Έγκλημα και Τιμωρία

Αμέσως όμως αρχίζει να νιώθει αντιφατικά συναισθήματα. Έτσι, σιγά σιγά, ενώ ο συγγραφέας εμβαθύνει στην εσωτερική κατάσταση του ήρωά του, παρακολουθούμε την ψυχική του πορεία προς την ανακάλυψη του προσωπικού του φωτός. Με αφορμή το κλασικό έργο του Ντοστογιέβσκι, οι Ginger Creepers φτιάχνουν τον δικό τους προσωπικό χάρτη, την προσωπική τους εσωτερική διαδρομή. Οι δυο τους, μόνοι επί σκηνής, με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα, δημιουργούν μέσα από εικόνες και πολυάριθμες αναφορές και σκέψεις εμπνευσμένες από το έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, ένα δικό του «οίκημα», χτίζοντας μία σπουδή πάνω σε καθολικές αξίες που επαναπροσδιορίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο τόσο συχνά όσο η επαναφόρτιση μιας διαδικτυακής σελίδας.

            Η παράσταση έγκλημα και τιμωρία, δεν θυμίζει σε τίποτα τις κλασικές και τετριμμένες σκηνοθετικές προσεγγίσεις ενός κλασικού έργου ( θεατρικού, λογοτεχνικού, μυθιστορηματικού, κ.λ.π). Ακολουθεί μια πρωτοποριακή μορφή με μοντέρνα στοιχεία. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό στοιχείο της ομάδας, να προσφέρουν παραστάσεις που δεν αναλώνονται σε συνηθισμένες  και επαναλαμβανόμενες φόρμες αλλά πάντα να βρίσκουν κάτι το ξεχωριστό να πουν.

            Οι δύο ηθοποιοί, βρίσκονται μόνοι τους συνέχεια πάνω στην σκηνή. Ο ένας από τους δύο, αναλαμβάνει τον ρόλο του αφηγητή ( Γρηγόρης Χατζάκης). Αφηγείται το έργο, διαβάζοντας το μέσα από ένα τάμπλετ. Ο δεύτερος ηθοποιός ( Χρήστος Καπενής),ο οποίος είναι και ο βασικός χαρακτήρας του έργου,  αναπαριστά όσο έχουν διαβαστεί είτε μόνος του είτε σε συγκεκριμένες στιγμές μαζί με τον Γρηγορη Χατζάκη, που βγαίνει για λίγο από τον ρόλο του αφηγητή. Πάνω στην σκηνή υπάρχουν ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα, τα οποία είναι κυρίως ξύλινα αντικείμενα και σερβίτσια.  Έχουν πολλές και διαφορετικές χρήσεις. Μια ξύλινη πλατφόρμα, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται ως τραπέζι ανάκρισης, ως διαχωριστικό σε δωμάτιο εξομολόγησης ακόμα και ως κινέζικη φορεσιά. Επιπλέον χρησιμοποιούνται και αντικείμενα τεχνολογία, όπως είναι το τάμπλετ, μέσα από το οποίο διαβάζει ο αφηγητής το κείμενο και μπαίνει πολλές φορές ,μουσική ή ηχογραφημένες φωνές ανθρώπων. Επίσης , χρησιμοποιούν και ένα μηχάνημα, που παράγει ψεύτικο χιόνι-εφέ. Όλες αυτές οι εναλλαγές- μετατροπές καθώς και η χρήση του μηχανήματος χρησιμοποιούνται αποκλειστικά και μόνο από του ηθοποιούς, μπροστά στο κοινό. Οπότε, αφαιρούν κάθε μορφή θεατρικής ψευδαίσθησης.  Όλα αυτά, εξελίσσονται με χαμηλό φωτισμό καθώς και με τον μαύρο ενδυματολογικό χαρακτήρα των δύο ηθοποιών.

            Η σκηνοθετική προσέγγιση κατάφερε να συνδυάσει πολλά χαρακτηριστικά του πρωτοποριακού θεάτρου. Ο αφηγητής, ερχόταν μπροστά στην σκηνή και απευθυνόταν στο κοινό. Διάβαζε το κείμενο, μέσα από το τάμπλετ, κάνοντας ξεκάθαρο ότι είναι ο αφηγητής και όχι κάποιος χαρακτήρας του έργου. Στην συνέχεια η γρήγορη εναλλαγή της αφήγησης με την αναπαράσταση όσων είχαν ειπωθεί συνοδευόταν με την γρήγορη εναλλαγή των σκηνικών αντικειμένων. Τα σκηνικά αντικείμενα έπαιρναν την μορφή που τους έδιναν οι ηθοποιοί, ανάλογα με την σκηνή που ήθελαν να παρουσιάσουν. Όλη αυτή η διαδικασία έγινε με πολύ έξυπνο και ευφάνταστο τρόπο. Επιταχύνθηκαν, λοιπόν δύο στόχοι, από την  μια η εγρήγορση του θεατή, καθώς σπάει κάθε μορφή ψευδαίσθησης και ρεαλιστικού θεάτρου και από την άλλη καταφέρνει να κρατήσει και το ενδιαφέρον του θεατή καθώς παρακολουθεί συνεχώς τις εξελίξεις της παράστασης.

