Ανακοίνωση για Πρεσποιντ από Συνδικάτο Εργαζομένων Εταιριών Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών

Συ­νά­δελ­φοι,

Η εται­ρεία τον Φε­βρουά­ριο του πε­ρα­σμέ­νου έτους πε­ριέ­κο­ψε μο­νο­με­ρώς τους μι­σθούς μας με ακόμα ένα 10%. Αυτό συ­νέ­βη την στιγ­μή που η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων είχαν ήδη υπο­γρά­ψει ατο­μι­κές  συμ­βά­σεις,  όπου σε αυτές συμ­φω­νεί­το και από τα δυο μέρη ένα συ­γκε­κρι­μέ­νο ύψος μι­σθού μειω­μέ­νο κατά 10% για δυο χρό­νια. Παρά λοι­πόν τις ήδη μειώ­σεις όπου οι ερ­γα­ζό­με­νοι ανα­γκά­στη­καν να συμ­φω­νή­σουν, παρά την συ­γκε­κρι­μέ­νη δέ­σμευ­ση ότι  οι συμ­βά­σεις θα είχαν ισχύ μέχρι το Μάιο του 2014, παρά το γε­γο­νός ότι η εται­ρεία πέρσι εμ­φά­νι­σε κέρδη σύμ­φω­να με τον ισο­λο­γι­σμό της, ενώ φέτος θα πα­ρου­σιά­σει όπως έχει φανεί μέχρι τώρα ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρα, αξιο­ποιώ­ντας το γε­νι­κό­τε­ρο κλίμα ανα­σφά­λειας και φόβου, μη σε­βό­με­νη ακόμα και αυτή  την υπο­γρα­φή της  με το έτσι θέλω, μειώ­νει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο τους μι­σθούς μας  με ένα 10% επι­πλέ­ον, το όποιο το ονό­μα­σε «επί­δο­μα γάμου» ,  με το ψευ­δές και ανυ­πό­στα­το επι­χεί­ρη­μα ότι τε­λευ­ταί­οι νόμοι που ψη­φι­στή­καν της έδι­ναν αυτό το δι­καί­ω­μα. Σε συ­νέ­χεια για το  «δί­καιο» όλων ζητά την ίδια μεί­ω­ση και από τους ανύ­πα­ντρους. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα κό­πη­καν  και τα έξοδα σί­τι­σης κ με­τα­φο­ρι­κών άλλο ένα 5% , σύ­νο­λο μεί­ω­ση των μι­σθών   25% σε ένα χρόνο.

Τα σω­μα­τεία μας από την πρώτη στιγ­μή δη­λώ­σαν την αντί­θε­ση τους στις μο­νο­με­ρείς και πα­ρά­νο­μες ενέρ­γειες της ερ­γο­δο­σί­ας και προ­σέ­φυ­γαν στην Επι­θε­ώ­ρη­ση ερ­γα­σί­ας Παλ­λή­νης. Η επι­θε­ώ­ρη­ση γνω­μο­δό­τη­σε με σα­φή­νεια ότι εφό­σον υπάρ­χουν ατο­μι­κές συμ­βά­σεις που δεν έχουν λήξει, δεν μπο­ρεί να γίνει καμιά μο­νο­με­ρής πε­ρι­κο­πή σε αυτές με οποια­δή­πο­τε δι­καιο­λο­γία. Η διεύ­θυν­ση της εται­ρεί­ας  αρ­νή­θη­κε να εφαρ­μό­σει την συ­γκε­κρι­μέ­νη γνω­μο­δό­τη­ση. Στη συ­νέ­χεια απευ­θυν­θή­κα­με στην κε­ντρι­κή υπη­ρε­σία του Σώ­μα­τος Επι­θε­ω­ρη­τών Ερ­γα­σί­ας, αλλά και στο αντί­στοι­χο τμήμα συμ­βά­σε­ων του υπουρ­γεί­ου ερ­γα­σί­ας όπου με από­λυ­τη και άρι­στα τεκ­μη­ριω­μέ­νη νο­μι­κή γνω­μο­δό­τη­ση, συ­νι­στού­σαν στην εται­ρεία να επα­να­φέ­ρει τους μι­σθούς στο ύψος που προ­βλε­πό­ταν από τις ατο­μι­κές συμ­βά­σεις.

