Πριν λίγες ώρες έφτασε και στ' αφτιά μας η σοκαριστική είδηση ότι χάσαμε τον Αντρέα.
Ο Αντρέας ήταν ένας άνθρωπος που υπερέβαινε διαχωριστικές γραμμές τασσόμενος πάντα με την προσπάθεια από τα κάτω. Σε όποιο κίνημα πόλης ή στέκι κι αν βρισκόμασταν πάντα θα υπήρχε κάποια μικρή η μεγάλη συσχέτιση/συμμετοχή του Αντρέα. Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που δε νιώθουν "σημαντικοί" ώστε να διεκδικήσουν θέσεις ή να "εξαργυρώσουν" κινηματικούς πόντους. Σίγουρα δεν είχε ιδέα πόσους ανθρώπους τελικά άγγιξε με την παρουσία, τη στάση και το ήθος του.
Πόσο λυπηρό να φεύγουν άνθρωποι σαν τον Αντρέα. Ακόμα πιο λυπηρό, με την αριστερά στη σημερινή της κατάσταση, να φεύγουν άνθρωποι τόσο ενωτικοί που αγωνίστηκαν τόσο πολύ για την αριστερά και τα Κοινά.
Τον Αντρέα δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Θα κρατήσουμε το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό του κάθε φορά που συναντιόμασταν σε άλλη μια κινηματική προσπάθεια, ή κάθε φορά που τελείωνε ένα φανταστικό πανό για τη δημοτική μας κίνηση ή απλά γιατί συναντηθήκαμε και αυτή η τεράστια καρδιά είχε λίγη χαρά ακόμα να μοιραστεί.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στην Πόπη και τη Μυρτώ και στην ακόμα μεγαλύτερη πολιτική του οικογένεια στους συντρόφους και τις συντρόφισσές του στη ΔΕΑ.
Πώς λες αντίο σε τέτοιους ανθρώπους; Τα Εξάρχεια έχασαν ένα κομμάτι από την ψυχή τους σήμερα.
