Εγκληματικές δαπάνες: Κάθε Rafale τους κοστίζει 1000 ΜΕΘ

Μιλάμε για τον ορισμό της νεοφιλελεύθερης φιλοπόλεμης πρόκλησης εν μέσω πανδημίας, φτώχειας και συλλογικού εγκλεισμού. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει να δαπανήσει περισσότερα από 2,4(!) δισ. ευρώ για εξοπλιστικά, τη στιγμή που η κοινωνία φτάνει στα όριά της. Τίποτα όμως δε μοιάζει παράλογο σε μια κυβέρνηση που μάλλον ιεραρχεί ψηλότερα την απειλή της ζωής από την προστασία της.

Στην Ελλάδα είναι μακρά η παράδοση των φορτωμένων εξοπλιστικών δαπανών, των μιζών των κάθε λογής μεσαζόντων και των υπόγειων συνεννοήσεων. Παρ’ ολίγον πρωθυπουργοί βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτών των σκανδάλων και δεν ήταν οι μόνοι. Κι αν όλα αυτά συνιστούσαν πραγματική πρόκληση την περίοδο του «εκσυγχρονισμού» και των «παχιών αγελάδων», αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω στο σήμερα. Στην κατεστραμμένη Ελλάδα των μνημονίων, της λιτότητας και της οικονομικής καταστροφής των συνεχόμενων lockdown.

Ο ελληνικός καπιταλισμός εισέρχεται δυναμικά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στο φιλοπόλεμο κλίμα που αναπτύσσεται στην ανατολική Μεσόγειο. Αυτός είναι και ο λόγος που δαπανά περίπου 2,49 δισ. ευρώ για τα 18 γαλλικά Rafale.  Ο νόμος που πρόκειται να ψηφιστεί συνιστά αιτία πολέμου για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πολέμου ταξικού, όχι σαν αυτούς που ονειρεύονται οι οπλοβιομήχανοι και οι κάθε λογής υποτακτικοί τους. Το ποσό από μόνο του προκαλεί ίλιγγο αν σκεφτεί κανείς πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινώς, πόσοι νοσούν, πόσοι κινδυνεύουν.

Σύμφωνα με το Ίδρυμα «Θώραξ» το κόστος κατασκευής μιας ΜΕΘ κυμαίνεται μεταξύ 50.000 και 150.000 ευρώ. Ακόμη και αν πάρουμε την πιο ακριβή τιμή τους και τη διαιρέσουμε με το ποσό που πρόκειται να δοθεί για τα Rafale, αντιλαμβάνεται και ο πιο αδαής, ότι θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια απέναντι στον ιό, πολύ πιο ετοιμοπόλεμο σύστημα υγείας και σαφώς λιγότερο εγκλεισμό. Προφανώς δε μιλάμε για απόλυτα μεγέθη γιατί κάθε ΜΕΘ όπως αντίστοιχα και κάθε Rafale έχουν συμπληρωματικά έξοδα και κόστη λειτουργείας. Γιατί εκτός από τα χρήματα για τα Rafale, θα δαπανηθούν και πρόσθετα σε βάθος χρόνου για τα καύσιμά τους καθώς και τον υπόλοιπο εξοπλισμό τους.

Όμως και πάλι, για κάθε ένα Rafale δαπανούνται περίπου 138 εκατομμύρια ευρώ. Κάθε Rafale δηλαδή αντιστοιχεί σε 1000 ΜΕΘ! Αν αναλογιστούμε ότι το 80% αυτών που έχασαν τη ζωή τους από κορωνοϊό το προηγούμενο διάστημα, δεν μεταφέρθηκε ποτέ σε διαθέσιμη ΜΕΘ, είναι εύκολα αντιληπτό το πόσοι άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν τα πράγματα ήταν αλλιώς. Μπορεί ο υπολογισμός να φαίνεται μπακαλίστικος αλλά κρύβει αλήθειες που πονάνε την κοινωνία αυτή τη στιγμή. Τα 2,49 δισεκατομμύρια για πολεμικά αεροσκάφη και τα πυρομαχικά τους, θα μπορούσαν να είχαν σώσει πάρα πολλούς ανθρώπους που νόσησαν και δεν τα κατάφεραν, αν είχαν δοθεί στη δημόσια υγεία, σε δημιουργία ΜΕΘ και ΜΑΦ, σε προσλήψεις γιατρών και υγειονομικού προσωπικού.

