Επιβεβαιώνεται η ρήση «κανένας αγώνας δεν πάει χαµένος». Επιβεβαιώνεται, επίσης, ότι χωρίς αγώνες δεν υπάρχουν κατακτήσεις. Επιβεβαιώνεται ακόµα ότι ο αγώνας που όλη η Αριστερά δίνει χωρίς αµφιβολίες και τρικλοποδιές του ενός στον άλλο, αναπτύσσει µεγαλύτερη δυναµική, συµπαρασύρει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και δηµιουργεί συνθήκες αυτοπεποίθησης στο σύνολο των εργαζοµένων.
Όλα τα παραπάνω εξάγονται ως συµπεράσµατα από την απόσυρση της τιµωρητικής, διχαστικής και απεργοσπαστικής «τροπολογίας Γεροβασίλη», που αφορά την «αξιολόγηση» των Δηµοσίων Υπαλλήλων.
Στο «παρά 5΄» των βουλευτικών εκλογών, η σθεναρή στάση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην απεργία-αποχή των Δηµοσίων Υπαλλήλων «έσπασε».
Στο άσχετο νοµοσχέδιο «Κύρωση της Συµφωνίας µεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δηµοκρατίας και της Κυβέρνησης του Αζερµπαϊτζάν για την προστασία του περιβάλλοντος», ψηφίστηκε στη Βουλή η κατάργηση της «τροπολογίας Γεροβασίλη» για την αξιολόγηση (άρθρο 24Α του ν. 4369/2016).
Υπενθυµίζοντας το περιεχόµενο της τροπολογίας και τον επίµονο και µακρόχρονο αγώνα που µόνο η συνδικαλιστική και εργατική Αριστερά έδωσε µε ένταση και πάθος και µια ιδιότυπη ενότητα (ως προς τα επιχειρήµατα, τις προτάσεις δράσεις κλπ), έχουµε να σηµειώσουµε τα εξής:
α) Η τροπολογία αυτή έχει ψηφιστεί από κοινού από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
β) Η τροπολογία τιµωρεί τους απεργούς, χωρίς η απεργία-αποχή να έχει κριθεί παράνοµη και καταχρηστική στα δικαστήρια, στερώντας τη δυνατότητα ιεραρχικής εξέλιξης από όσες και όσους δεν «αξιολογούν» τους-τις υφισταµένους-υφιστάµενές τους.
γ) ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συµφώνησαν στην «επιχείρηση-διαίρεση κι ανθρωποφαγία µεταξύ των εργαζοµένων», αφού οι συνέπειες της απεργίας-αποχής ήταν διαφορετικές για τους προϊστάµενους/διευθυντές/Γεν. Διευθυντές, από ό,τι για τους εισηγητές.
δ) Οι ΑΔΕΔΥ, Οµοσπονδίες κι εργαζόµενοι στο Δηµόσιο έχουν προσφύγει σε δικαστήρια, διοικητικά εφετεία και το ίδιο το Συµβούλιο της Επικρατείας), θεωρώντας παράνοµη και αντισυνταγµατική την απεργοσπαστική τροπολογία και οι αποφάσεις κωλυσιεργούν χαρακτηριστικά.
ε) Η απεργία-αποχή έχει συνεχίσει για 3 χρόνια, παρά τις µεθοδεύσεις και τη συγκεκριµένη τροπολογία, µε εντυπωσιακά ποσοστά σε ορισµένους εργασιακούς χώρους.
Οι αντιδράσεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς αφορούν το σύνολο του Ν. 4369/2016, που, µετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έφερε µε τη… µνηµονιακή σειρά του και ο ΣΥΡΙΖΑ στο Δηµόσιο.
Έχουµε γράψει πάµπολλες φορές και σε αυτή την εφηµερίδα για το ουσιαστικό νόηµα της «αξιολόγησης» των Δηµοσίων Υπαλλήλων, τους στόχους της και το συνδυασµό της µε τις πολιτικές και οικονοµικές επιλογές όλων των µνηµονιακών κυβερνήσεων για τη διάλυση του Δηµοσίου και την παράδοση των κερδοφόρων υπηρεσιών του στους ιδιώτες επιχειρηµατίες.
Θα ξαναθυµίσουµε ότι τόσο η «αξιολόγηση Μητσοτάκη», όσο και η «αξιολόγηση ΣΥΡΙΖΑ» δεν έπεισαν τους εργαζόµενους και τις εργαζόµενες, βρήκαν ανθεκτικούς αγώνες απέναντί τους, αγώνες που δόθηκαν συλλογικά από σωµατεία, οµοσπονδίες, την ΑΔΕΔΥ, παρά τις επανειληµµένες προσπάθειες για εξατοµικοποίηση, κατασυκοφάντηση και τροµοκράτηση των εργαζοµένων στο Δηµόσιο.
Τέλος, µπορεί η κατάργηση της διαβόητης τροπολογίας να έγινε προεκλογικά, όµως, ο συνεπής και συλλογικός αγώνας των Δηµοσίων Υπαλλήλων είναι που έδειξε περιφανώς στην κυβέρνηση (και σε κάθε κυβέρνηση) ότι πρόκειται για ένα µέτρο απαράδεκτο και απορριπτέο από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζοµένων. Ο αγώνας εξανάγκασε την κυβέρνηση να υποχωρήσει, έστω και σε ένα µικρό σηµείο.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
