Διακήρυξη "Αλληλεγγύης" Β΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης ενόψει των εκλογών των ΕΛΜΕ στη Θεσσαλονίκη στις 15 Δεκεμβρίου.
Αλληλεγγύη
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Οι εκλογές για τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ γίνονται την ίδια περίοδο που η μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιδιώκει να κλείσει την δεύτερη αξιολόγηση με κάθε κόστος και υποχωρώντας παντού.
Έτσι, ετοιμάζει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς κατοικιών για τα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών, την ίδια ώρα που συμφωνεί να χαρίσει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στις καταχρεωμένες μεγάλες επιχειρήσεις. Μέσα στο 2016 πρόκειται να πραγματοποιηθούν δύο έως πέντε χιλιάδες πλειστηριασμοί ενώ για το 2017 αναμένονται ακόμα 50.000 κατασχέσεις και 15.000 πλειστηριασμοί! Παρουσιάζει προϋπολογισμό του 2017 με πρόσθετους φόρους 2.5 δις και πρόσθετες περικοπές 1.5 δις με θύματα τα εναπομείναντα κοινωνικά επιδόματα, δαπάνες υγείας και άλλες κοινωνικές δαπάνες, καθώς και ταχείες ιδιωτικοποιήσεις 2 δις. Την ίδια ώρα συζητάει την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με αύξηση του ορίου απολύσεων στο 10% κάθε μήνα έναντι 5% που ισχύει σήμερα, εγκρίνοντας μαζικές απολύσεις στο χώρο των τραπεζών και των πρώην ΔΕΚΟ. Διαβουλεύεται με τους θεσμούς για τη θέσπιση εργασίας μειωμένου ή «μηδενικού» ωραρίου, την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της διαιτησίας, και βέβαια την πλήρη ανατροπή στο δικαίωμα της απεργίας, την κατάργηση συνδικαλιστικών αδειών και προστασίας των συνδικαλιστών από την απόλυση. Διαπραγματεύεται την ακόμα μεγαλύτερη μείωση του κατώτερου μισθού (και συνακόλουθα όλων των μισθών) την ώρα που οι εργαζόμενοι έχουν χάσει το 50% της αγοραστικής τους δύναμης σε σχέση με το 2012 με στόχο να συγκλίνουν στο επίπεδο αμοιβών των Βαλκανικών χωρών όπως αναφέρει το 2ο μνημόνιο!
Νέες παρεμβάσεις ετοιμάζονται στο ασφαλιστικό την ίδια ώρα που πέρα από τις διαρκείς περικοπές, η ουρά στις συντάξεις φτάνει πλέον τα 3 χρόνια (από την κατάθεση της αίτησης μέχρι να αρχίσει ο συνταξιούχος να πληρώνεται) ενώ για τις περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης φτάνει τα 5 χρόνια την ίδια ώρα που 200000 δικαιούχοι εφάπαξ περιμένουν στο ακουστικό τους. Και βέβαια όταν θα πάρουν συντάξεις ή εφάπαξ όλα θα είναι μειωμένα. Και παρότι κάποια από τα παραπάνω μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης αφορούν τον ιδιωτικό τομέα η εναρμόνιση και του δημόσιου τομέα θα επιχειρηθεί άμεσα, μια που οι πιστωτές θεωρούν ότι έχει μείνει στο απυρόβλητο.
Η κατάσταση στην εκπαίδευση
Και στο χώρο της εκπαίδευσης, η «αντιμεταρρύθμιση» που επιχειρείται, αν εφαρμοστεί, θα τελειώσει τη μαζική δημόσια δωρεάν παιδεία όπως την ξέραμε. Μπορεί ο υπουργός να άλλαξε, αλλά τα σχέδια για ένα φτηνό σχολείο της αγοράς δεν έφυγαν μαζί του. Το τριετές σχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία με ορίζοντα υλοποίησης την ερχόμενη σχολική χρονιά 2017-18 περιλαμβάνει έξι άξονες που αρχίζουν από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό και φτάνουν έως το Πανεπιστήμιο και την Έρευνα. Το νέο σχέδιο περιλαμβάνει την υλοποίηση του «Νέου Σχολείου» με κατάργηση πανελλαδικών και εθνικό απολυτήριο (ή πιστοποιητικό σπουδών), ενοποίηση συγγενών κλάδων εκπαιδευτικών (οι διορισμοί μπορούν να περιμένουν), συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων (συγκροτείται ειδικός φορέας αξιολόγησης). Προβλέπεται επίσης και η αυτονομία των σχολικών μονάδων δηλαδή το πολυδιασπασμένο, φθηνό και ευέλικτο σχολείο, σταθερά υποχρηματοδοτούμενο το οποίο θα αναζητεί χορηγούς για τη λειτουργία του. Ειδικά για τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων η Έκθεση Παρακολούθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του 2016 (Σεπτέμβριος) που εκδόθηκε για την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει πως «πρέπει να γίνουν κι άλλες συγχωνεύσεις/καταργήσεις σχολείων, τάξεων, πανεπιστημίων.
