Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (Pride) 10 Ιουνίου, 2023

Οι ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ αγώ­νες είναι και φε­μι­νι­στι­κοί αγώ­νες. Και εμείς ως φε­μι­νί­στριες γνω­ρί­ζο­ντας καλά την κα­τα­πί­ε­ση που βιώ­νου­με δια­θε­μα­τι­κά λόγω φύλου, ή σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού ή τάξης ή κα­τα­γω­γής (ή όλων αυτών μαζί) κα­λού­με και συμ­με­τέ­χου­με πε­ρή­φα­να στο φε­τι­νό Pride στην Αθήνα.

Το φε­τι­νό Pride γί­νε­ται σε μια εποχή που θυ­μί­ζει εμπό­λε­μη ζώνη.  Από την μία γί­νε­ται λίγες μέρες πριν τις εκλο­γές της 25ης Ιούνη όπου για άλλη μια φορά απου­σιά­ζει από τον δη­μό­σιο διά­λο­γο η συ­ζή­τη­ση για την ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ ζωή μας και τα δι­καιώ­μα­τά μας.

Οι προη­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις μας αντι­με­τώ­πι­σαν σαν πο­λί­τες δεύ­τε­ρης κα­τη­γο­ρί­ας στε­ρώ­ντας μας βα­σι­κά δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα. Πόσες φορές δεν αντι­με­τώ­πι­σε κά­ποιο ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ άτομο δια­κρί­σεις στη δου­λειά λόγω σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού ή/και ταυ­τό­τη­τας φύλου; Πόσες φορές δεν εκ­διώ­χθη­κε από το σπίτι του και έμει­νε άστε­γο;

Δεν ξε­χνά­με στιγ­μή ότι πολλά ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα, πλήτ­το­νται δυ­σα­νά­λο­γα και από την ακρί­βεια, την ανερ­γία και τους χα­μη­λούς μι­σθούς, καθώς σε σύ­γκρι­ση με τα cisstraight άτομα είναι πι­θα­νό­τε­ρο να στε­ρού­νται των οι­κο­γε­νεια­κών και κοι­νω­νι­κών σχέ­σε­ων που συμ­βάλ­λουν στην αντι­με­τώ­πι­ση της ακραί­ας φτώ­χειας, όταν το κοι­νω­νι­κό κρά­τος απου­σιά­ζει σχε­δόν ολο­κλη­ρω­τι­κά.

Δεν ξε­χνά­με επί­σης την άγρια επί­θε­ση των ΜΑΤ στο αυ­το­ορ­γα­νω­με­νου­Pride Θεσ­σα­λο­νί­κης, μόλις λίγες μέρες πριν

Και βέ­βαια όπως όλες/όλοι και όλα μας,  τα τε­λευ­ταία χρό­νια από τα μνη­μό­νια και μετά ήρ­θα­με αντι­μέ­τω­πα -με τον πιο σκλη­ρό τρό­πο- με ένα απάν­θρω­πο σύ­στη­μα το οποίο όχι μόνο ελέγ­χει και πε­ριο­ρί­ζει τα δι­καιώ­μα­τά μας, αλλά κα­τα­λή­γει να μας δο­λο­φο­νεί.  Στε­ρώ­ντας μας τα βα­σι­κά αγαθά της υγεί­ας, της με­τα­κί­νη­σης, της παι­δεί­ας και της ερ­γα­σί­ας, το ετε­ρο­πα­τριαρ­χι­κό και κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα και οι κυ­βερ­νή­σεις που το υπη­ρε­τούν,  μας βυ­θί­ζουν στην φτώ­χεια και την επι­σφά­λεια.

Με­ρι­κοί μά­λι­στα ξε­διά­ντρο­πα μας λένε πως αν κά­ποιες/οι συ­μπο­λί­τες μας ασθε­νή­σουν βαριά,  θα είναι κα­λύ­τε­ρο να πε­θά­νουν από το να επι­βα­ρύ­νουν το κρά­τος με τα έξοδα φρο­ντί­δας και ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής πε­ρί­θαλ­ψης. Αυτές οι δη­λώ­σεις δεν μας εκ­πλήσ­σουν. Οι θα­να­το­πο­λι­τι­κές του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και της πα­τριαρ­χί­ας αντι­με­τω­πί­ζουν τα σώ­μα­τά και τις επι­θυ­μί­ες μας ως πεδία μάχης και άσκη­σης εξου­σί­ας εδώ και αιώ­νες.

