Ανάμεσα στ’ άλλα «ωραία» που έγραψε ο Γιάννης Πανούσης, αναφέρθηκε και σε κάποιους «ανθρώπους χωρίς πρόσωπο που απαιτούν πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης» (από ποιους ακριβώς δεν αναφέρει φυσικά). Ο ίδιος βέβαια, από την ανυποληψία της συμμετοχής του στην μνημονιακή ΔΗΜΑΡ, μέχρι τον διορισμό του στο άκρως λεπτό και ευαίσθητο υπουργείο που σήμερα προίσταται και τον οποίο διορισμό φυσικά μεθόδευσαν κάποιοι, όχι μόνο «νομιμοποιημένο πρόσωπο» απέκτησε αλλά επιπλέον και «μεγάλο στόμα», που το χρησιμοποιεί να λέει ότι του αρέσει και δεν διστάζει να προσφεύγει ακόμη και σε αντιπολιτευόμενα την κυβέρνηση έντυπα, στα πρωτοσέλιδα τους μάλιστα, για να εκφράσει τις απόψεις του.

Παρ’ όλα αυτά, θα λέ­γα­με ότι ο κ. Πα­νού­σης δεν είναι ο πρώ­τος που εκ­φρά­ζε­ται με αυτόν τον τρόπο, ασκώ­ντας δη­λα­δή κρι­τι­κή στην αρι­στε­ρή φυ­σιο­γνω­μία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-για­τί εκεί ου­σια­στι­κά απο­βλέ­πουν όλες αυτού του εί­δους οι ανα­φο­ρές. 

Κά­ποιοι άλλοι πολύ πριν από αυτόν, εκεί­νοι όμως ενταγ­μέ­νοι στις γραμ­μές του κόμ­μα­τος, είχαν μι­λή­σει για «αρι­στε­ρό­με­τρα» που βγή­καν για να εμπο­δί­σουν «το άνοιγ­μα στις υπό­λοι­πες δη­μο­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις του τόπου» και να απο­τρέ­ψουν το σχη­μα­τι­σμό μια πλα­τιάς κυ­βέρ­νη­σης «εθνι­κής ενό­τη­τος» ή «εθνι­κής σω­τη­ρί­ας» ή «κυ­βέρ­νη­σης αμέ­σου ανά­γκης» ή «κυ­βέρ­νη­σης με κορμό τον Συ­ρι­ζα» ή οτι­δή­πο­τε άλλο, σί­γου­ρα όμως όχι «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς». 

Ο κ. Πα­νού­σης, «τω καιρώ εκεί­νω», επέ­λε­ξε το χώρο που τον αντι­προ­σώ­πευε ιδε­ο­λο­γι­κά  και έτσι ως πρό­σω­πο, είτε το θέλει είτε όχι, ταυ­τί­στη­κε με τις χει­ρό­τε­ρες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές στη χώρα μας. Όσο κι αν τα στε­λέ­χη του συ­γκε­κρι­μέ­νου χώρου ισχυ­ρί­ζο­νταν τότε ότι είναι «η Αρι­στε­ρά της ευ­θύ­νης», απο­δεί­χτη­κε στη συ­νέ­χεια ότι έχουν τόση σχέση με την Αρι­στε­ρά όση ο Φά­ντης με το ρε­τσι­νό­λα­δο. 

Με αυτή την έν­νοια, ενώ από τί­πο­τε δεν δι­καιο­λο­γεί­ται να κα­τέ­χει το ση­με­ρι­νό του αξί­ω­μα, έχει αντί­θε­τα κάθε δι­καιο­λο­γία να κάνει τη συ­γκε­κρι­μέ­νη κρι­τι­κή στην κυ­βέρ­νη­ση. Μια κρι­τι­κή  που δεν αναι­ρεί ούτε την πο­λι­τι­κή φι­λο­σο­φία του, ούτε τη βα­σι­κή άποψη του για τον τρόπο αντι­με­τώ­πι­σης συ­γκε­κρι­μέ­νων ζη­τη­μά­των. Ο ίδιος δεν απο­τε­λεί τί­πο­τε δια­φο­ρε­τι­κό απ’ ότι οι υπό­λοι­ποι πρώην σύ­ντρο­φοι του στη ΔΗΜΑΡ, μια ομάδα αρ­ρι­βι­στών δη­λα­δή με κε­ντρο­δε­ξιά κα­τεύ­θυν­ση και μνη­μο­νια­κές επι­λο­γές και αυτό το απέ­δει­ξε με τον πιο ξε­κά­θα­ρο τρόπο ο προ­σα­να­το­λι­σμός των πε­ρισ­σό­τε­ρων εξ’ αυτών σε σχή­μα­τα σαν το «μπο­μπο­λι­κο­μνη­μο­νια­κό»  Πο­τά­μι. 

Αυτός που πρώτα πρέ­πει να απο­λο­γη­θεί συ­νε­πώς για ότι έγρα­ψε ή είπε ο υπουρ­γός, δεν είναι ο ίδιος, αλλά όσοι τον επέ­λε­ξαν για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη θέση, ανα­θέ­το­ντας του τα συ­γκε­κρι­μέ­να κα­θή­κο­ντα. Αντί όμως να τον βάλ­λουν στη θέση του, κά­ποιοι από αυ­τούς έσπευ­σαν να τον στη­ρί­ξουν κι όλας, εν­θαρ­ρύ­νο­ντας ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο αυτόν τον τυ­χάρ­πα­στο πο­λι­τι­κό γυ­ρο­λό­γο να προ­σβάλ­λει θρα­σύ­τα­τα και να υπο­βαθ­μί­ζει την αρι­στε­ρή κο­σμο­θε­ω­ρία αρ­χι­κά αλλά και το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δευ­τε­ρευό­ντως, με φρά­σεις όπως «ανέ­ξο­δα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα» και «ανού­σια τσι­τά­τα». 

