Ο Τσίπρας πατάει γκάζι προς το ακραίο Κέντρο
Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα στελεχών που τον περιβάλλει αναδείχθηκαν μέσα από την πορεία συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ως θεμέλια επιλογή την απόρριψη των συνεργασιών με τη σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είχε βαθιά επίδραση και στο εσωτερικό του κόμματος του κ. Τσίπρα, στο εσωτερικό του τότε Συνασπισμού. Οι οπαδοί της «σύγκλισης με τη σοσιαλδημοκρατία» αρχικά απομονώθηκαν και τελικά αποβλήθηκαν από το κόμμα τους για να φτιάξουν τη θνησιγενή ΔΗΜΑΡ. Η Νεολαία του Συνασπισμού υπό την ηγεσία του Τσίπρα διαδήλωνε νωρίτερα στη Γένοβα «κράζοντας» τους Ιταλούς ομοϊδεάτες του Φ. Κουβέλη («Πνίξατε το Κόσοβο στο αίμα, άντε και γ... σου, σύντροφε Ντ’Αλέμα»). Αυτή η κολόνια κράτησε αρκετά: Λίγο πριν από τις εκλογές του 2015, ο Τσίπρας, πλέον ως επερχόμενος πρωθυπουργός, εκστόμισε επί γαλλικού εδάφους το χαρακτηρισμό «Ολαντρέου» απέναντι στον πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος αλλά και της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Από αυτή την εποχή μάς χωρίζει πλέον άβυσσος ή, πιο συγκεκριμένα, η υπογραφή του 3ου μνημονίου και η «κωλοτούμπα» του καλοκαιριού του 2015. Σε αυτήν τη νέα κατάσταση, ο Τσίπρας, η κυβέρνηση και το κόμμα του ετοιμάζονται να υποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων τον Εμανουέλ Μακρόν, τον άνθρωπο που κέρδισε τις εκλογές στη Γαλλία μάλλον ως εκπρόσωπος του νεοφιλελεύθερου «ακραίου Κέντρου» παρά ως (έστω εκφυλισμένος) σοσιαλδημοκράτης.
Η ερμηνεία αυτής της εντυπωσιακής στροφής έχει πολλές πτυχές:
- Αφορά, κατ’ αρχάς, τις «δουλειές». Δηλαδή τις ιδιωτικοποιήσεις που τόσο ο Μακρόν όσο και ο Τσίπρας θεωρούν πλέον ευλογία. Στη συνοδεία του Μακρόν ξεχωρίσαμε τα κοράκια της CMA-CGM (λιμάνι Θεσσαλονίκης), της Suez (νερό στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη), της Total (πετρέλαιο και φυσικό αέριο στον ελλαδικό χώρο και στην Κύπρο) κ.ο.κ. Είναι κυριολεκτικά λυπηρό να βλέπει κανείς την «αυτοδιαχειριζόμενη» «Εφ.Συν.» να πανηγυρίζει για την «απόβαση των Γάλλων επενδυτών».
- Αφορά επίσης τους εξοπλισμούς. Σημειώνουμε τις συζητήσεις για το ενδεχόμενο αγοράς γαλλικών πυραύλων (Exocet και Scalp), όπως και την πιθανότητα συμφωνίας για την ελληνική συμμετοχή στα προγράμματα ναυπήγησης υπερσύγχρονων γαλλικών πολεμικών πλοίων. Σημειώνουμε επίσης τη σκληρή στάση της κυβέρνησης Μακρόν απέναντι στην Τουρκία: Όταν ο Ερντογάν έβγαλε στη θάλασσα το Barbaross, η Γαλλία έστειλε στην Κύπρο την υπουργό Άμυνας και δύο μεγάλες κορβέτες στο πλευρό του τρυπανιού της Total... Υπενθυμίζουμε δε ότι σύσσωμος ο γαλλικός Τύπος εκτιμά πως ο Μακρόν εκπροσωπεί μια μεγάλη σκλήρυνση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Γαλλίας στη Μ. Ανατολή, στην Αφρική και στη Μεσόγειο...
- Όμως, πάνω απ’ όλα, η θερμή υποδοχή Μακρόν από τον Τσίπρα αφορά την πολιτική. Την πολιτική στην Ευρώπη, όπου ο Τσίπρας θέλει πλέον να καταγραφεί ως ένας καλός φίλος των Μέρκελ-Μακρόν. Την πολιτική στο εσωτερικό της χώρας, όπου ο Τσίπρας θέλει πλέον να καταγραφεί ως καλύτερος εκπρόσωπος της «ευρωπαϊκής νεωτερικότητας» που συμβολίζει ο Μακρόν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επίσκεψη Μακρόν θα αξιοποιηθεί και στην επιχείρηση προσέλκυσης της Κεντροαριστεράς γύρω από το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στην επιχείρηση ανάδειξης ενός σύγχρονου «διπολισμού» όπου ο ρόλος των «δυνάμεων του σκότους» θα απονέμεται στο στρατόπεδο της ΝΔ, ενώ ο ρόλος των «δυνάμεων του φωτός» θα επαφίεται στους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ (ή ακριβέστερα του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ...).
Μια προειδοποίηση για την ευστάθεια αυτών των υπολογισμών έρχεται από την ίδια τη Γαλλία. Λίγους μόνο μήνες μετά τον πολιτικό θρίαμβό του στις εκλογές, ο Μακρόν βλέπει τη δημοτικότητά του να κατακρημνίζεται με ρυθμό ταχύτερο και από την αντίστοιχη περίοδο του Ολάντ. Γιατί, όπως λέει και μια αγγλική παροιμία, ό,τι ανεβαίνει ως πύραυλος, συχνά πέφτει όπως το τούβλο...
*Αναδημοσίευση από την "Εργατική Αριστερά", φ. 389-390 (30/8/17)
