Αντιφασιστική νίκη σε Θεσσαλονίκη: Γιατί τράπηκε σε φυγή η Χρυσή Αυγή;

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε κινητοποιήθηκαν με στόχο να την πραγματοποιήσουν. Και απέτυχαν οικτρά. Αναγκάστηκαν να αλλάξουν πρώτα την ημέρα της συγκέντρωσης, από Σάββατο 21/12 σε Κυριακή 22/12 και ύστερα την τοποθεσία, οπισθοχωρώντας από τον Λευκό Πύργο, σήμα-κατατεθέν της πόλης με έντονη κίνηση, στα απόμερα Δικαστήρια απέναντι από τα γραφεία τους. Παρά τα λεωφορεία που έβαλαν από όλη τη Βόρεια Ελλάδα, μαζεύτηκαν μόνο διακόσιοι και με σπασμένο ηθικό.

Οι χρυσαυγίτες δεν κατάφεραν να διαδηλώσουν ούτε να συγκεντρωθούν μέσα στην πόλη κάνοντας μια επικίνδυνη επίδειξη δύναμης. Επειδή οι συγκεκριμένοι φασίστες κάνουν μαζική πολιτική και όχι μόνο συνωμοτικές κινήσεις, ξέρουμε ότι αν το κατόρθωναν θα κέρδιζαν πόντους στην νομιμοποίησή τους ως “σημαντικό κόμμα”, στη στρατολόγηση νέων στα εγκληματικά τάγματά τους ή στο να πέσουν στα -πολύ- μαλακά οι φυλακισμένοι ηγετίσκοι τους. Άρα η αποτροπή των σχεδίων τους αποτελεί προφανώς νίκη, θετική κι ενθαρρυντική εξέλιξη. Το τονίζουμε γιατί, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν είναι αυτονόητο για κάποιους συναγωνιστές. Ας ξαναδούμε επομένως όσα έγιναν, ώστε να τα επαναλάβουμε την επόμενη φορά και χωρίς αγκάθια.

Μετά την δημόσια ανακοίνωση της ΧΑ στην ιστοσελίδα της για συγκέντρωση το Σάββατο 21/12 στον Λευκό Πύργο, με πρωτοβουλία αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων πραγματοποιήθηκαν δύο συσκέψεις για την οργάνωση των δικών μας κινήσεων. Όσοι και όσες υποστηρίξαμε την λογική της μαζικής και δημόσιας αντιπαράθεσης με το φασισμό ως κεντρικής τακτικής την υλοποιήσαμε τις μέρες που ακολούθησαν. Δεν έκαναν το ίδιο όσοι υποστήριξαν μόνο τους στρατιωτικούς ελιγμούς ή τη “σύγκρουση”, κρίνοντας ότι δεν έχουν τις δυνάμεις για να κάνουν και πράξη τις απόψεις τους. Από την πλευρά μας όμως, παίρνοντας ψηφίσματα καταδίκης της ΧΑ από εργατικά σωματεία, όπως οι τέσσερις ΕΛΜΕ της πόλης, το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, η ΕΔΟΘ και το Εργατικό Κέντρο, από πολλούς φοιτητικούς συλλόγους, αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο, καταφέραμε και το ζήτημα να αναδειχθεί ως σημαντικό και οι περισσότεροι από αυτούς τους χώρους να καλέσουν τα μέλη τους να συμμετέχουν στην συγκεκριμένη αντιφασιστική συγκέντρωση, δυο ώρες νωρίτερα από τη χρυσαυγίτικη, στον ίδιο τόπο, το Λευκό Πύργο. Έτσι συμμετείχαν τελικά και άνθρωποι πέρα από τους συνήθεις ακτιβιστές. Μα επίσης καταφέραμε να καταγραφεί η δική μας συγκέντρωση ως αυτή που υπερασπίζεται την πόλη και τα δικαιώματά μας, ώστε η αστυνομία να μην μπορεί να μας επιβάλει στην πράξη την εισαγγελική απαγόρευση “συναθροίσεων και συγκεντρώσεων”.

