Το επενδυτικό σχέδιο στο Ελληνικό είναι πολλαπλά επιζήμιο για την Αττική

Κυ­βέρ­νη­ση και αντι­πο­λί­τευ­ση συ­να­γω­νί­ζο­νται στην προ­σέλ­κυ­ση επεν­δύ­σε­ων πάνω στο πλη­γω­μέ­νο σώμα της χώρας και την απελ­πι­σία της πλειο­ψη­φί­ας των κα­τοί­κων της. Οι αποι­κιο­κρα­τι­κές συμ­φω­νί­ες που συ­νά­πτο­νται προ­ϋ­πο­θέ­τουν τη λε­η­λα­σία των φυ­σι­κών πόρων, του πο­λι­τι­σμι­κού και φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος, των κρα­τι­κών υπο­δο­μών και των δη­μό­σιων ορ­γα­νι­σμών κοι­νής ωφέ­λειας, τη λε­η­λα­σία της ερ­γα­σί­ας και των κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των, την υπο­τα­γή των εγ­χώ­ριων θε­σμών στις δια­τα­γές των «επεν­δυ­τών», την απώ­λεια, εντέ­λει, της εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας και της δη­μο­κρα­τί­ας. Επι­στρο­φή στην κα­νο­νι­κό­τη­τα ση­μαί­νει να απο­τε­λέ­σει κα­νο­νι­κό­τη­τα η υφαρ­πα­γή.

Στην πε­ρί­πτω­ση του Ελ­λη­νι­κού, το ΣΟΑ και η ΣΜΠΕ προ­ω­θή­θη­καν με­σού­ντος του Αυ­γού­στου σε μια προ­σχη­μα­τι­κή κλει­στή δια­βού­λευ­ση διάρ­κειας 20 ημε­ρών για τους πο­λί­τες, που έπρε­πε να με­λε­τή­σουν χι­λιά­δες σε­λί­δες κει­μέ­νων. Υπήρ­ξαν σο­βα­ρές πλημ­μέ­λειες στη δια­δι­κα­σία, οι οποί­ες επι­σύ­ρουν νο­μι­κές ευ­θύ­νες. Η Επι­τρο­πή Αγώνα για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού αντα­πο­κρί­θη­κε με κεί­με­νο 99 σε­λί­δων, λόγω της μα­κρό­χρο­νης ενα­σχό­λη­σής της με το θέμα, απορ­ρί­πτο­ντας το Σχέ­διο Ολο­κλη­ρω­μέ­νης Ανά­πτυ­ξης (ΣΟΑ) και τη Στρα­τη­γι­κή Με­λέ­τη Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων (ΣΜΠΕ) συ­νο­λι­κά. 

Ακο­λου­θούν τα βα­σι­κά ση­μεία αντί­κρου­σης.

Ο νόμος για το Ελ­λη­νι­κό, θε­σπί­ζο­ντας ως οι­κι­στι­κή πε­ριο­χή το πρώην αε­ρο­δρό­μιο και το πα­ρα­λια­κό μέ­τω­πο και μά­λι­στα με δια­δι­κα­σία που προ­σο­μοιά­ζει με της ιδιω­τι­κής πο­λε­ο­δό­μη­σης, είναι αντί­θε­τος στις αρχές του Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δί­ου Αθή­νας, όπως ίσχυε κατά την ψή­φι­ση του νόμου και όπως ισχύ­ει σή­με­ρα. Επι­πλέ­ον, αναι­ρεί­ται το Προ­ε­δρι­κό Διά­ταγ­μα 254/Δ/2004 Ζωνών Προ­στα­σί­ας των Ακτών, του Γε­νι­κού Πο­λε­ο­δο­μι­κού Σχε­δί­ου Ελ­λη­νι­κού και του ισχύ­ο­ντος κα­θε­στώ­τος.

Για πρώτη φορά στη σύγ­χρο­νη ιστο­ρία της Αθή­νας, η πόλη επε­κτεί­νε­ται εις βάρος του πα­ρά­κτιου με­τώ­που και μά­λι­στα σε μήκος 2 χι­λιο­μέ­τρων και έκτα­ση όσο ένας καλ­λι­κρα­τι­κός δήμος, πω­λεί­ται και πο­λε­ο­δο­μεί­ται από τον ιδιώ­τη για να δη­μιουρ­γη­θεί μια εσω­στρε­φής ιδιω­τι­κή πόλη 35.000 κα­τοί­κων και 3.600.000 τ.μ. δό­μη­σης.

Η δη­μιουρ­γία αυτής της νέας πόλης δεν αντα­πο­κρί­νε­ται σε καμία πο­λε­ο­δο­μι­κή ανά­γκη της Ατ­τι­κής, η οποία δια­θέ­τει πλε­ό­να­σμα κα­τοι­κιών, εμπο­ρι­κών και επαγ­γελ­μα­τι­κών χώρων. Οι επι­πτώ­σεις στην αγορά αδιά­θε­των ακι­νή­των (φού­σκα), στις το­πι­κές και ευ­ρύ­τε­ρες εμπο­ρι­κές αγο­ρές, στους το­μείς δια­μο­νής, εστί­α­σης, ανα­ψυ­χής, θα είναι τρα­γι­κές. Οι κα­κο­πλη­ρω­μέ­νες, ανα­σφά­λι­στες και πε­ριο­ρι­σμέ­νης διάρ­κειας θέ­σεις ερ­γα­σί­ας θα δη­μιουρ­γη­θούν στα ερεί­πια μι­κρών/με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων, της αυ­το­α­πα­σχό­λη­σης και της ση­με­ρι­νής μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας.

Στο με­γα­λύ­τε­ρο μέρος των προ­βλε­πό­με­νων οι­κο­δο­μι­κών τε­τρα­γώ­νων πλην της πα­ρα­λια­κής ζώνης, ορί­ζε­ται συ­ντε­λε­στής δό­μη­σης 2,2 όταν θα έπρε­πε να είναι 0,8. Προ­βλέ­πο­νται 6 ου­ρα­νο­ξύ­στες ύψους 200 μ. και κτί­ρια 16,5, 50, 70 μέ­τρων ύψους που δη­μιουρ­γούν ένα συ­νε­χές τε­ρά­στιο φράγ­μα το οποίο πε­ρι­βάλ­λει το λε­γό­με­νο «πάρκο» και απλώ­νε­ται σε μήκος 2,5 χλμ. πα­ράλ­λη­λα με την πα­ρα­λια­κή λε­ω­φό­ρο.

Η γη που προ­κύ­πτει από την υπο­χρε­ω­τι­κή συμ­με­το­χή των ιδιο­κτη­τών, όταν μια πε­ριο­χή εντάσ­σε­ται στο σχέ­διο, και εντέ­λει το «πάρκο», οι κοι­νό­χρη­στοι και οι κοι­νω­φε­λείς χώροι δεν με­τα­γρά­φο­νται στους οι­κεί­ους δή­μους. Ανή­κουν στον «επεν­δυ­τή»! 

Στην πα­ρα­λια­κή ζώνη, η έλ­λει­ψη των κα­τάλ­λη­λων δια­μορ­φώ­σε­ων και κυ­ρί­ως της νο­μι­κής κα­το­χύ­ρω­σης της ελεύ­θε­ρης πρό­σβα­σης στον αι­για­λό και την πα­ρα­λία επι­τρέ­πουν τον απο­κλει­σμό πέραν του μισού του συ­νο­λι­κού πα­ρά­κτιου με­τώ­που. Ιδιαί­τε­ρα ανη­συ­χη­τι­κή είναι η ανα­φο­ρά σε ελεύ­θε­ρη πα­ρα­λία 1 χλμ., που «θα» δη­μιουρ­γη­θεί με νέα λι­με­νι­κά έργα, ενώ καμία ανα­φο­ρά δεν γί­νε­ται στα άλλα 2,5 χλμ. της ακτο­γραμ­μής (όπου προ­βλέ­πο­νται ζώνες ξε­νο­δο­χεί­ων, ιδιω­τι­κές μα­ρί­νες και συ­νοι­κία μο­νο­κα­τοι­κιών) και των πα­ρα­λιών οι οποί­ες σή­με­ρα υπάρ­χουν στο βό­ρειο τμήμα του χώρου. 

«Πάρκο» δεν υφί­στα­ται καθώς, αν αφαι­ρέ­σου­με τα κτί­ρια που πε­ρι­λαμ­βά­νει, ο ελεύ­θε­ρος χώρος απο­μειώ­νε­ται σε 650 στρ., τα οποία συ­γκε­ντρώ­νο­νται στον αε­ρο­διά­δρο­μο. Αυτό ση­μαί­νει ότι δεν πρό­κει­ται να ανα­πτυ­χθεί υψηλή βλά­στη­ση.

Το ίδιο το ΣΟΑ ομο­λο­γεί ότι η «επέν­δυ­ση» θα επι­δει­νώ­σει σο­βα­ρά την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή στην Ατ­τι­κή. 

Η κή­ρυ­ξη ως αρ­χαιο­λο­γι­κού χώρου των προ­τει­νό­με­νων από τις υπη­ρε­σί­ες του ΥΠΠΟΑ πε­ριο­χών αμ­φι­σβη­τή­θη­κε εκ βά­θρων από τον επεν­δυ­τή, το ΤΑΙ­ΠΕΔ, την Ελ­λη­νι­κό ΑΕ, σύσ­σω­μη την αντι­πο­λί­τευ­ση και το πε­ρι­βάλ­λον Μα­ξί­μου, το οποίο εκ­προ­σω­πεί ο υπουρ­γός Επι­κρα­τεί­ας Α. Φλα­μπου­ρά­ρης, δια­πρύ­σιος κή­ρυ­κας των συμ­φε­ρό­ντων του επεν­δυ­τή, υπε­ρά­νω νόμων και συ­ντάγ­μα­τος. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό είναι ότι ήδη ανα­σκα­φεί­σες αρ­χαιό­τη­τες δεν απο­τυ­πώ­νο­νται, ως θα όφει­λε, στο το­πο­γρα­φι­κό της έκτα­σης, στους χάρ­τες θε­σμι­κού κα­θε­στώ­τος, άλλα ούτε στο σχέ­διο Ζωνών Σχε­δί­ου Ολο­κλη­ρω­μέ­νης Ανά­πτυ­ξης/ΜΠΕΑ. Αυτό οφεί­λε­ται σε σκο­πι­μό­τη­τα πα­ρά­καμ­ψης της σχε­τι­κής υπουρ­γι­κής από­φα­σης προ­στα­σί­ας. Πέραν της εφαρ­μο­γής του αρ­χαιο­λο­γι­κού νόμου με κα­θο­ρι­σμό αρ­χαιο­λο­γι­κών χώρων εντός του Ελ­λη­νι­κού, με το Χω­ρι­κό Σχέ­διο κα­ταρ­γεί­ται η προ­στα­τευό­με­νη το­πια­κή ενό­τη­τα του Λε­κα­νο­πε­δί­ου (άρθρο 22 ΡΣΑ ν. 4277/2014). Πρό­σθε­τα το σχέ­διο αντί­κει­ται στην Ευ­ρω­παϊ­κή Σύμ­βα­ση της Φλω­ρε­ντί­ας για την προ­στα­σία του το­πί­ου. 

Η Αθήνα, ευ­ρύ­τε­ρα η Ατ­τι­κή, δια­τη­ρούν σχε­δόν αναλ­λοί­ω­τα ση­μα­ντι­κά στοι­χεία της ιστο­ρι­κής πόλης, η οποία πε­ριε­λάμ­βα­νε με­γά­λο αριθ­μό δήμων από τον κε­ντρι­κό γύρω από την Ακρό­πο­λη μέχρι το Σού­νιο. Το ακί­νη­το του Ελ­λη­νι­κού εκτεί­νε­ται στους τρεις αρ­χαί­ους δή­μους Αλι­μού­ντος, Ευω­νύ­μου και Αι­ξω­νής. Τόσο στην κε­ντρι­κή αρ­χαιο­λο­γι­κή ζώνη όσο και στο πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο δια­σώ­ζε­ται η ταυ­τό­τη­τα της πόλης από την αρ­χαιό­τη­τα μέχρι τους νε­ό­τε­ρους χρό­νους. Η Ατ­τι­κή έχει μόνο τέσ­σε­ρα υψηλά κτί­ρια (γύρω στα 60 μ.) ενώ ο Ιερός Βρά­χος της Ακρό­πο­λης έχει μήκος 300 μ., πλά­τος 150 μ. και σχε­τι­κό ύψος 70 μ. 

Η τε­ρα­τώ­δης επέν­δυ­ση εμ­φυ­τεύ­ει μια νέα πόλη κατά τα πρό­τυ­πα πε­ριο­χών όπως το Ντου­μπάι και το Λας Βέ­γκας, που κα­τα­στρέ­φουν την ιστο­ρι­κή πόλη και υπο­νο­μεύ­ουν μια μελ­λο­ντι­κή ανά­πλα­ση συμ­βα­τή με το πνεύ­μα του τόπου.

2. Επί­και­ρα μέ­τω­πα σύ­γκρου­σης 

Στο θέμα της προ­στα­σί­ας των αρ­χαιο­τή­των δη­μιουρ­γή­θη­καν με­γά­λες συ­γκρού­σεις: από τη μια με­τα­ξύ των αρ­χαιο­λό­γων –που υπε­ρα­σπί­ζο­νται το νόμο και λει­τουρ­γούν με βάση την επι­στη­μο­νι­κή/ηθική τους συ­νεί­δη­ση– και όσων συ­ντά­χθη­καν μαζί τους και, από την άλλη, του «επεν­δυ­τή» και των πο­λι­τι­κών συ­νη­γό­ρων του που ομνύ­ουν από κοι­νού στο laisser faire της πρώ­της πε­ριό­δου της κα­πι­τα­λι­στι­κής συσ­σώ­ρευ­σης. Το ΚΑΣ απο­φά­σι­σε ομό­φω­να, με μια ψήφο δια­φο­ρε­τι­κή που πρό­τει­νε με­γα­λύ­τε­ρη έκτα­ση προ­στα­σί­ας, τα πα­ρα­κά­τω: Τα όρια της κή­ρυ­ξης αφο­ρούν την πε­ριο­χή 350 στρ. βό­ρεια και βο­ρειο­α­να­το­λι­κά του οι­κο­πέ­δου καθώς και μια έκτα­ση 1.600 στρ. στους δή­μους Ελ­λη­νι­κού - Αρ­γυ­ρού­πο­λης και Αλί­μου. Ταυ­τό­χρο­να το ΚΑΣ ενέ­κρι­νε το ΣΟΑ και τη ΣΜΠΕ με συ­γκε­κρι­μέ­νους όμως όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις, όπως να υπάρ­ξει αρ­χαιο­λο­γι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση σε όλη την έκτα­ση του πρώην αε­ρο­δρο­μί­ου, να πα­ρα­μεί­νουν αδό­μη­τες πε­ριο­χές αρ­χαιο­λο­γι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος και να μειω­θεί το ύψος των με­γά­λων κτι­ρί­ων. Πα­ράλ­λη­λα, η γνω­μο­δό­τη­ση του ΚΑΣ κα­θι­στά πλέον ανε­νερ­γό τον πρω­το­φα­νή όρο της σύμ­βα­σης περί απο­ζη­μί­ω­σης του επεν­δυ­τή σε πε­ρί­πτω­ση εξεύ­ρε­σης αρ­χαιο­τή­των. 

Το δεύ­τε­ρο μέ­τω­πο που πα­ρα­μέ­νει ανοι­χτό αφορά στην προ­σφυ­γή στο Δα­σαρ­χείο Πει­ραιά 56 μελών της Επι­τρο­πής Αγώνα για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού με θέμα την υπε­ρά­σπι­ση προ­στα­τευό­με­νων δασών, δα­σι­κών εκτά­σε­ων και λοι­πών ειδών βλά­στη­σης που κα­τα­στρέ­φο­νται. Ο νο­μι­κός αγώ­νας θα συ­νε­χι­στεί στο Εφε­τείο και το Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας. 

Το τρίτο μέ­τω­πο αφορά την προ­σφυ­γή στο ΣτΕ μελών της Επι­τρο­πής Αγώνα κατά της από­φα­σης του Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου Νε­ω­τέ­ρων Μνη­μεί­ων, που κή­ρυ­ξε κατά πλειο­ψη­φία πε­ριο­ρι­σμέ­νο αριθ­μό νε­ό­τε­ρων μνη­μεί­ων στο Ελ­λη­νι­κό, παρά την ει­σή­γη­ση της υπη­ρε­σί­ας, τη συ­νη­γο­ρία της γε­νι­κής γραμ­μα­τέ­ως και την υπο­στή­ρι­ξη 10 επι­στη­μο­νι­κών και κοι­νω­νι­κών φο­ρέ­ων.