Οι τυμπανοκρουσίες για την έναρξη του «εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με προετοιμασία όρων για την εφαρμογή ενός νέου γύρου νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων στην παιδεία.
Άλλωστε, το ίδιο το έδαφος του «διαλόγου» οριοθετήθηκε από την άρνηση της κυβέρνησης να ακυρώσει τον κύριο κορμό των αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων των νομοσχεδίων Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου, όπως φαίνεται π.χ. από τη διατήρηση των ολιγαρχικών «Συμβουλίων» Ιδρύματος στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά και από την παρατεινόμενη πολιτική της υποχρηματοδότησης.
Η ίδια η διαδικασία του «διαλόγου» αποκλείει τις/τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, κοντολογίς τον ζωντανό κόσμο της εκπαίδευσης. Αντίθετα, έχουμε τρία διαφορετικά επίπεδα παρωδίας διαλόγου: (α) στην επιτροπή της Βουλής, που φυσικά θα είναι περιορισμένη η συζήτηση στα όρια του πλήρως ελεγχόμενου από μνημονιακές δυνάμεις σημερινού κοινοβουλίου, (β) στο ΕΣΥΠ ένα όργανο στο οποίο παραδοσιακά δεν γίνεται ουσιαστική συζήτηση και στο οποίο συμμετέχουν και φορείς όπως οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, των βιομηχάνων, της Εκκλησίας, (γ) στη νεόκοπη «εθνική επιτροπή διαλόγου» υπό τον πάλαι ποτέ υποστηρικτή «εκσυγχρονιστικών προτάσεων» καθηγητή Α. Λιάκο, μια επιτροπή «αριστίνδην» μελών που θα κάνει «αδιαμεσολάβητο διάλογο» παρακάμπτοντας τα κινήματα στην εκπαίδευση.
Την ίδια στιγμή οι θεματικές του διαλόγου που ανακοινώθηκαν χτες αποκαλύπτουν την πλήρη αποδοχή της νεοφιλελεύθερης «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ και της ΕΕ για την Παιδεία. Ενδεικτικά υπογραμμίζουμε: Αναζήτηση «διαφορετικών χρηματοδοτικών σχημάτων», δηλαδή διδάκτρων, χορηγιών και μορφών ανταποδοτικότητας. «Αξιολόγηση εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικού προσωπικού» δηλαδή εμμονή στην προσπάθεια χειραγώγησης και κατάλυσης της παιδαγωγικής ελευθερίας. «Διασύνδεση εκπαιδευτικών μονάδων με την παραγωγή και την αγορά εργασίας», δηλαδή επιμονή στη νεοφιλελεύθερη λογική της βίαιης προσαρμογής της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων. « Ρόλος Κοινωφελών Ιδρυμάτων, ΜΚΟ και άλλων οργανισμών για την εκπαίδευση και την έρευνα», δηλαδή αναζήτηση όρων εισβολής των ιδιωτών στην εκπαίδευση.
Απέναντι στο θέατρο «διαλόγου» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για να συγκαλύψει το γεγονός ότι στο τέλος και τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια οι εκπρόσωποι του «κουαρτέτου» των δανειστών θα τα συντάξουν, μία είναι η απάντηση. Η οικοδόμηση ενός μεγάλου πανεκπαιδευτικού και παλλαϊκού κινήματος για πραγματικά δημόσια, δωρεάν, δημοκρατική παιδεία. Ο αληθινός διάλογος γίνεται στους δρόμους, στις απεργίες, τις κινητοποιήσεις!
