Με θλίψη πληροφορηθηκαμε ότι την Παρασκευή 3 Απρίλη έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Στάμος. Με τον Κώστα πορευτήκαμε μαζί για μεγάλο διάστημα στις γραμμές της ΔΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στους συντρόφους-ισσες και συναγωνιστές-τριες του. Παρακάτω παραθέτουμε τον αποχαιρετισμό του ΣΕΤΤΕΑ, του σωματείου ΤΟΥ.
To Σ.ε.τ.τ.ε.α. για τον Κώστα…
Ο αποχαιρετισμός σ’ έναν άνθρωπο σαν τον Κώστα δεν είναι ένα απλό πράγμα.
Γιατί ο Κώστας δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ήταν ένας άνθρωπος με πολλές ικανότητες, μεγάλη ευγένεια και αίσθηση αξιοπρέπειας.
Ήξερε να ιεραρχεί και να ξεχωρίζει τα μεγάλα από τα μικρά με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, να παίρνει δύσκολες αποφάσεις και να μοιράζει απλόχερα τις γνώσεις και τις ικανότητές του.
Σε αυτό το πρωτόγνωρο ταξίδι που ξεκινήσαμε πριν από χρόνια, η συνεισφορά του Κώστα δεν υπήρξε μόνο ανεκτίμητη ή αναντικατάστατη, ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ.
Ο τρόπος που ανέλυε τα πράγματα, ο τρόπος που μοιράζονταν, ο τρόπος που βοήθαγε, ο τρόπος που τοποθετούνταν, γαλούχησε τον κόσμο του κλάδου μας, διαμόρφωσε συνειδήσεις, γιατί ο Κώστας πάνω απ’ όλα υπήρξε ΔΑΣΚΑΛΟΣ.
Στη δύσκολη εποχή που ζούμε η έννοια του δάσκαλου είναι πολύ κρίσιμη, πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για συνδικαλισμό. Ο Κώστας λοιπόν συμπύκνωνε σε σύγχρονες συνθήκες την κλασική αντίληψη ότι τα συνδικάτα είναι τα σχολεία όπου η εργατική τάξη μαθαίνει πολιτική κάνοντάς το με τρόπο πηγαίο και όχι από την έδρα της « καθοδήγησης». Μπορούσε την ίδια στιγμή που μας ανέλυε τους νόμους για τις υποθέσεις μας, που μας πρότεινε σχέδια τακτικής και στρατηγικής σε εκείνα τα ατέλειωτα ξενύχτια μέσα στο άγχος και την πίεση που τόσο πολύ τελικά επηρέασαν την υγεία του, την άλλη μέρα πρωί – πρωί να μοιράζει ανακοινώσεις σε κάποιο χώρο δουλείας που υπήρχε πρόβλημα.
Ο Κώστας απολύθηκε για την συνδικαλιστική του δράση από μια σειρά εταιρίες και δεν το ΄βαλε κάτω, παρά την ανεργία παρά τα προβλήματα υγείας. Από το Μάη του 2014 διαγνώστηκε με καρκίνο, παρόλα αυτά αντιμετώπισε την ασθένεια με αξιοπρέπεια και θάρρος. Συνέχισε να συμμετέχει σε κινητοποιήσεις και σε διαδικασίες, επιλέγοντας την συλλογικότητα και την εξωστρέφεια και όχι την απομόνωση στην αντιμετώπιση της ασθένειάς του, δίνοντας παραδείγματα ζωής για όλους μας.
Αποτελεί, όμως, παράδειγμα και για κάτι ακόμα. Όταν βρέθηκε στο Υπουργείο Εργασίας, σεμνός και με χιούμορ, αντιμετώπιζε το νέο του εργασιακό περιβάλλον συνεχίζοντας να βοηθά απλόχερα, όχι μόνο τον κλάδο μας αλλά συνολικότερα. Γιατί η βοήθεια που έδινε ο Κώστας δεν ήταν φιλανθρωπική. Ο Κώστας ήταν η γέφυρά μας με τις ξεχασμένες παραδόσεις του Εργατικού Κινήματος και γι΄αυτό είναι μεγάλο το κενό της απουσίας του . Ο Κώστας μετέφερε ιδέες από γενιά σε γενιά, ιδέες που είναι αντίδοτο στους διαφόρους «ιούς» που μας περιβάλλουν. Ο Κώστας έζησε μια ζωή μέσα στους αγώνες και τη συλλογικότητα, μια ζωή με νόημα , γι’ αυτό αφήνει πίσω του στον κλάδο μια γενιά 30ρηδων και 40αρηδων συναδέλφων που θα συνεχίσουν…
ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕ!
ΑΝΤΙΟ
