Μπροστά μας έχουμε μια Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (83η ΔΕΘ) που θα τα έχει όλα, σε έντονο βαθμό.
Μια κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) που, καπηλευόμενη το όνομα της Αριστεράς, μας έχει ταράξει στο συμβολισμό και τα ψέματα και, μετά τα μνημόνια και την απόλυτη υποταγή στις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου, με το βλέμμα κολλημένο στις επόμενες εκλογές, κάνει αγωνιώδεις προσπάθειες να ανασύρει ό,τι θυμάται από το αριστερό-ριζοσπαστικό λεξιλόγιο, μήπως καταφέρει να αποφύγει την εκλογική κατάρρευση.
Μια ΝΔ που προσπαθεί να εκφράσει και την ακροδεξιά, σε συνδυασμό με δεξιά και νεοφιλελεύθερη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το μεγαλύτερο ιμπεριαλισμό του πλανήτη, με τις πολεμικές μηχανές του να ζητάνε περισσότερους εξοπλισμούς από τις χώρες του ΝΑΤΟ, με τις αχόρταγες κι επιθετικές πολυεθνικές του, τις ΗΠΑ, ως τιμώμενη χώρα. Και με την ελληνική κυβέρνηση να τις…τιμά, εδώ και καιρό, περισσότερο από ποτέ!
«Μακεδονομάχους» και Χρυσαυγίτες να επιχειρούν να ξαναβγούν στους δρόμους με δολοφονικές διαθέσεις, σε πολιτικό περιβάλλον που θεωρούν ευνοϊκότερο για το εθνικιστικό και ρατσιστικό τους δηλητήριο.
Ένα εργατικό κίνημα και μια Αριστερά που καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα όλους τους παραπάνω παράγοντες και να παρουσιάσουν αγωνιστικά κι αποφασιστικά τις δυνάμεις τους στην πρώτη και σημαδιακή διαδήλωση της χρονιάς. Μιας χρονιάς που φέρεται ως η πρώτη «μετα-μνημονιακή», που είναι προεκλογική κι εμπεριέχει νέα σκληρά μέτρα για τον κόσμο της δουλειάς.
Ψέματα
Η κυβέρνηση έχει παράξει ή έχει διατηρήσει σε ισχύ μια «νομιμότητα» που μπορεί να αφήνει ανθρώπους σαν την Ηριάννα (και πολλούς άλλους) στη φυλακή και να βγάζει άνετα τους καταχραστές δημοσίου χρήματος, όπως στην περίπτωση του Φλώρου της Energa.
Η κυβέρνηση, που είχε υποσχεθεί (σε μια άλλη ΔΕΘ) το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, έχει υπογράψει κι εφαρμόσει μνημόνια κι όποια μνημονιακή υποχρέωση είχε παραμείνει στα χαρτιά. Έχει δημιουργήσει κι έχει αφήσει άθικτο όλο το μνημονιακό-αντεργατικό-αντικοινωνικό οπλοστάσιο των 714 μνημονιακών νόμων, 60.000 διατάξεων και 300.000 υπουργικών αποφάσεων!
Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από κυβέρνηση «της αριστεράς και της ρήξης», έχουν ξεφτιλιστεί σε κυβέρνηση που εφάρμοσε την κατάργηση της απεργίας, την κατάρρευση των συντάξεων και των κοινωνικών-προνοιακών παροχών, τις φοροεπιδρομές στα εργατικά στρώματα, τους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας, τις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου, την επέκταση της ελαστικής εργασίας ακόμα και στο Δημόσιο, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Στη θητεία της πολλαπλασιάστηκαν τα εργατικά «ατυχήματα», η νομότυπη κι ανεξέλεγκτη ασυδοσία των εργοδοτών, οι θανατηφόρες πλημμύρες και πυρκαγιές. Αυξήθηκαν η κυριαρχία του ΝΑΤΟ και της FRONTEX, τα ρατσιστικά hotspots με εξαθλιωμένους μετανάστες/πρόσφυγες, οι συνεργασίες με κράτη δολοφόνους (Ισραήλ, Αίγυπτος κλπ), οι διχασμοί και οι ανταγωνισμοί με τους γειτονικούς λαούς (Τουρκία, Μακεδονία), η εμπλοκή στα πολεμικά «παιχνίδια» στην περιοχή και όχι μόνο.
Για να κρυφτούν όλα αυτά από έναν λαό που αγωνίστηκε, πίστεψε στη συλλογική δύναμη και ψήφισε τελικά τον ΣΥΡΙΖΑ, διεξάγεται η… «επιχείρηση σουπιά», με πολύ μελάνι (μεταφορικά και κυριολεκτικά, αφού τα φιλικά ΜΜΕ αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν μπόλικο για να θολώσουν τα μυαλά).
Οι συμβολισμοί τύπου ομιλία Τσίπρα στο Νεώριο της Σύρου, η παραπλάνηση κι η ακατάσχετη ρητορεία δήθεν κοινωνικής κι εργατικής ευαισθησίας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), την «αύξηση» του κατώτατου μισθού, την «αναίρεση» (αναβολή;) της μείωσης των συντάξεων, την τακτοποίηση του κράτους-λάφυρο, σκοντάφτουν στην πραγματικότητα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Όχι μόνο γιατί το 20ευρο, που ίσως δοθεί ως αύξηση στον κατώτερο μισθό, θα εξανεμιστεί από τη μείωση του αφορολόγητου και τη διατήρηση του υποκατώτατου μισθού.
Όχι μόνο γιατί η επεκτασιμότητα των ΣΣΕ εξαρτάται από τις εργοδοσίες, που θα πρέπει να θέλουν να δηλώσουν ότι απασχολούν το 51% του εργατικού δυναμικού του κλάδου.
Όχι μόνο γιατί οι ομαδικές απολύσεις έχουν διευκολυνθεί με νομοθέτημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι μόνο γιατί η Επιθεώρηση Εργασίας πάσχει από σφοδρή έλλειψη προσωπικού και νομικού πλαισίου προστασίας των εργαζομένων.
Όχι μόνο γιατί μπροστά στα μάτια μας ιδιωτικοποιούνται ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, νερό, Ελληνικό, λιμάνια κι αεροδρόμια.
Όχι μόνο γιατί ρημάζει ραγδαία η δημόσια υγεία και παιδεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι δήμοι κι οι δομές της Περιφέρειας.
Όχι μόνο γιατί όσο και να αναβληθεί η απάνθρωπη περικοπή των συντάξεων για το προ του 2016 διάστημα, οι σημερινές συντάξεις είναι μειωμένες κατά 30% μέσω του νόμου Κατρούγκαλου, ενώ η κυβέρνηση έχει ψηφίσει μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών πολλών δισ. ευρώ μέχρι το 2020, με φόντο το 2025 το κράτος να καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη κι όλα τα υπόλοιπα οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων κι όσων εργοδοτών… ευαρεστούνται.
Όχι μόνο γιατί οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί εφαρμόζονται ήδη με ΜΑΤ και ιδιώνυμα για να ξανα-ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες από τη λαϊκή στέγη.
Όχι μόνο γιατί η ελαστική εργασία κατακτά την πλειοψηφία των νέων θέσεων εργασίας (απασχόλησης ακριβέστερα).
Αλλά κυρίως γιατί ο νεοφιλελευθερισμός (που με θέρμη έχουν υιοθετήσει οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την… επάρατο δεξιά), η θεωρία της ανάκαμψης των εργατικών μισθών και δικαιωμάτων μέσω της ιδιωτικής ανάπτυξης του κεφαλαίου δεν στέκει και δεν αποδίδει ποτέ.
Ο πλούτος υπάρχει και χρειάζεται αναδιανομή. Η κυβέρνηση έχει προσχωρήσει και υλοποιεί την άποψη ότι πρέπει πρώτα να παραχθεί πλούτος και μετά, μια κοινωνικά ευαίσθητη πολιτική ηγεσία θα μας τον μοιράσει (γι’ αυτό, λέει, να τους ξαναψηφίσουμε και να μη διεκδικούμε τώρα τίποτα).
Η κυβέρνηση υλοποιεί τη θεωρία ότι οι κεντρικοί μηχανισμοί του κράτους έχουν πολύ συγκεκριμένες αρμοδιότητες: «να κάνουν το σχέδιο, να διαθέτουν τους πόρους και να θέτουν τους κανόνες και στο τέλος να ελέγχουν τις από κάτω δομές» (συνέντευξη Π. Πολάκη στην ΕΦ.ΣΥΝ 25-26/8). Δεν λέει ποιος θα παίρνει τους πόρους, αλλά αυτό το βλέπουμε ήδη με την εκχώρηση των κερδοφόρων υπηρεσιών και τομέων στους ιδιώτες.
Η κυβέρνηση έχει γίνει το αγαπημένο παιδί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και του Τραμπ.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι με ισχυρό έθνος-κράτος και με επιθετική γραμμή στους γείτονες θα προσκομίσει οφέλη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καίγεται να μας πείσει ότι το δίλημμα Τσίπρας ή Μητσοτάκης έχει θετική γι’ αυτόν απάντηση, αφού θα υλοποιήσει το πρόγραμμα της ΝΔ με… ανθρώπινο πρόσωπο και με… κάθαρση του συστήματος!
Απάντηση
Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά έχουν να ανταποκριθούν στο δύσκολο κι απαραίτητο καθήκον της επείγουσας ανασύνταξης των δυνάμεών τους σε μια σημαντική διαδήλωση, ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά.
Η απάντηση στην κυβέρνηση και την πολιτική της που φέρνει επιπλέον φτώχεια, πολεμικούς κινδύνους, ιμπεριαλιστική εμπλοκή και μετατόπιση του σκηνικού δεξιότερα (κι ακροδεξιότερα) δεν γίνεται να υποτιμηθεί.
Η αντιπαράθεση στην κυβερνητική πολιτική οφείλει να είναι το επίκεντρο εργαζομένων κι Αριστεράς.
Η δεξιά αναστήθηκε ακριβώς λόγω της περίφημης κωλοτούμπας του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2015 κι έκτοτε και η ακροδεξιά αισθάνεται πιο άνετα ακριβώς λόγω του θεσμικού ρατσισμού και των εθνικών ανταγωνισμών στα οποία έχουν «δώσει ρέστα» οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Η απάντηση σε κυβέρνηση, ΝΔ, τιμώμενες ΗΠΑ, εθνικιστές και Χρυσή Αυγή δεν μπορεί παρά να περνάει πρωταρχικά μέσα από την αντικυβερνητική πάλη και διαδήλωση.
Η κοινή συγκέντρωση και πορεία στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, την οποία ανοιχτά έχει προτείνει η ΛΑΕ και το ΜΕΤΑ από πολύ νωρίτερα, είναι απαραίτητα στοιχεία συγκέντρωσης δυνάμεων κι αυτοπεποίθησης.
Η σύνδεση με τα συνδικάτα και τις υπάρχουσες δομές συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων είναι, επίσης, απαραίτητη.
Οι συνδικαλιστικές, μνημονιακές γραφειοκρατίες έχουν στερήσει από το εργατικό κίνημα σοβαρές δυνατότητες αναδιοργάνωσης και αντεπίθεσης και συνεχίζουν αυτές τις βολικές τακτικές για το σύστημα και τις κυβερνήσεις του.
Η Κοινωνική Συμμαχία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-φορέων της αγοράς της 30ής Μάη ήταν ενδεικτική. Αλλά όχι μόνιμη (ακόμα τουλάχιστον), όχι μη μαχητή και όχι ικανή να μας εκδιώξει από τους υπάρχοντες θεσμούς των εργατικών σωματείων και συνδικάτων. Προσυπογράφουμε τη διαπίστωση του ΠΑΜΕ (Ριζοσπάστης 25-26/8) ότι στη ΔΕΘ πρέπει να πάμε με όλες τις δυνάμεις στη μάχη, ότι «το συλλαλητήριο στις 8 Σεπτέμβρη είναι η δική μας απάντηση, δεν είναι οποιαδήποτε διαδήλωση και αυτό θα κριθεί από τη δράση των συνδικάτων. Θα πρέπει να συγκρουστούμε με δυσκολίες και αδυναμίες. Και θα κριθούμε όλοι μας από το πόσες δυνάμεις θα βάλουμε στη μάχη. Το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν είναι εύκολος αντίπαλος…».
Η πρακτική του, όμως, δεν βοηθάει στη συσπείρωση δυνάμεων, δεν απαντάει στην κυβέρνηση και στη δεξιά, ούτε αντιμετωπίζει τους ιμπεριαλιστικούς και πολεμικούς κινδύνους, αφήνοντας ένα πολυπληθές εργατικό δυναμικό στην τύχη του, εφόσον δεν εντάσσεται πλήρως στη γραμμή και τις οργανώσεις του ΠΑΜΕ.
Το ίδιο λάθος δεν γίνεται να αναπαράγεται από τμήμα της υπόλοιπης Αριστεράς.
Η πολυδιάσπαση των δυνάμεων της Αριστεράς και η τάση για «οικειοθελή» αναχώρηση από τα υπάρχοντα συνδικάτα, χωρίς μάλιστα άλλες εναλλακτικές οργανωμένων συλλογικών εργατικών οργανώσεων ικανών να διεξάγουν μαζικούς εργατικούς αγώνες, δεν αποδίδουν για την εμφάνιση του κόσμου της δουλειάς στους δρόμους των διεκδικήσεων.
Η πρόταση του Κόκκινου Δικτύου στη ΛΑΕ και στο ΜΕΤΑ, η πρόταση της ΛΑΕ Θεσσαλονίκης έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί κι έχουν εκφραστεί στην πράξη για ενωτική συγκέντρωση και διαδήλωση σωματείων, συλλογικοτήτων, παρατάξεων, φορέων της Αριστεράς, σε απόσταση, αλλά και σε σύνδεση με τα συνδικάτα, προκειμένου να υπάρξει μαζική απάντηση στην κυβέρνηση και τη μνημονιακή αντιπολίτευση, στις ΗΠΑ και στους φασιστικούς-ακροδεξιούς-εθνικιστικούς σχηματισμούς.
Το ΜΕΤΑ και η ΛΑΕ έχουν ήδη αποφασίσει σχέδιο ενίσχυσης της διαδήλωσης στις 8/9 στη Θεσσαλονίκη, με έγκαιρη προετοιμασία και περιοδείες σε εργατικούς και κοινωνικούς χώρους.
Μαζική και οργανωμένη δωρεάν μετάβαση από Αθήνα σε Θεσσαλονίκη θα εξασφαλιστεί από τη ΛΑΕ και το ΜΕΤΑ.
Το ΜΕΤΑ διοργανώνει συζήτηση στις 7 Σεπτέμβρη, 7μμ, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ – Αριστοτέλους 32 και Ολύμπου), με θέμα «Συνδικάτα και εργατικά δικαιώματα στη “μεταμνημονιακή” εποχή», με ομιλητή τον επιστημονικό συνεργάτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Αποστόλη Καψάλη.