Ο Μη­τσο­τά­κης λίγες ώρες πριν από την διε­ξα­γω­γή του Pride,  συ­ζή­τη­σε με χρι­στια­νι­κές ενώ­σεις και ομο­σπον­δί­ες πο­λυ­τέ­κνων,  την πρό­θε­ση του να ιδρύ­σει αυ­τό­νο­μο υπουρ­γείο για την κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή και την οι­κο­γέ­νεια για να αντι­με­τω­πι­στεί το δη­μο­γρα­φι­κό ζή­τη­μα. Την ίδια στιγ­μή που δεν επι­τρέ­πουν στα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα να τε­κνο­θε­τή­σουν και που δεν μας ανα­γνω­ρί­ζε­ται το δι­καί­ω­μα στην οι­κο­γέ­νεια η Ν.Δ ενι­σχύ­ει την ακρο­δε­ξιά ατζέ­ντα με άρωμα πα­τρί­δας-θρη­σκεί­ας-οι­κο­γέ­νειας.

Από την άλλη όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ άτομα ορ­γα­νώ­νο­νται, διεκ­δι­κούν την ορα­τό­τη­τα, συμ­με­τέ­χουν στα κι­νή­μα­τα, αντι­στέ­κο­νται στην ομο­φο­βία και τον σε­ξι­σμό, δη­μιουρ­γούν τις δικές τους κουλ­τού­ρες, φτιά­χνουν κοι­νό­τη­τες αντί­στα­σης και αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε όλη την Ελ­λά­δα.

Σε αυτή την άγρια εποχή οι διορ­γα­νω­τές/τριες του Pride επέ­λε­ξαν να μην συ­γκρου­στούν με την κυ­βέρ­νη­ση και τις δη­μο­τι­κές αρχές απο­δε­χό­με­νοι/ες την με­τα­φο­ρά της συ­γκέ­ντρω­σης/πα­ρέ­λα­σης από την πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος που λάμ­βα­νε χώρα τα τε­λευ­ταία χρό­νια στην Πλα­τεία Κο­τζιά. Και όλα αυτά γιατί να μην ξε­βο­λευ­τεί το προ­ε­κλο­γι­κό πε­ρί­πτε­ρο της Ν.Δ. που έχει κα­τα­λά­βει την πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος εμπο­δί­ζο­ντας την ελεύ­θε­ρη διέ­λευ­ση των πε­ρα­στι­κών. Η με­τα­φο­ρά του φε­στι­βάλ υπε­ρη­φά­νειας από το πιο εμ­βλη­μα­τι­κό και ορατό ση­μείο της πόλης, το Σύ­νταγ­μα,  στην πλα­τεία Κο­τζιά μας υπεν­θυ­μί­ζει πόσο εύ­κο­λα από την μια στιγ­μή στην άλλη,  περ­νούν οι ζωές μας στην αο­ρα­τό­τη­τα. Η απο­δο­χή αυτή της κα­τά­στα­σης από την διορ­γά­νω­ση του Pride απο­τε­λεί μια υπο­χώ­ρη­ση στους κυ­βερ­νώ­ντες και ένα άδεια­σμα στα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα που κα­τέ­κτη­σαν σπι­θα­μή σπι­θα­μή την δυ­να­τό­τη­τά τους να δια­δη­λώ­νουν στο κέ­ντρο της Αθή­νας χωρίς φόβο.

