Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά αποχαιρετά τη Μυρσίνη Αθανασιάδου.
Με τη Μυρσίνη, γνωριστήκαμε πολιτικά ως μέλη του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ. Έως το 2015 συνεργαστήκαμε στα πλαίσια της Αριστερής Πλατφόρμας για να εμποδίσουμε τη μνημονιακή του μετάλλαξη. Μοιραστήκαμε όλες τις εντάσεις και τις μάχες που περιελάμβανε αυτή η προσπάθεια. Αποχωρήσαμε με δημόσια δήλωση το 2015 και συγκροτήσαμε τη Λαϊκή Ενότητα. Δουλέψαμε μαζί στην νομαρχιακή επιτροπή, τη γραμματεία πόλης και την τοπική οργάνωση του 5ου δημοτικού διαμερίσματος Θεσσαλονίκης όπου η Μυρσίνη ήταν συντονίστρια.
Αλλά συναντηθήκαμε και στα κινήματα. Πρώτα απ’ όλα είτε ως ενεργή συνδικαλίστρια, είτε ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός, η Μυρσίνη βοηθούσε με κάθε τρόπο που μπορούσε το εκπαιδευτικό κίνημα. Στις αντιπολεμικές και αντιρατσιστικές διαδηλώσεις, στις διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλόφιλων, στα κινήματα πόλης, στην αντίσταση ενάντια στους πλειστηριασμούς, στους αγώνες της εργατικής τάξης για μια καλύτερη ζωή, η Μυρσίνη ήταν εκεί.
Η Μυρσίνη ήταν μια συντρόφισσα που υπηρέτησε το σχέδιο της ενότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς με όλες της τις δυνάμεις. Ήταν όμως και ένα κομματικό στέλεχος της Αριστεράς, μέλος έως το τέλος του Αριστερού Ρεύματος, που πάντα έβλεπε την ανάγκη οικοδόμησης ενός ριζοσπαστικού αριστερού φορέα ως μαζική πολιτική εναλλακτική. Και αυτός ήταν και ο αποφασιστικός παράγοντας για την ένταξή της στα διάφορα πολιτικά σχέδια της Αριστεράς.
Ήταν συναινετική και ενωτική, πάντα άκουγε το συνομιλητή της και ως συντονίστρια έδινε χώρο να αναπτυχθούν και απόψεις με τις οποίες απαραίτητα δε συμφωνούσε.
Η Μυρσίνη ήταν όμως και διανοούμενη. Αρθρογράφησε πάνω σε ζητήματα Παιδείας και Πολιτισμού και συχνά δημοσίευε κριτικές για ταινίες, θεατρικά έργα και βιβλία.
Θα θυμόμαστε πάντα τη συντρόφισσα Μυρσίνη ως μια αγωνίστρια ενταγμένη στην πάλη για το σοσιαλισμό. Ο χαμός της κάνει το κίνημα και την Αριστερά φτωχότερα. Καλό ταξίδι συντρόφισσα. Θα μας λείψεις!
