ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΛΛΑ; ...

Μια τέ­τοια προ­ο­πτι­κή, θα συ­σπεί­ρω­νε, θα ενέ­πνεε και θα ση­μα­το­δο­τού­σε μια νέα ελ­πί­δα για την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο που θα είναι ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­μη για τους ερ­γα­ζό­με­νους. Ταυ­τό­χρο­να, με τη δυ­να­μι­κή που θα ανέ­πτυσ­σε, θα μπο­ρού­σε να κα­τα­κτή­σει και την πρώτη θέση στη νέα διοί­κη­ση της ΑΔΕΔΥ, γε­γο­νός ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κό που θα συ­νέ­βα­λε ση­μα­ντι­κά στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και στο συ­ντο­νι­σμό των συν­δι­κά­των, σε ιδιω­τι­κό και δη­μό­σιο τομέα.

Όσες δυ­νά­μεις αρ­νή­θη­καν μια τέ­τοια εξέ­λι­ξη, στο όνομα μιας μι­κρο­πα­ρα­τα­ξια­κής πα­ρα­λυ­τι­κής ισορ­ρο­πί­ας ή και ατολ­μί­ας, πολύ γρή­γο­ρα θα συ­νει­δη­το­ποι­ή­σουν τις αρ­νη­τι­κές συ­νέ­πειες των επι­λο­γών τους με τους συ­σχε­τι­σμούς που δια­μορ­φώ­θη­καν στην ηγε­σία του δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Πα­ρό­λα αυτά, οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ θα επι­μεί­νουν προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση, γιατί θε­ω­ρούν ότι απο­τε­λεί τη μο­να­δι­κή ελ­πί­δα και προ­ο­πτι­κή.

Παρά το γε­γο­νός όμως ότι συ­νο­λι­κά οι δυ­νά­μεις της συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς αύ­ξη­σαν τις δυ­νά­μεις τους στη νέα διοί­κη­ση της ΑΔΕΔΥ (ΔΑΣ: 17,74% και 15 έδρες, Πα­ρεμ­βά­σεις – Κι­νή­σεις –Συ­σπει­ρώ­σεις, συ­νερ­γά­στη­καν με ένα κομ­μά­τι προ­ερ­χό­με­νο από την ΠΑΣΚΕ: 11,09% και 10 έδρες, και ΜΕΤΑ: 9,03% και 8 έδρες), η επό­με­νη μέρα για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα των ερ­γα­ζό­με­νων στο δη­μό­σιο δεν είναι ιδιαί­τε­ρα ευοί­ω­νη.

Η ανά­δει­ξη της ΔΑΚΕ σε πρώτη δύ­να­μη με 21,55% και 18 έδρες στη νέα διοί­κη­ση της ΑΔΕΔΥ, της ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚΕ) σε τρίτη δύ­να­μη με 16,95% και 14 έδρες και της ΑΡΚΙ (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τέως ΠΑΣΚΕ) σε τέ­ταρ­τη δύ­να­μη με 14,73% και 13 έδρες δια­μορ­φώ­νουν μια πλειο­ψη­φία, η οποία θα κι­νεί­ται στο πλαί­σιο μιας συμ­βι­βα­στι­κής πο­λι­τι­κής, που δεν θα αμ­φι­σβη­τεί επί της ου­σί­ας το μνη­μο­νια­κό πλαί­σιο, θα απο­δέ­χε­ται με κάθε κό­στος την πα­ρα­μο­νή της χώρας μας στο ευρώ και στην ΕΕ, ενώ η όποια αντί­θε­ση με την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα είναι στην ουσία της ασκού­με­νης πο­λι­τι­κής της αλλά για τα επι­μέ­ρους.

