Δικαιοσύνη, όχι συγγνώμη για τον Ζακ Κωστόπουλο

Η εί­δη­ση πως οι το­ξι­κο­λο­γι­κές εξε­τά­σεις έδει­ξαν ότι ο Ζακ Κω­στό­που­λος δεν ήταν υπό την επή­ρεια ναρ­κω­τι­κών ου­σιών την ώρα του θα­νά­του του, δη­λα­δή της δο­λο­φο­νί­ας του, δεν έπεσε ως κε­ραυ­νός εν αι­θρία. Το πό­ρι­σμα, μά­λι­στα, των ια­τρο­δι­κα­στών που κάνει λόγο για ισχαι­μι­κό επει­σό­διο εξαι­τί­ας των πολ­λα­πλών τραυ­μά­των δεν αφή­νει πια και τυ­πι­κές αν θέ­λε­τε «αμ­φι­βο­λί­ες» ως προς το κακό : Ο άν­θρω­πος δο­λο­φο­νή­θη­κε, αν και με τόσα οπτι­κο­α­κου­στι­κά ντο­κου­μέ­ντα της φρί­κης δεν χρεια­ζό­ταν πό­ρι­σμα εκτός ίσως για τους άπι­στους Θω­μά­δες, που πάντα προ­κύ­πτουν σε τέ­τοιες πε­ρι­πτώ­σεις, ως τάχα μου δήθεν «ψύ­χραι­μες» φωνές των... ίσων απο­στά­σε­ων. 

Και στην αντί­θε­τη όμως πε­ρί­πτω­ση, όπου αντί του Κω­στό­που­λου, ήταν ας πούμε ο το­ξι­κο­ε­ξαρ­τη­μέ­νος, ο αλ­κο­ο­λι­κός ή ο υπο­ψή­φιος κλέ­φτης, που έβρι­σκε τέ­τοιο φρι­κτό τέλος, η εί­δη­ση δεν θα έπρε­πε να επι­κε­ντρώ­νε­ται στα πο­τα­πά έν­στι­κτα και τα άθλια αντα­να­κλα­στι­κά της μι­κρο­αρ­ρω­στού­λι­κης ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας, που για μία ακόμη φορά δια­ψεύ­στη­καν πα­νη­γυ­ρι­κά οι δια­δό­σεις, τα ψέ­μα­τα και οι αθλιό­τη­τές της. Αλλά, στην αξία της απα­ρα­βί­α­στης αν­θρώ­πι­νης ζωής μπρο­στά στη βία και τη θα­να­το­φι­λία των μι­κρο­ελ­λα­δι­τών νοι­κο­κυ­ραί­ων και της (παρα)κρα­τι­κής αστυ­νο­μί­ας.

Δεν είναι η πρώτη φορά και έτσι όπως πάμε δεν θα είναι και η τε­λευ­ταία, που το αθώο θύμα με­τα­τρέ­πε­ται σε σφά­γιο στον βωμό της πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης και της τα­κτι­κής του «να κα­λύ­ψου­με τον πι­σι­νού­λη μας» από τα κα­νά­λια της φε­η­κνιουζ­γρα­φί­ας, τις δια­δό­σεις της αστυ­νο­μί­ας και τους ψι­θυ­ρι­σμούς των επαγ­γελ­μα­τιών πλη­ρο­φο­ριο­δο­τών.

Μέρες που πλη­σιά­ζουν, ας θυ­μη­θού­με πως και με τον Αλέ­ξαν­δρο Γρη­γο­ρό­που­λο μπήκε μπρο­στά ένας μη­χα­νι­σμός κα­τα­σκευ­ής ψε­μά­των και ει­κο­νι­κής, κάλ­πι­κης πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, όπου το αθώο θύμα έπρε­πε να πα­ρου­σια­στεί είτε ως άγριος χου­λι­γκά­νος είτε ως ανό­σιος επι­τι­θέ­με­νος στον... άγιο βιο­πα­λαι­στή ει­δι­κό φρου­ρό, Επα­μει­νών­δα Κορ­κο­νέα. Ποιος έχει ξε­χά­σει για πα­ρά­δειγ­μα τον... δη­μιουρ­γι­κό εμπλου­τι­σμό του βί­ντεο της δο­λο­φο­νί­ας του Γρη­γο­ρό­που­λου, με φωνές, σπα­σί­μα­τα και κρο­τί­δες, τον οποί­ον είχε δια­πρά­ξει, με την υψηλή επο­πτεία και εντο­λή της ιε­ραρ­χί­ας του κα­να­λιού, η «μο­ντα­ζιέ­ρα» του Μέγκα Τσά­νελ,που πρό­σφα­τα μας άφησε φε­η­κνιουζ­γρα­φι­κούς χρό­νους και εκοι­μή­θη εν τόπω επι­χει­ρη­μα­τι­κώς χλο­ε­ρώ;

Ο Ζακ Κω­στό­που­λος δο­λο­φο­νή­θη­κε όπως απέ­δει­ξαν τα βί­ντεο, που δη­μο­σιεύ­τη­καν σχε­δόν ακα­ριαία από αυ­τό­πτες μάρ­τυ­ρες και όχι κα­ταρ­χάς από τα επί­ση­μα ΜΜΕ της χώρας, και μετά από τα απο­τε­λέ­σμα­τα των το­ξι­κο­λο­γι­κών εξε­τά­σε­ων κά­ποιοι δη­μο­σιο­λό­γοι του λε­γό­με­νου «προ­ο­δευ­τι­κού» και «φι­λε­λεύ­θε­ρου» φά­σμα­τος πι­στεύ­ουν ότι έχουν κα­θα­ρί­σει με τη συ­νεί­δη­σή τους και έχουν ξε­πλύ­νει τη δη­μό­σια πα­ρου­σία τους με την δια­τύ­πω­ση μιας κά­ποιας αό­ρι­στης συγ­γνώ­μης, για όσα είτε οι ίδιοι είτε οι ομοϊ­δε­ά­τες τους έγρα­ψαν, είπαν και διέ­δω­σαν τις πρώ­τες, κρί­σι­μες ώρες και μέρες.

Η συγ­γνώ­μη δεν αρκεί. Σε κα­νέ­ναν. Απαι­τεί­ται δι­καιο­σύ­νη. Και σε καμία πε­ρί­πτω­ση αυτή που θα απο­δώ­σουν (;) τα τα­κτι­κά δι­κα­στή­ρια. Δι­καιο­σύ­νη και πίεση για τον κα­τα­λο­γι­σμό όλων των ευ­θυ­νών και όλων των αθλιο­τή­των που ακο­λού­θη­σαν με ορι­σμέ­νους να κά­νουν κα­νο­νι­κή, μι­κρο­πο­λι­τι­κή και μι­κρο­κομ­μα­τι­κή σπέ­κου­λα, με το βλέμ­μα στις ψή­φους των «νοι­κο­κυ­ραί­ων».

Ο πάλαι ποτέ... συ­νή­γο­ρος του πο­λί­τη και κα­θη­γη­τής συ­νταγ­μα­τι­κού δι­καί­ου, Γιώρ­γος Κα­μί­νης που είχε σπεύ­σει να απο­δώ­σει τη δο­λο­φο­νία στη χρήση ναρ­κω­τι­κών και την... έλ­λει­ψη αστυ­νό­μευ­σης (!) πρέ­πει ή όχι να πα­ραι­τη­θεί από δή­μαρ­χος Αθη­ναί­ων και να πάει σπι­τά­κι του, ξε­χνώ­ντας τη συ­νέ­χι­ση της πο­λι­τι­κής του κα­ριέ­ρας και την ευ­ρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή έδρα με το ΚΙ­ΝΑ­Λί­τι­κο ανε­μο­μά­ζω­μα;

Ο υπουρ­γός Υγεί­ας, Αν­δρέ­ας Ξαν­θός που ανα­κοί­νω­νε σχέ­διο δρά­σης για την... ανά­σχε­ση(!) των συ­νε­πειών της το­ξι­κο­ε­ξάρ­τη­σης στις γει­το­νιές του κέ­ντρου, θα ξα­να­πά­ει αμέ­ρι­μνος στο υπουρ­γι­κό του γρα­φειά­κι, σαν να μην τρέ­χει τί­πο­τα;

Η υπουρ­γός Δη­μό­σιας Τάξης και... Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη, Όλγα Γε­ρο­βα­σί­λη πι­στεύ­ει ότι μπο­ρεί να συ­νε­χί­ζει απε­ρί­σπα­στη τη... βάρ­δια της ή απλώς της έτυχε και αυ­τη­νής η στρα­βή, κατά τη δια­τύ­πω­ση τσι­πρι­ζαί­ας πο­λι­τι­κά­ντισ­σας της αυ­το­διοί­κη­σης;

Η ΕΛΑΣ που κατά την αστι­κή μαξ­βε­μπε­ρια­νή δια­τύ­πω­ση είναι κομ­μά­τι του μο­νο­πω­λί­ου της κρα­τι­κής βίας, και τα μι­κρο­ελ­λα­δι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα αυτής της μο­νο­πώ­λη­σης τα έχου­με δει κατά κόρον να συ­ντε­λού­νται στα μα­τω­μέ­να πε­ζο­δρό­μια, μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει να έχει και το...μο­νο­πώ­λιο στην ποι­νι­κά κο­λά­σι­μη δια­σπο­ρά ψευ­δών ει­δή­σε­ων;

Το κω­λο­χα­νείο-σω­μα­τείο-συ­ντε­χνία-τα­μείο-τρεις λα­λούν και δυο χο­ρεύ­ουν, που λέ­γε­ται... ΕΣΗΕΑ θα συ­νε­χί­σει να έχει μέλη της, τους φε­η­κνιουζ­γρά­φους του αστυ­νο­μι­κού ρε­πορ­τάζ, που έκα­ναν κα­νο­νι­κή πλα­στο­γρά­φη­ση και πα­ρα­χά­ρα­ξη του τί συ­νέ­βη στην οδό Γλάδ­στω­νος;

Δι­καιο­σύ­νη λοι­πόν. Όχι μόνο για τους φυ­σι­κούς αυ­τουρ­γούς, αλλά και για τους σπε­κου­λα­δό­ρους και τους πα­ρα­χα­ρά­κτες.Τί­πο­τα λι­γό­τε­ρο. Γιατί θα επα­να­λη­φθεί η δο­λο­φο­νία, με άλλο αθώο θύμα, όσο κά­ποιοι θε­ω­ρούν ότι μέ­νουν στο απυ­ρό­βλη­το. Ως υπο­ψή­φιοι έν­στο­λοι δο­λο­φό­νοι, ως ανευ­θυ­νο­ϋ­πεύ­θυ­νοι πο­λι­τι­κοί ταγοί, που ψη­φο­θη­ρούν ασύ­στο­λα, ως μι­κρο­αρ­ρω­στού­λη­δες, βί­αιοι νοι­κο­κυ­ραί­οι, ως πλα­στο­γρά­φοι και όχι δη­μο­σιο­γρά­φοι της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας.

Δι­καιο­σύ­νη ακόμη και με τα μέτρα του Ζοζέ Σα­ρα­μά­γκου - η πιο γρή­γο­ρη και δί­καιη έρ­χε­ται με τα ίδια μας τα χέρια...

*Σκί­τσο του Τάσου Ανα­στα­σί­ου