Ανακοίνωση των Αντικαπιταλίστας για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ισπανία

Η απόρ­ρι­ψη των πο­λι­τι­κών των πε­ρι­κο­πών και της επι­θε­τι­κό­τη­τας ενά­ντια στην ερ­γα­τι­κή τάξη, η οποία ξε­κί­νη­σε στις 15M, εκ­φρά­στη­κε σή­με­ρα και στις κάλ­πες. Είναι μια από­δει­ξη ότι υπάρ­χει πολύς κό­σμος που δεν υπο­χω­ρεί και ότι υπάρ­χει μια ευ­ρεία κοι­νω­νι­κή βάση για να συ­νε­χί­σου­με να δου­λεύ­ου­με προς μια ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή αλ­λα­γή, η οποία θα στα­μα­τή­σει τις εξώ­σεις, τις κα­τα­χρή­σεις των τρα­πε­ζών, την εκ­με­τάλ­λευ­ση και την ερ­γα­σια­κή επι­σφά­λεια, τη σε­ξι­στι­κή βία, τα εμπό­δια για την αυ­το­διά­θε­ση των λαών, την οι­κο­κτο­νία.

Το PP εκλέ­χθη­κε πρώτο κόμμα σε ψή­φους , αλλά υπέ­στη με­γά­λη πτώση σε έδρες. Κα­θί­στα­ται σαφές πως υπάρ­χει μια κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία που θέλει να φύ­γουν , που δεν θέλει το κόμμα του Bárcenas και της υπό­θε­σης Gürtel να συ­νε­χί­ζει να κυ­βερ­νά. Η δια­φθο­ρά και η δια­κυ­βέρ­νη­ση υπέρ των πλου­σί­ων και ενά­ντια στην ερ­γα­τι­κή τάξη έχει κό­στος. Αυτή είναι μια καλή εί­δη­ση: πίσω από την πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή και τη νέα ανα­κα­τα­νο­μή της βου­λευ­τι­κής εξου­σί­ας, υπάρ­χει μια ισχυ­ρή κοι­νω­νι­κή αντί­δρα­ση.

Το PSOE δεν «βυ­θί­ζε­ται» και αυτό δεν είναι καλή εί­δη­ση. Πέ­φτει σε ψή­φους και σε έδρες, αλλά το γε­γο­νός ότι αντι­στέ­κε­ται ση­μα­το­δο­τεί επί­σης τα όρια της δια­δι­κα­σί­ας αλ­λα­γής: χωρίς κι­νη­το­ποί­η­ση είναι δύ­σκο­λο να συ­νε­χί­σει να δια­βρώ­νε­ται το PSOE. Η πρό­κλη­ση που έχου­με μπρο­στά μας είναι η ανά­γκη να κα­τα­δι­κα­στεί το PP να μην  με­τα­φρα­στεί  σε νο­μι­μο­ποί­η­ση του PSOE, μιας «αρι­στε­ράς» που εφαρ­μό­ζει νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές, η οποία πάντα κυ­βερ­νού­σε υπέρ των ελίτ.

Το φαι­νό­με­νο Ciudadanos (Πο­λί­τες) απο­δεί­χθη­κε μι­κρό­τε­ρο από το ανα­με­νό­με­νο. Η τέ­ταρ­τη θέση του,  είναι μια υπεν­θύ­μι­ση ότι ο κό­σμος προ­τι­μά το πρω­τό­τυ­πο από το αντί­γρα­φο και ότι το κέ­ντρο, στο σκη­νι­κό πο­λι­τι­κής πό­λω­σης, έχει σο­βα­ρές δυ­σκο­λί­ες να ανα­πτυ­χθεί. Το πρό­γραμ­μά του, προ­ϊ­όν του FAES (Ίδρυ­μα για την Ανά­λυ­ση και τις Κοι­νω­νι­κές Επι­στή­μες) και των ερ­γα­στη­ρί­ων του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, δεν μπό­ρε­σε να γίνει η εναλ­λα­κτι­κή λύση στο δι­κομ­μα­τι­σμό.

