Στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) θα συμπυκνωθεί το σύνολο της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου που εκπροσωπεί, του ΝΑΤΟ και των μεγαλύτερων εκπροσώπων της ιμπεριαλιστικής μηχανής της Αμερικής.
Μάλιστα, φέτος οι ΗΠΑ είναι η τιμώμενη χώρα της έκθεσης. Έτσι οι φιέστες που θα στηθούν από την κυβέρνηση για το δήθεν «τέλος των μνημονίων», θα συνδυαστούν με τιμές σε ηγετικά στελέχη του ισχυρού ιμπεριαλισμού του πλανήτη, των ΗΠΑ.
Η αέναη «κανονικότητα των μνημονίων» μέχρι το 2060, με τον κίνδυνο του πολέμου, του ρατσισμού, του εθνικισμού και του φασισμού θα συναντηθούν στη Θεσσαλονίκη στις 8 Σεπτέμβρη.
Η διαρκής λιτότητα για τους εργαζόμενους και τη λαϊκή πλειοψηφία, την οποία έχει υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση και δεσμεύεται από αυτή, αλλά και κάθε πολιτικός σχηματισμός που σέβεται τα μνημόνια, τις επιθυμίες και εντολές του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ κλπ), μαζί με τις επικίνδυνες σχέσεις και παρεμβάσεις που συντελούνται στην περιοχή με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε ρόλο εντεταλμένου του ΝΑΤΟ, θα «γιορταστούν» στη φετινή ΔΕΘ, με στόχο την απόλυτη παραπλάνηση των εργατικών στρωμάτων.
Η εσωτερική πολιτική που με το… «τέλος των μνημονίων» θα έχει σε ισχύ χιλιάδες αντεργατικούς- μνημονιακούς νόμους, αυτόματους κόφτες, απαγόρευση απεργιών, κατώτατους μισθούς, συντάξεις πείνας, πλειστηριασμούς λαϊκής περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, ταξική-αφόρητη φορολογία, ελαστική εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αύξηση εργατικών ατυχημάτων, ασυδοσία εργοδοτών, αύξηση κερδών για τους πλούσιους, κρατικές επιδοτήσεις επιχειρηματιών, πληρωμή του άδικου κι επονείδιστου χρέους, θα προσθέτει βάρη με την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιλογής του ελληνικού κεφαλαίου και του ΝΑΤΟ.
Βάρη οικονομικά, που θα αφαιρούν κοινωνικούς πόρους για τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Βάρη επικινδυνότητας για την καθημερινότητα των εργαζομένων, αφού οι συμμαχίες με τους μεγαλύτερους δολοφόνους του πλανήτη και της περιοχής (Ισραήλ, ΗΠΑ, Αίγυπτος κλπ), ακόμα και σε «καιρό ειρήνης» προκαλούν επικίνδυνα επεισόδια. Βάρη ιδεολογικής ενίσχυσης του ρατσισμού, του εθνικισμού και του φασισμού, που προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή του εργατικού κινήματος και να την προσανατολίσουν σε διχαστικούς στόχους, σε σκοτεινά μονοπάτια που κανένα όφελος δεν φέρνουν, παρά μόνο ευνοούν τα συμφέροντα των εργοδοτών.
Σε όλα αυτά θα παρουσιαστεί και η μνημονιακή αντιπολίτευση για να αντιπαρατεθεί από τα δεξιά στην κυβέρνηση, για να μετασχηματίσει την οργή, την αγανάκτηση και την απογοήτευση-αδυναμία της εργατικής πλειοψηφίας σε μελλοντική ψήφο στα παραδοσιακά και παλιότερα συστημικά κόμματα, που υποτίθεται ότι δεν κοροϊδεύουν, ότι τάχα δεν είναι με τα μνημόνια, γι’ αυτό «αξίζουν επιβράβευση».
Αριστερά
Η Αριστερά σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο δεν μπορεί να αφήσει άθικτο αυτό το σκηνικό που στήνεται επιμελώς, αφήνοντας εκτεθειμένους χιλιάδες εργαζόμενους στην προπαγάνδα της κοινωνικής ανάκαμψης μέσω της ιδιωτικής ανάπτυξης των μεγαλοεπιχειρηματιών και της «ισχυρής Ελλάδας» μέσω της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής.
Η δυναμική παρέμβαση της Αριστεράς μπορεί να κάνει τη διαφορά, εμφανίζοντας τον κόσμο της στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, οργανώνοντας συλλογικά όλους αυτούς που καταλαβαίνουν την κοροϊδία και ψάχνουν αποτελεσματική αντεπίθεση.
Η σοβαρή οργάνωση της πρώτης μάχης της χρονιάς και της πρώτης απάντησης στα ψέματα του «τέλους των μνημονίων» και της «ισχυρής Ελλάδας» από εργατική και κοινωνική σκοπιά δεν μπορεί να γίνει με παλιές και προβλέψιμες συνταγές.
Είναι προφανές σε όλες και όλους ότι οι συγκεντρώσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του κυβερνητικού συνδικαλισμού γίνονται για την «τιμή των όπλων», για συνδικαλιστικό τουρισμό, ενώ στην ουσία ενισχύουν τις κυβερνητικές-αντεργατικές επιλογές. Γι’ αυτό και είναι όλο και πιο ολιγάριθμες και εκφυλισμένες.
Από την άλλη, οι κατακερματισμένες, πολλαπλές συγκεντρώσεις της πολιτικής και συνδικαλιστικής Αριστεράς επίσης δεν πείθουν τον ευρύ λαϊκό κόσμο για την αποτελεσματικότητά τους και τις πιθανότητες επιτυχίας στο πεδίο της πραγματικής ζωής. Η καθαρότητα των πολιτικών πλαισίων στην κάθε λεπτομέρεια του πολιτικού σχεδίου κάθε πολιτικής ή συνδικαλιστικής συλλογικότητας δεν εμπνέει κανέναν άλλον πέρα από ένα τμήμα των οργανωμένων δυνάμεων του κάθε σχηματισμού. Αυτός ο τρόπος δεν βγάζει πουθενά, δεν οδηγεί σε ανασυγκρότηση του κινήματος και δεν απευθύνεται ούτε καν στην οργανωμένη βάση της Αριστεράς που υπήρχε από το 2010 έως το 2013.
Επανεκκίνηση του κινήματος
H εμπειρία των κινητοποιήσεων μετά την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δείχνει ότι η ενότητα της Αριστεράς φέρνει αποτελέσματα και αξιοσημείωτη μαζικότητα. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν οι αντιρατσιστικές διαδηλώσεις και τα φεστιβάλ.
Αλλά και η πρόσφατη απόπειρα της ενιαίας, ριζοσπαστικής και απεργιακής απάντησης στην «Κοινωνική Συμμαχία» στις 30 Μάη έδειξε τις αυξημένες δυνατότητες για την επανεκκίνηση ενός διεκδικητικού εργατικού κινήματος με πιθανότητες νίκης.
Η προσήλωση στη συνέχεια αντίστοιχων πρωτοβουλιών, που θα εκπέμπουν ενωτική, ριζοσπαστική και αποφασιστική παρέμβαση της Αριστεράς στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, αλλά και στους χώρους δουλειάς και τα σωματεία, μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο που θέλει να παλέψει, αλλά αισθάνεται ανώφελη και αδιέξοδη την τακτική της διάσπασης των δυνάμεων.
Το δίπολο Τσίπρας-Μητσοτάκης θα κάνει πρόβα στη Θεσσαλονίκη στις 8 Σεπτέμβρη.
Σε αυτό το «multiple choice» η Αριστερά πρέπει να προσθέσει ένα κουτάκι επιλογής.
Η πίεση της «χρήσιμης» επιλογής ή της «χρήσιμης» ψήφου αργότερα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από διαφορετικές αριστερές ομάδες κάποιων εκατοντάδων ατόμων, όσο καλές αναλύσεις και θεωρίες και αν έχουν. Η συνένωση δυνάμεων σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, χωρίς εκπτώσεις στα βασικά επίδικα είναι απαραίτητη.
Με αυτό τον τρόπο και σε επαφή με τα συνδικάτα, χωρίς εγκλωβισμό ή ενσωμάτωση στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες τους, οι δικές μας δυνάμεις του Κόκκινου Δικτύου στη ΛΑΕ και του Κόκκινου Δικτύου Εργαζομένων στο ΜΕΤΑ αντιμετωπίζουμε τη διαδήλωση στη ΔΕΘ και τα σήματα που θα σταλούν στο εργατικό κίνημα μέχρι τότε, θέλοντας να είμαστε χρήσιμοι στον κόσμο της δουλειάς, στον κόσμο των κινημάτων που έχει αντέξει το δύσκολο διάστημα από το 2015 και μετά και προσπαθεί με συνέπεια και συνέχεια να μαζικοποιήσει τις αντιστάσεις και να οργανώσει την αριστερή απάντηση στην κατρακύλα του ενσωματωμένου και συστημικού ΣΥΡΙΖΑ.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά που κυκλοφορεί.
Το άρθρο γράφτηκε πριν τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική με τους δεκάδες νεκρούς και την προκλητική στάση της κυβέρνησης. Γεγονός που ενισχύει τους λόγους για μια μαζική-δυναμική παρουσία του κινήματος και της Αριστεράς στη φετινή ΔΕΘ.