            Ο χαμηλός φωτισμός, καθώς και τα σκουρόχρωμα ρούχα, πρόσθεταν  μια υποβόσκουσα και έντονα ατμοσφαιρική διάθεση. Δημιουργούσαν  έναν μυσταγωγικό χαρακτήρα, που βοηθούσε να κατανοηθεί καλύτερα η ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα. Η μουσική επένδυση που συνόδευε  την εξέλιξη του έργου, ταίριαξε απόλυτα στην δομή της παράστασης.

            Οι ηθοποιοί, ανταποκρίθηκαν πλήρως και στο χαρακτήρα της παράστασης αλλά και στον χαρακτήρα του κειμένου. Είχαν γίνει με το σώμα τους, την φωνής τους και τον τρόπο εκφορά τους κομμάτι αυτής της συνεχομένης εναλλαγής  ύφους και σκηνικών, καθώς ήταν ο κινητήριος παράγοντας για να λειτουργήσει όλη αυτή η προσπάθεια. Παράλληλα, με την ερμηνεία τους, παρουσιάστηκε και η έντονα ψυχολογική διάσταση του έργου, χωρίς όμως να φτάσουν σε υπερβολές και μελοδραματισμούς.

            Ένα, κομμάτι της παράστασης, που ανέδειξε τον πρωτοποριακό της χαρακτήρα ήταν το σπάσιμο της αφήγησης και η παραβολή. Κατά την διάρκεια της εξέλιξης, διακόπτεται όχι με απότομο τρόπο αλλά με μια συνεχόμενη ροή, η αφήγηση για να μπει εμβόλιμα μια άλλη μικρότερη αφήγηση. Ήταν η ιστορία, της αυτοκράτειρας της Κίνας, Σιν Τσιν.  Η παρεμβολή αυτή όχι μόνο δεν αλλοίωσε την μορφή της παράστασης, αλλά λειτούργησε με παραβολικό τρόπο ενισχύοντας ακόμα περισσότερο το νόημα του έργου. Θύμιζε έντονα, τις παραβολές του Μπρεχτ, που δανειζόταν από στοιχεία από την Ασιατική κουλτούρα.

            Το  κείμενο, παρουσιάζει , την παρακμιακή φύση των υποτιθέμενων αξιών που χαρακτηρίζουν, συμπεριφορές καθωσπρεπισμού  καθώς και την μούχλα που αποπνέει οτιδήποτε γερασμένο. Η γριά τοκογλύφος είναι σύμβολο αυτό των δύο πραγμάτων. Της διαφθοράς, καθώς είναι τοκογλύφος και των γερασμένων αντιλήψεων. Ο Ρασκόλνικοβ  είναι το ακριβώς αντίθετο. Η δολοφονία έχει συμβολικό χαρακτήρα. Σκοτώνοντας την γριά τοκογλύφο, σκοτώνεις οτιδήποτε παλιό και διεφθαρμένο. Βέβαια, ο συγγραφέας μας  υπενθυμίζει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα και δεν ξεμπερδεύει ο κεντρικός ήρωας με μια δολοφονία. Όλο αυτό φιλτράρετε μέσω μια ηθικής πλευράς που βάζει έντονα ερωτήματα που έχουν σχέση με την δικαιοσύνη και την νομιμότητα. Αυτό ακριβώς είναι που πραγματεύεται ο συγγραφέας έχοντας ως άξονες την ηθική και την ψυχολογία. Η παράσταση καταφέρνει να αναδείξει το κείμενο, με τρόπο έτσι ώστε και ο ίδιος ο θεατής να αντιληφθεί και να αισθανθεί τα ηθικά διλλήματα που ταλανίζουν τον Ρασκόλνικοβ και την προέκταση που έχει στον συναισθηματικό και ψυχολογικό του κόσμο.

Συντελεστές

Σύλληψη – Κείμενο: Ginger Creepers (Χρ. Καπενής – Γρ. Χατζάκης)

Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης

Σκηνικά: Ζωή Αρβανίτη

Κοστούμια: Lila Nova

Μουσική: Βύρων Κατρίτσης

Κίνηση: Πετρίνα Γιαννάκου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κική Μπαρμπαβασίλογλου

Φωτογραφίες: Φίλιππος Μαργκαλιάς

Γραφιστική Επιμέλεια: Michelangelo Bevilacqua

Δημόσιες Σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη

Ερμηνεύουν

Χρήστος Καπενής, Γρηγόρης Χατζάκης

Faust Bar Theatre, Καλαμιώτου 11, Αθήνα

Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00