Ανοιχτή Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό για το Ελληνικό

Εί­μα­στε αντί­θε­τοι με την επι­λο­γή αυτή, επει­δή θε­ω­ρού­με ότι σε μια πε­ρί­ο­δο έντο­νων κλι­μα­τι­κών αλ­λα­γών, δεν εξυ­πη­ρε­τεί με κα­νέ­να τρόπο την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον και την αει­φό­ρο ανά­πτυ­ξη. Αντί­θε­τα επι­δει­νώ­νει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο την κα­τά­στα­ση στο Λε­κα­νο­πέ­διο της Αθή­νας με τη προ­σθή­κη 3.100.000  - 3.700.000 τ.μ. μπετό,  κα­θι­στώ­ντας σε λίγα χρό­νια την Αθήνα  μη βιώ­σι­μη πόλη.

Υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και τσι­με­ντο­ποί­η­ση του Ελ­λη­νι­κού και μά­λι­στα με τον τρόπο που προ­βλέ­πε­ται, χωρίς να τη­ρού­νται οι νό­μι­μες δια­δι­κα­σί­ες, έχει κα­ταγ­γελ­θεί έντο­να στο πρό­σφα­το πα­ρελ­θόν από στε­λέ­χη της κυ­βέρ­νη­σης σας, από βου­λευ­τές και υπουρ­γούς της, αλλά και από εσάς ως ένα σκάν­δα­λο οι­κο­νο­μι­κό, κοι­νω­νι­κό και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό.

 Όσο μας αφορά, μέ­νου­με στα­θε­ρά στη θέση μας ότι το Ελ­λη­νι­κό πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θεί για την πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή ανά­τα­ξη της Αθή­νας πα­ρα­μέ­νο­ντας δη­μό­σια πε­ριου­σία, με τη δη­μιουρ­γία Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου με πα­ράλ­λη­λες πο­λι­τι­στι­κές, αθλη­τι­κές και άλλες κοι­νω­φε­λείς δρα­στη­ριό­τη­τες.

Αλλά ακόμη και όσοι πι­στεύ­ουν ότι υπο­χρε­ώ­νο­νται από τους δα­νει­στές της χώρας  στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­σή του, δεν μπο­ρούν να πα­ρα­κάμ­ψουν το γε­γο­νός ότι αυτή γί­νε­ται μέσα από μια δια­δι­κα­σία διά­τρη­τη (κα­τα­πά­τη­ση της βα­σι­κής Συν­θή­κης Λει­τουρ­γί­ας της Ε.Ε. - ΣΛΕΕ και άλλων Συν­θη­κών) και με σο­βα­ρό­τα­τες επι­πτώ­σεις στο Πε­ρι­βάλ­λον, οι οποί­ες δεν εξε­τά­στη­καν κατά την έκ­δο­ση του Νόμου 4062/12.

Εμείς δεν μπο­ρού­με να απο­δε­χτού­με ότι η χώρα μας είναι ένα ξέ­φρα­γο αμπέ­λι, μια αποι­κία όπου αγνο­εί­ται κάθε έν­νοια πρό­νοιας, δι­καί­ου, δη­μό­σιου συμ­φέ­ρο­ντος και νο­μι­μό­τη­τας, προ­κει­μέ­νου να εξυ­πη­ρε­τη­θούν συ­γκε­κρι­μέ­να ιδιω­τι­κά κερ­δο­σκο­πι­κά συμ­φέ­ρο­ντα σε βάρος του Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και των πο­λι­τών.

Θε­ω­ρού­με ότι επι­βάλ­λε­ται η άμεση ακύ­ρω­ση της  δια­δι­κα­σί­ας ξε­που­λή­μα­τος του Ελ­λη­νι­κού στον  Όμιλο Λάτση,  και η ορ­γά­νω­ση μιας ου­σια­στι­κής δη­μό­σιας δια­βού­λευ­σης (που δεν έγινε ποτέ ως οφει­λό­ταν) κατά την οποία θα αξιο­λο­γη­θούν όλες οι προ­τά­σεις για την αξιο­ποί­η­ση του Ελ­λη­νι­κού. Θε­ω­ρού­με ότι η Με­λέ­τη του ΕΜΠ απο­τε­λεί μια επαρ­κή βάση για εκ­κί­νη­ση της συ­ζή­τη­σης αυτής.

Αγω­νι­ζό­μα­στε για να ανα­δει­χθεί και να υπο­στη­ρι­χθεί η άποψη ότι η κα­τα­στρο­φή του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, η εκ­ποί­η­ση της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και των δι­καιω­μά­των των πο­λι­τών δεν είναι μο­νό­δρο­μος για την έξοδο από την κρίση, αντί­θε­τα την με­τα­θέ­τει επι­κίν­δυ­να στις επό­με­νες γε­νιές.

Πι­στεύ­ου­με ότι το Ελ­λη­νι­κό μπο­ρεί και πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θεί ως δη­μό­σια πε­ριου­σία, συμ­βάλ­λο­ντας στην ανά­πτυ­ξη, στην ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών ανα­γκών, με σε­βα­σμό στο πε­ρι­βάλ­λον και τα δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.