Στην τρίτη θέση -και αρκετά κοντά στη δεύτερη- βρίσκονται τα ενωτικά-μετωπικά ψηφοδέλτια των σχημάτων της ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ, που παρότι δεν εντάσσονται όλα κάτω από την ίδια κεντρική εκλογική καταγραφή, δείχνουν όμως μία δυναμική που μπορεί να έχει η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά.
Με δεδομένη την ανυπαρξία κοινών εκλογικών αποτελεσμάτων από τις φοιτητικές παρατάξεις (άρα και τα ποσοστά είναι αρκετά επισφαλή), η συγκριτική ματιά στα αποτελέσματα δείχνουν την καθαρή πρωτιά της ΔΑΠ (για 29η χρονιά!) παρά τη διάσπαση που υπέστη σε πολλούς φοιτητικούς συλλόγους, λόγω των εσωκομματικών διαμαχών στην ΟΝΝΕΔ. Στη δεύτερη θέση -και με αρκετή απόσταση- ακολουθεί η ΠΚΣ. Στην τρίτη θέση -και αρκετά κοντά στη δεύτερη- βρίσκονται τα ενωτικά-μετωπικά ψηφοδέλτια των σχημάτων της ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ, που παρότι δεν εντάσσονται όλα κάτω από την ίδια κεντρική εκλογική καταγραφή, δείχνουν όμως μία δυναμική που μπορεί να έχει η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά. Εάν μάλιστα, η συζήτηση για το κοινό εκλογικό κατέβασμα είχε αναλωθεί λιγότερο σε μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις και περισσότερο στην προσπάθεια να συσπειρώσει τον κόσμο του κινήματος, πιθανώς τα αποτελέσματα θα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Στην τέταρτη θέση βρίσκεται η ΠΑΣΠ, η οποία δείχνει να αντέχει παρά την πολιτική-εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ενώ την πέμπτη θέση κατέλαβε η ΟΝΝΕΔ, η διάσπαση της ΔΑΠ. Τέλος, με ποσοστό κάτω του 1% βρέθηκε το Bloco, η όψιμη κυβερνητική παράταξη που έχει συγκροτηθεί από μέλη της ν.ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, για ακόμη μία χρονιά, η αποχή σίγουρα «κλέβει την παράσταση», κάτι το οποίο πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τις δυνάμεις της αριστεράς για το πώς θα προσπαθήσουν με συστηματικό τρόπο να ξαναζωντανέψουν τους φοιτητικούς συλλόγους, να πολιτικοποιήσουν τις συζητήσεις στα αμφιθέατρα και να οργανώσουν τις αντιστάσεις του φοιτητικού κινήματος, ενάντια στην απογοήτευση και τη μη συμμετοχή, που δεν ευνοούν παρά τις καθεστωτικές παρατάξεις και καλλιεργούν μία εικόνα απαξίωσης για τους φοιτητικούς συλλόγους. Στην ίδια εικόνα συμβάλλουν και διάφορες τραμπούκικες, παρακρατικού τύπου επιθέσεις, που κατάφεραν σε δύο φοιτητικούς συλλόγους (Πάντειο, Πολιτικό Νομικής) να ακυρώσουν την εκλογική διαδικασία.
Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς οφείλουν να καταλάβουν την απογοήτευση και τον ωχαδερφισμό που επικράτησε στη νεολαία μετά την προδοσία του δημοψηφίσματος και να καταφέρουν να συνδέσουν τα άμεσα, καθημερινά προβλήματα της κάθε σχολής με την έλλειψη προοπτικής που βαραίνει στις πλάτες της νέας γενιάς, οικοδομώντας μια ριζοσπαστική και ταξική παρέμβαση. Τα ενισχυμένα ποσοστά της Αριστεράς, αποδεικνύουν ότι αυτή η δυνατότητα είναι υπαρκτή, όπως υπαρκτή είναι και η δυνατότητα δημιουργίας ενός νέου πόλου της αριστεράς στις σχολές, αξιοποιώντας τόσο την εκλογική συνεργασία των δυνάμεων της ΑΡΕΝ, της ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ, όσο και την κοινή δράση στο κίνημα αυτών των δυνάμεων όλα τα προηγούμενα χρόνια.