Αλλά τι συζητάμε σε μια κωμικοτραγική χώρα που την ώρα που δαπανά τα παραπάνω ποσά για πολεμικούς εξοπλισμούς, στέλνει τελείως ανοργάνωτα τα παιδιά και τους δασκάλους στα σχολεία, παροτρύνοντάς τους Γενάρη μήνα να έχουν τα παράθυρα ανοιχτά για να μη γίνει διασπορά του ιού. Τι συζητάμε σε μια χώρα που ο υπουργός επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης δηλώνει ανενδοίαστα ότι «εάν είχαμε 5.000 ΜΕΘ, θα είχαμε και μεγαλύτερο αριθμό νεκρών». Τι συζητάμε σε μια χώρα που αντί να διαθέσει τα παραπάνω χρήματα για προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, για δημιουργία σχολικών μονάδων και προσλήψεις καθηγητών, επιλέγει να τα διαθέσει στις πολεμικές βιομηχανίες επενδύοντας πολιτικά στην όξυνση και τον αντιτουρκισμό.

Είναι τρομακτικοί οι υπολογισμοί ακριβώς λόγω μεγέθους του ποσού. Αν ένα σχολικό συγκρότημα κοστίζει κατά μέσο όρο τέσσερα με πέντε εκατομμύρια ευρώ, καταλαβαίνει κανείς το πόσα σχολεία θα μπορούσαν να χτισθούν αντί να δοθούν για πολεμικά αεροσκάφη. Στο Μουζάκι για παράδειγμα παρουσιάστηκε μελέτη για ανέγερση «πρότυπου ενεργειακά αυτόνομου δημοτικού σχολείου», με ακόμη χαμηλότερο κόστος, το οποίο μάλιστα θα αποσβέσει τα έξοδά του σε βάθος δεκαετιών μέσα από την ενέργεια που θα παράγει. Όμως το Μουζάκι είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας για μια κυβέρνηση που δείχνει ξεκάθαρα τις προτεραιότητές της. Που επιλέγει να μην ακούσει τους γιατρούς και τους υγειονομικούς, να μην ενισχύσει το ΕΣΥ, να μην αποσυμφορήσει τα ΜΜΜ.

Έτσι, λοιπόν το κράτος επενδύει στην επικοινωνία της λίστας Πέτσα και στα αεροσκάφη του όψιμου φιλέλληνα Μακρόν, και όχι στις κοινωνικές ανάγκες. Για αυτές φροντίζουν οι φιλάνθρωποι ευεργέτες και τα ευαγή ιδρύματα. Κάπως έτσι, το ίδρυμα Νιάρχος δαπανά 321 εκατομμύρια ευρώ για την οικοδόμηση τριών νοσοκομείων σε Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Σπάρτη, τη στιγμή που αντίστοιχα ποσά θα έπρεπε να διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι να υπόκεινται στη βούληση του εκάστοτε ιδιώτη. Άλλωστε το αντίστοιχο ποσό μιας κρατικής δαπάνης ενδεχομένως να εξασφάλιζε πολύ περισσότερα έργα, συγκριτικά με τα έργα «βιτρίνας» του εκάστοτε ιδιώτη. Για να καταλάβουμε τα μεγέθη όμως, ακόμη και με τις κοστολογήσεις του Νιάρχου, αν το ελληνικό κράτος αγόραζε τρία λιγότερα Rafale ενδεχομένως να έχτιζε τρία ακόμη μεγάλα νοσοκομεία. Αυτά είναι τα μαθηματικά τους, αυτά είναι και τα δικά μας.

Το ζήτημα είναι ότι για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίρνει ξεκάθαρα θέση. Προτιμά να διαθέσει 2,49 δισ. για πολεμικούς εξοπλισμούς, παρά για κοινωνικές παροχές. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, τα υπέρογκα εξοπλιστικά πακέτα και η φιλοπόλεμη ρητορική αυτό δείχνουν. Το αντιπολεμικό κίνημα και η Αριστερά πρέπει να βάλουν φρένο σε αυτή τη συνεχόμενη πρόκληση. Πρέπει όλοι μαζί να διεκδικήσουμε να δοθούν λεφτά στην υγεία, στην εκπαίδευση και στην κοινωνία που πλήττεται και όχι στις τσέπες των οπλοβιομήχανων και των γραβατωμένων δολοφόνων. Μόνο έτσι οι αγώνες για ζωή θα τσακίσουν τους εξοπλισμούς του θανάτου.