Με τη βο­ή­θεια αυτών των ολί­γων λοι­πόν ο κ. Πα­νού­σης ανα­δει­κνύ­ε­ται σε πρω­το­πό­ρο μιας ιδιόρ­ρυθ­μης «κυ­βερ­νη­τι­κής πα­ρα­βα­τι­κό­τη­τας» η οποία ευ­θέ­ως κι­νεί­ται ενά­ντια στις αρι­στε­ρές ιδέες. Με­τα­φο­ρι­κά θα λέ­γα­με ότι ανοί­γει δρό­μους στην «πο­λι­τι­κή εγκλη­μα­το­λο­γία» με βα­σι­κό θύμα την Αρι­στε­ρά!

Η σφο­δρό­τα­τη ιδε­ο­λο­γι­κή επί­θε­ση ενά­ντια στην Αρι­στε­ρά τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες βρί­σκει συχνά δυ­στυ­χώς προ­γε­φυ­ρώ­μα­τα  ακόμα και μέσα στην ίδια. Την ίδια ώρα που στο κόμμα κά­ποιοι κα­τη­γο­ρού­νται για τη χρήση «αρι­στε­ρό­με­τρων», κά­ποιοι άλλοι, θω­ρα­κι­σμέ­νοι και προ­στα­τευ­μέ­νοι από την ασυ­λία των κυ­βερ­νη­τι­κών θώκων, απο­τε­λούν ου­σια­στι­κά προ­κε­χω­ρη­μέ­να φυ­λά­κια για την πλα­γιο­σκό­πη­ση  της αρι­στε­ρής ιδε­ο­λο­γί­ας. Και κά­ποιοι τρί­τοι δυ­στυ­χώς δεν έχουν κα­τα­λά­βει ακόμη ή κά­νουν πως δεν κα­τα­λα­βαί­νουν ότι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτά που έχουν βγει δεν είναι τα «αρι­στε­ρό­με­τρα» αλλά τα «δε­ξιό­με­τρα», απ’ όλες τις κα­τευ­θύν­σεις και από όλους τους πα­ρά­γο­ντες, μέσα κι έξω από το κόμμα, θέ­το­ντας το έτσι κάτω υπό μια συ­νε­χή πίεση και ένα εξου­θε­νω­τι­κό εκ­βια­σμό για αλ­λα­γή της αρ­χι­κής κα­τεύ­θυν­σης του.

 Εδώ και καιρό είναι με­θο­δευ­μέ­νη η επί­θε­ση απο­δό­μη­σης της αρι­στε­ρής ταυ­τό­τη­τας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η έντα­ξη του στο «ρε­α­λι­σμό» εκεί­νο που βο­λεύ­ει τις δυ­νά­μεις οι οποί­ες εφαρ­μό­ζουν τις ση­με­ρι­νές απο­τρό­παιες  νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές. Αυτή η επί­θε­ση έχει ξε­κι­νή­σει από τις πε­ρα­σμέ­νες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, όταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έδει­ξε για πρώτη φορά τα δό­ντια του, και συ­νε­χί­ζε­ται μέχρι αυτή την ώρα. Ο Πα­νού­σης δεν απο­τε­λεί τί­πο­τε άλλο παρά μια από τις πολ­λές εκ­φρά­σεις αυτής της επί­θε­σης!

Το έχου­με πει πολ­λές φορές και θα το ξα­να­πού­με: όλοι οι δρό­μοι πλην εκεί­νου που δεί­χνει αρι­στε­ρή κα­τεύ­θυν­ση, έχουν κλεί­σει προ πολ­λού για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο αρι­στε­ρός δρό­μος είναι ο μο­να­δι­κός δρό­μος που οδη­γεί κοντά στην κοι­νω­νία και τους φυ­σι­κούς συμ­μά­χους του,τους ερ­γα­ζό­με­νους. Οι υπό­λοι­ποι  μπο­ρεί να φαί­νο­νται πιο προ­σβά­σι­μοι και βατοί, δεν απο­τε­λούν όμως τί­πο­τε άλλο από ένα άλμα στο κενό άμεσα, με­σο­πρό­θε­σμα και μα­κρο­πρό­θε­σμα. Σή­με­ρα που η κοι­νω­νία είναι κοντά μας κι έχου­με κερ­δί­σει την εμπι­στο­σύ­νη της, είναι εύ­κο­λο να κά­νου­με βή­μα­τα προς την κα­τεύ­θυν­ση της. Αν επι­λέ­ξου­με η πο­ρεία μας να είναι ευ­θέ­ως αντί­θε­τη, δεν υπάρ­χει δρό­μος επι­στρο­φής. Θα «φάμε πόρτα» κά­ποια στιγ­μή και το τί­μη­μα δεν θα είναι απλά η εξα­φά­νι­ση του κόμ­μα­τος από το πο­λι­τι­κό προ­σκή­νιο αλλά πολύ χει­ρό­τε­ρες κα­τα­στά­σεις(!!).

Ετικέτες