Ογκώδη συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα ενάντια στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων, έστειλαν δυναμικό μήνυμα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: το σχέδιο-έκτρωμα του Κατρούγκαλου, δε θα περάσει!

Από νωρίς το πρωί, από το Σύ­νταγ­μα μέχρι το Μου­σείο, το κέ­ντρο της Αθή­νας πλημ­μύ­ρι­σε από πολ­λές χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νους του ιδιω­τι­κού και δη­μό­σιου τομέα, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους και μι­σθω­τούς επι­στή­μο­νες, συ­ντα­ξιού­χους, φοι­τη­τές και ανέρ­γους. Ένα ορ­γι­σμέ­νο πο­τά­μι δια­δη­λω­τών που απαι­τού­σε την από­συρ­ση του σχε­δί­ου που σφα­γιά­ζει (ξανά) τις συ­ντά­ξεις και πλήτ­τει τα ασφα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα όλων των κα­τη­γο­ριών.

«Κάτω τα χέρια απ’ την Ασφά­λι­ση, δεν είναι για πα­ζά­ρια και για διά­λυ­ση», «μία είναι η λύση στο Ασφα­λι­στι­κό, μνη­μό­νιο στο κε­φά­λαιο και όχι στο λαό», «κάτω τα μνη­μό­νια, νέα και παλιά, καμιά θυσία, για τα αφε­ντι­κά», «Τσί­πρας και Στουρ­νά­ρας, έκα­ναν συμ­φω­νία, να σω­θούν οι τρά­πε­ζες, να κλεί­σουν τα Τα­μεία», ήταν με­ρι­κά από τα συν­θή­μα­τα της μα­ζι­κό­τα­της πο­ρεί­ας.

Στην πλα­τεία Κλαυθ­μώ­νος, αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο κά­λε­σμα ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ, βρέ­θη­καν τα συν­δι­κά­τα των λι­με­νερ­γα­τών, των εκ­παι­δευ­τι­κών, υγειο­νο­μι­κών, τρα­πε­ζι­κών υπαλ­λή­λων, ερ­γα­ζό­με­νων στα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση. Μαζί τους και για­τροί, δι­κη­γό­ροι και μη­χα­νι­κοί, μι­σθω­τοί οι πε­ρισ­σό­τε­ροι, που βλέ­πουν τις εξο­ντω­τι­κές ει­σφο­ρές και τη φο­ρο­λο­γία, να συ­ντρί­βουν τα ει­σο­δή­μα­τά τους.

Εντυ­πω­σια­κό σε όγκο και παλμό και το μπλοκ της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας, με τα ηγε­τι­κά της στε­λέ­χη στην πρώτη γραμ­μή. Αρ­κε­τές χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές και στην πο­ρεία του ΠΑΜΕ.

Στο ύψος του Συ­ντάγ­μα­τος, δεν έλει­ψαν κά­ποια επει­σό­δια με­τα­ξύ αντιε­ξου­σια­στών και ΜΑΤ. 

Η πο­λυ­πλη­θέ­στε­ρη κι­νη­το­ποί­η­ση στην πε­ρί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα-πριν καν συ­μπλη­ρω­θούν 5 μήνες από τον «θρί­αμ­βο» της 20ης Σε­πτέμ­βρη-και η δυ­να­μι­κή της, απο­δει­κνύ­ουν ότι το μπλο­κά­ρι­σμα της αντια­σφα­λι­στι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης είναι μια μάχη που μπο­ρεί να κερ­δη­θεί. Με αφε­τη­ρία τη ση­με­ρι­νή με­γά­λη κι­νη­το­ποί­η­ση, ένας νέος κύ­κλος ξε­κι­νά για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά.

Η συ­νέ­χεια των κα­θη­με­ρι­νών δρά­σε­ων στους χώ­ρους δου­λειάς, στις γει­το­νιές, στα αγρο­τι­κά μπλό­κα και η κλι­μά­κω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων με την κή­ρυ­ξη νέας με­γά­λης-ενω­τι­κής απερ­γί­ας με την κα­τά­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου, είναι τα απα­ραί­τη­τα στοι­χεία για να νι­κή­σου­με σε αυτή τη μάχη, ανοί­γο­ντας το δρόμο για την ανα­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής και των βάρ­βα­ρων μέ­τρων της αυ­ταρ­χι­κής λι­τό­τη­τας.

Για την επί­τευ­ξη αυτού του στό­χου, εξί­σου κα­θο­ρι­στι­κός πα­ρά­γο­ντας είναι η ύπαρ­ξη ενός μα­ζι­κού με­τώ­που της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, που θα εκ­φρά­σει τους αγώ­νες των "από κάτω" και θα δώσει εναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή απά­ντη­ση στη μνη­μο­νια­κή συ­ναί­νε­ση και την ακρο­δε­ξιά απει­λή. 

Θεσ­σα­λο­νί­κη

Η αί­σθη­ση που υπήρ­χε όσο πλη­σιά­ζα­με προς την απερ­γία, ότι δη­λα­δή ο κό­σμος παρά την πα­ρα­τε­τα­μέ­νη πε­ρί­ο­δο χωρίς με­γά­λα κι­νη­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα, θα συμ­με­τεί­χε σε αυτήν και στην απερ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση, επι­βε­βαιώ­θη­κε και με το πα­ρα­πά­νω και στην πε­ρί­πτω­ση της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Στην πρώτη, ου­σια­στι­κά, με­γά­λη απερ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση μετά από πάρα πολύ καιρό.

Το γε­γο­νός ότι για άλλη μια φορά οι συ­γκε­ντρώ­σεις πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν σε δια­φο­ρε­τι­κά ση­μεία και δεν συ­νέ­κλι­ναν στο με­γα­λύ­τε­ρο μέρος τους, δεν μπο­ρεί να απο­τύ­πω­σει σε όλη την έκτα­ση το πλή­θος του κό­σμου που σή­με­ρα δια­δή­λω­νε σε όλο το κέ­ντρο μιας νε­κρής κυ­ριο­λε­κτι­κά πόλης. Είναι η πρώτη φορά που σε απερ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση νε­κρώ­νει η εμπο­ρι­κή καρ­διά της Θεσ­σα­λο­νί­κης από την κα­θο­λι­κή συμ­με­το­χή του εμπο­ρι­κού κό­σμου.

Στο Ερ­γα­τι­κό Κέ­ντρο συ­γκε­ντρώ­θη­καν αντι­προ­σω­πεί­ες της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, η ΕΔΟΘ, σω­μα­τεία δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, καθώς και η ΛΑΕ ενώ μαζί τους ενώ­θη­κε η προ­συ­γκέ­ντρω­ση της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και Πρω­το­βάθ­μιων Σω­μα­τεί­ων που είχε προη­γη­θεί στην Κα­μά­ρα.

Πε­ρί­που 15.000 κό­σμου πο­ρεύ­τη­κε προς το Υπουρ­γείο Μα­κε­δο­νί­ας-Θρά­κης, όπου μαζί με τους αγρό­τες επι­χει­ρή­θη­κε το σπά­σι­μο της κα­γκε­λό­πορ­τας του Υπουρ­γεί­ου με τρα­κτέρ και κόσμο πάνω στα κά­γκε­λα.

Το μόνο με­λα­νό ση­μείο υπήρ­ξε το γε­γο­νός ότι το αντι­δρα­στι­κό μπλοκ των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις Σκου­ριές με συν­θή­μα­τα “Ναι στην ανά­πτυ­ξη”, “ΝΑΙ στα με­ταλ­λεία” τέ­θη­κε επι­κε­φα­λής της πο­ρεί­ας. Ωστό­σο, αφέ­θη­κε να προ­χω­ρή­σει μόνο του μπρο­στά και γρή­γο­ρα απο­κό­πη­κε από την υπό­λοι­πη πο­ρεία.

Πε­ρί­που 8.000 δια­δή­λω­σαν με το ΠΑΜΕ, σε ξε­χω­ρι­στή πο­ρεία, και το αντί­στοι­χο έγινε και με το αναρ­χι­κό μπλοκ και το Κα­ρα­βά­νι Αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Ξε­χω­ρι­στές συ­γκε­ντρώ­σεις πραγ­μα­το­ποί­η­σαν οι οδη­γοί ταξί, οι πρα­τη­ριού­χοι και οι αγρό­τες.

Η ση­με­ρι­νή ει­κό­να πα­νελ­λα­δι­κά δεί­χνει ότι αυτή η απερ­γία μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει σταθ­μό κι ότι η κα­τε­δά­φι­ση της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης δεν θα πε­ρά­σει αμα­χη­τί. Με το δε­δο­μέ­νο ότι οι δα­νει­στές πιέ­ζουν για ακόμη σκλη­ρό­τε­ρα μέτρα, είναι η ώρα  για τις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς να ορ­γα­νώ­σουν τη συ­νέ­χεια και την κλι­μά­κω­ση, συν­δέ­ο­ντας τη μάχη για τη σω­τη­ρία του ασφα­λι­στι­κού με τη γε­νι­κό­τε­ρη πάλη ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση και τα υπό­λοι­πα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα.

