«ΑΡΙΣΤΕΡΟΜΕΤΡΑ» ΚΑΙ «ΔΕΞΙΟΜΕΤΡΑ» - Ακόμη ένα σχόλιο επάνω στο άρθρο Πανούση στα ΝΕΑ

Παρ’ όλα αυτά, θα λέ­γα­με ότι ο κ. Πα­νού­σης δεν είναι ο πρώ­τος που εκ­φρά­ζε­ται με αυτόν τον τρόπο, ασκώ­ντας δη­λα­δή κρι­τι­κή στην αρι­στε­ρή φυ­σιο­γνω­μία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-για­τί εκεί ου­σια­στι­κά απο­βλέ­πουν όλες αυτού του εί­δους οι ανα­φο­ρές. 

Κά­ποιοι άλλοι πολύ πριν από αυτόν, εκεί­νοι όμως ενταγ­μέ­νοι στις γραμ­μές του κόμ­μα­τος, είχαν μι­λή­σει για «αρι­στε­ρό­με­τρα» που βγή­καν για να εμπο­δί­σουν «το άνοιγ­μα στις υπό­λοι­πες δη­μο­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις του τόπου» και να απο­τρέ­ψουν το σχη­μα­τι­σμό μια πλα­τιάς κυ­βέρ­νη­σης «εθνι­κής ενό­τη­τος» ή «εθνι­κής σω­τη­ρί­ας» ή «κυ­βέρ­νη­σης αμέ­σου ανά­γκης» ή «κυ­βέρ­νη­σης με κορμό τον Συ­ρι­ζα» ή οτι­δή­πο­τε άλλο, σί­γου­ρα όμως όχι «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς». 

Ο κ. Πα­νού­σης, «τω καιρώ εκεί­νω», επέ­λε­ξε το χώρο που τον αντι­προ­σώ­πευε ιδε­ο­λο­γι­κά  και έτσι ως πρό­σω­πο, είτε το θέλει είτε όχι, ταυ­τί­στη­κε με τις χει­ρό­τε­ρες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές στη χώρα μας. Όσο κι αν τα στε­λέ­χη του συ­γκε­κρι­μέ­νου χώρου ισχυ­ρί­ζο­νταν τότε ότι είναι «η Αρι­στε­ρά της ευ­θύ­νης», απο­δεί­χτη­κε στη συ­νέ­χεια ότι έχουν τόση σχέση με την Αρι­στε­ρά όση ο Φά­ντης με το ρε­τσι­νό­λα­δο. 

Με αυτή την έν­νοια, ενώ από τί­πο­τε δεν δι­καιο­λο­γεί­ται να κα­τέ­χει το ση­με­ρι­νό του αξί­ω­μα, έχει αντί­θε­τα κάθε δι­καιο­λο­γία να κάνει τη συ­γκε­κρι­μέ­νη κρι­τι­κή στην κυ­βέρ­νη­ση. Μια κρι­τι­κή  που δεν αναι­ρεί ούτε την πο­λι­τι­κή φι­λο­σο­φία του, ούτε τη βα­σι­κή άποψη του για τον τρόπο αντι­με­τώ­πι­σης συ­γκε­κρι­μέ­νων ζη­τη­μά­των. Ο ίδιος δεν απο­τε­λεί τί­πο­τε δια­φο­ρε­τι­κό απ’ ότι οι υπό­λοι­ποι πρώην σύ­ντρο­φοι του στη ΔΗΜΑΡ, μια ομάδα αρ­ρι­βι­στών δη­λα­δή με κε­ντρο­δε­ξιά κα­τεύ­θυν­ση και μνη­μο­νια­κές επι­λο­γές και αυτό το απέ­δει­ξε με τον πιο ξε­κά­θα­ρο τρόπο ο προ­σα­να­το­λι­σμός των πε­ρισ­σό­τε­ρων εξ’ αυτών σε σχή­μα­τα σαν το «μπο­μπο­λι­κο­μνη­μο­νια­κό»  Πο­τά­μι. 

Αυτός που πρώτα πρέ­πει να απο­λο­γη­θεί συ­νε­πώς για ότι έγρα­ψε ή είπε ο υπουρ­γός, δεν είναι ο ίδιος, αλλά όσοι τον επέ­λε­ξαν για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη θέση, ανα­θέ­το­ντας του τα συ­γκε­κρι­μέ­να κα­θή­κο­ντα. Αντί όμως να τον βάλ­λουν στη θέση του, κά­ποιοι από αυ­τούς έσπευ­σαν να τον στη­ρί­ξουν κι όλας, εν­θαρ­ρύ­νο­ντας ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο αυτόν τον τυ­χάρ­πα­στο πο­λι­τι­κό γυ­ρο­λό­γο να προ­σβάλ­λει θρα­σύ­τα­τα και να υπο­βαθ­μί­ζει την αρι­στε­ρή κο­σμο­θε­ω­ρία αρ­χι­κά αλλά και το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δευ­τε­ρευό­ντως, με φρά­σεις όπως «ανέ­ξο­δα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα» και «ανού­σια τσι­τά­τα». 

