Έγκλημα στα Τέμπη: Με την πλάτη στον τοίχο η κυβέρνηση

Τα κυβερνητικά επιτελεία, «τυφλωμένα» από την αλαζονεία του «41%» και την τεράστια ανεπάρκεια των δυνάμεων της συστημικής αντιπολίτευσης, ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι αυτό το έγκλημα με τους 57 νεκρούς, έχει ξεχαστεί. Οι διαστάσεις που έχει λάβει το (και) πολιτικό πρόβλημα του εγκλήματος των Τεμπών, οι οποίες διογκώνονται κάθε μέρα που περνάει, δεν διαθέτουν εύκολη αντιμετώπιση και η επιχειρούμενη από το Μέγαρο Μαξίμου «φυγή προς τα εμπρός» (με τα μέτρα «ασπιρίνες» για την ακρίβεια και τα «ψίχουλα» του κατώτατου μισθού), κολλάει στις λάσπες αυτής της τραγικής υπόθεσης. 

Η οργή του κόσμου, γιατί «ζούμε από τύχη», επέστρεψε στους δρόμους και υπενθύμισε ότι η εκλογική υπεροχή, δεν μεταφράζεται μηχανικά σε κοινωνική αποδοχή του κυβερνητικού αφηγήματος και των επιθετικών πρωτοβουλιών του Μητσοτάκη (ιδιωτικοποιήσεις, ποινικοί κώδικες, χυδαία υποστήριξη στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ κλπ). Το αίσθημα ανασφάλειας για τις μεταφορές και τις κρίσιμες υποδομές, σε ενδεχόμενο πυρκαγιάς ή πλημμύρας, είναι διάχυτο. Οι κρατούντες, έχοντας ως κορωνίδα το «όλα έχουν μια τιμή», κοστολογούν τη ζωή και τον θάνατο με βάση τη ζημία και το όφελος. Η κοινωνία δείχνει όμως πως δεν ξεχνάει και δεν συγχωρεί.

Γι’ αυτό και τα ονόματα των νεκρών του δυστυχήματος, έπρεπε να σβηστούν έξω από τη βουλή. Αλλά η κοινωνική πίεση και η επιμονή των φοιτητών που ξαναέγραψαν τα ονόματά τους, διατήρησαν τη μνήμη των θυμάτων και ανάγκασαν τον δήμαρχο Αθήνας Χ. Δούκα, να απολογείται και να εξαγγέλλει τη δημιουργία μνημείου για τα θύματα των Τεμπών και τον Βορίδη να βρίσκει πεδίο άσκησης της ιδεολογικής μάχης κατά της Αριστεράς και όσων αντιστέκονται στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. 

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις δεν ήταν μόνο για τα Τέμπη, αφού το σύνθημα «τα κέρδη τους, οι ζωές μας» συμπυκνώνει τη συνθήκη που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική: τα εταιρικά κέρδη είναι πάνω και πέρα από κάθε ανάγκη των «από κάτω», που στενάζουν από την κερδοσκοπία των επιχειρήσεων και εύχονται να μη χρειαστούν νοσοκομειακή περίθαλψη, γιατί θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρια στην τσέπη. Όμως, τα Τέμπη ήταν το κοινό σημείο αναφοράς της απεργίας και η απαίτηση για δικαιοσύνη, για να αποδοθούν οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες στους υπαίτιους, για δημόσια και δωρεάν αγαθά, απειλεί να «αποδιοργανώσει» τον αυτάρεσκο σχεδιασμό του κυβερνητικού κέντρου. 

Διερεύνηση - Συγκάλυψη

Αυτή τη στιγμή, βρίσκονται σε εξέλιξη τουλάχιστον δύο δικαστικές έρευνες, μία εγχώρια και μία από τον Ευρωπαίο Εισαγγελέα. Στους 34 ανέρχεται πια ο κατάλογος των κατηγορουμένων για την κρατική δολοφονία των Τεμπών, καθώς η δίωξη κατά του πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας Αγοραστού συγχωνεύθηκε με τους υπόλοιπους κατηγορούμενους. Αλλά η κυβέρνηση ακόμα δεν θέλει να μας πει ποιος έδωσε την εντολή για το μπάζωμα-αλλοίωση του σημείου της τραγωδίας. Παράλληλα δεν αποκλείεται να υπάρξουν και νέοι κατηγορούμενοι όσο η δικαστική έρευνα συνεχίζεται, ενώ οι αγωγές των συγγενών των θυμάτων έχουν αρχίσει να εκδικάζονται.

