Αποκαλυπτήρια Μακρόν αλλά και Τσίπρα

«Αποτελεί ιδιαίτερα παρήγορο γεγονός για μια χώρα η πολιτική της ηγεσία με επικεφαλής την κυβέρνηση να προσγειώνεται στην πραγματικότητα.

Η ομιλία του κ. Τσίπρα πριν από λίγες μέρες στην Πνύκα, ενώπιον του προέδρου της Γαλλίας, ήταν μια ομιλία που θα μπορούσε να την είχε εκφωνήσει ο κ. Σημίτης, ο κ. Στουρνάρας ή ο κ. Σαμαράς.

 (...)

Αναμφίβολα, η ομιλία στην Πνύκα σηματοδοτεί την ολοκλήρωση μιας στροφής. Πριν από τρία χρόνια η χώρα ήταν βαθιά διχασμένη ανάμεσα σε “πατριώτες” και μνημονιακούς “γερμανοτσολιάδες”. Σήμερα καμιά αξιόλογου μεγέθους παράταξη δεν αποκαλεί την άλλη “γερμανοτσολιάδες”, “Κουίσλινγκ” και “μερκελιστές”...».

Κώστας Στούπας στο Capital.gr

Ο καθόλου τυχαίος χρόνος της επίσκεψης –λίγο πριν από τη ΔΕΘ– και το γεγονός ότι ο υψηλός προσκεκλημένος είναι ηγέτης της δεύτερης σε ισχύ χώρας της ΕΕ και «φίλος της Ελλάδας» έδωσαν τη δυνατότητα στον Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει χωρίς ενοχές στα αποκαλυπτήρια ενός νέου «πολιτικού προσώπου» που εξέπληξε και προκάλεσε αμηχανία ακόμη και σε φανατικούς επικριτές του. Θα μπορούσε να συνοψιστεί στα εξής: όρκος πίστης στις μνημονιακές δεσμεύσεις, στην επιχειρηματικότητα, στις ξένες επενδύσεις και στις «μπίζνες» με την υπό ιδιωτικοποίηση δημόσια περιουσία.

Ο «νέος», ανοιχτά σοσιαλφιλελεύθερος κ. Τσίπρας δεν δίστασε μάλιστα, από το βήμα της ΔΕΘ, να πει απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση ότι «ασκείτε κριτική σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια» –εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015!

Τα «μηνύματα» ενός ιταμού «φίλου»

Ο Εμανουέλ Μακρόν ήρθε στην Ελλάδα για να στηρίξει (θα δούμε παρακάτω πώς και με ποια έννοια) αλλά και για να στηριχτεί. Σε μια δήλωση υψηλής πολιτικής αθλιότητας, απαίτησε δημοσίως από την Ελλάδα κάτι που συνήθως συζητείται πίσω από τις κάμερες και διαρρέει ως πληροφορία στα μίντια: τη «στήριξη της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας»! Διαβασμένη σε συνδυασμό με την επίσης δημόσια απαίτησή του προς την ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει απαρέγκλιτα τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ανέλαβε, η απαίτηση για «στήριξη» της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας διαβάζεται απλώς ως έκκληση να διατεθεί σεβαστό τμήμα του υπερπλεονάσματος από πιθανή υπερκάλυψη των μνημονιακών στόχων για αγορά γαλλικών οπλικών συστημάτων (φρεγάτες, πυραύλους κ.λπ.)!

Μιας και αναφερόμαστε σε αυτή την πλευρά της «φιλίας» και της «αλληλεγγύης», να προσθέσουμε απλώς ότι τα ρεπορτάζ βοούν για το λεγόμενο «γαλλικό ενδιαφέρον» για συμμετοχή στο σχεδιαζόμενο «πάρτι» με τους υδρογονάνθρακες (όπου η... φίλη Total έχει ήδη λάβει θέση στην αφετηρία), αλλά και για συμμετοχή στο πλιάτσικο δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών: του 35% των ΕΛΠΕ, του 30% του «Ελ. Βενιζέλος», των ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ, του μετρό Αθήνας, της σύμβασης παραχώρησης της Εγνατίας. Να μην ξεχάσουμε και τη... φιλική προς φίλο «χειρονομία» της Aegean, που σχεδιάζει να αγοράσει 60 αεροπλάνα από την Airbus.