Υπό το βάρος της διογκούμενης κατακραυγής, αφού κάθε μέρα προστίθεντο κι άλλοι χώροι που καλούσαν σε αντισυγκέντρωση, οι χρυσαυγίτες αναδιπλώθηκαν εσπευσμένα κι εν μέσω εσωτερικών τριβών, μαντρώνοντας την “διαμαρτυρία” τους σε έναν ασφυκτικό προστατευτικό κλοιό ΜΑΤ, πρακτικά εκτός δημόσιας θέας.

Η αντιφασιστική συγκέντρωση στον Λευκό Πύργο έγινε κανονικά, στηριγμένη από αντιρατσιστικές (ΚΑΡ, ΚΕΕΡΦΑ, Homophonia-Th.Pr.) και πολιτικές οργανώσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ξεκίνημα, ΚΚΕ-μλ, ΟΚΔΕ, μέλη ΣΥΡΙΖΑ). Πορευτήκαμε ως την πλατεία Αριστοτέλους για να επιστρέψουμε ενισχυμένοι στην Καμάρα, συνολικά ως και στα χίλια άτομα. Αντιφασιστικά-αντιμνημονιακά συνθήματα και υλικό κυριάρχησαν στην πόλη για τρεισήμισι ώρες και η μέρα καταγράφηκε ως δική μας. Δική μας και όχι της Χρυσής Αυγής που αποχώρησε σαν βρεγμένη γάτα μετά από τις απομονωμένες “ομιλίες” της. Δική μας και όχι της αστυνομίας, που για να προστατέψει τους φασίστες έφερε δεκαπλάσιους ΜΑΤατζήδες απ'τους ίδιους, εμπόδισε τη συνέχεια της πορείας μας προς τα δυτικά και δε δίστασε να κόψει στα δύο, στο ύψος του Βενιζέλου, την Αριστοτέλους και τη... χριστουγεννιάτικη ανεμελιά.

Η αγνόηση των ναζιστικών δημόσιων εμφανίσεων “για να μην τους διαφημίζουμε” και η υποτίμηση των μη-οικονομικών πολιτικών ζητημάτων, όπως ο φασισμός, είναι λάθη ισοδύναμα με την υποτίμηση της μαζικής πολιτικής τακτικής των φασιστών και την υποβάθμιση της αντιφασιστικής παρέμβασης σε επίπεδο φυσικής σύγκρουσης και στρατιωτικών αιφνιδιασμών. Αμφότερα πηγάζουν συνήθως από απροθυμία ή αδυναμία να εφαρμοστεί από την αντιφασιστική πλευρά μαζική πολιτική και συναντώνται σε διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους.  Τα δεύτερα καθορίζουν τις επιλογές κυρίως του αναρχικού χώρου. Τα πρώτα μπορεί όμως να εξηγούν την τελείως ανεπαρκή κινητοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στις 22/12, για την οποία δεν βγήκε καν δημόσιο κάλεσμα, όσο και στην αντιρατσιστική πορεία στις 18/12. Το γεγονός ότι η αυθόρμητη διαμαρτυρία που είχε ξεσπάσει μετά το φόνο του Φύσσα έχει κοπάσει, εν μέρει λόγω αυταπατών του κόσμου για την θεσμική απονομή δικαιοσύνης, δεν δικαιολογεί την άμβλυνση των αντανακλαστικών της πολιτικής Αριστεράς.

Σε κάθε περίπτωση η μικρή νίκη της 22ης Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη, σκιαγραφεί αρκετά καλά το πώς μπορούμε να βάλουμε την Χρυσή Αυγή στο περιθώριο. Αρκεί να επιμείνουμε: στην μέγιστη εφικτή ενότητα, την μαζική απεύθυνση, την εμπλοκή του εργατικού κινήματος. Για όλα αυτά υπάρχει, βέβαια, πολλή δουλειά για να γίνει. Αλλά για αυτά είναι που πρέπει να γίνει.