Φαντάσου ένα τοπίο ηρωικό

Το 2019 συ­μπλη­ρώ­θη­καν 100 χρό­νια από τη δο­λο­φο­νία της μαρ­ξί­στρια επα­να­στά­τριας Ρόζας Λού­ξε­μπουργκ από τις δε­ξιές πο­λι­το­φυ­λα­κές Φράι­κορ­πς στο Βε­ρο­λί­νο του 1919. Η πα­ρά­στα­ση Φα­ντά­σου ένα τοπίο ηρω­ι­κό αντλεί το κει­με­νι­κό της υλικό από τα πε­ρί­φη­μα γράμ­μα­τα από τη φυ­λα­κή που απηύ­θυ­νε η Ρόζα Λού­ξε­μπουργκ στη Σόνια Λή­μπ­κνε­χτ. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη περ­φόρ­μανς είναι ένας φόρος τιμής από την ομάδα προς την Ρόζα, που συ­νε­χί­ζει να εμπνέ­ει και πα­ρα­δειγ­μα­τί­ζει  και προς την χα­μέ­νη επα­νά­στα­ση. Ο τί­τλος της πα­ρά­στα­σης προ­έρ­χε­ται από μια φράση που υπάρ­χει στα γράμ­μα­τα.   

            Μέσα σε 60 λεπτά, η ομάδα, ανοί­γει βα­σι­κά θέ­μα­τα και ερω­τή­μα­τα που ται­ριά­ζουν με την ση­με­ρι­νή εποχή, απο­κα­λύ­πτο­ντας με αυτόν τον τρόπο πόσο επί­και­ρη και πρω­το­πό­ρα προ­σω­πι­κό­τη­τα ήταν η Ρόζα.  Τα ερω­τή­μα­τα έχουν σχέση, με το ηρω­ι­κό τοπίο, την ου­το­πία, τον ηρω­ι­σμό την φύση γε­νι­κό­τε­ρα και τον σο­σια­λι­σμό. Με αυτόν τον τρόπο κα­τα­λή­γει στο τε­λι­κό ερώ­τη­μα αν είναι εφι­κτό να αντι­με­τω­πι­στεί το μικρό και ασή­μα­ντο με όρους ηρω­ι­κούς.

            Τα συ­γκε­κρι­μέ­να ερω­τή­μα­τα και οι από­ψεις ήταν ο κορ­μός πάνω στα οποία εξε­λί­χτη­κε η πα­ρά­στα­ση. Τα κεί­με­να της Ρόζας είναι προ­σε­χτι­κά επι­λεγ­μέ­να έτσι ώστε να το­πο­θε­τούν το λι­θα­ρά­κι τους για την δη­μιουρ­γία των θε­μά­των που θέ­λουν να ανοί­ξουν. Η Ρόζα μέσα από αυτά τα κεί­με­να,  φαί­νε­ται να δίνει ιδιαί­τε­ρη βα­ρύ­τη­τα και προ­σο­χή σε φαι­νο­με­νι­κά ασή­μα­ντα πράγ­μα­τα που υπάρ­χουν στην φύση. Τα πα­ρα­τη­ρεί με με­γά­λη προ­σο­χή, τα με­λε­τά­ει και τα θαυ­μά­ζει ιδιαί­τε­ρα. Εξυ­ψώ­νει την φύση και μι­λά­ει γι’ αυτήν με ιδιαί­τε­ρο δέος. Συν­δυά­ζει, όλη αυτήν την ομορ­φιά με τους κα­θη­με­ρι­νούς αγώ­νες, δί­νο­ντας με αυτόν τον τρόπο κου­ρά­γιο στις συ­ντρό­φισ­σες και τους στους συ­ντρό­φους της. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κός ο τρό­πος που κλεί­νει τις επι­στο­λές «να είσαι χα­ρού­με­νη και ήρεμη».