Παρά την απο­γο­ή­τευ­ση που βα­ραί­νει στον κόσμο από τη με­τάλ­λα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η μάχη του ασφα­λι­στι­κού συ­ντη­ρεί την αρι­στε­ρό­στρο­φη και αντι­μνη­μο­νια­κή διά­θε­ση του κό­σμου, επι­τα­χύ­νει τις πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις με την ανά­δει­ξη του κοι­νω­νι­κού πα­ρά­γο­ντα στο προ­σκή­νιο και μπο­ρεί να δη­μιουρ­γή­σει τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για το άνοιγ­μα του δρό­μου για μια αρι­στε­ρή αντι­μνη­μο­νια­κή διέ­ξο­δο.

Κα­τε­ρί­να Αγ­γί­στα­λη 

Άρτα

Με όλα σχε­δόν τα κα­τα­στή­μα­τα κλει­στά  (κοντά στο 100% το πο­σο­στό της αντα­πό­κρι­σης στο σχε­τι­κό κά­λε­σμα του Εμπο­ρι­κού Συλ­λό­γου) και με μα­ζι­κό­τη­τα που θύ­μι­ζε επο­χές Γιαν­νί­τση, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε και στην Άρτα η απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση σή­με­ρα, 4 Φε­βρουα­ρί­ου.

Ήδη μισή ώρα πριν την κα­θο­ρι­σμέ­νη έναρ­ξη της απερ­για­κής συ­γκέ­ντρω­σης, ο χώρος έξω από το Ερ­γα­τι­κό Κέ­ντρο Άρτας άρ­χι­σε να γε­μί­ζει από ερ­γα­ζό­με­νους του δη­μό­σιου και του ιδιω­τι­κού τομέα, άνερ­γους κι επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νους, συ­ντα­ξιού­χους, εμπό­ρους, βιο­τέ­χνες, ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες (δι­κη­γό­ρους, μη­χα­νι­κούς, λο­γι­στές κλπ), δί­νο­ντας την ει­κό­να της γε­νι­κευ­μέ­νης κα­τα­κραυ­γής απέ­να­ντι στις αντια­σφα­λι­στι­κές ρυθ­μί­σεις, που προ­ω­θεί η Κυ­βέρ­νη­ση, υλο­ποιώ­ντας τις απαι­τή­σεις του 3ου Μνη­μο­νί­ου.

Μο­λο­νό­τι κοινή η απερ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση, όπως άλ­λω­στε είναι και το σύ­νη­θες για τα δε­δο­μέ­να της Άρτας, κα­τέ­λη­ξε εντού­τοις σε δύο ξε­χω­ρι­στές απερ­για­κές πο­ρεί­ες. Το μπλοκ του Ερ­γα­τι­κού Κέ­ντρου και των ελεγ­χό­με­νων από το ΠΑΜΕ φο­ρέ­ων επέ­λε­ξε να κάνει την πο­ρεία του προς το αγρο­τι­κό μπλό­κο στη γέ­φυ­ρα του Αρά­χθου, λίγο έξω από την πόλη, ενώ οι υπό­λοι­ποι φο­ρείς (ΕΛΜΕ,  Δι­δα­σκα­λι­κός Σύλ­λο­γος,  Εμπο­ρι­κός Σύλ­λο­γος, Δι­κη­γο­ρι­κός Σύλ­λο­γος κ.α.) ακο­λού­θη­σαν το κα­θιε­ρω­μέ­νο απερ­για­κό δρο­μο­λό­γιο, με κα­τά­λη­ξη την κε­ντρι­κή πλα­τεία του Αγ. Δη­μη­τρί­ου.

Σε ό,τι αφορά το πο­λι­τι­κό στίγ­μα της ση­με­ρι­νής κι­νη­το­ποί­η­σης, η ει­κό­να είναι μάλ­λον μικτή. Ξε­κι­νώ­ντας από τα πανό των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον δη­μό­σιο τομέα με τα κα­θιε­ρω­μέ­να συν­θή­μα­τα υπέρ της δη­μό­σιας υγεί­ας, παι­δεί­ας και ασφά­λι­σης, μέχρι το πανό μελών του Εμπο­ρι­κού Συλ­λό­γου υπέρ της «ελ­λη­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας» και μέχρι το πανό μελών του Δι­κη­γο­ρι­κού Συλ­λό­γου με αντι­κυ­βερ­νη­τι­κές αιχ­μές, το πο­λι­τι­κό στίγ­μα πα­ρα­μέ­νει  αυτή τη στιγ­μή επί­δι­κο, για να μην ανα­φέ­ρου­με επί­σης και πανό με σα­φείς αντι-Ε.Ε. στο­χεύ­σεις, πίσω από τα οποία βρέ­θη­καν και τα πε­ρισ­σό­τε­ρα μέλη της το­πι­κής ΛΑΕ.

