Την Τετάρτη 20/9/2023 ο σύντροφός μας Παναγιώτης Παπαγεωργίου έφυγε από την ζωή στα 85 χρόνια του.
Ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου υπήρξε σχεδόν σε όλη την ζωή του ένας αγωνιστής του κινήματος και της Αριστεράς. Από τα χρόνια της “πρώτης” νεότητας, που βρίσκεται ενταγμένος στη νεολαία Λαμπράκη και από κει στους κύκλους της επαναστατικής Αριστεράς, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της “Ομάδας Εργατών” το 1971 και έπειτα του “Ξεκινήματος”. Έδρασε στα πλαίσια της αντιδικτατορικής αντίστασης με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το 1987 θα βρεθεί στο “ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά”. Παράλληλα με τον αγώνα για την επιβίωση που ξεκίνησε σαν απόφοιτος τεχνικής σχολής ηλεκτρολόγων, ιδιωτικός υπάλληλος για χρόνια και αυτεπάγγελτος στο τέλος της επαγγελματικής διαδρομής, παρέμεινε ενεργός στο κίνημα και στις διεργασίες της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Ο Παπαγεωργίου συγκροτημένος με τις ιδέες και τις αξίες του μαρξισμού και τροτσκιστική αφετηρία καθώς και των εμπειριών του κινήματος σε δύσκολες και απαιτητικές εποχές, είχε διαμορφώσει το κριτήριο της αναγκαιότητας και της επιμονής στην μαζική πολιτική προς εξυπηρέτηση απαρέγκλιτα της επαναστατικής στρατηγικής για την ανατροπή του καπιταλισμού. Γι΄αυτό και η διαδρομή του χαρακτηρίζεται από αυτή την αναζήτηση.
Βρέθηκε από νωρίς στην προσπάθεια συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ με έντονη και διαρκή συμμετοχή και δράση στην περιοχή του, στον Άλιμο, τόσο μέσα από την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο αυτοδιοικητικό επίπεδο με την παράταξη “Άνω κάτω στο Καλαμάκι”. Το 2009 συμμετέχει στην συγκρότηση της Αντικαπιταλιστικής Πολιτικής Ομάδας. Στην εσωκομματική πάλη για την διεκδίκηση της αριστερής, ριζοσπαστικής κατεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει στο “Κόκκινο Δίκτυο” (και την “Αριστερή Πλατφόρμα”) αλλά και στις δράσεις και τη λειτουργία του πολυχώρου/ ινστιτούτου “Κομμούνα”. Αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ με την ΑΠΟ και πολλούς/ες άλλους/ες, τον Αύγουστο του 2015. Παρέμεινε ως το τέλος στρατευμένος στην πάλη.
Για εμάς που τον γνωρίσαμε και πορευτήκαμε μαζί την τελευταία 15ετία είχαμε την τύχη να ζήσουμε έναν άνθρωπο γλυκό, νηφάλιο και ήρεμο, πάντα διαθέσιμο και ταυτόχρονα εξαιρετικά ξεκάθαρο και συγκροτημένο στις εκτιμήσεις και τις πολιτικές προσεγγίσεις. Έναν σύντροφο και έναν φίλο που θα μας λείψει και θα μείνει αξέχαστος.