Η δική μας εκλο­γι­κή ανα­φο­ρά, το Podemos και οι συ­νερ­γα­σί­ες του (En Marea, En Comú, Compromis-Podem) βρι­σκό­μα­στε στην τρίτη θέση με ση­μα­ντι­κή αύ­ξη­ση των ψήφων, εκ­φρά­ζο­ντας την ορμή   που συσ­σω­ρεύ­θη­κε από το κί­νη­μα 15M και από τον μέχρι τώρα κύκλο αγώ­νων, αλλά και την κοι­νω­νι­κή δυ­σα­ρέ­σκεια ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας και στα κόμ­μα­τα της πα­ρα­δο­σια­κής αρι­στε­ράς. Και αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι στην Κα­τα­λο­νία η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος έχει το­πο­θε­τη­θεί υπέρ του δι­καιώ­μα­τος του απο­φα­σί­ζειν.

Έχου­με λό­γους να γιορ­τά­ζου­με για το απο­τέ­λε­σμα, αλλά είναι ση­μα­ντι­κό επί­σης από αυτή τη στιγ­μή να προ­ε­τοι­μα­στού­με για το αύριο, πέρα ​​από τις πι­θα­νές εναλ­λα­γές συμ­φω­νιών και συμ­μα­χιών. Η Τρόι­κα θα ζη­τή­σει πε­ρισ­σό­τε­ρες πε­ρι­κο­πές,  από όποιον και αν βρί­σκε­ται στη κυ­βέρ­νη­ση, οι εξώ­σεις θα συ­νε­χι­στούν και το κε­φά­λαιο θα συ­νε­χί­σει να δια­φυ­λάτ­τει ανέ­πα­φους τους μη­χα­νι­σμούς εξου­σί­ας του: αυτός είναι ο αγώ­νας που έχου­με μπρο­στά μας και γι’ αυτό μας νοιά­ζει να δυαν­μώ­σου­με  «από τα κάτω» (μαζί με άλ­λους συ­ντρό­φους και συ­ντρό­φισ­σες, όπως οι αγω­νι­στές-τριες της Izquierda Unida-Unidad Popular), σε όλα τα μέ­τω­πα. Οι κάλ­πες κλεί­νουν, η τα­ξι­κή πάλη συ­νε­χί­ζε­ται.

Η θε­σμι­κή αστά­θεια που προ­έ­κυ­ψε από αυτές τις εκλο­γές ανοί­γει νέες δυ­να­τό­τη­τες. Δυ­να­τό­τη­τες για τον κόσμο που υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε, γιατί η πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή δεν τε­λειώ­νει με μια νέα με­τά­βα­ση , αλλά σε μια δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση που θα  επι­τρέ­πει την ελεύ­θε­ρη επι­λο­γή των λαών και τη συμ­με­το­χή των πο­λι­τών σε όλες τις απο­φά­σεις, πράγ­μα που μας υπο­χρε­ώ­νει να δου­λέ­ψου­με για να ξε­κι­νή­σουν νέες δια­δι­κα­σί­ες ανα­συ­γκρό­τη­σης. Μια δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση που θα θέτει σε αμ­φι­σβή­τη­ση την υπάρ­χου­σα κα­τα­νο­μή του πλού­του, των οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων και της ιδιο­κτη­σί­ας, η οποία θα δια­σφα­λί­ζει τη δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία και τον δη­μό­σιο δη­μο­κρα­τι­κό έλεγ­χο των πηγών ενέρ­γειας και της οι­κο­νο­μί­ας. Μια δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση με στόχο την οι­κο­δό­μη­ση μιας κοι­νω­νί­ας χωρίς εκ­με­τάλ­λευ­ση και κα­τα­πί­ε­ση.

Πα­νη­γυ­ρί­ζου­με το εκλο­γι­κό προ­χώ­ρη­μα αλλά προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε, συ­νε­χί­ζο­ντας να αγω­νι­ζό­μα­στε για τη ρήξη.  Ο αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται!

Anticapitalistas, 21 Δε­κεμ­βρί­ου 2015