«Φίλος μεν Πλάτων φιλτέρα δ' αλήθεια»

Πριν δύο μέρες ανάρ­τη­σε το άρθρο του με τίτλο «Ανα­χώ­μα­τα» στο οποίο ασχο­λή­θη­κε εκτε­νώς με την κ Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου και την από­φα­σή της να πάρει μέρος στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές με την «Λαϊκή Ενό­τη­τα», αμ­φι­σβη­τώ­ντας ου­σια­στι­κά ότι αυτή της η συμ­με­το­χή, αλλά και η ίδια η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» απο­τε­λεί «ανά­χω­μα απέ­να­ντι στη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή», εφό­σον η ίδια η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» απο­τε­λεί «έναν τα­κτι­κι­σμό εξ αντα­να­κλά­σε­ως (όπως γρά­φει) του τα­κτι­κι­σμού του Τσί­πρα», οπότε πώς θα μπο­ρού­σε ένας τέ­τοιος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας να απο­τε­λεί ασφα­λές ανά­χω­μα στα Μνη­μό­νια.

Για την εξα­γω­γή αυτού του πολύ αρ­νη­τι­κού συ­μπε­ρά­σμα­τος - για να μην πω του από­λυ­τα αφο­ρι­στι­κού και εχθρι­κού, για όλο εκεί­νο το αρι­στε­ρό  τμήμα της  Κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Ομά­δας του Σύ­ρι­ζα που τόλ­μη­σε να ψη­φί­σει ΟΧΙ στο νέο Μνη­μό­νιο, ο κ. Μπο­γιό­που­λος στα­χυο­λο­γεί στά­σεις και θέ­σεις της κας Κων­στα­ντο­πού­λου κα­θό­λη την 6μηνη δια­κυ­βέρ­νη­ση του Συ­ρι­ζα, προ­κει­μέ­νου να αλιεύ­σει ανα­κο­λου­θί­ες και στρα­βο­πα­τή­μα­τα.

Ου­σια­στι­κά βε­βαί­ως δεν θεωρώ πως στό­χος του είναι να «κο­ντύ­νει» την ίδια την πρώην Πρό­ε­δρο της Βου­λής, κα­λύ­πτο­ντας από τ’ αρι­στε­ρά τον πό­λε­μο που μαί­νε­ται ενα­ντί­ον της από το σύ­νο­λο του βα­θέ­ως συ­στή­μα­τος αλλά και κά­ποιων από τους πρώην συ­ντρό­φων της της ηγε­τι­κής ομά­δας του Συ­ρι­ζα.

Στό­χος είναι να απο­δει­χθεί στα μάτια των αρι­στε­ρών, ανα­ξιό­πι­στο όλο το νέο πο­λι­τι­κό εγ­χεί­ρη­μα της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας, μία πα­ραλ­λα­γή δη­λα­δή της αφή­γη­σης του Πε­ρισ­σού περί Συ­ρι­ζα 1 και Συ­ρι­ζα 2, μία ευ­πρό­σω­πη πα­ραλ­λα­γή  του ακα­τέρ­γα­στου λόγου του κ. Κου­τσού­μπα «περί του ψεύτη Λα­φα­ζά­νη».

Αλ­λω­στε γι αυτό και γρά­φε­ται από την υπο­φαι­νό­με­νη το παρόν ση­μεί­ω­μα, διότι κατά τα άλλα όπως είναι γνω­στό τοις πάσι, η κ. Κων­στα­ντο­πού­λου δεν έχει ανά­γκη από «δι­κη­γό­ρο».

Κα­τα­νοώ φυ­σι­κά πως βρι­σκό­μα­στε σε  προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο και πρέ­πει κάπως να πε­ρι­χα­ρα­κω­θούν και οι ψη­φο­φό­ροι του ΚΚΕ που αγνό­η­σαν τις προ­τρο­πές του Πε­ρισ­σού περί απο­χής στο Δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου και έρι­ξαν ένα πε­ρή­φα­νο ΟΧΙ.

