Δεσποινίς Δυστυχία του Τσιμάρα Τζανάτου

Χωρίς συ­ναι­σθή­μα­τα, έστω φα­νε­ρά. Δια­χει­ρί­ζε­ται πλη­ρο­φο­ρί­ες από όλο τον Κόσμο. Εν­διά­με­σος ο ίδιος, του Κό­σμου. Να τον κα­τα­γρά­φει και να τον φα­νε­ρώ­νει. Ένας Κό­σμος που γέρ­νει, κα­ταρ­ρέ­ο­ντας. Και μια γυ­ναί­κα. Αλ­λό­κο­τη. Ει­σβάλ­λει στη ζωή του και στη ζωή των άλλων γύρω του. Σαν θά­λασ­σα που πλημ­μυ­ρί­ζει ό,τι στα­θε­ρό. Ανα­τρέ­πο­ντας τα πάντα. Το όνομά της: Δυ­στυ­χία. 

"Δε­σποι­νίς Δυ­στυ­χία". Όλα θα μπερ­δευ­τούν στο πέ­ρα­σμά της, παρόν, μέλ­λον, πα­ρελ­θόν. Άν­θρω­ποι, ζωές, μνή­μες. Ο Κό­σμος και οι μι­κρό­κο­σμοι θα συ­ντο­νι­στούν σε ένα τέλος. Ορι­στι­κό. Κάτι έρ­χε­ται. Κα­νέ­νας δεν μπο­ρεί να το απο­τρέ­ψει...

                Ο Σαρ­δη­νός δια­νο­ού­με­νος, Αντό­νιο Γκράμ­σι, σε ένα διά­ση­μο από­σπα­σμα. πε­ρι­γρά­φει μια σκο­τει­νή με­τα­βα­τι­κή εποχή, οπού το "παλιό" πε­θαί­νει αλλά δεν έχει πε­θά­νει ακόμα, ενώ το "και­νούρ­γιο" γεν­νιέ­ται αλλά δεν έχει γεν­νη­θεί ακόμα. Είναι αναμ­φί­βο­λο πλέον ότι ζούμε σε μια τέ­τοια με­τα­βα­τι­κή εποχή. Το χα­ρα­κτή­ρα αυτής της επο­χής τον απο­τυ­πώ­νει με πολύ εύ­στο­χο τρόπο ο Τσι­μά­ρας Τζα­νά­τος στο συ­γκε­κρι­μέ­νο θε­α­τρι­κό έργο.

                Ο συγ­γρα­φέ­ας, πραγ­μα­τεύ­ε­ται την με­λαγ­χο­λι­κή εποχή που ζούμε σε ευ­ρύ­τε­ρο επί­πε­δο και πως αυτό απο­τυ­πώ­νε­ται σε προ­σω­πι­κό επί­πε­δο. Είναι μια εποχή έντο­νης θλί­ψης, με­λαγ­χο­λί­ας και ακραί­ου απο­μο­νω­τι­σμού. Ο κα­θη­με­ρι­νός άν­θρω­πος επι­λέ­γει να κλει­στεί στο κα­βού­κι και προ­σπα­θεί να βγει από το προ­σω­πι­κό του αδιέ­ξο­δο.  Ο συγ­γρα­φέ­ας πε­ρι­γρά­φει όλη αυτήν την ατμό­σφαι­ρα , μέσα από ιστο­ρί­ες απλών κα­θη­με­ρι­νών αν­θρώ­πων, με ποι­η­τι­κό ύφος. Αυτό είναι που κάνει το συ­γκε­κρι­μέ­νο θε­α­τρι­κό κεί­με­νο τόσο ιδιαί­τε­ρο και ξε­χω­ρι­στό. Οι ει­κό­νες της επο­χής περ­νά­νε στον ανα­γνώ­στη μέσα από μια ποι­η­τι­κή ματιά.