ΟΙ ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ ανησυχούν για το πάγωμα της αξιολόγησης. Η νέα ηγεσία του υπουργείου μιλάει κατ’ αρχήν για υποχρεωτική αυτοαξιολόγηση όλων των σχολικών μονάδων της χώρας, φέρνοντας μας μπροστά σε ένα ιδιότυπο déjà vu όπου επιχειρείται να επιβληθεί ότι είχε απορριφτεί στο παρελθόν από την εκπαιδευτική κοινότητα. Οι πιστωτές μάλιστα δηλώνουν ότι δεν επιτρέπονται διορισμοί αλλά πρέπει να προηγηθεί αυστηρή και εξαντλητική αξιολόγηση του υπάρχοντος διδακτικού δυναμικού, να απομακρυνθούν από τις τάξεις οι ¨ακατάλληλοι¨ και όσα κενά προκύψουν να καλυφθούν με αντίστοιχο αριθμό προσλήψεων! Εδώ βέβαια όλοι καταλαβαίνουν το παιχνίδι κοινωνικού αυτοματισμού που γίνεται, ώστε να αξιοποιηθεί η στρατιά των αδιόριστων εκπαιδευτικών σε βάρος των μόνιμων συναδέλφων.
Όλα τα παραπάνω όταν ήδη η κατάσταση στην εκπαίδευση πάει από το κακό στο χειρότερο με χιλιάδες συναδέλφους να μετακινούνται σε 2 έως και 5 σχολεία. Οι περικοπές ωρών στο Γυμνάσιο και τομέων στα ΕΠΑΛ, η κατάργηση της μείωσης ωραρίου στους υπεύθυνους εργαστηρίων, οι νέες αναθέσεις μαθημάτων, η απαγόρευση συμπλήρωσης ωραρίου με προγράμματα κ.τ.λ. είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε. Χιλιάδες συνάδελφοι αναπληρωτές φέτος απολύθηκαν de facto ενώ η κατάσταση δε πρόκειται να βελτιωθεί αλλά θα επιδεινώνεται όλο και περισσότερο αν δεν αντισταθούμε.
Η προοπτική βρίσκεται στους αγώνες!
Το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο προσπαθούν με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου αλλά και πιθανά με την ψήφιση και υλοποίηση και ενός 4ου να ανατρέψουν κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν αγώνες δεκαετιών για να υπάρξουν. Και η κυβέρνηση που ανασχηματίστηκε ακριβώς για να τους δώσει ότι ζητούν, είναι μαζί τους. Ο στόχος είναι μια χώρα «ειδική οικονομική ζώνη», δηλαδή μισθοί πείνας, ανύπαρκτα εργατικά δικαιώματα, υποτυπώδεις παροχές σε υγεία και παιδεία, Ελντοράντο της νέας επιχειρηματικότητας που μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα έρθει να επενδύσει. Τμήμα μιας Ευρώπης φρούριο που πνίγει στα σύνορά της και φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους διωγμένους από τους πολέμους που συνδιοργανώνει, πρόσφυγες και μετανάστες.
Δε θα τους το επιτρέψουμε! Δε θα τους αφήσουμε να ονομάζουν «μεταρρυθμίσεις» την εξάπλωση της φτώχειας και της αδικίας. Δεν θα επαναπαυτούμε επειδή δήθεν «η μεγάλη ζημιά έχει γίνει», μια και το κεφάλαιο δε θέλει λίγα ακόμα αλλά τα θέλει όλα! Δε θα αισθανθούμε άσχημα να διεκδικήσουμε επειδή «σημασία έχουν οι άνεργοι ενώ εμείς έχουμε δουλειά» γιατί, αν περάσουν όλα τα μέτρα, σε λίγο και αυτό θα αμφισβητηθεί. Δε θα διεκδικήσουμε μόνο κάποιες μικρές βελτιώσεις, όχι μόνο γιατί τα μνημόνια δεν επιτρέπουν πια ούτε μικρές παραχωρήσεις αλλά και επειδή γνωρίζουμε ότι οι εργαζόμενοι που παράγουμε τον πλούτο σε αυτή τη χώρα δικαιούμαστε μια τέτοια διανομή του που να μας επιτρέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
Οι αγώνες δεν είναι μάταιοι αλλά είναι ο λόγος που τα μνημονιακά μέτρα έχουν καθυστερήσει. Όμως επιμένουν σε περισσότερο νεοφιλελευθερισμό και περισσότερα μνημόνια παρότι γνωρίζουν ότι αυτά δε βγάζουν το σύστημα από την κρίση του. Για να υπάρξουν λοιπόν ξανά οι αγώνες που γκρέμισαν 3 κυβερνήσεις και να ανοίξει ο δρόμος σε μια διέξοδο από την κρίση του συστήματος προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ο απεγκλωβισμός του από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
- Χρειάζεται οι ΕΛΜΕ να ξαναγίνουν κέντρα της κοινωνικής αντίστασης όχι μόνο του κλάδου τους αλλά και των ανέργων και των κατοίκων των περιοχών στις οποίες βρίσκονται.