Με τη βο­ή­θεια αυτών των ολί­γων λοι­πόν ο κ. Πα­νού­σης ανα­δει­κνύ­ε­ται σε πρω­το­πό­ρο μιας ιδιόρ­ρυθ­μης «κυ­βερ­νη­τι­κής πα­ρα­βα­τι­κό­τη­τας» η οποία ευ­θέ­ως κι­νεί­ται ενά­ντια στις αρι­στε­ρές ιδέες. Με­τα­φο­ρι­κά θα λέ­γα­με ότι ανοί­γει δρό­μους στην «πο­λι­τι­κή εγκλη­μα­το­λο­γία» με βα­σι­κό θύμα την Αρι­στε­ρά!

Η σφο­δρό­τα­τη ιδε­ο­λο­γι­κή επί­θε­ση ενά­ντια στην Αρι­στε­ρά τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες βρί­σκει συχνά δυ­στυ­χώς προ­γε­φυ­ρώ­μα­τα  ακόμα και μέσα στην ίδια. Την ίδια ώρα που στο κόμμα κά­ποιοι κα­τη­γο­ρού­νται για τη χρήση «αρι­στε­ρό­με­τρων», κά­ποιοι άλλοι, θω­ρα­κι­σμέ­νοι και προ­στα­τευ­μέ­νοι από την ασυ­λία των κυ­βερ­νη­τι­κών θώκων, απο­τε­λούν ου­σια­στι­κά προ­κε­χω­ρη­μέ­να φυ­λά­κια για την πλα­γιο­σκό­πη­ση  της αρι­στε­ρής ιδε­ο­λο­γί­ας. Και κά­ποιοι τρί­τοι δυ­στυ­χώς δεν έχουν κα­τα­λά­βει ακόμη ή κά­νουν πως δεν κα­τα­λα­βαί­νουν ότι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτά που έχουν βγει δεν είναι τα «αρι­στε­ρό­με­τρα» αλλά τα «δε­ξιό­με­τρα», απ’ όλες τις κα­τευ­θύν­σεις και από όλους τους πα­ρά­γο­ντες, μέσα κι έξω από το κόμμα, θέ­το­ντας το έτσι κάτω υπό μια συ­νε­χή πίεση και ένα εξου­θε­νω­τι­κό εκ­βια­σμό για αλ­λα­γή της αρ­χι­κής κα­τεύ­θυν­σης του.

 Εδώ και καιρό είναι με­θο­δευ­μέ­νη η επί­θε­ση απο­δό­μη­σης της αρι­στε­ρής ταυ­τό­τη­τας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η έντα­ξη του στο «ρε­α­λι­σμό» εκεί­νο που βο­λεύ­ει τις δυ­νά­μεις οι οποί­ες εφαρ­μό­ζουν τις ση­με­ρι­νές απο­τρό­παιες  νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές. Αυτή η επί­θε­ση έχει ξε­κι­νή­σει από τις πε­ρα­σμέ­νες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, όταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έδει­ξε για πρώτη φορά τα δό­ντια του, και συ­νε­χί­ζε­ται μέχρι αυτή την ώρα. Ο Πα­νού­σης δεν απο­τε­λεί τί­πο­τε άλλο παρά μια από τις πολ­λές εκ­φρά­σεις αυτής της επί­θε­σης!

Το έχου­με πει πολ­λές φορές και θα το ξα­να­πού­με: όλοι οι δρό­μοι πλην εκεί­νου που δεί­χνει αρι­στε­ρή κα­τεύ­θυν­ση, έχουν κλεί­σει προ πολ­λού για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο αρι­στε­ρός δρό­μος είναι ο μο­να­δι­κός δρό­μος που οδη­γεί κοντά στην κοι­νω­νία και τους φυ­σι­κούς συμ­μά­χους του,τους ερ­γα­ζό­με­νους. Οι υπό­λοι­ποι  μπο­ρεί να φαί­νο­νται πιο προ­σβά­σι­μοι και βατοί, δεν απο­τε­λούν όμως τί­πο­τε άλλο από ένα άλμα στο κενό άμεσα, με­σο­πρό­θε­σμα και μα­κρο­πρό­θε­σμα. Σή­με­ρα που η κοι­νω­νία είναι κοντά μας κι έχου­με κερ­δί­σει την εμπι­στο­σύ­νη της, είναι εύ­κο­λο να κά­νου­με βή­μα­τα προς την κα­τεύ­θυν­ση της. Αν επι­λέ­ξου­με η πο­ρεία μας να είναι ευ­θέ­ως αντί­θε­τη, δεν υπάρ­χει δρό­μος επι­στρο­φής. Θα «φάμε πόρτα» κά­ποια στιγ­μή και το τί­μη­μα δεν θα είναι απλά η εξα­φά­νι­ση του κόμ­μα­τος από το πο­λι­τι­κό προ­σκή­νιο αλλά πολύ χει­ρό­τε­ρες κα­τα­στά­σεις(!!).