Τώρα πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ θυ­μό­μα­στε ότι οι πα­ρε­λά­σεις Υπε­ρη­φά­νειας (Pride), ξε­κί­νη­σαν ως ημέ­ρες μνή­μης της εξέ­γερ­σης του Στο­ουν­γολ (28 Ιούνη 1969), μιας εξέ­γερ­σης που  ση­μά­δε­ψε για πάντα την ιστο­ρία της ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κοι­νό­τη­τας. Εκεί­νη την ημέρα, η ει­σβο­λή της αστυ­νο­μί­ας στο μπαρ Στό­ουν­γουολ όπου σύ­χνα­ζαν ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα, ντραγκ κουινς, λα­τί­νες, μαύ­ροι και άτομα της ερ­γα­τι­κής τάξης με­τα­τρά­πη­κε σε έναν αγώνα αντί­στα­σης απέ­να­ντι στην κα­τα­στο­λή της αστυ­νο­μί­ας και τις δια­κρί­σεις. Επί σχε­δόν μια βδο­μά­δα όλη η πε­ριο­χή γύρω από το μπαρ ήταν απρο­σπέ­λα­στη, ενώ στα στενά γύρω από το Στό­ουν­γουολ συ­να­ντή­θη­καν και δη­μιουρ­γή­θη­καν οι πρώ­τες ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ συ­νε­λεύ­σεις με έντο­να ρι­ζο­σπα­στι­κό και διεκ­δι­κη­τι­κό λόγο. Οι ομά­δες αυτές ανέ­πτυ­ξαν αι­τή­μα­τα για την ισό­τη­τα και την απε­λευ­θέ­ρω­ση των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ και συν­δέ­θη­καν με το αντι­πο­λε­μι­κό και το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα καθώς και  το κί­νη­μα για τα πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα των μαύ­ρων. Το Στό­ουν­γουολ ήταν μία τομή στη ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ιστο­ρία. Από τότε το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κί­νη­μα εμ­φα­νί­ζε­ται δυ­να­μι­κά, και με­τρά­ει νίκες τόσο στο πεδίο της ορα­τό­τη­τας όσο και σε αυτό της θέ­σπι­σης των δι­καιω­μά­των των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+.  Ωστό­σο έχου­με ακόμα πολύ δρόμο μέχρι  την συ­νο­λι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση από την συ­στη­μι­κή-ετε­ρο­πα­τριαρ­χι­κή κα­τα­πί­ε­ση.

Μέσα στα χρό­νια όμως ο χα­ρα­κτή­ρας των Φε­στι­βάλ Υπε­ρη­φά­νειας άλ­λα­ξε: Η πα­ρου­σία εται­ρειών-χο­ρη­γών που προ­σπα­θούν να μας πεί­σουν ότι νοιά­ζο­νται για τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα την ίδια στιγ­μή που εφαρ­μό­ζουν νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πρα­κτι­κές στην ερ­γα­σία οι οποί­ες θέ­τουν τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα σε με­γα­λύ­τε­ρο κίν­δυ­νο ανερ­γί­ας και φτώ­χειας. Επι­πλέ­ον, πολ­λές εται­ρεί­ες επι­διώ­κουν να πα­ρου­σια­στούν σαν σύμ­μα­χοι της ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κοι­νό­τη­τας, ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η συμ­βο­λή τους έγκει­ται μόνο στο να το­πο­θε­τούν την ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ση­μαία στα προ­ϊ­ό­ντα τους κι έτσι να εμπο­ρευ­μα­το­ποιούν τε­λι­κά τους αγώ­νες και τις νίκες του κι­νή­μα­τος, έχο­ντας ως απώ­τε­ρο σκοπό το κερ­δος. Η αλ­λα­γή του χα­ρα­κτή­ρα των Φε­στι­βάλ γί­νε­ται ορατή και με τη συμ­με­το­χή  πρε­σβειών όπως αυτές των ΗΠΑ αλλά και άλλων κρα­τών που με τις πο­λι­τι­κές τους κα­τα­στρέ­φουν τις ζωές των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ατό­μων και όχι μόνο, είναι η πιο εμ­φα­νής συ­νέ­πεια της προ­σπά­θειας εν­σω­μά­τω­σης των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ αγώ­νων. Ταυ­τό­χρο­να, στο AthensPride συμ­με­τέ­χουν θε­σμοί όπως ο Δήμος Αθη­ναί­ων, η Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής και άλλοι προ­σπα­θώ­ντας να πα­ρου­σιά­σουν ένα φι­λι­κό πρό­σω­πο την ώρα που ενερ­γά δρουν ενά­ντια στα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ δι­καιώ­μα­τα.

