο­ςτης προ­δια­λο­γής των υλι­κών στην πηγή και της ενί­σχυ­σης των το­πι­κών σχε­δί­ων των Δήμων.
• Ηδιαιώ­νι­ση της λει­τουρ­γί­α­ςτης εγκα­τά­στα­σης της Φυλής, σε αντί­θε­ση με τις αρ­χι­κές εξαγ­γε­λί­ες της πε­ρι­φε­ρεια­κής αρχής για απο­φόρ­τι­ση δρα­στη­ριο­τή­των και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή απο­κα­τά­στα­ση της πε­ριο­χής.
• Η δια­τή­ρη­ση της εμπλο­κής των ιδιω­τών με­γα­λο­ερ­γο­λά­βων στο κύ­κλω­μα της δια­χεί­ρι­σης των απορ­ριμ­μά­των με την ανο­μο­λό­γη­τη επι­δί­ω­ξη της καύ­σης, σε με­γά­λη κλί­μα­κα.     

Πε­ρισ­σό­τε­ρα, εδώ: http://​prosynat.​blogspot.​gr/​2016/​01/​blog-​post_​17.​html