Ο πάν­δη­μος σχε­δόν χα­ρα­κτή­ρας που προ­σέ­λα­βε η ση­με­ρι­νή κι­νη­το­ποί­η­ση δεί­χνει ότι η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα βρί­σκε­ται κυ­ριο­λε­κτι­κά με­τα­ξύ σφύ­ρας και άκ­μο­νος, 5 μόλις μήνες μετά τον εκλο­γι­κό «θρί­αμ­βο» του Σε­πτεμ­βρί­ου. Από τη μια η ανε­λα­στι­κό­τη­τα των δα­νει­στών για ατα­λά­ντευ­τη εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νια­κών δε­σμεύ­σε­ων κι από την άλλη η ογκού­με­νη κοι­νω­νι­κή δυ­σα­ρέ­σκεια, μια πρώτη γεύση της οποί­ας απο­τέ­λε­σαν οι ση­με­ρι­νές απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις.

Η ση­με­ρι­νή μέρα δεί­χνει ότι η μάχη για την ανα­τρο­πή της αντια­σφα­λι­στι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης μπο­ρεί να κερ­δη­θεί. Θα είναι η πρώτη με­γά­λη νίκη για την από­κρου­ση του συ­νό­λου της μνη­μο­νια­κής επί­θε­σης και της βάρ­βα­ρης ανα­δια­νο­μής που επι­χει­ρεί­ται εις βάρος των δυ­νά­με­ων της ερ­γα­σί­ας. Σή­με­ρα ήταν μια μέρα με χα­μό­γε­λα. Τα πρώτα χα­μό­γε­λα μετά από καιρό. Η κλι­μά­κω­ση του αγώνα απο­τε­λεί πλέον μο­νό­δρο­μο. Ήρθε πλέον η ώρα να βγει στο προ­σκή­νιο ο κό­σμος της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας, της ανερ­γί­ας, της επι­σφά­λειας, των άτυ­πων και ελα­στι­κών μορ­φών απα­σχό­λη­σης. Ήρθε η ώρα να βγει στο προ­σκή­νιο ο δικός μας κό­σμος.

Σπύ­ρος Σκα­μνέ­λος

Ζά­κυν­θος

Με  πάνω από 1.000 δια­δη­λω­τές πε­ζούς  και 150 τρα­κτέρ  και ΙΧ  αυ­το­κί­νη­τα πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε  μια πρω­τό­γνω­ρα μα­ζι­κή, ενω­τι­κή και μα­χη­τι­κή  συ­γκέ­ντρω­ση  σω­μα­τεί­ων και  συ­ντο­νι­στι­κού  των αγρο­τών στη Ζά­κυν­θο.

Το­πο­θε­τη­θή­καν πάνω από 15 σω­μα­τεία και σύλ­λο­γοι που μαζί με το Ερ­γα­τι­κό κέ­ντρο  του νη­σιού και αντι­προ­σω­πεία  ομά­δας  μα­θη­τών γυ­μνα­σί­ου, έδω­σαν το στίγ­μα  της  ση­με­ρι­νής πε­τυ­χη­μέ­νης απερ­για­κής κι­νη­το­ποί­η­σης   και τη ση­μα­σία της ενω­τι­κής  δρά­σης  των συλ­λο­γι­κο­τή­των  που με­τεί­χαν σε αυτήν .

Με πο­σο­στά πάνω από 90% στον ιδιω­τι­κό τομέα  και μέχρι και 50% στον δη­μό­σιο, οι ερ­γα­ζό­με­νοι  βρο­ντο­φώ­να­ξαν «ότι αυτή τη φορά δεν ζη­τούν αλ­λα­γή μόνο της κυ­βέρ­νη­σης αλλά και της συ­νο­λι­κής πο­λι­τι­κής που  σή­με­ρα ασκεί­ται  σε βάρος τους  κά­νο­ντας πλου­σιό­τε­ρους τους τρα­πε­ζί­τες, τα το­κο­γλυ­φι­κά  funds   και το με­γά­λο  κε­φά­λαιο».   

Τό­νι­σαν δε ότι,  μόνο όταν η ίδια η εξου­σία  αλ­λά­ξει χέρια και σκοπό έτσι που να ασκεί­ται από τους ίδιους  τους ερ­γα­ζό­με­νους  ικα­νο­ποιώ­ντας τις δικές τους και μόνο τις δικές  τους  ανά­γκες, μόνο τότε  η κοι­νω­νία -και κυ­ρί­ως οι νέοι μας-θα μπο­ρεί να ζουν  και να ελ­πί­ζουν  σε κα­λύ­τε­ρες μέρες.

Νίκος Πο­τα­μί­της

Ετικέτες