Αυτό το ΟΧΙ σή­με­ρα μένει ορ­φα­νό, μιας και το ΚΚΕ ποτέ του δεν το ανα­γνώ­ρι­σε, ο δε ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­ρό­λα τα τερ­τί­πια του Προ­έ­δρου του, μπο­ρεί απλώς να παί­ζει μαζί του, αφού μετά τη γέν­νη­σή του, ου­σια­στι­κά το απο­κή­ρυ­ξε (παρά τα καλά λόγια που λέει γι αυτό).

Ας πάμε όμως στα συ­γκε­κρι­μέ­να:

Πρώ­τον: Ισχυ­ρί­ζε­ται ο κ. Μπο­γιό­που­λος ότι η κ. Κων­στα­ντο­πού­λου τον Μάιο του 2015 κά­λυ­ψε τον κ. Τσί­πρα, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας την προη­γού­με­νη δέ­σμευ­σή του «για κα­τάρ­γη­ση του Μνη­μο­νί­ου με ένα άρθρο και σε ένα νόμο», σαν ένα απλό … «σχήμα λόγου».

Μά­λι­στα κάνει και την λα­θρο­χει­ρία να υπο­νο­εί με τη δια­τύ­πω­σή του, ότι η κ. Κων­στα­ντο­πού­λου «είχε πα­ρά­σχει δίχτυ προ­στα­σί­ας στον κ. Τσί­πρα, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας την προη­γού­με­νη δέ­σμευ­σή του για κα­τάρ­γη­ση των Μνη­μο­νί­ων σαν ένα απλό…»σχήμα λόγου».

Δη­λα­δή υπο­νο­εί εδώ ο κ. Μπο­γιό­που­λος, ότι η κ. Κων­στα­ντο­πού­λου θε­ω­ρεί «την κα­τάρ­γη­ση των Μνη­μο­νί­ων» «σχήμα λόγου» και όχι το «με ένα νόμο και σε ένα άρθρο»!!!

Ωραία παί­ζου­με με τις λέ­ξεις αλλά δεν είναι και τόσο έντι­μο. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι απλή και δια­φο­ρε­τι­κή από αυτήν που μας πα­ρου­σιά­ζει ο έγκρι­τος δη­μο­σιο­γρά­φος.

Η δέ­σμευ­ση για κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων «με ένα νόμο και ένα άρθρο» αφο­ρού­σε στις εκλο­γές του 2012, όταν ήταν πι­θα­νά εφι­κτό νο­μο­τε­χνι­κά να συμ­βεί αυτό.

Έκτο­τε και μετά από τρία επι­πλέ­ον μνη­μο­νια­κά χρό­νια, το Μνη­μό­νιο έχει γίνει νο­μι­κό κα­θε­στώς που κα­λύ­πτει και ρυθ­μί­ζει όλες τις πτυ­χές της κοι­νω­νι­κής, πο­λι­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής ζωής της χώρας. Έως τον Δε­κέμ­βριο του 2014 είχαν ήδη ψη­φι­στεί πάνω από 800 νόμοι , που όχι μόνο έπρε­πε να κα­ταρ­γη­θούν αλλά και να αντι­κα­τα­στα­θούν από ένα άλλο νο­μι­κό πλαί­σιο, που φυ­σι­κά δεν μπο­ρού­σε να συμ­βεί από τη μια στιγ­μή στην άλλη.

Αυτό τό­νι­σε η κ. Κων­στα­ντο­πού­λου στη συ­νέ­ντευ­ξη στην οποία ανα­φέ­ρε­ται ο δη­μο­σιο­γρά­φος. Ότι δη­λα­δή «έχου­με αρ­χί­σει να ξη­λώ­νου­με τους νό­μους του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος». Σ’ αυτό το πλαί­σιο ανα­φέρ­θη­κε ότι τώρα πια η φράση «θα κα­ταρ­γή­σου­με τα μνη­μό­νια με ένα νόμο και σε ένα άρθρο» απο­τε­λεί … «σχήμα λόγου». Δη­λα­δή εκ­φρά­ζει τον πο­λι­τι­κό μας στόχο για κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και όχι τον νο­μο­τε­χνι­κό τρόπο που θα επι­συμ­βεί αυτό.

Δεύ­τε­ρον: Πραγ­μα­τι­κά ο κ. Μπο­γιό­που­λος θε­ω­ρεί ότι συ­νέ­φε­ρε το λαό και τη χώρα να έρθει προς ψή­φι­ση στη Βουλή η συμ­φω­νία της 20ης Φε­βρουα­ρί­ου, συ­μπλέ­ο­ντας από τ’ αρι­στε­ρά με τη Ν.Δ το ΠΑΣΟΚ και το Πο­τά­μι, που πί­ε­ζαν για κάτι τέ­τοιο;

Και μά­λι­στα γρά­φει το βα­ρύ­γδου­πο περί θε­σμι­κής της συμ­βο­λής στο προ­πα­γαν­δι­στι­κό «απο­κοί­μι­σμα» του λαού!!!

Και διε­ρω­τώ­μαι ει­λι­κρι­νά:

Αυτός, ένας έμπει­ρος πο­λι­τι­κός ανα­λυ­τής, δεν πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε για την σφο­δρή εσω­κομ­μα­τι­κή πάλη που έλαβε χώρα εντός των ορ­γά­νων του Σύ­ρι­ζα, σχε­τι­κά με αυτήν την συμ­φω­νία;

Δεν γνω­ρί­ζει τί­πο­τα για τη σφο­δρή κρι­τι­κή και τις αντι­δρά­σεις  πολύ με­γά­λου μέ­ρους της ΚΕ, της Πο­λι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας , των Ορ­γα­νώ­σε­ων Μελών αλλά και δε­κά­δων βου­λευ­τών, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι εκ των οποί­ων  τε­λι­κά ψή­φι­σαν ΟΧΙ στην ψή­φι­ση του 3ου Μνη­μο­νί­ου;

Δεν γνω­ρί­ζει ότι με­τα­ξύ αυτών φυ­σι­κά ήταν και η Πρό­ε­δρος της Βου­λής;

Ας τον ενη­με­ρώ­σου­με λοι­πόν ότι δεν ήταν προς το συμ­φέ­ρον του Ελ­λη­νι­κού λαού να ψη­φι­στεί από τη Βουλή αυτή η συμ­φω­νία που ου­σια­στι­κά χα­ρα­κτη­ρί­στη­κε ως «προ­σύμ­φω­νο, ή οδι­κός χάρ­της για μια επό­με­νη συμ­φω­νία». Γι αυτό το λόγο και δεν έφτα­σε ποτέ στη βουλή.

Βε­βαί­ως τόσο η τρόι­κα εξω­τε­ρι­κού όσο και αυτή του εσω­τε­ρι­κού, επι­θυ­μού­σαν δια­κα­ώς να έρθει προς ψή­φι­ση, ώστε να εκ­κα­θα­ρι­στεί νωρίς ο Σύ­ρι­ζα από την «αρι­στε­ρή του, ή τη νε­ο­κομ­μου­νι­στι­κή του» πτέ­ρυ­γα, εφό­σον γνώ­ρι­ζαν ότι με­γά­λο μέρος της ΚΟ θα δια­φο­ρο­ποιό­ταν.

Θα ήταν προς το συμ­φέ­ρον του ελ­λη­νι­κού λαού κάτι τέ­τοιο;

Εμείς συμ­με­ρι­ζό­με­νοι τις ελ­πί­δες και τις αγω­νί­ες του ελ­λη­νι­κού λαού, απο­ζη­τού­σα­με χρόνο και χώρο ώστε το «αντι­μνη­μο­νια­κό λαϊκό κί­νη­μα», να είναι αυτό που θα σφρα­γί­σει τις εξε­λί­ξεις και όχι το αντί­θε­το.

Μία μάχη σο­βού­σε στο εσω­τε­ρι­κό του Σύ­ρι­ζα, προ­κει­μέ­νου να μην χα­ρι­στεί ένα κόμμα που γι­γα­ντώ­θη­κε ευ­θέ­ως ανά­λο­γα με τα κι­νή­μα­τα και τον ξε­ση­κω­μό των πλα­τειών της χώρας, στις δε­ξιές ηγε­τι­κές ομά­δες και την άρ­χου­σα τάξη. Να πα­ρα­μεί­νει  αντι­συ­στη­μι­κός ο Συ­ρι­ζα, παρά τις αντι­φά­σεις, τις ολι­γω­ρί­ες και τις ψευ­δαι­σθή­σεις του.

Ακο­λου­θού­σα­με λοι­πόν την ίδια την στα­δια­κή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση των μαζών, συμ­βάλ­λο­ντας σ’ αυτήν, μέσα σε ένα πρω­τό­γνω­ρο ιστο­ρι­κά ρευ­στό κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κό τοπίο, που η Αρι­στε­ρά σε όλες της τις εκ­δο­χές (κομ­μου­νι­στι­κή, ρι­ζο­σπα­στι­κή κλπ) δεν κα­τεί­χε τα νέα απα­ραί­τη­τα ερ­γα­λεία προ­κει­μέ­νου να προ­σελ­κύ­σει τις πλα­τειές λαϊ­κές μάζες και τους ερ­γα­ζό­με­νους, που εγκα­τέ­λει­παν τα κόμ­μα­τα του δι­κομ­μα­τι­σμού, εφό­σον το συ­νο­λι­κό κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο που ήταν η βάση νο­μι­μο­ποί­η­σης της αστι­κής ηγε­μο­νί­ας είχε διαρ­ρα­γεί. .

Αλ­λιώς θα μας ήταν πολύ εύ­κο­λο να πε­ρι­χα­ρα­κω­θού­με κι εμείς σε βα­θιές επα­να­στα­τι­κές  ανα­λύ­σεις,  που δεν ακου­μπούν ούτε καν αφο­ρούν το λαό έτσι που εκ­φέ­ρο­νται, χωρίς να συν­δέ­ο­νται με την άμεση συ­γκυ­ρία που βιώ­νει, αλλά αντί­θε­τα τον στέλ­νουν στην μοι­ρο­λα­τρία και την πα­θη­τι­κό­τη­τα «του τί­πο­τα δε γί­νε­ται».

Τρί­τον: Ισχυ­ρί­ζε­ται ο κ. Μπο­γιό­που­λος ότι δεν προ­ώ­θη­σε η κ. Κων­στα­ντο­πού­λου ως Πρό­ε­δρος της Βου­λής τις προ­τά­σεις του ΚΚΕ για την κα­τάρ­γη­ση των Μνη­μο­νί­ων κλπ.