                Ένα άλλο ση­μα­ντι­κό κομ­μά­τι του κει­μέ­νου, είναι ότι η Δυ­στυ­χία, παίρ­νει σάρκα και οστά. Κυ­κλο­φο­ρεί ανά­με­σα σε κόσμο και αφή­νει τα ίχνη της. Ο κό­σμος αντι­λαμ­βά­νε­ται την πα­ρου­σία της  καθώς  και τα ίχνη που αφή­νει. Τα ίχνη της Δυ­στυ­χία έχουν σχέση με το υγρό στοι­χείο και συ­γκε­κρι­μέ­να με την θά­λασ­σα. Η θά­λασ­σα ως  σύμ­βο­λο της απε­ρα­ντο­σύ­νης, που δεν μπο­ρείς να την ελέγ­ξεις και της βά­λεις όρια, και πολ­λές φορές έχει κα­τα­στρο­φι­κή  διά­θε­ση. Μ΄ αυτόν τον τρόπο ο γρά­φων απο­τυ­πώ­νει τις στιγ­μές οπού η Δυ­στυ­χία είναι παρών και τις επι­πτώ­σεις που έχει στο κάθε άν­θρω­πο ξε­χω­ρι­στά.

                Εκτός από το ποι­η­τι­κό ύφος, που χα­ρα­κτη­ρί­ζει το κεί­με­νο, ένα άλλος ση­μα­ντι­κός πα­ρά­γο­ντας είναι τα ίδια τα πρό­σω­πα του έργου. Οι ήρωες του έργου, δεν έχουν όνομα, ανα­φέ­ρο­νται με την επαγ­γελ­μα­τι­κή τους ιδιό­τη­τα ( αρ­χι­συ­ντά­κτης) ή με την οι­κο­γε­νεια­κή  τους ιδιό­τη­τα (για­γιά) ή ως φύλο (Γυ­ναί­κα) ή απλώς ως γράμ­μα (ο Ψ). Αυτή η επι­λο­γή, βοη­θά­ει στο να γίνει το κεί­με­νο οι­κου­με­νι­κό και να θέσει τους προ­βλη­μα­τι­σμούς του  ο συγ­γρα­φέ­ας κυ­ρί­ως ως προ­βλη­μα­τι­σμούς κοι­νω­νι­κής φύσης και όχι τόσο ως προ­σω­πι­κούς προ­βλη­μα­τι­σμούς. Επι­πλέ­ον, δί­νε­ται βα­ρύ­τη­τα στο νόημα και στην ουσία του έργου.  Βέ­βαια, υπάρ­χει και το προ­σω­πι­κό ύφος, πράγ­μα που δεί­χνει την αφε­τη­ρία της σκέ­ψης του συγ­γρα­φέα και πα­ράλ­λη­λα με αυτόν τον τρόπο το κεί­με­νο γί­νε­ται πιο οι­κείο στον ανα­γνώ­στη.

                Η Δε­σποι­νίς Δυ­στυ­χία, είναι ένα σύγ­χρο­νο θε­α­τρι­κό έργο το οποίο απο­τε­λεί  κα­θρέ­φτη της επο­χής μας. Ο γρά­φων έχει κα­τα­φέ­ρει μέσα από τον ποι­η­τι­κό του λόγο και του συμ­βο­λι­σμούς του, να σκια­γρα­φή­σει πολύ εύ­στο­χα μια ολό­κλη­ρη εποχή.  Ο τρό­πος γρα­φής του Τσι­μά­ρα Τζα­νά­του, είναι απλός, με σου­ρε­α­λι­στι­κά στοι­χεία, που τα­ξι­δεύ­ει τον ανα­γνώ­στη μέσα στις έντο­νες ει­κό­νες

                Το  αφή­γη­μα απέ­σπα­σε, στη θε­α­τρι­κή του μορφή, το Βρα­βείο Δρα­μα­τουρ­γί­ας 2018 Κά­ρο­λος Κουν και συ­μπε­ρι­λή­φθη­κε εφέ­τος στην Ιτα­λι­κή Αν­θο­λο­γία Ελ­λή­νων Θε­α­τρι­κών Συγ­γρα­φέ­ων «Viaggio nel teatro greco contemporaneo» εκ­προ­σω­πώ­ντας ανά­με­σα σε άλλα την Ελ­λά­δα στο Διε­θνές Φε­στι­βάλ Θε­ά­τρου της Νά­πο­λης.

Την Τε­τάρ­τη 29 Μαίου στις 20:00 θα γίνει πα­ρου­σί­α­ση του βι­βλί­ου , στον Κήπο του Νο­μι­σμα­τι­κού Μου­σεί­ου (Πα­νε­πι­στη­μί­ου 12)