Για να υπογραμμίσει τις απαιτήσεις του, ο Γάλλος «φίλος» παραπονέθηκε πως «τα σαρώνουν όλα οι Γερμανοί» (μετάφραση: η Γερμανία παίρνει τη μερίδα του λέοντος στο πλιάτσικο δημόσιας περιουσίας και υποδομών), «οι Κινέζοι προωθούνται ισχυρά» (μετάφραση: ακόμη και η Κίνα, και ημείς οι φίλοι τίποτε;) και ακόμη πως και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου στο επιχειρηματικό σχήμα που το απέκτησε πρόσφατα συμμετέχει και γαλλική εταιρεία, ο Γάλλος «φίλος» δεν θα ήθελε για συνέταιρο τον Ιβάν Σαββίδη...

«Πουλήστε και σε μας Ελλάδα», απαιτεί ο κ. Μακρόν. «Αγοράστε Ελλάδα», απευθύνει δημόσια πρόσκληση ο κ. Τσίπρας σε κάθε ευκαιρία...

Αλληλεγγύη και για... τέταρτο πρόγραμμα!

Οι έννοιες της «φιλίας» και της «αλληλεγγύης» κατέκτησαν πραγματικά νέες κορυφές, αντάξιες της... Γαλλικής Επανάστασης και του... Διαφωτισμού. Και δεν έμειναν μόνο σε ζητήματα επιχειρηματικού πλιάτσικου, αλλά επεκτάθηκαν και στα γενικότερα ζητήματα του μνημονιακού πλιάτσικου. Εκεί ο κ. Μακρόν έκανε μια επίσης εκπληκτική δήλωση: Αν η Ελλάδα χρειαστεί νέο πρόγραμμα μετά το 2018 (ώστε δεν είναι 100% βέβαιο πως «βγαίνουμε από τα μνημόνια» το καλοκαίρι του 2018; Πέφτουμε από τα σύννεφα...), το ΔΝΤ δεν είναι απαραίτητο, μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά και μόνος του ο ESM! Για να μη μείνει καμία αμφιβολία, η... καθησυχαστική –και καταφανώς «φιλική» και «αλληλέγγυα»– αυτή δήλωση συνοδεύτηκε από δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ ότι η Γαλλία θα πιέσει για υλοποίηση της συμφωνίας του Eurogroup για το χρέος, υπό τον όρο όμως ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της για τις μεταρρυθμίσεις». Εξ όσων γνωρίζουμε, και ο κ. Ντάισελμπλουμ δεν λέει κάτι ουσιωδώς διαφορετικό... Εξάλλου, δεν είναι ακριβώς η γαλλική πρόταση για συσχέτιση του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων με τους ρυθμούς ανάπτυξης που υποτίθεται ότι έλυσε το γρίφο των διαφωνιών σχετικά με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και άρα την έκταση που θα πρέπει να έχουν τα μέτρα για το χρέος;

Αυτή η «μαχαιριά» ήταν όμως, όπως εκτιμούμε, πραγματικά φιλική: ένα είδος φιλικής συνδρομής στον κ. Τσίπρα για να προσδώσει κύρος στη δική του στροφή στην απερίφραστη ανάληψη ευθύνης για συνέπεια στις μνημονιακές υποχρεώσεις: αφού ο υψηλός φίλος θα βοηθήσει υπό τον όρο ότι δεν θα τον αδειάσουμε με αθέτηση μνημονιακών υποχρεώσεων, αφού υπόσχεται ότι θα στηρίξει για «ελάφρυνση» χρέους, αφού μας έχει «πρόχειρο» κοτζάμ ESM για νέο πρόγραμμα –αν χρειαστεί–, αφού έτσι εξοστρακίζουμε και το ΔΝΤ, ας αναλάβουμε ενθουσιωδώς την υλοποίηση των μνημονιακών υπεσχημένων...