Για την τυ­πι­κό­τη­τα των ενερ­γειών της κ. Κων­στα­ντο­πού­λου ως Προ­έ­δρου της Βου­λής, ου­δείς έως σή­με­ρα, ακόμα και οι πιο ορ­κι­σμέ­νοι εχθροί της , έχουν δια­νοη­θεί να την κα­τη­γο­ρή­σουν για…αντι­θε­σμι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά. Όσο για τα «Μνη­μό­νια», το μόνο που έχου­με να πούμε είναι ότι το ΚΚΕ τα ανα­κά­λυ­ψε όταν ανέ­λα­βε ο Σύ­ρι­ζα την Κυ­βέρ­νη­ση . Όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα μι­λού­σε για τον «κα­πι­τα­λι­σμό και τα μο­νο­πώ­λια» και  για την γε­νι­κή αντι­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης. Δεν ανα­γνώ­ρι­σε ποτέ ότι τα «Μνη­μό­νια» απο­τε­λούν ένα ει­δι­κό κα­θε­στώς εντός του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, που σχε­τί­ζε­ται με την με­τα­τρο­πή της χώρας σε «αποι­κία χρέ­ους», ότι σχε­τί­ζο­νται με την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία και τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία. Όμως αυτή είναι μια με­γά­λη συ­ζή­τη­ση που γί­νε­ται εντός της αρι­στε­ράς και δεν θα επε­κτα­θού­με πε­ραι­τέ­ρω. Το μόνο που ση­μειώ­νε­ται είναι ότι «ο αντι­μνη­μο­νια­κός αγώ­νας» ως πο­λι­τι­κή τα­κτι­κή (και όχι ως τα­κτι­κι­σμός), δεν ανα­γνω­ρί­στη­κε ποτέ από το ΚΚΕ ως δρό­μος για να συ­νει­δη­το­ποι­η­θούν οι λαϊ­κές μάζες και να απαι­τή­σουν στα­δια­κά την εξου­σία.

Τέ­ταρ­τον: Ο κ. Μπο­γιό­που­λος εγκα­λεί  όλους τους βου­λευ­τές, πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη γιατί όχι και μέλη του Συ­ρι­ζα που εντά­χτη­καν στην Λαϊκή Ενό­τη­τα, διότι δεν ανέ­λα­βαν την πο­λι­τι­κή ευ­θύ­νη για την με­τάλ­λα­ξη του Συ­ρι­ζα, ου­σια­στι­κά ως ηθι­κούς αυ­τουρ­γούς για όσα έγι­ναν ή δεν έγι­ναν στους 7 μήνες της δια­κυ­βέρ­νη­σης .

Όμως όπως προ­α­νέ­φε­ρα αλλά και είναι πα­γκοί­νως γνω­στό, αυτό το αρι­στε­ρό κομ­μά­τι του Σύ­ρι­ζα, έδωσε με­γά­λες μάχες στο εσω­τε­ρι­κό του κόμ­μα­τος, αλλά και δη­μό­σια, για την αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­ρεία του,  για ένα λαϊκό ρι­ζο­σπα­στι­κό με­τα­βα­τι­κό κυ­βερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα σε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Έτει­νε το χέρι σε όλες τις αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις, πήρε μέρος σε όλα τα κι­νή­μα­τα και τις συ­γκρού­σεις τόσο στο δρόμο όσο και στο εσω­τε­ρι­κό του κόμ­μα­τος.

Το εάν δια­φω­νεί ο κ. Μπο­γιό­που­λος σε μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή στάση και επι­λο­γή, είναι δι­καί­ω­μά του.

Όπως και δι­καί­ω­μα των αρι­στε­ρών αντι­συ­στη­μι­κών δυ­νά­με­ων εντός Σύ­ρι­ζα, ήταν να επι­λέ­ξουν αυτοί το κα­ταλ­λη­λό­τε­ρο χρόνο και τρόπο απο­χώ­ρη­σης και ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σης των βου­λευ­τών και ίδρυ­σης νέας  Κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Ομά­δας. Και αυτό ώστε να πα­ρε­μπο­δι­στούν όσο ήταν δυ­να­τόν, τα σχέ­δια της ηγε­τι­κής ομά­δας για μια express εκ­κα­θά­ρι­ση του Σύ­ρι­ζα από τους αρι­στε­ρούς βου­λευ­τές και αγω­νι­στές που βρί­σκο­νταν στις γραμ­μές του.

Για μας, το ση­μα­ντι­κό ήταν να συ­ζη­τη­θούν τα θέ­μα­τα και η με­τάλ­λα­ξη του Σύ­ρι­ζα όσο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρο και μέσα στις Ορ­γα­νώ­σεις του κόμ­μα­τος και μέσα στη Βουλή και ταυ­τό­χρο­να αυτή μας η κί­νη­ση να έχει απή­χη­ση και να γί­νε­ται όσο το δυ­να­τόν πιο κα­τα­νοη­τή από το ελ­λη­νι­κό λαό.