Και για αυτές τις συ­στά­σεις η διεύ­θυν­ση της εται­ρεί­ας αδια­φό­ρη­σε, ο δε οι­κο­νο­μι­κός διευ­θυ­ντής  απει­λού­σε  τους ερ­γα­ζό­με­νους,   ότι όποιος  διεκ­δι­κή­σει  τα οφει­λό­με­να  θα απο­λυ­θεί. Και σαν να μην έφτα­ναν όλα αυτά, ζη­τεί­ται από τους ερ­γα­ζό­με­νους να υπο­γρά­ψουν νέα ατο­μι­κή σύμ­βα­ση πριν λήξει η προη­γού­με­νη, όπου εκεί πε­ριέ­χε­ται και  ο όρος της πα­ραί­τη­σης από το οι­κο­γε­νεια­κό επί­δο­μα ανα­δρο­μι­κά!! Εμέσα δη­λα­δή ομο­λο­γεί ότι πα­ρα­νό­μως το πε­ριέ­κο­ψε. Από τα πα­ρα­πά­νω δια­πι­στώ­νει κα­νείς ότι για την «ΠΑ­ΠΑ­ΣΩ­ΤΗ­ΡΙΟΥ ΠΡΕΣ ΠΟΙΝΤ»   δεν υπάρ­χουν νόμοι, δεν υπάρ­χουν συμ­βά­σεις, δεν υπάρ­χουν υπο­γρα­φές, δεν υπάρ­χουν θε­σμοί του κρά­τους, δεν υπάρ­χει ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία.  Είναι πάνω από όλα αυτά!!

Συ­νά­δελ­φοι  Θα τα δε­χτού­με όλα αυτά? Η ανοχή μας βοηθά στο να  «αν­θί­ζουν» τέ­τοιες συ­μπε­ρι­φο­ρές. Κα­τα­λα­βαί­νου­με τον φόβο της ανερ­γί­ας, κα­τα­λα­βαί­νου­με τις υπό­γειες αλλά και ανοι­κτές απει­λές από στε­λέ­χη της ερ­γο­δο­σί­ας, όμως ακόμα και από αυτά που νό­μι­μα δι­καιού­μα­στε θα πα­ραι­τη­θού­με? Θα  πρέ­πει  να  εί­μα­στε  σε  επα­γρύ­πνη­ση  και  σε  δράση. Σαν σω­μα­τεία δη­λώ­νου­με ότι δεν θα  επι­τρέ­ψου­με να πε­ρά­σει αυτή η αδι­κία. Δεν θα επι­τρέ­ψου­με να πε­ρά­σουν οι άθλιες πρα­κτι­κές τρο­μο­κρά­τη­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Θα ζη­τή­σου­με την αλ­λη­λεγ­γύη και συ­μπα­ρά­στα­ση των συν­δι­κά­των του αε­ρο­δρο­μί­ου αλλά και γε­νι­κό­τε­ρα. Θα ξε­κι­νή­σου­με κα­μπά­νια ενη­μέ­ρω­σης σε ΜΜΕ και στο δια­δί­κτυο, θα βά­λου­με προ των ευ­θυ­νών της  την πο­λι­τι­κή ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου ερ­γα­σί­ας.

Συ­νά­δελ­φοι.  Να πούμε ένα με­γά­λο ΟΧΙ στην κα­τα­πά­τη­ση των δι­καιω­μά­των μας,  να αντι­στα­θού­με στην ερ­γο­δο­τι­κή  τρο­μο­κρα­τία. Να απαι­τή­σου­με εδώ και τώρα να μας κα­τα­βλη­θούν όλα τα οφει­λό­με­να ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΜΑΣ, ΤΑ ΔΙ­ΚΑΙΟΥ­ΜΑ­ΣΤΕ.

ΚΑ­ΝΕ­ΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟ­ΡΟΥ­ΜΕ ΝΑ ΥΠΕ­ΡΑ­ΣΠΙ­ΣΟΥ­ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟ­ΠΡΕ­ΠΕΙΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΑΛ­ΛΑ­ΞΟΥ­ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.