Στις φετινές κάλπες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ προσήλθαν περίπου 5000 χιλιάδες φοιτητές/τριες λιγότεροι/ες από την περσινή χρονιά, κάτι που καυταδεικνύει με έντονο τρόπο την απαξίωση των φοιτητικών εκλογών στην πλειοψηφία του κόσμου που σπουδάζει.
Η σκληρή εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας, οι δυσκολίες επιβίωσης λόγω της μνημονιακής επίθεσης για την πλειοψηφία των φοιτητών/τριών σε συνδυασμό με την αδυναμία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς να ζωντανέψουν τους φοιτητικούς συλλόγους και να πολιτικοποιήσουν τη συζήτηση σε αυτούς (έστω και την τελευταία στιγμή αναδεικύοντας την αναγκαιότητα για την πάλη ενάντια στα βάρβαρα μέτρα του τέταρτου μνημονίου) είναι η μία εκ των βασικών παραμέτρων κατανόησης της αποχής. Η άλλη βασική παράμετρος είναι η στάση και η πρακτική των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ (πολλές φορές συνεπικουρούμενες από την ανοχή της ΠΚΣ) που προσπαθούν συστηματικά να απονεκρώσουν τους φοιτητικούς συλλόγους και να μετρέψουν τις φοιτητικές εκλογές σε μία αντιπαράθεση κομματικών-εκλογικών μηχανισμών απογυμνώνοντάς τες από το πραγματικό τους πολιτικό περιεχόμενο.
Η ΔΑΠ για άλλη μια χρονιά ήρθε πρώτη με ποσοστό περίπου 40% παρουσιάζοντας ελάχιστη άνοδο, δεύτερη ήρθε η ΠΚΣ με περίπου 20% διατηρώντας το περσινό της ποσοστό της ενώ τρίτη ήρθε η ΠΑΣΠ με μικρή άνοδο των πσοστών της, καταγράφοντας περίπου 12%. Οι δυνάμεις της κυβερνητικής νεολαίας (BLOCO) έμειναν καθηλωμένες περίπου στο 1,5%, αποδεικνύοντας ότι παρά τη χρησιμοποίηση της ομπρέλας της «ριζοσπαστικής αριστεράς» είναι ταυτισμένες με τις πολιτικές των μνημονίων στα μάτια των φοιτητών/τριών. Αυτό είναι σημαντικό και για έναν άλλο λόγο: δείχνει το διαζύγιο που έχουν πάρει οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της νεολαίας του από τους νέους ανθρώπους, μια ηλικιακή κατηγορία στην οποία ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ πριν το καλοκαίρι του 2015 ήταν το δημοφιλέστερο κόμμα.
Τα ψηφοδέλτια της Αριστερής Ανατρεπτικής Συνεργασίας (ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ) κατέγραψαν ένα ποσοστό γύρω στο 7.5% όπως και τα ψηφοδέλτια των ΕΑΑΚ στις σχολές όπου συγκεκριμένες δυνάμεις επέλεξαν την «καθαρή αντικαπιταλιστική» εκλογική καταγραφή, διατηρώντας τα περσινά ποσοστά. Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται το αποτέλεσμα της πολιτικής αδυναμίας της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς να μπει σφήνα στις καθεστωτικές παρατάξεις και να δημιουργήσει έναν μαζικό αριστερό πόλο που θα μπορεί να κοντραριστεί καταρχήν με τα μνημόνια, την κυβέρνηση, την νεοφιλέλευθερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αλλά και με την κακοχρονισμένη πρωτιά της ΔΑΠ και ταυτόχρονα να απομονώσει το σεχταριστικό και κομματικό συνδικαλισμό της ΠΚΣ (και της ΚΝΕ) που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βάζει το λιθαράκι της στην απονέκρωση των συλλόγων παρά τη ριζοσπαστική ρητορική που υιοθετεί. Δεν είναι το άθροισμα των ποσοστών των δύο παραπάνω ψηφοδελτίων, αλλά η δυναμική που μπορεί να έχει μια διαδικασία δημιουργίας -επιτέλους!- ενός κοινού δικτύου αριστερών σχημάτων πανελλαδικά από τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ και η δυνατότητα να κινητοποιηθεί ένα πολύ σημαντικό δυναμικό μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους που επιμένει να «κοιτάει» αριστερά. Ως Κόκκινο Δίκτυο στις σχολές έχουμε πάρει πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση και θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να οικοδομούμε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής προοπτικής.