Έναν λαό τα­λαι­πω­ρη­μέ­νο μετά από 5 χρό­νια βαρ­βα­ρό­τη­τας, που όμως έδει­ξε τον ρι­ζο­σπα­στι­σμό του με το 62% του ΟΧΙ του Δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, κό­ντρα σε όλο το σύ­στη­μα, που δεν ανή­κει σε κα­νέ­ναν, αλλά στον ίδιο.

Επο­μέ­νως η συ­γκρό­τη­ση της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας μετά την πα­ραί­τη­ση του Πρω­θυ­πουρ­γού και την προ­κή­ρυ­ξη των εκλο­γών, δεν ήταν ένας ανή­θι­κος τα­κτι­κι­σμός, έξω από τις αξίες της αρι­στε­ράς, αλλά η κο­ρύ­φω­ση μιας πο­ρεί­ας αντί­στα­σης και μέσα στη Βουλή και στα Όρ­γα­να του κόμ­μα­τος, που προ­ε­τοί­μα­ζαν βήμα το βήμα την ανα­γκαία αλλά φυ­σι­κά και επώ­δυ­νη απο­χώ­ρη­ση, χωρίς να χα­ρί­σου­με το κόμμα του Σύ­ρι­ζα εύ­κο­λα και χωρίς μάχη στην ηγε­τι­κή ομάδα και τον Αλέξη Τσί­πρα.

Δεν νο­μί­ζω τέλος ότι εξυ­πη­ρε­τεί το λαό να μην επι­ση­μαί­νου­με τις πρω­το­βου­λί­ες της πρ. Προ­έ­δρου της Βου­λής αλλά και του Σύ­ρι­ζα , σχε­τι­κά με την σύ­στα­ση και τα απο­τε­λέ­σμα­τα της «Επι­τρο­πής Αλή­θειας» για το χρέος, για τις Γερ­μα­νι­κές απο­ζη­μιώ­σεις, την εξε­τα­στι­κή  επι­τρο­πή για τη διε­ρεύ­νη­ση της επι­βο­λής των Μνη­μο­νί­ων, τις μάχες που ως Υπουρ­γός έδωσε ο Πα­να­γιώ­της Λα­φα­ζά­νης για να υπε­ρα­σπί­σει το Δη­μό­σιο Χα­ρα­κτή­ρα της ΔΕΗ, να υπε­ρα­σπί­σει τα δί­κτυα, να πα­ρέμ­βει σχε­τι­κά με τους Αγω­γούς σε πα­νευ­ρω­παϊ­κό και πα­γκό­σμιο επί­πε­δο και γε­νι­κά στο τοπίο της Ενέρ­γειας κό­ντρα στις θε­λή­σεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, την προ­σπά­θειά του να ανοί­ξει και πάλι το ερ­γο­στά­σιο Ζά­χα­ρης κλπ, κλπ.

Δεν υπήρ­ξε ένα απλό, συ­στη­μι­κό ή ρε­φορ­μι­στι­κό κόμμα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.  Το πο­λι­τι­κό αυτό φαι­νό­με­νο και έχει πολ­λές προ­ε­κτά­σεις  και χρειά­ζε­ται σο­βα­ρή συ­ζή­τη­ση για να βγά­λου­με συ­μπε­ρά­σμα­τα που να ωφε­λούν το λαϊκό κί­νη­μα και να μας οπλί­ζουν με συ­μπε­ρά­σμα­τα, χρή­σι­μα για τις μάχες που έρ­χο­νται και κυ­ρί­ως για την ορ­γά­νω­ση των κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων.

Εύ­κο­λοι αφο­ρι­σμοί δεν ωφε­λούν κα­νέ­ναν.