Αυταρχική θωράκιση σε βάρος των κοινωνικών αναγκών
Σε ένα δημοσίευμα, της πάντα καλά πληροφορημένης «Καθημερινής» (31/5) με τίτλο «Αγορά της εικοσαετίας για τα ΜΑΤ», πληροφορούμαστε ότι το αμέσως επόμενο διάστημα η αστυνομία προχωρά στην αγορά νέων υλικών εξάρτυσης για τις διμοιρίες των ειδικών μονάδων της, όπως επίσης και στην προμήθεια μεγάλης ποσότητας δακρυγόνων. Την είδηση επιβεβαίωσε και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, σε σχετικές του τηλεοπτικές δηλώσεις.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το νέο πρόγραμμα προμηθειών περιλαμβάνει 22.000 γιλέκα (6.500 από αυτά έχουν ήδη παραδοθεί), 5.000 καινούργια κράνη και 3.000 νέες ασπίδες που θα διατεθούν στις ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ κ.α.). Στον ίδιο σχεδιασμό περιλαμβάνεται ακόμα η αγορά μέχρι και 50.000 δακρυγόνων, εκτοξευτήρων με δυνατότητα ρίψεων «κατά ριπάς», ενώ δεν λείπουν εισηγήσεις στελεχών της Κατεχάκη που ζητούν την προμήθεια υδροβόλων οχημάτων (αύρες), μικρότερων από το γνωστό «Αίαντα», με δυνατότητα να επιχειρούν σε στενότερους δρόμους εντός αστικού ιστού.
Ο προϋπολογισμός του προγράμματος «μαμούθ» αναμένεται να κυμανθεί από 20-35 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που ο Μητοστάκης μας καλεί να πληρώσουμε το λογαριασμό για τα χαμένη κέρδη των αφεντικών. Αν σκεφτούμε ότι 3.000 τεστ ανίχνευσης για τον covid-19 στοιχίζουν περίπου 1,8 εκατ. ευρώ, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πολύτιμοι οικονομικοί πόροι για την προστασία της δημόσιας υγείας χάνονται για να αγοράσουν καινούργιες ασπίδες στα καλόπαιδα του Χρυσοχοΐδη.
Εξοπλισμοί
Την ίδια «αιμορραγία» κρίσιμων ποσών για τις κοινωνικές ανάγκες, συντηρεί και η τρέλα των εξοπλισμών. Η αγορά τεσσάρων ελικοπτέρων πολλαπλών αποστολών -ανθυποβρυχιακού πολέμου ΜΗ-60R με το παρωνύμιο «Romeo»- από τις ΗΠΑ και ο εκσυγχρονισμός τεσσάρων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, που αναμένεται να εγκριθούν τις επόμενες μέρες από τη βουλή, θα επιβαρύνουν με 390 εκατομμύρια ευρώ τον κρατικό προϋπολογισμό. Συγχρόνως, κάθε χρόνο μπορεί να δαπανηθούν έως και 22 εκατ. ευρώ για καύσιμα και ελέγχους προκειμένου τα ελληνικά μαχητικά να εμπλέκονται σε αερομαχίες στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού.
Μας είπαν να «μείνουμε σπίτι» για να προχωρήσουν στην ενίσχυση του ΕΣΥ, με προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού βοηθητικού προσωπικού, προμήθεια υλικών, ώστε να προστατευτούμε από την πανδημία και να αντιμετωπίσουμε ένα νέο κύμα κρουσμάτων. Με τόσα κονδύλια να σπαταλιόνται για νέα επεισόδια αστυνομικής αυθαιρεσίας και την εξυπηρέτηση του δόγματος «νόμος και τάξη», είναι λογικό η πολυδιαφημισμένη ενίσχυση των νοσοκομείων να παραμένει ανεμική και μερική, πολύ πίσω από τα πραγματικά κενά σε υγειονομικούς και εξοπλισμό.
«Εσωτερικός εχθρός»
Το πρόσχημα για την αναβάθμιση της επιχειρησιακής δυνατότητας των ΜΑΤ, είναι η συμμετοχή τους στις δολοφονικές επιχειρήσεις αποτροπής προσφύγων στον Έβρο. Είναι γνωστό όμως, ότι η αφήγηση περί «εξωτερικού» εχθρού έχει πάντα άμεση σχέση με την αντιμετώπιση του εκάστοτε «εσωτερικού εχθρού». Όταν το Μαξίμου βαφτίζει τα θύματα της φτώχειας και του πολέμου «ασύμμετρη απειλή» και πριμοδοτεί τον εθνικισμό, καλλιεργεί το έδαφος για την αποδοχή της κατασταλτικής αντιμετώπισης του «εχθρού λαού» και την στοχοποίηση κάθε φωνής που αμφισβητεί την εξουσία των «από πάνω», ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης και βαθιάς ύφεσης.
Μια μίνι πρόβα αυτής της τακτικής είδαμε μετά τη χαλάρωση της καραντίνας, όταν η διεκδίκηση του δημόσιου χώρου από νεολαίους, κατά τρόπο που εμπόδιζε την επέκταση των ιδιωτικών συμφερόντων στις πλατείες, αντιμετωπίστηκε με ωμή αστυνομική βία και προληπτικό στιγματισμό της οργανωμένης Αριστεράς, που ως «ανεύθυνη» υπονομεύει την «εθνική προσπάθεια». Το είδαμε στην ποινικοποίηση πολιτικών δράσεων και πράξεων αλληλεγγύης εν μέσω καραντίνας, στην επέμβαση των ΜΑΤ στη ΒΙΟΜΕ, στις καθημερινές βαναυσότητες των ανθρωποφυλάκων στα κέντρα κράτησης προσφύγων και στις φυλακές.
Η προκλητική ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών με υπέρογκα ποσά, μαζί με την περιστολή ελευθεριών και τις απαγορεύσεις που πέρασαν με τις πρόσφατες Π.Ν.Π. και ισχύουν ακόμα, καθώς και το περίφημο νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων που κάποια στιγμή θα κατατεθεί και επίσημα, αποτελούν κομμάτια του ίδιου αντιδραστικού σχεδίου. Αυτού της αυταρχικής θωράκισης του καθεστώτος μπροστά στο ενδεχόμενο εκρήξεων οργής και μαζικών λαϊκών αντιδράσεων. Οι ΗΠΑ, η Χιλή, ο Λίβανος δεν είναι και τόσο μακριά…
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