Όσο και αν προ­σπα­θούν να μας πεί­σουν ότι οι διεκ­δι­κή­σεις του ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κι­νή­μα­τος είναι ξε­πε­ρα­σμέ­νες, ξέ­ρου­με πολύ καλά ότι η όμο/τραν­σφο­βία και ο σε­ξι­σμός συ­νε­χί­ζουν κάθε μέρα να μας πλη­γώ­νουν, να επι­τί­θε­νται στα σώ­μα­τα και στις ζωές μας.

Δεν ξε­χνά­με την κα­θη­με­ρι­νή βία που δε­χό­μα­στε, τις χι­λιά­δες πα­ρε­νο­χλή­σεις, βια­σμούς και γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες, τις επι­θέ­σεις μί­σους ενά­ντια σε τρανς άτομα, την βίαιη κα­τα­στο­λή στους αγώ­νες μας, το συλ­λο­γι­κό τραύ­μα που έφερε στη ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κοι­νό­τη­τα η δο­λο­φο­νία του Ζακ Κω­στό­που­λου / της Zachie μέρα με­ση­μέ­ρι στο κέ­ντρο της Αθή­νας από νοι­κο­κυ­ραί­ους και αστυ­νο­μι­κούς. Το τραύ­μα αυτό πα­ρα­μέ­νει ανοι­χτό, καθώς σύμ­φω­να με την από­φα­ση του δι­κα­στη­ρί­ου, οι αστυ­νο­μι­κοί στο σύ­νο­λό τους απαλ­λά­χθη­καν των κα­τη­γο­ριών μιας και «δεν λει­τούρ­γη­σαν εκτός του ορίου της επι­τρε­πό­με­νης βίας». Και είναι οι ίδιοι αστυ­νο­μι­κοί που την ώρα αυτή εν ώρα υπη­ρε­σί­ας είναι πι­θα­νό να ξα­να­βρε­θούν στο δρόμο μας, μέρα με­ση­μέ­ρι, απο­με­σή­με­ρο, βράδυ, ξη­μέ­ρω­μα και να εκτε­λέ­σουν τα κα­θή­κο­ντά τους, γιατί «αυτή είναι η πρα­κτι­κή και σε όποιον αρέ­σει».

Στο Pride αλλά και κάθε μέρα, δη­λώ­νου­με με κάθε τρόπο ότι απο­κλει­σμός των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ατό­μων από το δι­καί­ω­μα στον γάμο, την γο­νεϊ­κό­τη­τα και την ερ­γα­σία, η επι­βο­λή τρο­μα­κτι­κά οδυ­νη­ρών γρα­φειο­κρα­τι­κών δια­δι­κα­σιών για την ανα­γνώ­ρι­ση ταυ­τό­τη­τας φύλου, οι εγκλη­μα­τι­κές ελ­λεί­ψεις σχε­τι­κά με την πρό­σβα­ση στην υγεία και σε κάθε κοι­νω­νι­κή πα­ρο­χή για ΟΛΑ, απο­τε­λούν ΞΕ­ΚΑ­ΘΑ­ΡΗ ΕΠΙ­ΛΟ­ΓΗ του συ­στή­μα­τος και όχι απλά μια «πα­ρά­λει­ψη». Μια επι­λο­γή άρ­ρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με την διαιώ­νι­ση του συ­στή­μα­τος κα­τα­πί­ε­σης που βιώ­νου­με, και μας κα­τα­πιέ­ζει όλα μαζί αλλά και ξε­χω­ρι­στά. Γι’ αυτό και κά­νου­με λόγο για ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ γάμο και όχι απλά για ομό­φυ­λο γάμο. Γιατί το δι­καί­ω­μα στην ταυ­τό­τη­τα φύλου για τα τρανς άτομα και στην αυ­το­διά­θε­ση του σώ­μα­τος για τα ίντερ­σεξ άτομα είναι ζή­τη­μα ζωής. Τα τρανς και ίντερ­σεξ άτομα πρέ­πει να έχουν το δι­καί­ω­μα να πα­ντρεύ­ο­νται έχο­ντας την ταυ­τό­τη­τα φύλου που τα ίδια επι­θυ­μούν και το δι­καί­ω­μα να επι­λέ­ξουν αν θα κά­νουν επεμ­βά­σεις στο σώμα τους ή όχι. Ούτε βήμα πίσω στην συ­στη­μι­κή κα­τα­πί­ε­ση, ούτε βήμα πίσω μέχρι η ισό­τη­τα και η αυ­το­διά­θε­ση των σω­μά­των μας να είναι η μόνη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα!