Με λίγα λόγια, θα έχου­με μια πλειο­ψη­φία αρε­στή, «υπεύ­θυ­νη» και φι­λι­κή στις πα­λιές και νέες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις της χώρας μας, όπως ευ­ελ­πι­στού­σε και ο πρώην υπουρ­γός Διοι­κη­τι­κής Με­ταρ­ρύθ­μι­σης και νυν υπουρ­γός Επι­κρα­τεί­ας κ. Βερ­ναρ­δά­κης, όταν δή­λω­νε προς την ΑΔΕΔΥ ότι «… Η πρω­το­φα­νής σας θέση ότι η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση στη δη­μό­σια διοί­κη­ση ακο­λου­θεί νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή προ­δί­δει βα­θύ­τα­τη άγνοια δε­δο­μέ­νων, θε­ω­ρη­τι­κή έν­δεια, ιστο­ρι­κό αναλ­φα­βη­τι­σμό και τε­ρά­στιο πο­λι­τι­κό κυ­νι­σμό…»

Οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ και στη νέα πε­ρί­ο­δο θα συ­νε­χί­σουν με συ­νέ­πεια τον αγώνα τους σε όλα τα επί­πε­δα (Σω­μα­τεία, Ομο­σπον­δί­ες και ΑΔΕΔΥ) για την υπε­ρά­σπι­ση και διεύ­ρυν­ση των δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων, την κα­τάρ­γη­ση της λι­τό­τη­τας και την επα­να­φο­ρά όλων κα­τα­κτή­σε­ων που απω­λέ­σθη­σαν στη μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο.

Πα­ράλ­λη­λα, θα πρω­το­στα­τή­σουν στην ανά­γκη της συ­γκρό­τη­σης ενός ευ­ρύ­τε­ρου ερ­γα­τι­κού και τα­ξι­κού πόλου μέσα στο ερ­γα­τι­κό - συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα για να αντι­με­τω­πί­σει και τις συμ­βι­βα­σμέ­νες γρα­φειο­κρα­τι­κές του ηγε­σί­ες, αλλά κυ­ρί­ως για την ανα­συ­γκρό­τη­σή του, την έντα­ξη όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε ενιαία συν­δι­κά­τα, σε ιδιω­τι­κό και δη­μό­σιο τομέα, τον ρι­ζο­σπα­στι­κό και αγω­νι­στι­κό του προ­σα­να­το­λι­σμό.

Θα συ­νε­χί­σουν, τέλος, να αγω­νί­ζο­νται για την οι­κο­δό­μη­ση ενός πλα­τιού κοι­νω­νι­κού με­τώ­που, με όλα τα πλητ­τό­με­να από την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση, στρώ­μα­τα, για να μπει ένα τέρμα στη φο­ρο­λο­γι­κή τους αφαί­μα­ξη από το κρά­τος και τις δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου, προ­κει­μέ­νου να πλη­ρώ­νο­νται κα­νο­νι­κά οι δα­νει­στές και οι το­κο­γλύ­φοι και να αυ­γα­ταί­νουν τα κέρδη τους οι πλού­σιοι, για το στα­μά­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, την ανα­δια­νο­μή του πα­ρα­γό­με­νου πλού­του υπέρ των ερ­γα­ζο­μέ­νων και για το πα­ρα­γω­γι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό της χώρας σε όφε­λος του λαού και του τόπου.

Η γε­νι­κή απερ­γία στις 8 Δε­κέμ­βρη πρέ­πει να στεί­λει μή­νυ­μα αντί­στα­σης απέ­να­ντι στη νέα επί­θε­ση που δέ­χο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι από το μνη­μο­νια­κό μέ­τω­πο Κυ­βέρ­νη­σης - ΕΕ - ΔΝΤ και ότι αυτό το μέ­τω­πο μπο­ρεί να ητ­τη­θεί για να ανοί­ξει ο δρό­μος για να μπει ένα τέλος στα βά­σα­να του ελ­λη­νι­κού λαού και την μνη­μο­νια­κή επι­τρο­πεία της χώρας μας.