- Χρειάζεται να σταματήσουμε την υποχώρηση και να επιστρέψουμε στα συνδικάτα ώστε να αναζωογονηθούν από τη βάση τους και να αποκτήσουν νέα ορμή και αποτελεσματικότητα.
- Χρειάζεται η ενότητα ανάμεσα σε όσους συγκρούονται με τις μνημονιακές πολιτικές ώστε να υπάρξει η απαραίτητη συγκέντρωση δυνάμεων και οι αγώνες μας να γίνουν αποτελεσματικοί.
- Χρειάζεται όμως, για να μπορέσει να υπηρετηθεί η ανάγκη της ενότητας, να ενισχυθούν οι παρατάξεις εκείνες που τη θεωρούν αναπόσπαστο στοιχείο της απάντησης στα μνημόνια και τη λιτότητα.
Όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητα ώστε να μπορέσει να υλοποιηθεί ένα σχέδιο που ξεκινώντας από την κατάργηση της λιτότητας θα περιλαμβάνει τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, την βαριά φορολογία στο κεφάλαιο, την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη σύγκρουση με την Ε.Ε. Μόνο έτσι μπορούμε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία που να φέρνει πιο κοντά μια κοινωνία με κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι το κέρδος των επιχειρήσεων. Μια τέτοια κοινωνία θα φτιάξει και ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα θεωρεί την παιδεία εμπόρευμα και το δημόσιο σχολείο βάρος για τα δημόσια οικονομικά. Έως τότε όμως ξαναπιάνουμε το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων και διεκδικούμε:
- Ανοιχτή δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ενιαίο 12χρονο σχολείο για όλα τα παιδιά, για πρόσφυγες και μετανάστες
- Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
- Καμία αύξηση του διδακτικού ωραρίου - επαναφορά του στα ισχύοντα το 2013.
- Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη - αποκατάσταση απωλειών.
- Όχι στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Δημόσια κοινωνική ασφάλιση, υγεία – πρόνοια.
- Οριστική διαγραφή του χρέους.
- Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
- Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.
- Ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και ύφεσης, κυβέρνησης - ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ
- Κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων
Η δύναμη μας στην ενότητα - Η προοπτική μας στους αγώνες
Ασπίδα μας η αλληλεγγύη
Υ Π Ο Ψ Η Φ Ι Ο Ι Γ Ι Α ΔΣ Β’ Ε Λ Μ Ε &
Ε.Δ.Ο.Θ/Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ
1.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
10ο ΓΥΜΝ. ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
2.
ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΕΠΑΛ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
3.
ΓΑΪΤΑΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΓΕΛ ΕΠΑΝΟΜΗΣ
4.
ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ
19ο ΓΥΜΝ. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
5.
ΘΕΟΔΟΥΛΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ
ΕΠΑΛ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
6.
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
1Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΡΑΙΑΣ
7.
ΚΕΛΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΕΠΑΛ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
8.
ΚΡΑΝΙΩΤΟΥ ΒΑΣΩ
6ο ΓΥΜΝ. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
9.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΛΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
6ο ΓΥΜΝ. ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
10.
ΛΑΣΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
5Ο ΓΕΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
11.
ΜΕΓΑΛΟΚΟΝΟΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
9ο ΓΥΜΝ. ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
12.
ΜΠΟΒΟΛΗ ΑΡΕΤΗ
ΓΥΜΝ. ΕΠΑΝΟΜΗΣ
13.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΣΙΣΣΥ)
ΕΠΑΛ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
14.
ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΔΗ ΘΩΜΑΪΣ (ΤΟΜΗ)
6ο ΓΥΜΝ. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