Spiegel: «Μακρόν, μια καλύτερη εκδοχή του Σόιμπλε»!

Δεν είναι τυχαίο που, κατόπιν τούτων αλλά και άλλων πολλών, το γερμανικό Spiegel τιτλοφόρησε το σχετικό του ρεπορτάζ από την Αθήνα ως εξής: «Μακρόν, μια καλύτερη εκδοχή του κ. Σόιμπλε». Στην ομιλία του στην Πνύκα, ο Γάλλος πρόεδρος παραπονέθηκε ότι «στην Ευρώπη η κυριαρχία, η δημοκρατία και η εμπιστοσύνη είναι σε κίνδυνο». Θα μπορούσε να διαβαστεί απλώς ως «η Γερμανία μάς έχει στριμώξει άσχημα»...
Τι θα πρέπει να γίνει λοιπόν; Κοινοβούλιο της Ευρωζώνης, ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, Ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών. Ο ESM σε ρόλο «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου», που επιπλέον θα παρέχει στις χώρες-μέλη φτηνά αναπτυξιακά δάνεια, αντιπροτείνουν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, που δέχονται ταυτόχρονα την ύπαρξη Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών και συζητούν τι θα μπορούσε να σημαίνει κοινός προϋπολογισμός. Με τόσες συγκλίσεις, στο Κοινοβούλιο της Ευρωζώνης θα τα χαλάσουν;

Ποιο είναι το νόημα της γαλλικής «φιλίας» τελικά; Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός θέλει να αντιμετωπίσει το μειονέκτημα απέναντι στον γερμανικό ιμπεριαλισμό. Για να τα καταφέρει, κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα: Πρώτο, προσπαθεί να τον μιμηθεί στην επιβολή λιτότητας στο εσωτερικό (βλέπει «μεταρρυθμίσεις» Μακρόν), ώστε να μειώσει το κενό ανταγωνιστικότητας με λεηλασία του εργατικού μισθού και των εργατικών δικαιωμάτων. Δεύτερο, προσπαθεί να αξιοποιήσει τα ανάλογα «άγχη» των αστικών τάξεων Ιταλίας, Ισπανίας κ.λπ. στην κατεύθυνση ενός σχεδίου «εκδημοκρατισμού» του ευρωπαϊκού imperium της λιτότητας. Ο κ. Τσίπρας έχει θέση ως ανθυποκομπάρσος σε μια τέτοια «συμμαχία του Νότου» για τρεις λόγους: α) επειδή η Ελλάδα είναι το «πειραματόζωο» των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων, β) επειδή o κ. Μακρόν, όπως και ο κ. Σουλτς, θέλει τον κ. Τσίπρα στους κόλπους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, γ) επειδή εξασφαλίζοντας, μέσω μιας τέτοιας «φιλικής κηδεμονίας», τη μνημονιακή συνέπεια του κ. Τσίπρα, ο κ. Μακρόν κερδίζει «πόντους» ως ηγήτωρ ενός σοσιαλφιλελεύθερου συσχετισμού δύναμης, ώστε να διαπραγματευτεί με την κ. Μέρκελ. Πρώτα απ’ όλα, ασφαλώς, για λογαριασμό του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Ο κ. Τσίπρας είναι η «γλάστρα» που ελπίζει να... ποτιστεί μαζί με το βασιλικό από μια τέτοια διαπραγμάτευση.

Η μνημονιακή συνέπεια του κ. Τσίπρα είναι προαπαιτούμενο της γαλλικής «φιλίας» –μαζί, φυσικά, με τα υλικά ανταλλάγματα στα οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Ο «νέος Τσίπρας» που εμφανίστηκε στην Πνύκα και στη ΔΕΘ και προκάλεσε την αμηχανία ακόμη και των φιλελεύθερων της αντιπολίτευσης, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η «φιλία» έπιασε τόπο...

*Αναδημοσίευση από την "Εργατική Αριστερά" φ.391 (13/9/17)