Από τον Τζήμερο στον Στρατούλη και από τη Λέσβο στη Νίκαια: Τι σημαίνει αντιφασιστικό μέτωπο;

Το Σάββατο το μεσημέρι διοργανώθηκε αντιρατσιστική σιωπηλή πορεία διαμαρτυρίας από το Ευρωπαϊκό Αντιρατσιστικό Κίνημα (EGAM). Μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, του Γιώργου Καμίνη και της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ, υπήρξε και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που συγκινήθηκε από τη δημοκρατική πανστρατιά ενάντια στο φασιστικό κίνδυνο. Δεν έλειψε η Δημιουργία Ξανά που με τον Θάνο Τζήμερο επικεφαλής, απαίτησε “human rights for all”, κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα από το καθημερινό υβρεολόγιο ενάντια στους εργαζόμενους και την Αριστερά.

Η Χρυσή Αυγή είναι πολλά πράγματα. Μεταξύ άλλων, σαφώς σημαντικότερων, χρησιμεύει σε δύο ακόμη:

Πρώτον ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όσους είναι άμεσα υπεύθυνοι για την πρωτόγνωρη κοινωνική καταστροφή και την ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα.

Και δεύτερον, ως ρυμουλκό προθύμων να ρυμουλκηθούν δυνάμεων σε ένα μέτωπο “Ευρώπης και Δημοκρατίας” ενάντια στη ναζιστική απειλή.

Νωρίτερα το Σάββατο το πρωί, βούλιαξε δουλεμπορική βάρκα στα ανοικτά της Λέσβου. Είκοσι μετανάστες προστέθηκαν στους χιλιάδες και χιλιάδες πνιγμένους στα βάθη του Αιγαίου. Η διαμαρτυρία του Σαββάτου ήταν -σοφά υπολογισμένη- σιωπηλή. Ουδείς μπορούσε να ρωτήσει φωναχτά ποιες είναι οι ευθύνες των κουστουμαρισμένων κυβερνητικών διαδηλωτών για τους ανθρώπους που χάθηκαν την ίδια μέρα. Ούτε βέβαια να αναρωτηθεί -επίσης φωναχτά- για την ακροδεξιά παράκρουση των κεντροαριστερών και εσχάτως αντιφασιστών Λοβέρδου και Χρυσοχοϊδη, με αφορμή τις οροθετικές ιερόδουλες. Τότε πριμοδοτούσαν γενναία τη Χρυσή Αυγή. Τώρα εξανίστανται εναντίον της.

Υπάρχει όμως μια προϊστορία.

Οι μνημονιακές δυνάμεις έκλεισαν και εκτέλεσαν εν ψυχρώ συμβόλαιο θανάτου για τη χώρα και το λαό. Υπέγραψαν τη θανατική καταδίκη, εκατομμυρίων μεταφορικά, και χιλιάδων κυριολεκτικά, συνανθρώπων μας. Στέρησαν την ελπίδα, την προοπτική και την αισιοδοξία από μια ολόκληρη γενιά. Την ξαπόστειλαν στα πέρατα της γης σε αναζήτηση μεροκάματου. Χάρισαν γη, αέρα και θάλασσα στους πιστωτές. Όπως δικαίως είπε ο -αδίκως αποδοκιμασθείς- βουλευτής του Σύριζα, αυτοί οι πολιτικοί πρέπει να δικαστούν για να μην λιντσαριστούν.

Και όταν, αυτές ακριβώς οι μνημονιακές δυνάμεις είδαν ότι θερίζουν την κοινωνική οργή, ότι αποδοκιμάζονται στο δρόμο και στην κάλπη, μεθοδικά και σχεδιασμένα έθρεψαν τον φασισμό και την ακροδεξιά. Επέβαλαν την ατζέντα του φόβου, πριμοδότησαν ανοικτά τη φασιστική λογική, νομίζοντας ότι θα μαντρώσουν ξανά και ξανά την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η οποία όμως βρήκε τυφλή και επικίνδυνη διέξοδο και στην ακροδεξιά, όση τουλάχιστον δεν στράφηκε αριστερά.

Και μετά, οι ίδιες ακριβώς μνημονιακές δυνάμεις εξίσωσαν την Αριστερά με τους Ναζί. Τα ΜΜΕ, οι Βενιζέλοι και οι Σαμαράδες βάλανε στο ίδιο τσουβάλι τον Τσίπρα και τον Μιχαλολιάκο. Η θεωρία των δύο άκρων επιστρατεύτηκε για να σώσει τις θεραπαινίδες της τρόικας. Τζίφος. Είναι τέτοια η λεηλασία που έχει υποστεί η κοινωνία, που θα προτιμήσει τον οποιονδήποτε άλλον εκτός από τους βιαστές της.

Και στο τέλος, ξύπνησαν τα “αντιφασιστικά” και “δημοκρατικά” αισθήματα. Των δυνάμεων που μετέτρεψαν την Αστυνομία σε άντρο φασισμού. Που κατάργησαν τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Που έκαναν το Σύνταγμα κουρελόχαρτο και τη Βουλή οπερέτα. Των δυνάμεων που επί χρόνια βυσσοδομούσαν για τα "εγκλήματα" των φτωχοδιάβολων για να κρύψουν τα δικά τους εγκλήματα. Και έτσι ο ρατσισμός έγινε κρατική πρακτική και επίσημη ιδεολογία.

Το να καταθέτει ο Βενιζέλος πρόταση για την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής, δυστυχώς κάνει τη ναζιστική συμμορία συμπαθέστερη για ένα τμήμα της κοινωνίας. Ο κορυφαίος εκπρόσωπος ενός κόμματος που κατέστρεψε τη χώρα νομίζει ότι θα κουκουλώσει τα πολιτικά του εγκλήματα; Τη λίστα Λαγκάρντ; Την ντροπολογία Λαυρεντιάδη; Την ασυλία των υπουργών; Τις χαριστικές ρυθμίσεις στις τράπεζες; Τη μεθοδική οικονομική εξόντωση της κοινωνικής πλειοψηφίας; Το ξεπούλημα της χώρας; Τη σχεδιασμένη σπορά του ακροδεξιού σπόρου;

Η όψιμη ανακάλυψη του φασιστικού κινδύνου, μετά από δεκαετίες ανατροφής του και μετά από λυσσαλέες εκστρατείες ενάντια στον αριστερό κίνδυνο, είναι υποκριτική. Και όταν γίνεται από αυτούς που βούλιαξαν τη χώρα στη μνημονιακή καταστροφή, σχεδόν καθαγιάζει τους ναζί.

Αν ο Βενιζέλος πόνεσε ξαφνικά για τη φασιστική απειλή, αντί να εξυψώνει έμμεσα τη Χρυσή Αυγή αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες εναντίον της, ένα πράγμα μπορεί να κάνει: Να δώσει στη δημοσιότητα τα βρώμικα κυβερνητικά πεπραγμένα, και να εξαφανιστεί οικειοθελώς από τον πολιτικό χάρτη. Ο αντιρατσισμός δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δεν είναι πασαπόρτι για τις δύσκολες στιγμές του ένοχου πολιτικού προσωπικού. Δεν είναι καθαρτήριο για όσους εγκαθίδρυσαν τη ναζιστική λογική, ψήφισαν και εφάρμοσαν τον Ξένιο Δία, συγκάλυψαν τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, οργάνωσαν τα μαινόμενα ΜΑΤ, κάλυψαν τις δολοφονικές επιθέσεις των Χρυσαυγιτών.

Ούτε είναι μοχλός πίεσης για δεξιόστροφες μετατοπίσεις στην αριστερά. Στο όνομα δηλαδή ενός φαντασιακού δημοκρατικού τόξου οι θύτες να μεταμορφωθούν σε υπερασπιστές των θυμάτων τους, από τα τάγματα εφόδου που οι ίδιοι αμόλησαν. Αν υπήρχε αυτό το δημοκρατικό τόξο, έπρεπε να είχε προ πολλού εξεγερθεί ενάντια στον Δένδια, στον Χρυσοχοϊδη, στον Λοβέρδο, στον Κεδίκογλου. Ενάντια στους Γκαιμπελίσκους των δελτίων των οκτώ. Ενάντια στο πολιτικό προσωπικό που δολοφόνησε τη δημοκρατία, τα κοινωνικά και λαϊκά δικαιώματα. Οποιαδήποτε συμπόρευση της Αριστεράς με τους μνημονιακούς, στο όνομα του κοινοβουλευτισμού και των ευρωπαϊκών κεκτημένων, θα απαξιώσει την ίδια την Αριστερά και τελικά θα δυναμώσει τον φασισμό. Δεν πρόκειται για πανδημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο, παρά μόνο για ιδιοτελή απόπειρα σωτηρίας των χρεοκοπημένων μνημονιακών κομμάτων.

Και για του λόγου το αληθές, μία μέρα μετά τη Λέσβο και τη διαδήλωση ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στρατούλης δέχεται δολοφονική επίθεση από Χρυσαυγίτες. Η Ελληνική Αστυνομία που διοικείται από τη συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, αγρόν αγοράζει.

Και το ίδιο απόγευμα, η Ελληνική Αστυνομία που διοικείται από τη συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ματώνει την αντιφασιστική διαδήλωση στη Νίκαια, προστατεύοντας, ακόμα μια φορά, τους μαχαιροβγάλτες του Μιχαλολιάκου.

Ας μην βγει κανένας Φαρισαίος της κεντροαριστεράς να αναρωτηθεί "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο". Ας κοιτάξει στον καθρέπτη του, όπως όφειλε να κάνει ο Καραμανλής όταν οικοδομούσε τη μετεμφυλιακή κρατική τρομοκρατία που εξέθρεφε τους Γκοτζαμάνηδες.

Κατά τα άλλα “αντιρατσιστικό μέτωπο” με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για να βγει εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή; Υποκρισία χυδαία, μα πάνω από όλα επικίνδυνη.