Oι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων 2ου δημοτικου και 5ου Δημοτικού Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης προχώρησαν σε συνελεύσεις και ανακοινώσεις, διατυμπανίζοντας ότι δε θέλουν παιδιά προσφύγων στα σχολεία τους.
Καλούν το Δήμο τους να «θωρακίσει» τα σχολεία και προανήγγειλαν καταλήψεις.
Συμφωνούμε κι εμείς με την ανάγκη «θωράκισης» των σχολείων. Η θωράκιση αυτή απαιτεί δραστική αύξηση των δαπανών για την Παιδεία. Προσλήψεις εκπαιδευτικών και μικρότερα τμήματα. Περισσότερα σχολεία, βελτίωση κι επισκευή των ετοιμόρροπων υποδομών και δωρεάν γεύματα για τους μαθητές. Η «θωράκιση» των σχολείων θα έρθει με προσλήψεις σχολικών φυλάκων και καθαριστριών.
Η θωράκιση αυτή δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα ούτε για τα ντόπια παιδιά, όταν η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ στις δαπάνες για την Παιδεία.
Η θωράκιση θα έρθει με την άμεση αναβάθμιση της Δημόσιας Υγείας, με την αποστολή γιατρών στα σχολεία για ιατρική εξέταση, φροντίδα , πρόληψη και θεραπεία που αφορά όλα τα παιδιά, ντόπια και προσφυγόπουλα. Η θωράκιση αυτή σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα ούτε για τα ντόπια παιδιά, όταν η χώρα μας βρίσκεται στον πάτο της ευρωπαϊκής κατάταξης για την Υγεία, όταν κλινικές και ασθενοφόρα λειτουργούν χωρίς γιατρούς και ολόκληρα νοσοκομεία απειλούνται με κλείσιμο. Η θωράκιση αυτή δεν μπορεί να γίνει γεγονός όταν η φτώχεια και η ανεργία μεγαλώνουν για τους ντόπιους , όταν με τα μνημόνια χειροτερεύουν οι εργασιακές σχέσεις, αυξάνονται οι φόροι και μειώνονται οι συντάξεις, άρα χειροτερεύουν οι συνθήκες διαβίωσής τους . Δεν μπορεί να γίνει με το κύριο ποσό του προϋπολογισμού και αυτών των φόρων να πηγαίνει στους τραπεζίτες, στον στρατό, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην αστυνομία, στη μισθοδοσία της Εκκλησίας.
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται να υπάρξει μαζική οργάνωση και διεκδίκησή τους από τους Συλλόγους Γονέων, μαζί με τα σωματεία των εκπαιδευτικών και τις τοπικές κοινωνίες. Μπορούν να γίνουν αυτά αν οι Σύλλογοι γονέων κι οι υπόλοιποι φορείς διοχετεύσουν εκεί την ενέργειά τους. Παράλληλα με την προσπάθεια διεκδίκησης από το κράτος, θα μπορούσαν να κάνουν πολλά για να παρέμβουν στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων, για να θωρακίσουν τα παιδιά τους απέναντι στην παλιανθρωπιά, τον ατομισμό, τον κανιβαλισμό, την αποκτήνωση: Να αγκαλιάσουν τα θύματα των πολέμων και της φτώχειας, να δείξουν αλληλεγγύη, να απαιτήσουν ξενώνες και όχι στρατόπεδα για τους πρόσφυγες, να φτιάξουν εθελοντικά δίκτυα υποστήριξης, να καλέσουν τους γιατρούς της περιοχής τους να συνδράμουν εθελοντικά για να καλύψουν τα τεράστια κενά του κράτους. Μαζί με τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους θα έχουν ακόμα μεγαλύτερες δυνάμεις να αλλάξουν τον κόσμο, ενώ το μάθημα της αλληλεγγύης θα αποτελέσει την πιο ουσιαστική παιδεία για τα παιδιά τους. Στην παραπάνω κατεύθυνση οι καταλήψεις θα είναι πράγματι αποτελεσματικά μέσα διεκδίκησης.
Για να γίνουν όμως αυτά χρειάζεται θωράκιση απέναντι στο ρατσισμό και το φασισμό, που προσπαθούν να εντοπίσουν τον κίνδυνο στον διπλανό φτωχό άλλης εθνικότητας, θρησκείας ή χρώματος, για να μην ενωθούμε και να μη θωρακιστούμε απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο: τους Έλληνες τραπεζίτες και καπιταλιστές, την κυβέρνηση που τους στηρίζει και τα επιτελεία της ΕΕ.
Για να γίνουν αυτά πρέπει να θωρακιστούμε απέναντι στην κυβέρνηση και τις πολιτικές των μνημονίων. Η κυβέρνηση δεν είναι απέναντι στους ρατσιστές αλλά μέρος του ρατσιστικού προβλήματος. Στοιβάζει ανθρώπους σε άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρατά τα σύνορα κλειστά οδηγώντας στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους, πρωτοστατεί στην υλοποίηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας απελαύνοντας μαζικά πρόσφυγες πολέμου, στέλνοντας τους στο θάνατο. Τους αντιμετωπίζει ως «βάρος» και αφήνει ασύδοτη τη ρατσιστική και φασιστική προπαγάνδα να διασπείρει τα πιο αισχρά και εγκληματικά ψεύδη. Δεν προχωρά σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα να διεξάγει κανέναν διάλογο μαζί τους: Καθώς εφαρμόζει μνημόνια με τους πετσοκομμένους προϋπολογισμούς για την Υγεία και την Παιδεία, χειροτερεύει τις συνθήκες για όλους , ντόπιους και μετανάστες/πρόσφυγες.
Οι ανακοινώσεις των συλλόγων γονέων κινούνται σε επικίνδυνη ρατσιστική κατεύθυνση. Ακόμα και αν δεν έχουν πρωτοστατήσει σε αυτές οργανωμένοι φασίστες γονείς, ο φασισμός τροφοδοτείται και περιμένει πώς και πώς αυτές τις ευκαιρίες για να απλώσει ρίζες. Οι τοπικές κοινωνίες, τα συνδικάτα, κινήσεις , φορείς και οργανώσεις , από κοινού με τους δημοκράτες και αντιφασίστες γονείς, με τον κόσμο της αλληλεγγύης, με τους κατοίκους που οι ίδιοι κατά πλειοψηφία αποτελούνται από παιδιά κι εγγόνια προσφύγων και μεταναστών πρέπει να οργανωθούν, να απορρίψουν τέτοιες λογικές, να μην επιτρέψουν την παράνοια να επικρατήσει, να μην επιτρέψουν να φυτρώσουν νέες επιτροπές ρατσιστών και φασιστών «αγανακτισμένων πολιτών». Οι «αγανακτισμένοι» οδηγούν σε νέους Άγιους Παντελεήμονες , κι οι Άγιοι Παντελεήμονες σε νέους αδικοχαμένους Παύλους Φύσσες.
Ανοίγουμε τις κοινωνίες μας στους πρόσφυγες και τα σχολεία μας στα παιδιά τους, παίρνουμε την αλληλεγγύη στα χέρια μας, παίρνουμε πρωτοβουλίες για να διαμαρτυρηθούμε για τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ανοίγουμε μέτωπο με το ρατσισμό και το φασισμό που επιθυμούν την τεχνητή διαίρεση της κοινωνίας. Στεκόμαστε απέναντι από τις κραυγές για αποκλεισμούς. Μόνο όλοι και όλες μαζί με την κοινή μας δράση μπορούμε να τα καταφέρουμε.