Κα­τα­δι­κά­ζου­με την απα­ρά­δε­κτη απου­σία δη­μο­σί­ων δομών ψυ­χο­κοι­νω­νι­κής στή­ρι­ξης/ξε­νώ­νων για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της αστε­γί­ας που πλήτ­τει σε ση­μα­ντι­κά πο­σο­στά τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα και ει­δι­κά τα τρανς άτομα, καθώς και ενώ δεν υπάρ­χει καμία απο­λύ­τως πο­λι­τι­κή κοι­νω­νι­κής μέ­ρι­μνας. Πα­ράλ­λη­λα στον τομέα της εκ­παί­δευ­σης πα­ρα­μέ­νει η πλή­ρης απου­σία προ­γραμ­μά­των επι­μόρ­φω­σης των εκ­παι­δευ­τι­κών σε ζη­τή­μα­τα σε­ξουα­λι­κό­τη­τας και ταυ­τό­τη­τας φύλου, δεν υπάρ­χει καμία απο­λύ­τως μέ­ρι­μνα για πρό­λη­ψη του bullying λόγω σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού ή έκ­φρα­σης φύλου, απου­σία σχο­λι­κών ψυ­χο­λό­γων/κοι­νω­νι­κών λει­τουρ­γών, χρη­σι­μο­ποιού­νται ανα­χρο­νι­στι­κά σχο­λι­κά εγ­χει­ρί­δια γε­μά­τα πλή­ρως αντιε­πι­στη­μο­νι­κά και κα­κο­ποι­η­τι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα, τα οποία εμπο­δί­ζουν την ομαλή εξέ­λι­ξη της προ­σω­πι­κό­τη­τας των παι­διών και διαιω­νί­ζουν τις κα­κο­ποι­η­τι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές εντός των σχέ­σε­ων.

Η Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη πα­λεύ­ει ενά­ντια στην κα­τα­πί­ε­ση, την πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση και την εκ­με­τάλ­λευ­ση, ενά­ντια στην ετε­ρο­πα­τριαρ­χία και το σε­ξι­σμό. Αυτοί είναι οι κοι­νοί εχθροί που μας πλη­γώ­νουν όλες/όλους/όλα!

Διεκ­δι­κού­με:

Ισό­τη­τα στον γάμο και την γο­νεϊ­κό­τη­τα για ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ/ΟΛΑ!

Τέλος στις δια­κρί­σεις στην ζωή και στην ερ­γα­σία, θέ­σπι­ση νο­μο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου για την προ­στα­σία των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ατό­μων από κάθε εί­δους διά­κρι­ση!

Ορι­ζό­ντια απα­γό­ρευ­ση των θε­ρα­πειών με­τα­στρο­φής!

Νο­μι­κή ανα­γνώ­ρι­ση της ταυ­τό­τη­τας φύλου των τρανς ατό­μων χωρίς ια­τρι­κές ή/και δι­κα­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες και δω­ρε­άν ορ­μο­νο­θε­ρα­πεία για όσα το επι­θυ­μούν!

Σε­ξουα­λι­κή αγωγή και  μα­θή­μα­τα για τα φύλα και τις κουλ­τού­ρες του κό­σμου στα σχο­λεία ΤΩΡΑ!

Καμία ανοχή στον σε­ξι­σμό και τη ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ φοβία!

Κοι­νω­νι­κές δομές στή­ρι­ξης, ζωή με αξιο­πρέ­πεια για όλες/όλους/όλα!