            Συ­να­ντά­με λοι­πόν μια Ρόζα, απλή, αι­σιό­δο­ξη, ευαί­σθη­τη, που αντι­με­τω­πί­ζει τις κα­τα­στά­σεις με από­λυ­τη ηρε­μία. Μια μορφή που έρ­χε­ται σε πλήρη αντι­δια­στο­λή με την φρίκη του πο­λέ­μου καθώς και με τις δύ­σκο­λες συν­θή­κες που βίωνε η ίδια. Συ­νε­χί­ζει παρ' όλα αυτά να πα­λεύ­ει και να αι­σιο­δο­ξεί. Επι­πλέ­ον, αυτή η πα­ρου­σία έρ­χε­ται, σε αντί­θε­ση και με το καλ­λι­τε­χνι­κό ρεύμα κυ­ρί­ως του ρο­μα­ντι­σμού αλλά και γε­νι­κό­τε­ρα όλων των συμ­βα­τι­κών ρευ­μά­των που απει­κο­νί­ζουν τους ήρωες με δια­φο­ρε­τι­κό τρόπο. Για τον λόγο αυτό η συ­γκε­κρι­μέ­νη πα­ρά­στα­ση επι­χει­ρεί να  κάνει δύο πράγ­μα­τα. Αρ­χι­κά να συν­δε­θεί με πρω­το­πο­ρια­κά κι­νή­μα­τα, στην μου­σι­κή, στην κί­νη­ση και την ερ­μη­νεία των ηθο­ποιών, στην ζω­γρα­φι­κή (  κυ­ρί­ως στον κον­στρου­κτι­βι­σμό) και στα κου­στού­μια ( με διά­φο­ρες εναλ­λα­γές στο εν­δυ­μα­το­λο­γι­κό, οι ηθο­ποιοί άλ­λο­τε χρη­σι­μο­ποιού­σαν απλά αντι­κεί­με­να  για κου­στού­μια, άλ­λο­τε ζω­γρά­φι­ζαν πάνω στο γυμνό τους κορμί). Επι­πλέ­ον δίνει βα­ρύ­τη­τα σε απλά υλικά, είτε είναι χει­ρο­τε­χνί­ες είτε είναι υλικά της φύσης, απο­φεύ­γο­ντας το πο­μπώ­δες ύφος. 

            Με λίγα λόγια η πα­ρά­στα­ση ανα­φέ­ρε­ται σε μια ση­μα­ντι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα του πε­ρα­σμέ­νου αιώνα, που άφησε το απο­τύ­πω­μα της στην ιστο­ρία και μια ση­μα­ντι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη για τις επό­με­νες γε­νιές, με απλό και κυ­ρί­ως αν­θρώ­πι­νο τρόπο, χωρίς να μπαί­νει στην λο­γι­κή για έντο­νες συ­γκι­νή­σεις ή την δη­μιουρ­γία ρί­γους. Με αυτόν το τρόπο κα­τα­φέρ­νει να πεί­σει ότι ηρω­ι­κά τοπία και  ήρωες υπάρ­χουν στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα μας και γί­νο­νται αντι­λη­πτοί  μέσα από απλά υλικά.

16 Μαρ­τί­ου-23 Απρι­λί­ου 2019 (Σάβ­βα­το-Κυ­ρια­κή- Δευ­τέ­ρα- Τρίτη)/ Ώρα έναρ­ξης: 9:15 μ.μ

Διάρ­κεια 60΄/ το ΟΧΤΩ, Πο­λυ­τε­χνεί­ου 8, Αθήνα

Σκη­νο­θε­σία: Βα­σί­λης Νού­λας

Σκη­νι­κά-κου­στού­μια-φω­τι­σμοί: Κώ­στας Τζη­μού­λης

Παί­ζουν: Ondina Quardi, Αλέ­ξια Σα­ρα­ντο­πού­λου, Marcus Richter, Κώ­στας Τζη­μού­λης, Βα­σί­λης Νού­λας

Με­τά­φρα­ση: Να­τά­σα Σιου­ζου­λή

Βοη­θός σκη­νο­θέ­τη: Ελι­σά­βετ Ξαν­θο­πού­λου