Πέρα από τις δικαστικές έρευνες, στο επίκεντρο μπαίνει εκ νέου το θέμα της έκρηξης μετά από τη σύγκρουση των τρένων, κάτι που αναμένεται να διερευνήσει ενδελεχώς ο τρίτος πραγματογνώμονας που ορίστηκε από τη Δικαιοσύνη. Θεωρείται δεδομένο ότι οι περισσότεροι νεκροί προέκυψαν από την ανάφλεξη. Να σημειωθεί ότι τα μέλη της επιτροπής ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων που όρισαν οι οικογένειες των θυμάτων συμπέραναν πως η έκρηξη και το μανιτάρι ήταν αποτέλεσμα της ύπαρξης ξυλολίου που υπήρχε στην εμπορική αμαξοστοιχία, ενώ στο πόρισμά τους τονίζουν τα τεράστια κενά στη διερεύνηση του εγκλήματος και την κακή κατάσταση στην οποία παραμένει ο ελληνικός σιδηρόδρομος από πλευράς ασφάλειας. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα εάν ήταν δηλωμένη η μεταφορά της συγκεκριμένης ουσίας, που χρησιμοποιείται διαδεδομένα και στη νοθεία καυσίμων. 

Η αναμονή των πορισμάτων της Εξεταστικής Επιτροπής, που η ΝΔ έδωσε ρεσιτάλ μεθοδεύσεων με στόχο τη συγκάλυψη, δεν θα μας κάνει και πολύ σοφότερους. Η επιτροπή, εφόσον δεν ήταν προανακριτική, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, έγινε μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθεί το κυβερνητικό αφήγημα περί «ανθρωπίνου λάθους» και «διαχρονικών ευθυνών». Παρόλο που αναδείχθηκε η χρόνια εγκατάλειψη του σιδηρόδρομου, οι παραλείψεις αξιωματούχων και η απόκρυψη στοιχείων, με αποκορύφωμα τις άθλιες υπεκφυγές Καραμανλή και την προκλητική στάση του διευθύνοντα συμβούλου της Hellenic Train. 

Ο Β. Προφυλλίδης, μέλος της τριμελούς Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων που διόρισε η κυβέρνηση, είπε στην Εξεταστική ότι τη μέρα του εγκλήματος ο σιδηρόδρομος ήταν σε επίπεδα 1960. Κατέθεσε ότι δεν έγινε αυτοψία στα συντρίμμια των τρένων, γιατί όταν ορίστηκαν ως μέλη της Επιτροπής, αυτά είχαν ήδη μεταφερθεί αλλού, και ότι δεν ασχολήθηκαν με την πυρκαγιά που προκλήθηκε από τη σύγκρουση, καθώς γι’ αυτό χρειάζονταν άτομα με ειδικές γνώσεις μηχανολογίας και χημικής. 

Συγχρόνως, «τρέχει» το κύμα των υπογραφών για την συνταγματική αναθεώρηση και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων, το οποίο έχει ξεπεράσει τα 1.500.000 εκατομμύρια υπογραφές. Ενδεικτικό της στήριξης στις οικογένειες των θυμάτων που δίνουν το δικό τους αγώνα για να υπάρξει ουσιαστική διερεύνηση του εγκλήματος και πραγματική δικαιοσύνη.

Τη μέρα που έγινε το έγκλημα στα Τέμπη δεν λειτουργούσε κανένα σύστημα ασφαλείας. Ένα χρόνο αργότερα, με αποκάλυψη της «Εφ.Συν.» και των Reporters United, μαθαίνουμε ότι τα τρένα εξακολουθούν να κυκλοφορούν στα τυφλά. Χωρίς να υπάρχουν φανάρια σ’ ένα τμήμα της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη που δεν πλημμύρισε από την κακοκαιρία Daniel, στο οποίο η σηματοδότηση θα μπορούσε εύκολα να αποκατασταθεί. Στο τμήμα αυτό περιλαμβάνεται η δεύτερη μεγαλύτερη σήραγγα της χώρας, η σήραγγα Όθρυος, μήκους 7 χιλιομέτρων. Το πιο εξωφρενικό είναι ότι μιλώντας στην εξεταστική επιτροπή της βουλής την 1η Φεβρουαρίου ο πρόεδρος του ΟΣΕ, Παναγιώτης Τερεζάκης, δήλωσε ότι όλα λειτουργούν «κανονικότατα».

Η επιτροπή της βουλής «διαλύθηκε» μετά από κάποιες συνεδριάσεις, με την αποχώρηση έξι κομμάτων που κατήγγειλαν την κυβερνητική πλειοψηφία για «κουκούλωμα», επισημαίνοντας ότι δεν κλήθηκαν σημαντικοί μάρτυρες και πως δεν διαβιβάστηκε η δικογραφία του εφέτη ανακριτή στην επιτροπή (κάτι που έγινε λίγες μέρες μετά). Συγγενείς των θυμάτων κατήγγειλαν κι αυτοί συγκάλυψη αναφορικά με τις συνθήκες διεξαγωγής της διαδικασίας, κάνοντας λόγο για «τεράστια προσβολή» των νεκρών. 

Καθοριστικός παράγοντας

H υπόθεση με τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ζήτημα με το οποίο η κυβέρνηση θα ξεμπερδέψει εύκολα. Δεν είναι μόνο ότι αργά ή γρήγορα θα ξεκινήσει η δίκη. Ο θυμός στην κοινωνία δεν έχει ξεθυμάνει, το αίσθημα της αδικίας και της ατιμωρησίας επιμένει, εφόσον όλο και περισσότεροι/ες συνειδητοποιούν τα καταστροφικά αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων. Και μάλιστα απέναντι σε μια κυβέρνηση που μετατρέπει τα δημόσια αγαθά, σε πεδίο (εγκληματικής) ιδιωτικής κερδοφορίας και επιτίθεται άγρια στο εργατικό εισόδημα, την υγεία, την παιδεία, όταν δεν πρωταγωνιστεί σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια «με τη φωτιά». 

Η φθηνή επικοινωνιακή διαχείριση, που την είδαμε να ξεδιπλώνεται και με αφορμή την επέτειο των Τεμπών, δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι η επικοινωνιακή υπεροχή ποτέ δεν κρατάει για πολύ και όταν καταρρέει, αυτό γίνεται με κρότο. Η πραγματική υποστήριξη της κυβέρνησης βαίνει μειούμενη. Μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να δείχνει ισχυρή, απέναντι στην ακίνδυνη αντιπολίτευση, όμως δεν παύει να είναι μειοψηφική απέναντι στην κοινωνική αντιπολίτευση. Τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους αγρότες, τους συνταξιούχους που ασφυκτιούν από την καταθλιπτική συναίνεση του κεντρικού πολιτικού σκηνικού και βρίσκονται στους δρόμους εδώ και μήνες. Και που σίγουρα χρειάζονται τη στήριξη μιας Αριστεράς, μαζικής και αληθινά ριζοσπαστικής, για μπλοκάρουν την κυβερνητική επίθεση και να αντεπιτεθούν. 

Ειδικά στο θέμα των Τεμπών, ο κυβερνητικός θίασος, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτή η κρίσιμη δυναμική της κοινωνικής κινητοποίησης, ολοένα και περισσότερο θα γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας και των πολιτικών εξελίξεων. Και είναι δυνατόν να καθορίσει ακόμη και το τελικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, για το οποίο ανησυχούν έντονα πια οι προπαγανδιστές της «παντοδυναμίας Μητσοτάκη». 

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά