Επίσκεψη Νταβούτογλου: Οι συμφωνίες της άρχουσας τάξης δεν εξασφαλίζουν την ειρήνη

Σε αυτό το πλαί­σιο ο Σα­μα­ράς και ο Ντα­βού­το­γλου συ­ζή­τη­σαν για μπίζ­νες: Μά­λι­στα ο Σα­μα­ράς ση­μεί­ω­σε ότι υπάρ­χει ση­μα­ντι­κή ενί­σχυ­ση των οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων με την Τουρ­κία, κάτι που, όπως είπε, απο­τυ­πώ­νε­ται σε μία τε­ρά­στια αύ­ξη­ση του όγκου του εμπο­ρί­ου. Εντό­πι­σε δε «ανα­ξιο­ποί­η­τα πε­ρι­θώ­ρια για πε­ραι­τέ­ρω αύ­ξη­ση των οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων σε το­μείς όπως η υψηλή τε­χνο­λο­γία, οι κα­τα­σκευ­ές, οι με­τα­φο­ρές, ο του­ρι­σμός». Ο Ντα­βού­το­γλου τό­νι­σε, σε ανά­λο­γη γλώσ­σα, με τον Σα­μα­ρά ότι «τώρα ήρθε η ώρα των επι­χει­ρη­μα­τιών». Πολλά δη­μο­σιεύ­μα­τα του ελ­λη­νι­κού Τύπου κά­νουν λόγο για πα­ρα­σκη­νια­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για συ­νεκ­με­τάλ­λευ­ση των πι­θα­νών κοι­τα­σμά­των υδρο­γο­ναν­θρά­κων σε Αι­γαίο και Α. Με­σό­γειο.

Στο κοινό ανα­κοι­νω­θέν που εκ­δό­θη­κε μετά τη λήξη των ερ­γα­σιών του Ανώ­τα­του Συμ­βου­λί­ου Συ­νερ­γα­σί­ας, πε­ρι­γρά­φο­νται με­ρι­κές από τις με­γά­λες κοι­νές μπίζ­νες που συ­να­πο­φα­σί­στη­καν με­τα­ξύ των δύο πλευ­ρών: «Ελ­λά­δα και Τουρ­κία στο­χεύ­ουν στην πε­ραι­τέ­ρω προ­ώ­θη­ση της δι­με­ρούς και πε­ρι­φε­ρεια­κής συ­νερ­γα­σί­ας τους στον τομέα της ενέρ­γειας, ιδιαι­τέ­ρως σε σχέση με τους αγω­γούς φυ­σι­κού αε­ρί­ου και το επι­τυ­χές προη­γού­με­νο του αγω­γού TGI […] Οι αγω­γοί ΤΑΡ και ΤΑΝΑΡ συν­δε­ό­με­νοι με­τα­ξύ τους απο­τε­λούν σαφώς την πλέον απο­δο­τι­κή -από πλευ­ράς κό­στους- οδό για την με­τα­φο­ρά του αε­ρί­ου της Κα­σπί­ας στη Δυ­τι­κή Ευ­ρώ­πη».

Οι δύο πλευ­ρές συμ­φώ­νη­σαν επί­σης ότι θα συ­νερ­γα­στούν πε­ραι­τέ­ρω για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση των κοι­νών «εχθρών»: των με­τα­να­στών και της «τρο­μο­κρα­τί­ας» -όπως, βέ­βαια, την ορί­ζει το κάθε κρά­τος ανά­λο­γα με τις ανά­γκες του.

Ωστό­σο ο Ντα­βού­το­γλου προ­χώ­ρη­σε σε μια πε­ραι­τέ­ρω επί­θε­ση φι­λί­ας λέ­γο­ντας τα εξής: «Χρεια­ζό­μα­στε ορα­μα­τι­στές, η ει­ρή­νη δεν έβλα­ψε ποτέ. Όσο θα ανα­πτύσ­σο­νται οι οι­κο­νο­μι­κές σχέ­σεις και οι ανταλ­λα­γές με­τα­ξύ των δύο χωρών, θα απο­μα­κρύ­νε­ται ο κίν­δυ­νος θερ­μών επει­σο­δί­ων». Ο Ντα­βού­το­γλου δια­βε­βαί­ω­σε πως η χώρα του δεν επι­θυ­μεί έντα­ση στο Αι­γαίο ή στην Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο και πως, του­να­ντί­ον, στό­χος είναι πάντα η στα­θε­ρό­τη­τα. Μι­λώ­ντας δε στην «Κα­θη­με­ρι­νή» απο­κά­λυ­ψε ότι οι δύο πλευ­ρές επε­ξερ­γά­ζο­νται μια φόρ­μου­λα που θα επι­τρέ­ψει την από­συρ­ση του «Barbaros» από την ΑΟΖ της Κύ­πρου. Η εν λόγω φόρ­μου­λα θα σχη­μα­το­ποιεί ένα πλαί­σιο που θα δια­σφα­λί­ζει ότι η τουρ­κο­κυ­πρια­κή κοι­νό­τη­τα θα επω­φε­λη­θεί από την αξιο­ποί­η­ση των ενερ­γεια­κών πόρων που υπάρ­χουν στις θα­λάσ­σιες ζώνες του νη­σιού, σύμ­φω­να με τον Τούρ­κο πρω­θυ­πουρ­γό.

Σε αυτές τις συν­θή­κες «αγά­πης» και συ­νερ­γα­σί­ας θα πε­ρί­με­νε κα­νείς ότι οι δύο πλευ­ρές θα κα­τα­λή­ξουν και σε ένα μο­ρα­τό­ριουμ όσον αφορά τη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του Αι­γαί­ου και τους εξο­πλι­σμούς. Την ίδια στιγ­μή που η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση κλεί­νει με μια μο­νο­κον­δυ­λιά νο­σο­κο­μεία, σχο­λεία και άλλες δη­μό­σιες υπο­δο­μές, είναι προ­κλη­τι­κό να συ­νε­χί­ζο­νται οι στρα­τιω­τι­κές και οι εξο­πλι­στι­κές δα­πά­νες. Είναι εξάλ­λου ακρι­βώς αυτός ο κλά­δος που έχει πα­ρά­γει τα πιο με­γά­λα γνω­στά σκάν­δα­λα δια­φθο­ράς. Κι όμως ο Σα­μα­ράς δεν αντι­πρό­τει­νε τί­πο­τε τέ­τοιο στην «επί­θε­ση φι­λί­ας» του Ντα­βού­το­γλου. Είναι προ­φα­νώς πολ­λοί οι δε­σμοί της κυ­βέρ­νη­σης με τους προ­μη­θευ­τές και τους εν­διά­με­σους που εν­θυ­λα­κώ­νουν ακόμη και σε τέ­τοιες συν­θή­κες εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ σε κάθε αγορά εξο­πλι­στι­κού υλι­κού.

Όμως, η ει­ρή­νη είναι βα­σι­κό αγαθό για τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­νό­τη­τα του πλη­θυ­σμού. Γι’ αυτό από την Αρι­στε­ρά, κύρια από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πε­ρι­μέ­να­με του­λά­χι­στον την πρό­τα­ση για μο­ρα­τό­ριουμ εξο­πλι­σμών.

Δυ­στυ­χώς δεν έγινε κάτι τέ­τοιο. Στη συ­νά­ντη­ση Τσί­πρα-Ντα­βού­το­γλου, ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τό­νι­σε τη ση­μα­σία των κι­νη­μά­των ει­ρή­νης και της «δι­πλω­μα­τί­ας των πο­λι­τών», ωστό­σο δεν σή­κω­σε το γάντι της ει­ρή­νης. Αντι­θέ­τως, υπερ­θε­μα­τί­ζο­ντας σε «πα­τριω­τι­σμό» θέ­λη­σε να υπε­ρα­σπί­σει την κυ­πρια­κή ΑΟΖ, μια ΑΟΖ που έχει οριο­θε­τη­θεί μο­νο­με­ρώς (σε σχέση με την Τουρ­κία) σε συ­νερ­γα­σία της Λευ­κω­σί­ας με το αι­μα­το­βαμ­μέ­νο κα­θε­στώς της Αι­γύ­πτου και το σιω­νι­στι­κό κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ, υπό τις ευ­λο­γί­ες των αμε­ρι­κα­νι­κών πε­τρε­λαϊ­κών κο­λοσ­σών.

Ταυ­τό­χρο­να ο Α. Τσί­πρας εξέ­φρα­σε «τις σο­βα­ρές επι­φυ­λά­ξεις του για τη διε­ξα­γω­γή της τρί­της συ­νό­δου του Ανώ­τα­του Συμ­βου­λί­ου Συ­νερ­γα­σί­ας Ελ­λά­δας-Τουρ­κί­ας». Όχι, όπως πε­ρί­με­νε κα­νείς, επει­δή οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες κυ­βερ­νή­σεις των δύο χωρών δεν μπο­ρούν να απο­φα­σί­σουν τί­πο­τε ωφέ­λι­μο για τους δύο λαούς –ελ­λη­νι­κό και τουρ­κι­κό– αλλά εξαι­τί­ας της «πα­ρού­σας φάσης κρί­σης στην Κύπρο», δηλ. στη βάση της πο­λι­τι­κής υπε­ρά­σπι­σης των επι­λο­γών της ελ­λη­νο­κυ­πρια­κής άρ­χου­σας τάξης. Τέλος, τη στιγ­μή που οι Σύροι πρό­σφυ­γες στο Σύ­νταγ­μα έχουν γίνει θέμα σε όλα τα διε­θνή ΜΜΕ και που τα θύ­μα­τα των πο­λέ­μων στη Μ. Ανα­το­λή αυ­ξά­νο­νται κα­τα­κό­ρυ­φα, δεν είναι δυ­να­τόν να μη βρί­σκεις δυο λόγια για να αμ­φι­σβη­τή­σεις την αν­θρω­πο­κτό­να πο­λι­τι­κή ΕΕ-Ελ­λά­δας-Τουρ­κί­ας όσον αφορά τους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες.

Η ιστο­ρία έχει απο­δεί­ξει ότι η δι­πλω­μα­τία των επι­χει­ρη­μα­τιών ποτέ δεν απέ­τρε­ψε πο­λέ­μους. Είναι η δράση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των συν­δι­κά­των και της Αρι­στε­ράς που μπο­ρούν να πα­λέ­ψουν σε μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση. Μά­λι­στα μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς έχει πε­ραι­τέ­ρω δυ­να­τό­τη­τες όσον αφορά το κα­θή­κον της δια­σφά­λι­σης της ει­ρή­νης. Αλλά αυτό το αγαθό δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λι­στεί σε συ­νερ­γα­σία με τον αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό που αι­μα­το­κυ­λά σή­με­ρα δε­κά­δες λαούς σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο.